Þjóðviljinn - 05.04.1956, Blaðsíða 6

Þjóðviljinn - 05.04.1956, Blaðsíða 6
6$ — I>JÖÐVTLJINN — Pimmtudagur 5. april 1956 þJÓÐVIUINH Útgefandi: Sameiningarflokkur alpýðu — Sósíaiistaflokkurinn Um það verður kosið l'T'í'minn birtir í gær 18 ára gamlar ivitnanir í Þjóðvilj- ann um nauðsyn þess að Alþ.- sambandið sé óháð pólitiskum flokkum. Sérstaklega leggur blaðið út af svohljóðandi um- mælum: ,,Það er lífsnauðsyn fyrir íslenzkan verkalýð að standa sameinaður í einu fag- legu sambandi, og það er því aðeins mögulegt að samband- ið sé á grundvelli jafnréttis og lýðræðis og skipulagslega óháð pólitískum flokkum.“ Þjóðviljinn lýsir fullu sam- þykki við þessa skoðun enda Ihefur í engu verið frá henni hvikað. TT’ins og menn minnast voru Alþýðusambandið og Al- þýðuflokkurinn ein skipulags- leg heild með sameiginlegan fjárhag, sameiginlegt starfs- lið og sameiginlega forustu. Engir menn nutu réttinda á þingum sambandsins eða gátu ákveðið stefnu þess og störf nema þeir væru flokksbundnir Alþýðuflokksmenn. Varð þetta að sjálfsögðu til að sundra samtökunum og veikja þau, og það var óhjákvæmilegt nauðsynjaverk að gera Al- þýðusambandið skipulagslega óháð pólitískum flokkum. Sú breyting gerði það þó auðvitað ekki að verkum að Alþýðusambandið yrði allt í einu áhugalaust um pólitík, eftir sem áður voru stjórn- málin hinn snarasti þáttur í kjarabaráttu allrar alþýðu. Það þurfti aðeins að finna stjórnmálabaráttunni nýtt form, sem ekki torveldaði samheldni verkalýðssamtak- anna og byndi engan meðlim þeirra með valdboði. Og leið- in var auðvitað sú að fá stjórnmálasamtök alþýðunnar, flokka þá sem hún hefur stofnað, til að vinna saman en sundra ekki kröftum sín- um með innbyrðis átökum. Þetta verkefni hefur orðið æ brýnna með hvérju ári sem liðið hefur. Auðmanna- stéttin, sem skort hefur vald í verkfallsátökunum, hefur gripið til þess ráðs að beita ríkisvaldinu, og oft hefur það verið tekið aftur á ein- um þingfundi sem verkalýðs- samtökin börðust einhuga fyrir vikum saman. Eru þess- ar starfsaðferðir nú orðnar einráðar, og verkalýðssam- tökin hafa aðeins um tvo kosti að velja, vilji þau ekki gefast upp skilyrðislaust: Annaðhvort að heyja verkföll æ ofan í æ, svara hverri árás alþingis og ríkisstjórnar með kjarabaráttu, eða tryggja al- þýðu manna þau völd á al- þingi, að sú stofnun verði ekki notuð einhliða af auð- mannastéttinni. ■jVTúverandi stjórn Alþýðu -*• * sambands Islands hefur valið síðari kostinn. Allir þekkja tilraunir hennar til þess að sameina vinstri öflin í landinu, en þær hafa hlotið einróma stuðning allrar al- þýðu. Þær tilraunir hafa ekki strandað á málefnum, heldur á fordómum og persónulegum meinlokum einstakra ráða- manna. Auðvitað kom ekki til mála að slík viðhorf eyðilegðu þá stefnu sambandsins að tryggja alþýðu manna aukin stjórnmálavöld. Og var þá sú leið sjálfgefin að snúa sér beint til kjósenda, gefa öllum al- menningi, öilum félögum sam- takanna, kost á að sameinast I verki um ný og óháð sam- tök vinstri manna. k lþýðusamband íslands verð- /1 ur ekki skipulagslega tengt hinum nýju stjórnmálasam- tökum og þau binda ekkert verkalýðsfélag og engan með- lim þeirra. Þau skírskota að- eins til stéttvísi manna og einhugs, þau gefa allri alþýðu kost á að tryggja í verki þau samtök vinstri manna sem misvitrir leiðtogar vildu ekki gangast fyrir. Þau spyrja alla íslendinga um það hvort áfram skuli haldið að egna til síendurtekinna verkfalla eða hvort alþýðusamtiikin eigi að fá þau völd á þingi að ekki veiði hjá því komizt að taka verðugt tillit til þeirra. Uin það verður kosið í sumar. Þá efna þeir loforðin iTiíminn hefur fátt að segja ■*• um mat erlendra blaða á þeirri stefnubreytingu leiðtoga Framsóknar og Alþýðuflokks að lýsa nú andstöðu við er- lendar herstöðvar á íslandi. Og feimni bláðsins er skiljan- leg. Mannorð þessara leiðtoga erlendis gat ekki verið öllu ömurlegra. Flest erlend blöð sem um málið skrifa virðast á einu máli um að hér sé um kosningabrellu eina að ræða, enga einlægni og sannfæringu, og bandarísk stjórnarvöld fara ekki dult með það að nýir samningar muni takast þegar eftir kosningar, Dulles utanríkisráðherra er meira að segja þegar búinn að gera drög að samningunum; að- eins fækka hernámsliðinu eitt- hvað, það er allt og sumt. Þ|jóðviljinn vill ekki taka * undir þetta svartsýna mat á mannorði leiðtoganna; það er sem sé algerlega á valdi kjósenda hvað gerist í þessum málum að kosningum loknum. Leiðtogarnir þurfa aðeins að hafa hitann í haldinu, vera jafn óttaslegnir eftir kosning- ar og þeir eru nú, þá munu þeir standa við fyrirheit sín. ** -■—.‘.rf^g***^#** •• -xil* • •, i. .. .CiX. ••*-*-•■ ‘ ara Varla líður svo vika að sósí- aldemókratarnir sem hafa á hendi stjórnarforustu og fara með utanríkismál í Frakklandi löðrungi ekki bandamenn sína í London og Washington. Christian Pineau utanríkisráð- herra reið á vaðið, og síðan hafa hann og Guy Mollet for- sætisráðherra skipzt á að lýsa dýpstu vanþóknun á stefnunni sem Vesturveldin hafa fylgt undir forustu Bandaríkjanna. Mollet hefur nú tekið af skar- ið í viðtali við bandarískt tímarit, hann segir þar að Vesturveldin hljóti að bíða ó- sigur fyrir Sovétríkjunum og bandamönnum þeirra ef ekki sé breytt um stefnu. Almenn- ingsálitið í heiminum gerist að dómi Mollet æ fráhverfara Vesturveldunum en hliðhollara Sovétríkjunum. ber nú á milli en nokkru sinni fyrr. „Menn gera sér nú vonir um að loks háist árangur af þessum langdregnu samninga- viðræðum“,! kegir fréttaritari United Press í London 28. marz. Tillaga Breta og Frakka var fyrst iögð frám. Þar ér lagt til að afvopriun verði framkvæmd í þremur áföngum. Erlei&d tlðindl Jules Moch ITiranski forsætisráðherrann * telur að höfuðskyssa Vest- urveldanna og þá einkurn Bandaríkjastjórnar hafi verið neikvæð afstaða til afvopnun- ar. Þjóðir heimsins séu orðnar sannfærðar um að stjórnend- um Bandaríkjanna sé þvert um geð að útrýma styrjaldar- hættunni, sjónarmið vopna- framleiðenda og stríðsspekú- lanta ráði úrslitum í Washing- ton. í • samræmi við þetta álit hefur stjórn Mollet tekið upp sjálfstæða stefnu í afvopnun- armálunum. Jules Moch, full- trúi Frakklands í afvopnunar- nefnd SÞ, hefur samið tillög- ur sem brezka stjórnin hefur gerzt meðflutningsaðili að en Bandaríkjastjórn hefur ým- islegt út á að setja. Vesturveld- in hafa því ekki lengur samflot í afvopnunarmálunum. Er það reyndar engin furða þótt Bret- land og Frakkland telji hollast að fara sínar eigin götur, rík- isstjórnir þeirra ætla ekki að brenna sig aftur á þvi soði að verða að viðundri með þvi að hlaupa frá sínum eigin tillög- um. Það gerðist í fyrra, þegar Bandaríkjamenn knúðu Breta og Frakka til að hafna afvopn- unartillögum, sem þeir sjálfir höfðu flutt, jafnskjótt og sovét- stjórnin féllst á þær í meginat- riðum. A fvopnunarnefndin situr nú á ■** rökstólum í London. Fyrir henni liggja þrennar tillögur, frá Bretlandi og Frakklandi X sameiningu, frá Sovétríkjunum Og frá Bandaríkjunum. Svo mikið er kunnugt um efni til- lagnanna að ljóst er að minna _____________________________J Byrjað verði á því að banna fjölgun í herjum eða aukn- ingu hernaðarútgjalda frá þeirri stundu þegar samning- urinn g’éngur í gildi. Kornið verði á eftirliti á láði og úr lofti með framkvæmd afvopn- unar. Að því búnu verði vopnabúnaður annarra vopna en kjarnorkuvopira minnkaður um einn tíunda. Þar með á fyrsta stiginu að ljúka en á öðru stiginu á að fækka í herjum og draga úr vopnabún- aði unz umsamin afvopnun hefur verið framkvæmd að hálfu. Er öðru stiginu lýkur á að ganga í gildi bann við tilraunum með kjarnorkuvopn. Þriðja stigið er fólgið í því að lokið verður við að fækka í herjum og draga úr vopnabún- aði að umsömdu marki. Að því loknu á að ganga í gildi bann við að beita kjarnorku- vopnum nema til varnar gegn árás og framleiðsla kjarnorku- vopna á að hætta. í brezk- frönsku tiliögunum er ekki gert ráð fyrir að kjarnorku- vopnum verði útrýmt úr vopnabúnaði. Er það rökstutt með því að ekki sé hægt að konia á öruggu eftirliti með að algert bann við slikum vopnum sé hvergi brotið. ¥»egar þessar tillögur liöfðu * verið ræddar nokkuð lagði Gromiko fram nýjar tillögur sovétstjórnarinnar um afvopn- un. Lýsti hann því jafnframt yfir, að þar sem það hefði sýnt sig að Bandaríkjastjórn væri ófáanleg með öllu til að fallast á útrýmingu kjarnorkuvopna teldi sovétstjórnín ekki annað fært en skilja það mál frá öðrum hliðum afvopnunar. Hún legði því til, að nú yrði samið um fækkun í herjum og afvopnun sem tæki til allra vopnagreina nema kjarnorku- vopna. Stjóm Sovétríkjanna leggur til að af\ropnun verði framkvæmd á þremur árum. Fækkað verði í herjum Bandaríkjanna, Kína og Sovét- ríkjanna niður í 1.500.000 manns, Bretlands og Frakk- lands niður í 050.000 og herir annarra ríkja verði ekki fjöl- mennari en 200.000 manns. Eftirlitsstofnun á vegum SÞ fylgist með því á láði og úr lofti að umsamin afvopnun sé framkvæmd og endurvopnun eigi sér ekki stað. Sérsamning- ur verði gerður um Þýzka- land, á þá leið að fjór- veldin skuldbindi sig til að láta herí sína þar ekki fara yfir ákveðið mark og bannað verði að hafa kjarnorkuvopn í iandinu. Reynt verði að semja sérstaklega uin bann við kjamorkuvopnum en til- raunum með þau verði hætt þegar í stað. ' ■ '■;■.■ : ■ ■■’ "■' • ý. Stassen,' fulltrúi Bandaríkj- anna i afvopnunarnefhd- inni, bár fráni tillögur stjómar sinnar í fyrradag. Þær éru langtum yfirgripsminni en hin- ar tvennar. Bandaríkjastjórn leggur til að ■Bandaríkin og Sovétríkin heimili hvort öðru eftirlit til reynslu á láði og úr lofti á takmörkuðu svæði. Að þeirri reynslu fenginni verði komið á eftirlitskerfi um heim allan. Síðan hefjist fækkun í herjum Bandaríkjanna, Sovét- ríkjanna og Kína niður í 2,500, 000 manns, Bretlands og Frakklands í 750,000 og önnur ríki hafi ekki fleiri enn 500,000 menn undir vopnum, Samið verði um að hæfta frekari framleiðslu kjamorkuvopna og birgðir af þeim minnkaðar smátt og srnátt með því að taka hin kjarnakleyfu efni til friðsamlegra nota. 17103 og sjá má eiga þessar tillögur í mörgu sammerkt. Ágreiningur um tilhögun eft- irlits með framkvæmd afvopn- unar virðist að verulegu leyti úr sögunni. Eflaust ætti ekk- ert að vera því til fyrirstöðu að samningar tækjust um fækkunina í herjum. Hinsveg- ar er verulegur ágreiningur um hversu fljótt skuli koma afvopnun á. Sovétríkin vilja láta framkvæma sínar tillög- ur á þremur árum. Vesturveldin setja hinsvegar ekkert tíma- takmark. Ljóst er að Banda- ríkjastjórn gerir ráð fyrir að framkvæmd afvopnunar taki áratugi. Loks er ágreiningurinn um kjarnorkuvopnin enn veru- legúr. Vesturveldin taká til dærnis ekki í mál að hætta Andrei Gromiko tilraunum með þau þegar í stað, en ekkert sérstakt eftir- lit þyrfti með framkvæmd slíks banns, engin leið er að fela kjarnorkusprengingu. ¥»ófið um afvopnun er nú bú- * ið að standa svo lengi að ekki er furða þótt margir telji þátttöku stórveldanna í störf- um afvopnunarnefndar SÞ látalæti ein og yfirvarp, stjórn- ir þeirra séu að reyna að friða almenningsálitið í heiminum, með sýndartillögum sem þær Framhald á 9. síðu.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.