Þjóðviljinn - 17.04.1957, Qupperneq 11

FYRIRHEITNA
fyrst 1 stað.
„Mér þótti pilturinn hella í sig“, sagði frú Regan
að lokum.
Mollie roðnaði. „Ég hef aldrei séö hann svona fyrr“,
sagði hún.
,,Þú hefur aldrei séð hann horfa fram á glötunina“,
sagði móðir hennar. „Eftir því sem sagt er, verður ekki
ein einasta kind lifandi á Lucinda, þegar regntiminn
byi-jar“.
Pat Regan sagði: „Já — já, og því hefm hann gott
af því að fá sér dálítið aö drekka. Hann var alveg
niöurbrotinn eftir allt þetta óstand, og honum líður
betur þegar hann fær sér ögn neðaní því“.
Konan hans sagö'i: „Þú ættir nú að hjálpa. honum,
Pat“.
„Því skyldi ég hjálpa honum?“ spuröi -gamli maöur- ^
inn. „Kannski til þess aö hann geti átt gullpeninga í
. bankanum þangað' til regnið bregzt í næst a skipti —,
og þá gæti ég hjálpað honum aftur? Enginn maður
getrn* haft fjögur þúsund fjár á Lucinda, ekki einu
sinni drottinn sjálfur."
Tom Regan opnaði munninn aldrei þessu vant. „Þaö
er satt og víst,“ tautaði hann og bætti við með sorgar-
hreim í í-öddinni: „Þetta er allt með í leikreg!unum.“
„Mér finnst nú samt aö þú ættir að' hjálpa honum,“
sagði frú Regan rólega.
„í guðs almáttugs nafni,“ svarað'i gamli maðurinn
þverúðai’fullur. „Því skyldi ég hjálþa. honum? Hann er
sonur bölvaðs Englendingsmorðingja sem barðist gegn
írlandi í Blanck and Tan-sveitinni. Einn af því taginu
sem getur fundiö upp á aö læðast inn í hús fólks á
næturþeli til að skera mann á háls með ísköldu stáli,
meðan maður liggur og sefur sætt og vært og dreymir
um blessaða dýrlingpna í himninum. Var það ekki ein-
mitt þannig sem þeir drápu Jack Mullavy meöan
hann svaf værum svefni í dalnum með riffilinn og
flöskuna sér við hliö? Til hvers ætti ég aö hjálpa honum,
honum sem er trúvillingur? Til hvers ætti ég a? hjálpa
honum meðan hin heilaga móðir horfir niður til okkar
til aö horfa á gerðir mínar og satan sjálfur horfir upp
með hlakkandi brosi?“
„Gerð'u þa'ö sem þér sýnist,“ svaraöi kona hans, „en
samt lít ég svo á aö þú ættir að' hjálpa honum dálítiö.“
Gamli maöurinn rölti reið'ilega niður af veröndinni.
Honum var ljóst að’ dropinn holar steininn meö tím-
anum.
Þennan dag sat Pat Regan niöri viö hrossagiröing-
una, þar sem verið' var aö temja folana. Hann sat á bita
og horfði á James Conolly, sem var að’ temja. James
haföi bundið langt reipi viö múl hestsins og danglaði
ööru hverju í hann með’ löngu bambuspriki til að fá
hann til aö bera fætuma rétt. Faðir hans gerði at- ;
hugasemd vjð verkið, Hann var t $vo r.iðursokkinn aö
hann tók ekki eftir Mollie fyrr, en hún var komin al-
: vega,ð>þo^pm.-;:> !V.u> ? cn,j
,,Pabbi,“ sagð'i hún. „Má ég segja dálítið við þig?“
„Því ekki þa.ð,“ svaraöi hann og færöi sig til á bit-
anum. Hún klifraði upp og settist við' hliöina á hon-
um.
„Þaö er um Davíð' Cope,“ sagði hún. „Getum viö ekki
gert eitthvaö til að' hjálpa honum?“
„Guö náöi mig,“ sagði faðirinn. „Eruð þið nú byrþ
aðar aftur? Hvers vegna. eigum við aö hjálpa honum i
eðlilegri veöráttu eins og nú þegar varla er hægt að
tala urn þurrk? Ef þetta hefði verið 1939, sem var þurr-
.asta ár sem komiö hafði í 50 ár, og viö' sáum ekki d.eigan
dropa í nítján mánuði, hefði ég sagt aö maöur ætti aö
Faðir minn,
Gunnai Bjarnason,
Freyjugötu 4, lézt í Landsspítalanum 14. þessa má.naðar.
IiiKÍbjörg Guiinarsdóttír
Miðvikudagur 17. apríl 1957 •— 'ÞJÓÐVILJINN — S(ÍÍ£
hjálpa nágranna sínum ef maöur heföi verið’ aflögufær.
En þaö' er eins öruggt og amen í kirkjunni, aö ef viö
hjálpum honum núna, þá væntii* hann hjálpar af okk-
ur þriöja hvert ár, þegar hann fær ekki nóg regn.“
„Eg veit þa'ö, pabbi,“ sagði stúlkan. „En mig langar
svo til aö við hjálpum honum í þetta eina ski.pti.“ Hún
hikaöi lítið eitt. Svo hélt hún áfram: „Sjáðu til, ég hef
ekki veriö sérlega góð við hann. Og það' er ekki rétti
tíminn til aö vera óvingjarnlegur víö fólk, þegar féð
hi*ynur niður eins og flugur umhverfis þa'ö.“
„Hafði hann hugsað sér aö biðja þín?“
„Já,“ sagði hún. „Eg varð' að segja honum að ég ætl-
aði að giftast Stanton Laird.“
„Hjálpi okkur allir heilagir! Og er þaó' ástæðan til
þess aö við ættum aö taka hingað fjögur þúsund fjár,
fjögur þúsund kindur, svo langsoltnar aö þær éfca eins
og uxar?“
„Já, það' er ástæðan — ef við gætum það,“ sagði hún
þrjózkulega. „Eg var vond viö hann þegar hann átti
mjög' erfitt. Ef viö værum dálítið vingjarnleg við hann
til tilbreytingar, myndi það bæta dálítið’ úr skák. Hvað
eigum við margar kindur nuna?“
Gamli maðurinn kipraði varirnar. „Þrjátíu og þrjú —
þrjátíu og fjögur þúsund. Það er ekki gott að segja.“
„Gætum við tekiö kindurnar hans hingað án þess
að það valdi okkur erfiðleikum?“ Hún þagöi við. „Það |
eru ekki fjögur þúsund í viðbót, pabbi — hann er þegar j
Plastmálning á áðnr málaðá veggi
Ef málaðir eru veggir sem
áður hafa verið málaðir með
límmálnmgu verður fyrst að.
þvo veggina og láta þá þorna, j
éður en byrjað er að mála
með plastmálningunni. Til að
grunna með er plastmálningin
blönduð vatni eins og mælt er
fyrir í leiðarvísinum. Hrærið
varlega í blöndunni, svo að
ekki myndist froða. Síðan er
málað yfir með óblandaðri!
plastmálningu.
Af kölkuðum veggjum og
loftum á að fjarlægja. gamalt
kalk með spaða eða stálbursta,
áður en málað er, því að ann-
ars er hætt við að plastmáln-
ingin flagni af. Fleti, sem áður
hafa verið málaðir með olíu-|
málningu, má plastmála, þeg-
ar búið &r að þvo þá úr blöndu
af salmiakspritti og vatni.
Áður en plastmálað er á
veggfóður verður að aðgæta,
hvort það er vel fast og hvort
það er málað með anilínlitum,
sem smita þá áfram gegnum
málninguna. Ef svo er verður
að f jarlægja v.eggfóðrið og
líma upp grunnpappír í stað-
inn.
Ekki má mála jám með
plastmálningu. Fyrst þarf að
vernda jám með olíumálningu,
því annars fer ryð í gegn.
Ekki er enn næg reynsla af
plastmálningu á tréverk til að
hægt sé að mæla með lienni.
Því ber fremur að ráðleggja
olíumálningu og syntetískt lakk
á tréverk.
Sýning Baldurs
Framhald af 7. síðu.
þessari sýningu virðist .mér
hann vera á góðri leið að því
marki, sem hann setti sér í
upphafi. — Það mætti s,egja.
að hann málaði ytra borð
lilutanna, en sé það nógu; trú-
lega gert, fer ekki hjá því að
innri eiginleikar þeirra fylgi
með. List hans einkennist af
veruleikastefnu út í yztu æs-
ar, þar sem engu smáatriði er
sleppt, sem stundum verður
þó meira en veruleiki — og
gæti með tíð og tíma orðið
að heimi út af fyrir sig.
Einna ljósast kemur þetta
fram í kyrralífsmyndum hana
(14, 15, 16), þar sem sjálft
eldhúsborðið verður að dýrð-
legri sýn með svarta steikara-
pönnuna á bak við, og jafnvel
skellurnar á glerjaðri vatns-
könnunni verða að óviðjafnan-
legum yndisþokka. Þessar
myndir eru unnar af svo mik-
illi elju, að fágætt má teljast
nú á dögum. Og er það enn
eitt dæmi þess, hvernigt þessi
ungi maður gengur á •Jmótí
straumnum, því síðastliðin 60-
70 ár hefur það verið efst; a
baugi að leggja minnif og
minni vinnu í verk sitt um >l©iS
og menn fjarlægðust náttúr-
una meir og meir, síðan end-
aði í fullkominni óhlutlægni.
Af öðrum myndum BaldurS
finnst mér fugla og dýra-
myndir hans .athyglisverðast-
ar: hænsin með sólbl'.vttina. &
bakinu, apinn með b!ómið#
Orfeus temur dýrin, SehS
minnti mig á vísu er við sung+
um börn: Leikur sér með
ljóni lamb í paradís. Mætti ég.
koma með tillögu; mundi
leggja til að hann gæfi .sig
rrieira ftð fuglum og dýrujmj
Það er full þörf fyrir slíktj i
Það er alltaf ánægjulegt að
sjá unga menn ganga sinaý
eigin götur. Eg fyrir mitt leytj
býð Baldur Edwins velkomimji
í hóp íslenzkra listama.nna. j
Magnús Á. Árnason.
OTBREIÐIÐ
ÞJÓÐVILJANN
Mikil tízkusýning var á kaupstefnunni í Leipzig í vor og var þar sýnd
fmnileiösla fataiönaöar í ýmsum löndum. Samkvœmiskjóllinn er austur-
þýzkur, en hversdagskjóllinn frauskur
klÓMIU 6t*eíandl: SameHUngejnokkur fclþ+Bu - Sú«iiUl*t»nokkurttm. - EtUtJðrar: Magnúe Klarransso*
Kðll«9wRRJIrB0l' 81*urBur Ouðmundsson. - Fréttarttatlórt: Jón BJstDasos. BlaBamenn: Áanuiodur SlcujB-
■y Jónsr.on, QuBmundur Vlsfúaeon, Irar H. Jónseon. Masnils Torfl ðlaísson. Slgurjón Jóhannsson. —
*utlí>ln**j(tfArt: SuBceir Mamúeion. - Bitít.tórn. aftrelBíla, auBltslnsas. prentsmiBia: SlöJatBrBuatis 19. -. Simt 7S00 (M
llnsrt. — AákriftarTerS kr. 3B á œán. i Rerkjavfk o* náerenni: kr. 22 •"oarist. - Lausasöluv. kr. 1.50. - Prentsm þjóóvllJaa*.