Þjóðviljinn - 08.06.1957, Qupperneq 10

<
2
GULLA OG BLETTA
Heimalningarnir í fyrra: öllum. Gæti ég ekki
hétu Gulla og Bletta. ] fengið þau send? Það er
L«óa, mamma þeirra, varð ^ gott að það á að koma
bráðkvödd daginn eftir' framhaldssaga í blaðinu
Svo langar jnig
það verði höfð
nafnakeppni og
að hún bar, svo það varð ( okkar.
að
að taka lömbin heim ogj til
gefa þeim úr pela. Það
.gekk nú illa fyrst, en
svo lærðu þau smám
saman að drekka. Þær
voru báðar hvítar, en
Gulla var með gulan
flekk á bakinu, en Bletta
með svartan blett á fæt-
inum. Þegar átti að fara
að gefa þeim, þá komu
þær oft inn í gang og
jörmuðu þar. Stundum
komu þær meira að segja
inn í eldhús og pissuðu
þá á gólfið, en þá urð-
tim við að fara með þær
<út. Seinna fóru þær í
garðinn og átu blöðin af
trjánum og það var nú
leiðinlegt. Við urðum
alltaf að vera að reka
i>au úr garðinum, stund-
iim oft á dag og ekkert
dugði. Svo tók mamma
Sig til og tjóðx-aði þau
öti á túni í nokkra daga
og þá skánuðu þau svo-
lítið. Svo þegar slátur-
tíðin kom voru þau send
i sláturhúsið með fyrstu
jterð
onnur
mig langar til ai vita
hvað aðrir segja um það.
Ég ætla að senda þér
frásögn af heimalningun-
um, sem voru hérna í
fyrra, þótt hún sé ekki
mei'kileg.
Blessuð og sæl.
Ásdís Jónsdóttir,
Lundarreykjadal,
FRÁ DJÚPAVOGI

cxy<x>
Ásdís Jónsdóttir.
★
Kæra Óskastund!
Ég þakka þér fyrir allt
jgamalt og gott. Ég ætla
að segja þér, að mig
vantar meðal annars tvö
fyrstu blöð þessa árgangs
og mig langar til að eiga
jxau, því að ég ætla að
6afna þessum árgangi
Óskastundin hefur fengið
mörg bréf frá Beru-
firði og þaðan hafa kom-
ið góðar vísur, Þá mun
Búlandstindur líklega
vel þekktur meðal les-
enda Óskastundarinnar.
Lea H. Björnsdóttir, 9
ára, sendir okkur nokkr-
ar myndir. Lea á heima
í Ásbyrgi í Djúpavogi.
Hún sendir okkur mynd
af Enok, bátnum hans
pabba síns, og svo
greinargóða teikningu af
Hálsþorpi, Djúpavogi. f
Hálsþorpi eru þrír bæir,
sem heita Háls, Strýta og
Hjáleiga. Bæirnir eru
vandlega merktir á
myndinni svo ekki er
erfitt að finna þá.
Sköpunarsaga Eskimóa
Það var fyrir löngu,
löngu síðan þegar jöi'ðin
átt.i að verða til, að mold
og grjót og fjöll hrundu
ofan — ofan úr himnin-
um. Þannig myndaðist
jörðin.
Eftir að jörðin var orð-
in til, varð maðurinn til.
Smábörn komu úr jörð-
inni meðal trjárunna. Þar
lágu þau með lokuð aug-
un og spi'ikluðu, því að
þau gátu ekki skriðið.
Fæðu sína fengu þau af
jörðinni.
Nú segir frá manni og
konu. Hvenær þau höfðu
vaxið og orðið fullorðin,
og hvenær þau höfðu
hitzt veit enginn.
Konan saumaði barna-
föt, gekk með þau út,
fann lítil börn, klæddi
þau og fór síðan heim
aftur.
Þannig fjölgaðí mönn-
um.
þeir voru komnir.
Þeir þekktu heldur
ekki sóiina og lifðu í
myrkri. Það var sífelld
nótt. Aðeins inni í hús-
unurn höfðu þeir ljós og
brenndu vatni á lömpun-
um. Á þeim tíma gat
vatn logað.
En þeir sem ekki kunnu
að deyja urðu margir.
Það varð varla þverfót-
að fyi'ir þeim á jöi'ðinni.
Þá kom mikið flóð og
fólkinu fækkaði. Uppi í
fjöllum finnast. stundum
skeijar. Þær eru menjar
þessa flóðs.
Eftir flóðið fóru tvær
gamlar konur að tala
saman: „Við skulum vera
án dags, ef við erum
lika án dauða“ sagði
önnur. Hún var víst
hrædd við dauðann.
„Nei,“ sagði hin, „við
viljum bæði fá ljós og
dauða“. Og það varð svo0
sem hún hafði óskað.
Það er sagt, að þegar
fyrsta mannveraa dð.
hafi líkið verið hulið
grjóti. En hún kxinni víst
ekki sem bezt að deyja,
stakk höfðinu upp úr
dysinni. og ætlaði að
standa á fætur. En gam-
all maður barði það nið-
ur aftur og sagði: „Við
höfum samt nóg að
draga, og sleðamir okk-
ar eru litlir“. Þeir voni
nefnilega að fara í veiði-
ferð. Og hinn dauði varð
að hvei'fa aftur í stein-
dysina sína.
Þegar maðurinn hafði
íengið ljósið, gat harsn
farið í veiðiferðir og
þurfti ekki lengur að lifa
af jörðinni.
Og með dauðanum kom
sólin, tunglið og stjöm-
urnar. Því þegar einhver
deyr, hverfur hann til
himins og verður Ijós-
andi.
(Bamabl. Harpan.)'
Þegar þeir voru orðnir
margir, vildu þeir fá
hunda. Maður nokkur
gekk út með hundaaktýgi
í hendinni, stappaði
jöi'ðina og hi'ópaði:
„Hokk, Hokk!“ þá hopp-
uðu hundamir fram —
úr þúfum — og hristu sig
gríðai'lega, því á þeim
var mikill sandur. Þann-
ig fékk maðurinn hunda.
Mönnunum fjölgaði og
fjölgaði. Og á þeim tima,
fyrir löngu, löngu síðan,
þekktu menn ekki dauð-
ann. Þeir urðu mjög
gamlir, og að síðustu
urðu þeir öivasa og
blindir og lágu, þar sem
ORÐSEN
Inga D. Þú spyrð um
ski'iftina. Hún er skýr
og stafimir mátulega
stórir, ef þú æfir þig og
vandar muntu koma til
með að skrifa ágætlega,
því skriftin þín lofar
góðu.
Um gullhamsturinn. Síð-
an greinin um gullhamst-
urinn kom í blaðinu höf-
um við fengið sífelldar
fyrirspumir um hann
og viljum nú svai'a þeim.
Ulrich Eichtei', Drápu-
hiíð 9, Reykjavík, hefur
gullhamstur til sölu og
DING AR
kostar hvert dýr 100.09
kr. Gullhamsturinn er
ekki vandmeðfarinn og
étur mjög lítið af alis
konar grænmeti, kom-
meti og brauð þykir
honum gott, sem sé mjög
líkt fæði og handa kan-
ínu, bara minna.
RÁÐNING
gátunnar í síðasta blaði
er: Hann sagði þeim að
hafa hestaskipti.
10) — ÞJÓÐVILJINN — Laugardagur 8. júní 1957
BúddatFii
Framhald af 5. siðu.
heimsstyrjaldir," segir í skýrslu
fcrezku trúboðsfélaganna'.
Mikili áhugi
Brezku trúboðsleiðtogarnir
búast við að trúboðum búdda-
trúarmanna verði mikið ágengt
I Evrópu og Ameríku:
„Veraldarhyggjan, sem nú
ríkir á Vesturlöndum, gerir það
ohjákvæmilegt að (trúboð
fcúddatrúarmanna) mun bera
verulegan árangur.....1 há-
-ekólum og öðrum menntastofn-
unum (Vesturlanda) ríkir mik-
*11 áhugi á búddatrú og fer
Vaxandi."
Afmælismót ÍR
í frjálsum íþróttum
fer fram á íþróttavellinum í
Reykjavík dagana 21. og 22.
júní n.k. Keppt verður í eft-
irtöldum greinum:
21. júní: 110 m grindahlaup,
100 m hlaup, 400 m. hlaup,
1500 m hlaup, 100 m ungl-
. inga (20 ára og yngri), 1000
| m boðhlaup, stangarstökk,
S langstökk, spjótkast og
| kringlukast.
| 22. júní: 400 m grindahlaup,
! 200 m hlaup, 800 m hlaup,
| 3000 m hlaup, 4x100 m boð-
S hlaup, þrístökk, stangarstökk,
S spjótkast og kúluvarp.
: Þátttaka tilkynnist Guðm.
j Þórarinssyni, Bergstaðastræti
S 50 A, sími 7458 í síðasta lagi
| 14. júní n.k.
irlend
Framhald af 6. síðu.
staðið til þessa. Engin tilraun
hefur verið gerð til að of-
sækja vísindamenn, sem bera
fram skoðanir óþægilegar yf-
irvöldunum, eins og gert var
við prófessor Oppenheimer á
sínum tíma. Vitnaleiðslumar
hafa leitt í ljós> að margir
færustu vísindamenn Banda-
ríkjanna, einkum erfðafræð-
ingar og aðrir ‘líffræðingar,
en einnig margir eðlisfræðing-
ar og efnafræðingar, telja að
í vopnaæði sínu hafi Kjam-
orkumálaráðið gert alltof lít-
ið úr hættunni af kjarnorku-
vopnaprófunum og meira að
segja reynt að stinga undir
stól vísindalegum niðurstcð-
um, sem brutu í bág við skoð-
anir forstöðumanna stofnun-
arinnar.
Fyrir þingnefndina hefur
gengið fylking manna,
sem borið hafa hróður banda-
rískra vísinda um heiminn
undanfama áratugi. Hermann
J. Muller, sem fékk Nóbels-
verðlaun 1946 fyrir að sýna
fyrstur manna fram á áhrif
geislaverkunar á erfðaeigin-
leika, sagði nefndinni að sér
teldist til að geislaverkun frá
sprengingum, sem þegar hafa
verið gerðar, myndi valda
vemlegu tjóni á lífi og heilsu
milljóna manna. Dr. James
Crow frá Wisconsinháskóla
kvaðst hafa komizt að þeirri
niðurstöðu að aí tveim mill-
jörðum barna, sem fæðast
myndu af foreldram, sem þeg-
tíðindi
ar hafa orðið f.vrir géislunar-
áhrifum, myndu 80.000 fæðast
andvana, vansköpuð eða fá-
vitar, sökum stökkbreytinga
á erfðaeiginleikum af völdum
geislunar frá kjarnorkutil-
raunum. Meðal kynslóða yrðu
tölurnar „langtum hærri“.
Yrði tilraunum með kjarn-
orkuvopn haldið áfram myndi
úrkynjunin verða enn hraðari.
Dr. Eugene Cronkite, sem
haft hefur undir höndum
sjúklinga, sem urðu fyrir
helryki frá einni af vetnis-
sprengingum Bandaríkja-
manna á Kyrrahafi, sagði að
vetnissprengjuhernaður myndi
„hafa í för með sér geislun-
arhættu, sem ógna myndi öllu
lífi á jörðinni". Lífefnafræð-
ingurinn William F. Neumann
frá háskólanum í Rochester
taldi, að geislunin í andrúms-
loftinu væri orðin svo mikil,
að mannkynið þyldi ekki
meira, ef enn bættist við yrði
andlegu og líkamlegu atgervi
kynstofnsins urmið óbætan-
legt tjón.
•
jl/Jikla athygli hefur vakið
vitnisburður tveggja veð-
urfræðinga. Annar, Charles
Shafer, starfar hjá loftvania-
stjórn Bandaríkjanna. Hann
skýrði frá því, að þar hefði
verið reiknað út, að um 1960
yrðu Sovétríkin fær um að
drepa 82 milljónir Bandaríkja-
manna og særa 24 milljónir að
auki í einni vetnisárás með
250 sprengjum. Starfsbróðir
hans, dr. Lester Machta, sem
starfar í veðurstofu Banda-
ríkjanna,, kvað þá keimingu
afsannaða, að geislavirkt ryk
breiddist nokkurn veginn
jafnt út um hnöttinn. Það
væri komið á daginn að
straumar í háloftunum hrúg-
uðu því saman yfir tempraða
beltinu á norðurhveli hnatt-
arins, og þar félli það til
jarðar í mun ríkara mæli en
annarsstaðar. Þetta þýðir, að
geislunarhættan er mest á
þéttbýlustu svæðum jarðar-
innar, í Norður-Ameríku,
Evrópu og Austur-Asíu. Þess-
ir vitnisburðir hafa þegar
haft áhrif á skoðanir sumra
bandarískra ráðamanna. Mike
Mansfield öldungadeildar-
maður, einn þeirra demókrata,
sem mest áhrif hafa á utan-
ríkismál, lagði til í síðustu
viku, að efnt yrði til fundar
æðstu manna stórveldanna til
að reyna að komast að sam-
komulagi um bann við frek-
ari tilraunum með kjarnorku-
vopn. Þegar einn talsmaður
Kjarnorkumálaráðsins reyndi
að gera lítið úr aðvörunxxm
vísindamannaima og taldi rétt
að halda áfram sprengingum
eins og ekkert hefði í skor-
izt þangað til frekari vit-
neskja lægi fyrir um geislun-
arhættuna, spurði Holifield
nefndarformaður, hvort hanis
gerði sér ekki grein fyrir
þeim mögulcúka, að þá gæti
verið orðið of seint að taka í
taumana. Til eru þó enn þeir
menn á Bandaríkjaþingi, sem
telja það landráð að halda þ\ó
fram að hætta geti stafað af
tilraunum með kjarnorkúvopn.
Það sýnir stefna Öryggismála-
nefndar öldungadeildarimiar
til prófessors Linusar Paul-
ings, sem beitti sér fyrir á-
varpi 2000 bandarískra vís-
indamanna gegn kjamorku-
tilraunum. Úrslit viðureignar
nóbelsverðlaunamannsins
Paulings við hálfgeggjaða
galdrabrennumeistara eins og
Jenner og Eastland munu
sýna, hve mikið líf er enn í
makkartíismanum í Banda-
ríkjunum, eftir að sá sem gaf
fyrirbrigðinu nafn er kominn
undir græna torfu. M.’T.Ö.
Arður til hluthafa
Á aðalfundi H.f. Eimskipafélags íslands 1. júnf
1957, var samþykkt að greiða 4% — fjóra af
hundraði — í arð til hlutnafa fyrir árið 1950.
Arðmiðar verða innleystir i aðalskrifstofu félags--
ins í Reykjavík og hjá afgreiðslximönnum félagsins
um land allt.
II.F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS