Þjóðviljinn - 03.02.1957, Blaðsíða 10

30) — ÞJÓÐVILJINN — Siumudagur 3. febrúar 1957
Stórkostleg
CTSALA
OÓRKOSTLEfi VERÐLÆKKIIN
t------------------------------------------------------------------------------ N
TILBÚINN * TIUBÚINN BARN AFATN ABUR: METRA VARA::
KVENFATNAÐUR KARLMANNA- Sundbolir Kjólaefni
Nylonpeysur FATNADUR Skriðföt Taft með bekk
Peystu- Innisloppar Nærföt Tweed
Peysur Rykfrakkar Drengjajakkar Geríiefni með flauels-
Undirfatnaður Regnkápur Prjónabuxur mynstri
Náttkjólar Frakkar Ungbarnatreyjur Prjónasilki
Brjóstahöld Hattar, húfur Skyrtur Gerfiullarefni
Kápur Manchettskyrtur Drengjapeysur Alls konar gerfiefni
Dragtír Vinnuföt Stuttbuxur drengja Bhindur
Kjólar Nærföt o.m.fl. Blúndur
Sloppar o.m.fl. Vettlingar o.m.fl. Gluggatjaldaefni o.m.fl.
ALLS KONARSMÁVÖRVR OG MARGT FLEIRA
Austurstræti
SKO
Gerið
góS kaup
kaupið skóna
með
hálfvirði
Barnaskór
tékkneskir
Verð frá kr. 50.00.
Barnainniskór
Verð frá kr. 30.00.
Karlmannaskér
með leðursólum.
Verð frá kr. 135.00
Karlmannaskór
með svampsólum
Verð frá kr. 190.00.
Kvenskór
með uppfylltum hælum
Verð frá kr. 95.00.
Kvenskór
með háum hæl og kvarthæl
Verð frá kr. 160.00
Kveninniskór
Verð frá kr. 45.00.
Kvenbomsur
með loðkanti
Verð frá kr. 45.00.
Víðar er Guð
Framhald af 6. síðu.
in stórum augum um þær
mundir — öll þessi fjölbreyttu
verk þessa yfirburðasnillings
eru af ramþjóðlegum toga en
tala þó máli allra lýða og eru
mörg meðal þess sem fegurst
hefur verið gert í tónlist.
Zdenek Fibich (d. 1900) var
samverkamaður þessara miklu
meistara að sköpun Tékk-
nesku óperunnar og samdi
marga ágæta söngleiki. Læri-
sveinar hans voru Karel Weiss
(d. 1944), Karel Kovarovic (d.
1920) og Otkar Ostrcil (d.
1935), mikilhæfir söngleikja-
höfundar. Og sömuleiðis héldu
lærisveinar Dvoraks, þeir Vít-
eslav Novak (d. 1949), Josef
Suk (d. 1935) og Rudolf Kar-
el merki meistara síns hátt á
lofti. Karel samdi síðustu
óperu sína um tékkneskt æv-
intýri í fangelsi Nazista, þar
sem hann var píndur til dauða
1945.
Ekki er hægt að ljúka þess-
ari upptalningu, án þess að
nefna Leos Janácék (1854—
1928), sem tekur að semja
öndvegisverk sín upp úr
heimsstyrjöldinni fyrri, þá orð-
inn hálfsjötugur að aldri, og
gerist þar með einn fremsti
brautryðjandi nútímatónlistar
í álfunni, innblásinn snilling-
ur, þjóðlegur og nýtízkulegur
í senn, og njóta verk hans sí-
vaxandi vinsælda heima og
erlendis. Eugen Suchoii er að-
alsöngleikjahöfundur hinnar
nýju slóvaíusku óperu. Hann
vinnur í verkum sínum úr
óþrotlegri auðlegð slóvakískra
þjóðlaga, en stíll hans er ný-
GARÐASTRÆTI 6
ÚTSALA
en í Görðum
é
tizkulegur og mjög persónu-
legur. Annar slóvakískur höf-
undur sem fetar í fótspor hans
er Ján Cikker.
Það ætti að mega ráða af
þessu stutta yfirliti um
nokkra helztu skapandi tón-
listarmenn í Tékkóslóvakíu, að
þar er ekki um hrjósturgarð
að gresja, enda þótt íslenzk-
um útvarpshlustendum séu
ókunn nöfn þeirra og verk
með örfáum undantekningum.
Óperan er greinilega það tón-
listarform, sem þjóðinni stend-
ur næst hjarta, og tónskáldum
hennar eðlilega hið sama. Ber
það nokkurt vitni um mikil-
vægi hennar í þjóðlífinu, að
Nazistar skyldu loka öllum
leikhúsum í Tékkóslóvakíu á
árunum 1944—'45.
En konungsdóttirin Libúsa,
söguhetja samnefndrar óperu
eftir Smetana, fagnaði aftur
sigri og framtíð á sviði Þjóð-
leikhússins einn maídag, og
siðan hefur óperan staðið með
meiri blóma í landinu en
nokkru sinni fyrr. Föst óperu-
svið eru 12 að tölu víðsvegar
um landið, eða h. u. b. eitt á
hverja 800 þús. íbúa, og það
mun vera hærra hlutfall en
með nokkurri annarri millj-
ónaþjóð. Gallinn er bara sá,
að eftír sem áður er mjög erf-
itt að ná í aðgöngumiða að
óperusýningum í Tékkóslóvalc-
íu — eftirspurnin er svo miklu
meiri en unnt er að fullnægja.
Ég komst eftirminnilega að
raun um þetta af vikudvöl í
Prag vetúrinn 1953. Samt átti
ég kost á að vera þar við sýn-
ingu á „Seldu brúðinni" eftir
Smetana — og siðan er eng-
inn söngleikur, sem ég yrði
fegnari að sjá á sviði okkar
eigin Þjóðleikhúss en hana.
Það er fagnaðarefni, að rík-
isútvarp Tékka skuli með
fyrrgreindum hætti hafa. veitt
íslenzkum útvarpshlustendum
hlutdeild í nokkrum þeirra
tónlistarfjárs jóða, sem þeim
eru sjálfum svo dýrmætír. Og
ekki er að efa, að þeir munu
flestum öðrum þjóðum betur
kunna að meta þá tónlist ís-
lenzka, sem tékkneska ríkis-
útvarpið mun fá til flutnings
aftur á móti.
En af þessu vakna þær
spurningar, hvort ekki sé
tímabært, að Ríkisútvarpið
okkar geri nú gangskör að því
að auka við safn sitt af hljóð-
ritaðri tónlist ýmsra þjóða.
Og gæti það þá ekki meðal
annarra leiða farið að því
dæmi, sem tékkneska rikisút-
varpið hefur nú gefið, þ. e. a.
s. komið sér upp vönduðum
söfnum hljóðrita af íslenzkri
tónlist, ásamt nauðsynlegum
skýringum, og haft síðan
frumkvæði um að láta þau
erlendum útvarpsstöðvum í té
gegn svipuðu endurgjaldi af
þeirra hálfu? Eða hvaða. aðil-
ar ættu að vera tilvaldari
miðlar í því efni þjóða í milli
en útvarpsstöðvar þeirra?
Ég ætla svo, á meðan ég
veit enga sérstaka meinbugi á
því að þetta komist í fram-
kvæmd, að dirfast að hlakka
til þess næstu mánuðina að
vakna við Hindole Raga í
morgunútvarpinu einhvern
tíma í maílokin f vór.
ÚTBREIÐIÐ
ÞJÓÐVILJANN