Þjóðviljinn - 04.01.1956, Qupperneq 11

Miðvikudagur 4. janúar 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Hans Kirk:
Klitgaard
og Synxr
81. dagur
Og meöan hinn* heiðarlegi Þjóöverji, von Drieberg,
naut lífsins meö Fríöu feitu, gekk nýútnefndur dónxs-
málaráöherra fram og aftur í skrifstofu sinni í þungum
þönkum. Hann fann til einstæöingsskapar í þessu stóra
hxisi með öllum þess vitru og útsmognu embættismönn-
um. Því aö hvaö vissu þeir, þegar allt kom til alls, og
hvernig gátu þeir hjálpaö honum? Þeir þurftu að sinna
embættisstörfum sínum, en stjórnmálin .... æ, stjórn-
máiin, hugsaöi Sölleröd dómsmálaráöherra og leit á gull-
vasaúrið sitt.
Hér er um það aö rœða, hvort pú vilt vera dómsmála-
ráöherra eða ekki.
Hann hafði boðað Rasmussen þingmann á sinn fund,
og nú beið hann eftir honurn. Og meöan hann gekk
fram og aftur um gólfiö í ráðherraskrifstofunni fannst
honum hann finna þefinn af fyrin-ennurum sínurn.
Þarna var þefur af Alberti, Zahle, Steincke, Tune Jacob-
sen og ýmsum öörum sem hann rnundi ekki lengur nöfn-
in á. í þessari skrifstofu var ódaunn af meöalmennsku
og stjómmálaspillingu, refjum cg hrossakaupum og þótt
glugganum væri lokiö upp varö ódaunninn eftir. Hér
höföu þeir setiö. þessir háu herrar laga og réttar og
þjónaö vinnuveitendum sínum eins og smálagasnápar.
Þeir höföu bralla ö með réttvísina og um alla landsbyggð-
ina höfðu vikaliprir dómarar farið aö þeima dæmi. Yfir-
mennirnir hafa alltaf á réttu aö standa. Þaö á aö vernda
þjóöfélagið.
ÞaÖ var bariö að dynim og Rasmussen var vísað hin.
Sölleröd varö hughægra þegar hann sá hann stika imi
í herbergiö, hrokkinhærðan, sprækan cg til alls búinn.
Þingmaöurinn gekk til hans, greip imx báðar hendur
hans og þrýsti þær ákaft.
— Hvað er á seyöi, dómsmálaráöheiTa?
— Stundin er komin. Ég verö aö tala viö þig. Ég er
í afleitri klípu. Og ég hef ekki marga til aö ráöfæra mig
viö. Kæri Rasmussen, þótt ég sé félagi í stórum stjóm-
málaflokki, þá er ég mjög einmana maöm’.
— Þaö emm viö sjálfsagt allir, sagöi Rasmussen meö
samúö. ViÖ lifum á erfiöum tímum. Hvaö hefur komið
fyrir?
— Aksel Larsen er búinn að koma.
— Nú, hver skollinn, þar kom aö því. Hvað sagöi
hann?
— Hann sagöi aö nú væri nóg komiö og hann treysti
mér ekki lengur. Þú veizt aö ég hef eftir beztu getu
reynt aö friöa hann meö kjaftæöi. Eins og'þú veizt var ég
búinn aö lofa honum aö ég skyldi gangast fyrir því, aö
máliö gegn Klitgaard & Sonum yrði tekið upp.
— Já.
x — Og hann viröist hafa tréyst mér.
— Auöyitaö hefur hann gert það.
— Já, en nú gerir hann það ekki lengm’. Nú ætlar
hann aö taka málið upp í þinginu. Hann sagöi upp í
opiö geðiö á mér aö hann treysti varlega 'heiðafleik mín-
um.
— Hvaö gerir .þaö til? Þú veizt hvaö gerzt hefur í
Tékkóslóvakíu: KommÚTiistamir hafa beðiö kosningaó-
sigur hér hjá okkur, og viö fengum þetta með Tékkó-
slóvakíu upp í hendumar. Nú horfa málin allt ööru
vísi viö, Sölleröd. Nú hefst baráttan gegn kommúnism-
anum fyrir alvöm. Leikurinn er þegar hafhm. Þeir em
verstu óvinir frelsis og lýði’æðis, en viö treystum Banda-
ríkj'amöimum.
— Já, ég skil þetta svo sem, sagöi dómsmálaráðherr-
ann mæddur. En þú veröur að afsaka mig, ég er ekki
ungur lengur, og mér ekki alveg Ijóst hvernig þið snúiö
snældunni. Eruö þið þá ekki verkamannaflokkur ....
ég á viö okkur sósíaldemókrata .... Og hvers vegna
veröum við ailt í einu fylgjandi amerísku kapítalist-
unum, þótt alþýðan taki völdin í Tékkóslóvakíu.
— Heyröu mig nú. sagöi Rasmussen og barnslegt and-
lit hans varö allt i einu mjög reiðilegt. Hér er um þaö
aö ræöa, hvort þú vilt vera dómsmálaráöherra eöa ekki.
Héöan af eru Bandarikin heimkynni frelsis og lýðræðis
og viö vei'Öum aö gieyma okkar fyrri skoöunum. Þær
vom rangar. Bandaríkjamenn eru framtíöin, allt annað
er svartasta afturhald. Ertu meö í þessu eða ekki? Nú
veröur þú aö taka ákvöröun, kæri vinur. Þetta er eins
og í andspyrnuhreyfingunni.
— En þá börðumst viö gegn allt öðru.
— ÞaÖ er alveg sama. Nú þarf aö láta hart mæta
hörðu. Jæja, Aksel Larsen ætlar aö taka málið fyrir í
þinginu. Já, þá veröur þú að gefa honum svar.
— En hvemig á ég að svara?
— Meö rósemi og viröuleik og í krafti þíns lagalega
embættis. Þú veröur aö mæta áfallinu þegar það kemur.
Nú getur þú ekki vikiö þér undan lengrir.
— Og þú álítur áð viö getum ekkert gert í þessu bölv-
aða hermangsmáli. Þaö er annai’s deginum ljósái’a ....
ég á viö .... fyrirtækið hefur grætt milljónir króna ....
þaö hefm’ selt of dýrt .... í sannleika sagt, Rasmussen,
er þetta reglulegt óþverramál.
— Gættu tungu þinnar, kæri Sölleröd, og mundu aö
þú ert dómsmálaráðherra landsins, en ekki handbendi
kommúnista, sagöi þingmáöurinn meö virðuleik. Þú
hefur rætt þetta mál við gamla manninn og þú veizt
aö það er ekki hægt að taka það fyrir. Nú er bara aö
halda vel á vopnunum. Látum Aksel Larsen gera uppi-
stand og Börge Houmann halda áfram í blaði sinu. Nú
ermn þaö viö sem ákveðum, hvaö eru lög og réttur í
þessu landi ....
— En þá .... í frelsisbaráttunni ....
— Herra minn trúr, þá gegndi allt ööru máli, sagöi
Rasmussen þingmaður gramur. Þá var okkur alls ekki
ljóst hvílík hætta stafaöi af kommúnismanum. En nú
emm viö búnir aö átta okkur. Nú veröa aliir rnenn meö
ábyrgðartilfinningu áö vera samhentir, og þáö útheimtir
vissar fórnir. Þetta bannsetta fyrirtæki verðm* aö sleppa.
ÞaÖ er ekkert viö því að gera. Auðvitaö er Aksel fjandi
kjaftfor, en þú hefur embættið sem bakhjari. Og blöðin
standa meö þér.
— En samningarnir, *maður ....
— Þú veizt ekkert um þá samninga. Jú, auövitaö
Bókmenntir
Framhaia af 7. síðu.
verið á íslenzkar bækur, en
þó er það undur blæbrigða-
ríkt, ylhýrt og spaugsamt.
Það er barna- og spekimál,
girnilegt til fróðleiks, en við-
sjárvert til eftirbreytni, því
að einungis höfuðsnillingum
er fært að bjarga einfaldleik-
anum frá því að verða flatur
og hversdagslegur.
Eg hef hejrt því fleygt, að
Þórbergur sé gengiim í barn-
dóm. Eitt er víst, að hann er
enn svo ungur, kominn undir
sjötugt, að með Sálminum um
blómið hefur hann markað
svipað spor í íslenzkum bók-
menntum og hann steig hálf-
fertugur með Bréfi til Láru.
Nýársdag 1956.
Björn Þorsteinsson.
Auglýsið j
I*féðrU§mt if m
Síðar
n æ r b ux u
Verð kr. 24,50.
T0LED0
Flschersundl

Slœmt fyrir bóða
Þeir eru bræður og báðir
tveir indælis börn, en þeir
eiga dálítið erfitt. Sá yngri,
Benni, er hálfs fjórða árs, hinn
eldri, Helgi, er röskra fimm
ára. Hinn yngri er óvanur
að sjá um sig sjálfur, og hinn
eldri hefur fengið ströng fyrir-
mæli um að fara aldrei neitt
nema litli bróðir sé með hon-
um. Ef einhver kunningi bið-
ur Helga að koma' í heimsókn.
verður hann að hafa litla bróð-
ur með og hann segir alitaf:
Eg má það ef Benni má koma
lika, segir mamma. Báðir
drengirnir eru hlýðnir og gera
eins og mamma segir, en
árangurinn er sá að þeir þurfa
að mestu leyti að leika sér sam.
an tveir einir. Þær mæður sem, i
sætta sig ef til vill við að fá.
einn snáða í heimsókn, verða
gramar þegar tveir koma í
staðinn, og fyrir bragðið er
ekki sérlega oft kallað á þá.
Móðir drengjanna kvartar yf-
ir því að stóri bróðir sé far-
iim að stríða litla bróður og'
þeim komi ekki eins vel sam-
an og áður, en hún gerir sér
ekki ljóst að stóri bróðirinn er
óaívitandi að hefna sín á litla
bróður. Hann finnur að hann
á ekki aðgang að jafnöldrum
sinum og með nokkrum rétti
kennir hann litla bróður sín-
um um það.
Það er ofur eðlilegt að móð-
ir sem á tvo drengi á svo lík-
um aldri, hvetji þá til að leika
sér saman, en það má - ekki
fara út í öfgar, þannig að hvor-
ugur bróðirinn komist í sam-
band við jafnaldra sína. Það
þarf að leyfa stóra drengnum
að fara einum í heimsóknir til
ánnarra fimm ára drengja og
ef sá minni hefur ekkert fyrir
stafni á meðan er hægt að
kalla á einhvern inn ti! hans
á meðan.
Systkin, sem neydd eru til
að vera of mikið saman lénda
iðulega i illdeilum og ef syst-
kinum kemur sérlega illa sam-
an er oft skynsamlegt að spyrja
sjálfa sig hvort þau séu. ekki
beinlínis þreytt hvert á öðru.
Það þarf að gefa þeim tæki-
færi til að leika hverju fyrir
sig og venjulega bætir bað
samkomulagið milli bamann'a.
^éfViumN
Ótgefandi: Samelningarfloltkur alt>£5u — Sóslalisfcaflokkurtnn. — HitstJórar: M&traiia
Kjartansson (áb.), Sigurður Quðraundsson. - Fréttaritstjórl: Jón BJarnason. — BiaBa-
meun: Asmundur Sigurjónsson. Bjarni Benedikfcsson, Guðmundur Vigíúsaon. frar 'E~
Jónsson. Magús Torfi Óiafsson. - AuKlýsingaBtJóri: Jónsteinn Haraldsson. - Rltstjóm.
ai,preiðsla. auglýsingar. prentsmiðitu: SkólavörðuBtíg 10. - Sfmi: 7500 (3 línur). — ÁakriítÞ-
arverð kr. 20 á mánuði í ReykJavLfc osr öágrenni: kr. 17 antxarsstaðar. -
kr. 1. —' VrentsmiðJa S>JóðviUiwts hJ