Þjóðviljinn - 03.04.1957, Qupperneq 11

Miðvikudagnr i& apríl 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (lí '
FYRIRHEITNA
LANDIÐ
47. dagur
að hafa alizt upp í Oregon?“
„Eg veit það' ekki,“ sagði hann. hægt. „Mér fannst
þetta skelfilegur staður þegar ég kom hingaö fyrst. En
maöur venst víst ævinlega þeim stöðum sem maöur
dvelst á, og fólkið' hérna hefur reynzi oiíkur sérlega vel.“
„ÞaÖ hefur gerbreytt Lunatic aö hafa ykkur héma,“
sagöi hún. „Þú getur alls ekki gert þér í hugarlund,
hvað þaö hefur verið okkur mikils viröi. En ég get
vel skilið þitt sjónarmiö, Stan. Ef ég væri í þínum
sporum, myndi ég ékki þrá neitt Tieitar en komast aft-
ur til Hazel, og þegar ég væri þangaö komin myndi ég
aldrei fara þaöan aftur.“
„Eg hugsa víst einmitt svipaö þessu," sagði hann. ,,Og
þó er það eitt sem gerir það aö verkum, aö ég get ekki
hugsaö mér aö fara héðan.“ . ; ;
„Hvaö er það?“. spuröi hún. „Hvaö er svona eftirsókn-
ai-vert hérna?“ i
Hann sagði hi-einskilnislega: „Þú.“
Hún sneri sér aö honum og hann tók um hönd henn-
ar „Eg ætlaði alls ekki að segja þetta viö þig,“ sagöi
hann. „Eg er átta árum eldri en þú, Mollie, og þaö er
ekki viðeigandi. En siðan þú leyfðir mér aö leysa frá
skjóöunni um Chuck, hef ég ekki hugsað um neitt ann-
að en þig, og nú þegar borunin gefur ekki sérlega góöar
vonir, má ég ekki til þess hugsa að eiga bráðum að fara
héöan og sjá þig aldrei framar“ Hann þagöi stundar-
lcorn. „Eg býst viö aö það sé eitt’ sem karlmenn leita aö
ööru fremur í fari þeirrar konu sem þeir vilja kvænast“,
ságöi hann „ög þaö er aö kona þeirra sé blíðiynd og
skilji þá. Og þannig hefuröu einmitt veriö við mig. Blíð
og góö.“ Hann brosti til hennar. Það var kynlegur svip-
ur á andliti hans. „Eins og' faöir þinn hefði orðaö það:
bezta stökkrottan 1 allri eyðimörkinni.“
Hún leit á hann. Hana langaði bæði til aö hlæja og
gi’áta. „Eg vissi ekki aö þú litir á mig sem stökkrottu."
„Þaö geri ég heldur ekki. Þetta var eiginlega sagt í
yfirfærðri merkingu. En ef ég segöi viö þig, að þú værir
indælasta stúlkan sem ég hefði fyrir hitt í þessan eyði-
mörk — þá held ég aö þú gætir ekki rengt mig.“
Hún sagöi: „Stan þú getur aldrei veriö alva.rlegur!“
Draumheimurinn opnaðist henni aö nýju. Að baki
Stantons Lairds, bezta manninum sem hún hafði nokkru
sinni kynnzt, birtist nú allur þessi nýi heimur, heimur-
inn þar sem Buick og Plymouth-bílarnir voru, þar sem
uppfullt var af hárgreiöslustofum, kókakóla, ísdrykkjum
í Piggy Wiggy kaffihúsinu, þar sem silungarnir stukku
í fjallavötnunum og hraðskreiöir vélbátar brunuðu um^
flötinn. „Ó, Stan.“
Hann dró bana að sér. „Eg elska þig svo heitt, Mollie.
Eg er hræddur um að ég sé of gamall fyrir þig, og ef
til vill er ég líka of alvörugefinn. En ég elskka þig svo
heitt. Viltu giftast mér?“
„Eg vil ekkert fremur, Stan.“ Auðvitaö vildi hún það.
Hún vissi að í öllum heiminum gæti hún ekki fundið
betri mann en Stanton Laird. Hún þi’ýsti sér aö honum
og kyssti hann innilega.
Eftir nokkra stund sagöi hann: „Ertu nú alveg viss í
þinni sök, MoIlie?“
Hún færöi sig lítið eitt fjær honum og sagði: „Já,
Stan. Eg held að ég geti gert þig hamingjusaman, og ég
held líka aö þú getir gert mig hamingjusama.“
Hann sagði lág't: „Og er þá nokkuð aö óttast,?“
ííún brosti. „Eg held ég óttist ekki neitt, Stan. Eg er
alltof hamingjusöm til aö hafa áhyggjur. Á morgun
eöþ næstp daga verðum við aö athuga málið frá öllum
þliöuniv. ákveða, þvénær og hvernig viö eigum að gifta
okkur og þesS”hátÍtar.“ Henni vai' hugsaö -til þéss aö hún
var sjálf kaþólsk óg hann presbýteriani. Henni varð
þegar ljóst aö þau myndu mæta ýmiskonar vanda-
málum. Vandamálum sem yrði að leysa. Hún færði sig
nær honum aftur. ,,En við skulum ekki tala um þaö
núna.“
Hann sat þögull um stund. Svo sagöi hann: „Ekki
heföi mér dottið i hug að ég. myndi koma aftur frá
Ástralíu með eiginkonu.“
„Eg býst við aö foi’eldrum þínum þyki þaö hræöilegt,
Stan. Aö þú kvænist ásti’alski’i stúlku.“
Hann hristi höfúðíð. „Þaim finnst þaö sjálfsagt mjög
gaman. Af öllum íbúum brezka samveldisins held ég aö
Ástralíubúar líkist okkur mest — aö Kanadamönnum
undanskildum."
Hún sat við hlíð hans og hann lagð'i handlegginn
utanum hana. „Þú getur reitt þig á aö ég hlakka til aö
sjá Hazel og hitta foreldra þína, Stan. Segöu mér meira
um fjölskyldu þína og lífið hjá ykkur.“
Næsta klukkutímann sagöi hann frá. Öðru hverju
reis hann á fætur og bætti á eldinn og hún leit eftir
veika piltinum, sem haföi sofnaö í hljóöu rökkrinu
undir stjörnunum.
Ef til vill var hann aftur oröinn meövitundarlaus.
Hann var mjög heitur viökomu. En þau gátu ekki gert
meira fyrir hann.
Nokkru seinna sagði hann: „Hvaö eigum viö nú að
gera, hvernig eigum viö að segja foreldrum þínum frá
þessu? Á ég að tala viö pabba þinn?“
,,Ekki að svo stöddu,“ sagði hún. „Láttu mömmu
segja honum þaö, St’an . . ég segi mömmu þaö þegar
viö komum aftur til Laragh, og þá skal ég líka segja
þér hvað þú átt að gera næst.“
„Heldurðu aö hann verði reiður?“
Hún hristi höfuðiö. „Ekki núna. Hann heföi orðið
reiður, áöur en þú komst til Laragh, en þú héfur sjálf-
ur breytt áliti hans. Hann gat ekki þolaö Bandaríkja-
mennina áöui', en nú líkar honum við þá.“
„Þarna séröu.“
Þau sátu lengi hlið viö hliö, mjög hamingjusöni.
Klukkan var aö veröa hálftólf. Þau voru bæöi farin aö
hugsa um aö annaðhvort þeii'ra yrði bráölega aö ríöa
aftur til Mannahill, þegar þau heyröu allt í einu vélá-
dyn og skrölt í vörubíl, og nú sáu þau bílljósin á veg-
inum. Þau spruttu á fætur og sköruöu í eldinn svo aö
hann blossaöi upp. Bíllinn stanzaöi, þau heyrðu radd-

■■■■■■■■
Q
o
R* I
Framhald af 4. síðu. _ ,
hvítasimhúhreti, en bað íinridf
mér nú . óþarflega snejnmt. —i
f góðviði'inu á m'ánudág'nn
hitti ég kunningja minn á gotu,.
eldri mann, sem flutti tii
Reykjavíkur fyrir rúmum 'ára-
tug, en bjó áður fyrir norðani'
Auðvitað barst talið strax áð‘
góða veðrinu; og við vórurrt’1
báðir bjartsýnir á að þáð'
mundi vora vel- og snemma'
í ár. — Annars finnst mér ég':
eiginlega aidrei verða vár víð
neitt vor eða sumar hér íí
Reykjavík; maður sér ekkert:
nema gráan og kaldan stein-
inn; mér finnst ég. varia hafa'
: orðið neinna árstíðaskipta var;
síðan ég kom hingað, sagði
kunningi minn, og brosið. sern ‘
leið yfir veðurbarið andlitið
var dálítið þreytulegt. — Kann-
ski er.það að nokkru ieyti af
því, að þú átt núna minna und-
ir veðráttunni; þú átt ekki'
íengur allt þitt „undir sól og
regni“, sagði ég. — Áreiðáti-
lega að einhverju leyti, óg satt
að segja leiðist mér aiitaf eitt-
hvað hér, einkum á vorin ’
sumrin, sagði hann og hló ILtr
ið eitt við. En mér datt. í hug
erindi úr kvæð.i Davíðs um
daiabóndann, sem fluttist ,.á
mölina“:
,,Á vorin þegar grænkar
og lind og^lækur hlær
og ljóma á fjöilin siær
og honum verður hugsað
um hésía síria og ær;
þá vákir hann óg verður
ofl viti sínXi fjær."
Framhald af 3. síðu.
til þess; að fækkað hefur"
um einn flokk.
Fundurinn .fagnar- því, að 18.;
þing B.S.R.B. skuli hafa valiö
sérstaka milliþinganefnd fil.
þess að vinna að launamáhínt
kvenna. Skorar fundurinn á.
nefnd þá og stjórn B.S.R.B. að
vinna ötullega að þeim sjálf-
sögðu lagíæringum á launa-'1
kjörum kvenna, sem héx hefur
verið bent á“.
8 kákim
Framhald af 1 siðu
Snotur húiutrefil!
niinireiTtma

BBSRiO'
Ungar stúlkur, og reyndar
koiiur á öllum aldri, nota iðu-
lega hálsklúta um liöfuðið. Til
tiíbreytingar sýnum við hér
húfuhálsklút, sein saumaður ei'
úr 'tveinx eins hálsklútum, sem
eru livor xtm sig um það hil
1 metri, á , lengd og 25 sm á
breidd.1 Á litlu teikni'ngxxnni
sjáið þið hvérnig hálsklútanfir
eru sniðnir eftir höfuðla-ginu,
<:á. 20 sm frá endanum, og
satimaðir -saman. • ■ ■
Að franxah Ixafið' þið lítið
upþbrcrt; sem saxlmað er niður’
á réttxmni með fínum spbi’um-
Ef' þið . festið loks litla hár-
kamba fy.rir innan uppbrotið
þá getið þið verið örxiggar um
að höfuðfáfið tollir á sínum
stað.
35. RxBt H.\R
36. Hxf5 Hbd8
37. h5 a4
38. Be2 He7
39. h6 Be3t
40. Kbl Bxh6
og Friðrik lék biðleik.
Er iangt var liðið á skákina
lék Friðrik, sem var í tímaþröhg,
af sér og' snerist skákin homím
í óhag, en samt er talið að jafn-
tefii verði.
Skákin verður tefid áfram
annað kvöld kl. 8 í Sjómanna-
skólanum.
Fífugir karhlútaf
FílxígiF karkíútar í eldliús-
inu eru aiidstyggilegir, ank
þess sem þeir erir sýlílábei-ar.
En það er ekki sérlega mikið
vei'k að lxalda- þeim Irreinum.
j og þi'ifalegum: sjóðið ,þá oft í
jsóda, þvoið þá síðan úr hreinii
vatni. Hengið karklútana líka.
' sem oftast í férskt loft.
■■■■■>'" SaroelnlnBarflokkur altiBu - BóaI»ll»t»nokkurtmi. - Rttstjórar; Magnús KJartanssom
OIDfSlfllrlllPMi SigurBur QuSmundsson. - PféttarttstJBrt: Jón BJarnason. - BlaBamenn: Asmundur S!gur-
~ Jónsson, QuSrmmdur Vlgfús-on. Ivar H. Jðnsson. Magnúa Torfl ölafsson, SlKurJón Jóhfermsson. —
AuglíslnKastJórt; QuBgeir MAgnösson. - BttstJóm, sfsrelBsIa. auglýsineai. Drent.smlóJs: StólavórBustle 10. - S(mi xsoo ®
' mtnrX - AskriftarverS Ir 28 i. min. i nsrtjBVÍk o« cfterennl: kr. 22 annarsst. - Uausasölúv. kr. 1.50. - Prcntsm ÞióKvtllan*.