Þjóðviljinn - 05.04.1956, Blaðsíða 4

&) _ ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagrur 5. apríl 1956 —
-
Um páskaegg — Svindl — Að selja köttinn í
sekknum — Áróðusræða — Andleg íallering.
MABUR NOKKUR hafði tal af
Bæjarpóstinum og var hann
óánægður yfir svindlinu á
páskaeggjunum. Sagði hann,
að erlendis væri venjan, að
páskaeggin væru opin í ann-
an endann, þannig að fólk
gæti séð hvað það væri að
kaupa, en þyrfti ekki að
kaupa köttinn í sekknum fyr-
ir geypiverð. Hér eru páska-
eggin hinsvegar lokuð í báða
enda, og innihald þeirra, sagði
maðurinn, er oft skammar-
lega lítið, sem sé: „umbúðirn-
ar eflaust vætt, innihaldið
lóð.“, Það er sagt, að enginn
hygginn kaupmaður kaupi ó-
séðar vörur, og hví skyldu
hyggnir viðskiptavinir þá
frekar kaupa þær svo til ó-
séðar? Bæjarpósturinn hefur
raunar sjálfur aldrei keypt
né étið páskaegg, en í fljótu
bragði virðist það mjög sann-
gjamt, að fólki sé gefinn
kostur á að sjá innihald
þeirra og velja þau eftir því.
Og ekki er nema von, að
mönnum þyki dýrt spaug að
kaupa næfurþunnt súkkulaði-
hylki utan um fáeina brjóst-
sykursmola á 15 til 30 krón-
ur. Þá hafa og ýmsir haft
orð á því, að málshættirnir,
sem fylgja hverju eggi, séu
ekki nærri nógu vel valdir,
og sumir blátt áfram ó-
smekklegir. Verður ekki ann-
að séð en slíkt sé með öllu
óþarfi, þar eð nóg er til af
prýðilega orðuðum, viturleg-
um og skemmtilegum máls-
háttum, sem einmitt eru á-
gætlega til þess fallnir að
vekja athygli t. d. bama og
unglinga, á hrynjandi máls-
ins. — En þótt það komi
raunar ekki venjulegum
páskaeggjum við, þá flutti
séra Sigurður Einarsson ræðu
mikla á vegiun Heimdalls
núna rétt fyrir páskana, og
var hann þannig einskonar
páskaegg þeirra Heimdellinga.
Eins og að líkum lætur, fjall-
aði ræðan um ástand og horf-
ur í Rússlandi, það er nefni-
lega orðið móðins, að þegar
menn hafa endanlega gefizt
upp á að berjast fyrir hug-
sjónum sínum, flytja þeir
framsöguræðu hjá‘: Heimdalli
um Rússlandsmálin. Og þær
ræður opna þeim gjaman leið
til ýmissa þeirra mannvirð-
inga, sem þeim voru áður
meinaðar, einmitt vegna fyrr-
nefndra hugsjóna. Og ég dreg
mjög í efa, að sú iðrun, sem
fram kemur í því, að séra
Sigurður biður háttvirta
heimdellinga afsökunar á
skammsýni sinni, þegar hann
orti Sordavala, sé af verulega
kristilegum toga spunnin. Á
hinn bóginn er það svo stað-
reynd að ýmsir þeir, sem áð-
ur hafa látið tilleiðast að
flj'tja slíkar áróðursræður á
vegum Heimdalls, hafa með
Framhald á 2. síðu.
%
*»
w
í sumar: «4 *
Ellefu siimum í viku tíl og írá Reykjavík * • «d
Fastar áœtluTiarferðir til og 'frá *
★ LUXEMBORG • •4 %
★ HAMBORG Loitleiðis landa milli • «4
★ KAUPMANNAHÖFN
★ GAUTABORG Tryggið yður •
★ OSLÖ farmiðana strax M <
★ ★ STAFANGRI BJÖRGVIN LOFTLEIÐIR •
★ NEVV YORK — Sími 81440 — • «4 ?
Heiman og heim í sumaríríinu með L OFTLEIÐ UM * • y
• I A l • »M l • I A l • f A t • / M l • I M í • / /* *>

Bandarískir risabílar henta
okkur ekki
Við höfum aldrei farið dult
með þá skoðun hér í þætt-
ínum, að enda þótt við teljum
nargt gott um bandarískan
oilaiðnað, þá hafi reynslan sýnt
að frá Bandaríkjunum sé síður
að vænta nýjunga og endur-
bóta en frá bílasmiðum Evrópu.
Við höfum einnig talið, að
'öandarískir bílar sem stöðugt
verða stærri og umfangsmeiri,
aflmeiri og eyðslusamari, hent-
ínðu okkur alls ekki. Engu að
síður eru þeir fluttir hingað
til landsins í stórum stíl og
enginn vafi á, að í engu landi
Evrópu er jafnmikið um
bandaríska bíla að tiltölu og
hér á landi. Það er vægast sagt
fáránlegt að við skuium flytj_a
inn hina dýru og eyðslusömu
bíla sem enga kosti hafa fram
yfir minni og spameytnari ev-
rópska bíla.
Því er ekki að neita að sum-
ir hinna bandarísku bíla líta
glæsilega út, a. m. k. í augum
þeirra, sem hafa samið sig að
hinum bandaríska smekk. En
athugum t. d. þennan Lincoln
hér á myndinni. Hann er um
12 fermetrar, breiddin rúmir 2
metrar og lengdin 5,66 metrar.
Hreyfillinn er 285 hestafla en
það samsvarar áfköstum
lireyfla í fjórtán litlum Fiatbíl-
um, eða öðrum samskonar.
Hinsvegar er ekki nema lítill
hluti þessa gífurlega vélarafls
sem raunverulega nýtist til að
knýja bílinn, sennilega „ekki
nema“ rúmlega 100 hestöfl. Það
er auðvelt að gera sér í hugar-
lund hve mikill hluti eldsneyt-
isins eyðist til einskis eða lít-
ils gagns. í Bandaríkjunum og
annarsstaðar, þar sem benzín
er ódýrt, skiptir það e. t. v.
ekki meginmáli, að hreyflarnir
séu spameytnir, en það gerir
það óneitanlega hér á landi og
víðast hvar í Evrópu. Þá er
hin gífurlega stærð þessara
bíla ekki lítill galli. Þeir eru
svo rúmfrekir á þröngum göt-
um þéttbýlisins að telja má
víst, að ef allir bílar á íslandi
væru bandarískir, myndi fljótt
koma að þvi, að öll umferð á
götum Reykjavíkur stöðvaðist.
Umferðarvandræðin í Reykja-
vík eru þegar mikil, svo ekki
sé minnzt á, að bilastæði eru
eiginlega engin, og stefnir þar
i algert öngþveiti. í erlendum
borgum eins og t.d. Stokk-
hólmi hefur komið til tals að
banna umferð einkabifreiða um
miðbik borganna, þar sem um-
ferðin er mest, og vera má,
að að því kom einnig hér, a.
m. k. á vissum tímum. Það
væri þá ráð að láta bannið
fyrst bitna einvörðungu á bíl-
um sem væru t. d. yfir 10
fermetrar. Það gæti kannski
komið vitinu fyrir suma!
Brezkur hraðakstursbíll
Ahinni miklú bílasýningu í
Forum í Kaupmannahöfn,
sem við höfum áður sagt frá
hér í þættinum, vakti það at-
hygli, hve lítið bar á nýjung-
um frá brezka bílaiðnaðinum.
T. d. sýndu Austinverksmiðj-
urnar ekki einn einasta vagn
og gáfu þá skýringu að þær
hefðu ekki breytt gerðum sín-
um neitt að ráði frá í fyrra
og teldu því ekki ástæðu til
að sýna bíla sína. Þær virðast
sem sagt hafa lagt árar í bát
í samkeppninni við bílafram-
leiðendur meginlandsins.
Það voru þó nokkrir brezkir
bílar - á sýningunni, t. d. þessi
hraðakstursbíll sem hér er
sýndur, Triumph T.R. 3. Hann
lítur út eins og við er að búast
þegar um siíka bíla er að ræða,
útlitið gefur hugmynd um mik-
ið afl og hraða. Við það bætist
að lakkið er eldrautt.
Framsætið í Triumph T. R. 3.
Sætin eru á botni vagnsins og
ökumaðurinn situr svo lágt, að
hann getur Iagt olnbogann á
uxulliylkið, sem menn aunars
sparka venjulega fótum í.