Þjóðviljinn - 08.06.1957, Side 11

Ferðamannaherkrgi
Höfum herbergi til leigu fyrir ferða-
menn, sem koma til bæjarins til lengri
eSa skemmri dvalar.
FYBIB6REIÐSLUSKBIFST0FAN,
Greniviel 4 — SÍMI 2469
(kl. 1—2 og 6—8 e.h.)
FegMrðarsamkeppnin
195?
hefst i Tívolí arman hvitasunnudag
klukkan 8.30 e.h.
1. Hljómsveit Haraldar Jósefssonar leikur.
2. Guðmundur Jónsson, óperusöngvari,
syngnr
3. Töfrabrögð: Baldur Georgs
4. Torfi Bakiursson leikiir samtímis
á munnhörpu og gítar
5. Fegurðarsamkeppnin
6. Hanna Ragnars syngur dægurlög
7. Dans á Tívolípallinum til ki. 2
eftir miðnætti .
Aðgöngumiðar eru seldir í söiuturnin-
um við Arnayhól og Laugaveg 33
og í Tívolí. Garðurinn opnaður kl. 7.
Opinn til kl. 2 eftir miðnætti. Strætis-
vagnaferðir frá Búnaðarfélagshúsinu.
Til að forðast þrengsii verða 10
miðasölur í gangi.

Auglýsing
um lausar lögregluþjóns-
stoður í Kopavogi
Tvær lögregluþjónsstöður í Kópavogi eru lausar
til umsóknar.
Laun annars lögreglumaimsins verða samkvæmt
launalögum, en hins í samræmi við launakjör
bæjarlögreglumanna í Reykjavík.
Aðrar upplýsingar um starfskjör eru veittar á
skrifstofu minni og þar eru afhent umsóknar-
e\,-ðublöð.
Umsóknarfrestur er til 15. júlí n.k.
LÖGREGLUSTJÓRINN í KÖPAVOGI,
6. júní 1957.
!•*•*•« i»**«**»c»>»*i*« •■■•rwftftiaa-í***'
Nauðimgarapjiboð
sem auglýst var í 44., 46. og 48. tbl. Lögbirtingablaðs-
ins 1956 á hluta í húseigninni nr. 2 viö Lynghaga,
hér í bænum, eign Kristins Olsen, fer fram eftir kröfu
Jóiis N. Sigurðssonar hrl. og bæjargjaldkeraus i Reykja-
vík á eigninni sjálfri miðvikudaginn 12. júní 1957,
kl. 3 síðdegis.
BORGARFÓGETINN I REYKJAVÍK

öllum þeim mörgu frændum og vinum nær og fjær,
er á margan hátt auðsýndu sérstaka samúð og vin-
áttu við andlát og útför konu minnar
ÞÓRDfSAR JÖNSDÓTTIIR,
Njarðargötu 47.
færum við okkar innilegustu þakkir. —; Guð blessi
jfkkur öll.
Kjartan Ölafssou,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Laugardagur 8. júní 1957 — ÞJÓÐVILJINN -í* (11
Vem Sneider;
ÍÉWMS
AGVSTMANAWS
ll.
það' láta fólkið ganga um með spjöld og
segja þér vondur við geisha-stúlkur“.
Fisby höfuðsmaöur seig lengra niður
í stól sinn. „Gott og vel. Þær geta haldið
áfram að vera geishur“. Hann sá að
stúlkurnar brostu ánægjulega. „En farðu
með þær burt héðan, Sakini. Faröu með
þær á elliheimiliÖ“.
Stúlkurnar flissuðu og hneigðu sig.
Svo læröu þæv réttu ensku orðin af
Sakini og sögöu samtímis: „Biess, hús-
bóndi“. Og roðinn flóði um andlit Fisbýs.
Við dyrnar stönzuðu þær andartak, veif-
uðu, sneru sér síöan að brosandi og
bugtandi hópnum fyrir utan aöalstöðv-
arnar. Þótt þorpslögregluþjónarnir væru
enn lafmóðir eftir hlaupin frá flugvell-
inum, voru þeir allir roættir, brosandi út
að eyrum og það glóði á rauðu hjálm-
böndin þegar þeir íuddu stúlkunum
braut til aö ganga eftir. Og meðan Fisby
höfuðsmaður virti þetta fyrir sér fannst
honum sem þama væm samankomnir
fjölmargir sveitadrehgir sem sæju nú
stórborgina í fyrsta skipti.
Þarna var Hokkaido Yamaguchi, hinn
bústni og blómlegi búnaðarmálastjóri.
„Lífæð þorpsins“, nefndi Purdy ofurst.i
búnaöarmálastjórann í áætlun B. „Þaö
þarf að vera góður maður, góður og
ábyrgur maður“, sagði ofurstinn. „Ein-
hver sem getur tekið á sig ábyrgðina
á sáningu og uppskeru. Einhver sem
getur flutt fæðuna af ökrunum og
inn í þorpið“.
Fisby var ljóst aö þessa stundina hafði
„lífæðin“ harla lítinn áhuga á að taka
upp kartöflur. Hann var önnum kafinn
við aö slétta hárið á sér, bursta rykið
af buxunum sínum sem huldu tæpast á
honum hnén. Og þegar Lótusblóm gekk
hjá var engilandlitið á Hokkaido baðaö
ljómandi brosum. Hann stóð þarna bros-
andi eins og asni sem hámar í sig kakt-
usa.
Og þarna var byggingameistarinn sem
átti að vera að byggja nýja skólann. Og
þarna var yfirmaður ’poi-psins — sjálfur
borgarstjórinn. Satt að segja voru allir
embættismenn þorpsins þarna saman
komnir og tróðu sér fram i fremstu roð
til aö sjá betur.
Þegar geishurnar gengu gegnum
mannfiöldann, heyrði Fisby að fólkið
tók andann á lofti. Þótt fólkið talaði
Luchu mállýzku létu orð þeirra í eyrum
eins og „Þú falleg“. Og aldrei fyrr hafði
Fisby séö eins mikið bukt og beyingar
síðan hann kom í þetta þorp. Honum
hraus hugur við' þeim ahrifum sem þess-
ar stúlkur ættu eftir að hafa á fram-
farirnar í þorpinu.
Framfarir! Umhugsunin um þetta orö
gerði Fisby hverft við, því að hann
heyröi rödd Purdys ofursta fyrir eyrum
sér: „Og um leið og ég legg tóliö á setj-
ist þér aftur í skrifborðsstólinn, Fisby!
Hm, og þér ánetjist tveim geisha stúlk-
um. ,,Hvaö um menningaráætlunina?
Hvað um —?“
Fisby fölnaði og hann sá fyrir sér á-
kæruskjalið: Óhlýðni við fyrirskipanir:
ósæmileg hegöun fyrir liðsíoringja og síð
menntaöan mann; leiddi vanvirðu yfir
herinn meö — Jæja, fyrst varð hann að
losna við þessar stúlkur, og svo skyldu
þessir embættismenn hans fá að taka
til hendinni. Þeir skyldu koma þessu
þorpi í lag, annars væri honum að xnæta.
Stundax'korn hugsað'i hann sig um, svo
tók hann upp prentaö eyðublað og út-
fyllti þaö í skyndi:
Til: Allra þorpsyfirmanna á Okinawa.
Exindi: Fjölskyldutengsl.
Motomura — Fyrsta blóm og Lótus-
blóm — æskja leyfis til að hitta afa sinn
í þoi*pi vðar. Æskilegt að það veröi þegar
í stað.
Undirritað: Jeff Fisby,
höfuðsmaður C.A.C.
Hann gat ekki rekiö stúikurnar burt
til að flakka urn eyjuna, jafnvel þótt þær
væru — tja, ýmsu vanar. En annað
mál var þaö að lauma þeim í annaó’
þorp. Hann rétti fram spjaldiö. „Barton
iiöþjálfi, farðu með þelta í hvert einasta
þoi’p sem þér dettur í hug. Enginn fer
aö leita í þorpinu aö afa Motomura. Þeir
telja víst að hann sé þar og gefa stúlk-
unurn leyfi til aö flytjast þangað. En ef
þeir skyldu mótmæla þá heldurðu bai'a
til næsta þorps“.
Með senxingi reis Barton liðþjálfi upp
af bekknum.
„Þegar þú hefur upp á einhverjum
sem vill taka viö þeim“, hélt Fisby á-
fram, „þá kemurðu hingað og sækir þær.
Mér stendur á sama þótt þetta taki það
sem eftir er moi'gunsins og allan dagixin,
en þú verður aö losna við þær. Skilurðu
það?“
Barton kinkaði kolli viðutan og las það
sem á spjaldinu stóð. „Það er aðeins eitt,
höfuösmaður. Þú skildir eftir eyöu
þai'na, hjá atvinnu“.
RoÖinn byrjaði á hálsi Fisbys og bi’eidd-
ist upp á enniö.
„Jæja, við skulum sjá“, hélt Bai'ton
áfram. „Þær eiga heima á elliheimilinu.
Ég skrifa þær bai’a sem „heima“. Hvað
segirðu um það, höfuðsmaður?“
„Ágætt, ágætt“, sagði Fisby í skyndi,
en hikaði svo lítið eitt. „Barton“, sagði
hann í trúnaðarhreim. „Þetta með
geishastúlkurnar — þú trúir því ekki að
ég eigi þær?“
Liðþjálfinn hugsaði sig um og neri ó-
rakaöa hökuna. „Tja, ég veit ekki annað
en það sem ég heyi-i, höfuösmaöur. Þessi
náungi sagði....“ Augnaráð Fisbys gex ði
það að verkum að Barton höi’faði í
skyndi til dyra.
Þetta var iangur morgunn og langur
dagur hjá Fisby höfuðsmanni, þar sem
hann einblíndi út um rúðulausan giugg-
ann í aðalstöðvuhum og beiö þess í of-
væni að Barton liðþjalfi kæmi akandi.
Og klukkan fimm var það áhyggiufullur
höfuðsmaður sem gekk upp í híbýli sín á
hæöinni. Hann nartaði rétt í kvöidmat-
inn sinn, þótt honum þætti C skammtur
góður. Og á eftir sat hann á fleti sínu
og kveikti sér í kvöldvmdlinum, en það
var ekki gott bragð að honum þet-ta
kvöld.
Venjulega var hann búinn að búa um
sig um sólsetur, í rþkki'inu var hann
búinn að setja niður flugnanetið og þeg-
ar myrkrið skall á var hann farinn að
hrjóta ánægjulega. Nú sinnti hann engu
af þessu, og þegar komin var nótt fór
klAvum IIUII Útgefandi: Samciningarflokkur - SósíaUstaflokkurinn. — Rltstjórar: Magnús KJartanHioau
PðOÐlflBrlEllM Sisurður Ouömundsson (áb.) — Préttaritstjóri: Jón Bjarnason. - Blaðamenn: Ásmundur Sigur-
Jónsson, Ouðmundur Vigfússon, Ivar H. Jónsson, Magnús Torfi Ólafcson, Sigurjón Jóhannsson. —>
AuglýslngastJóri: öuðgeir Magnússon. - Ritsfcjórn. aÍKrelðsla, auglysinéar. nröatfiraiðja: Skólavörðustíc 19. - £ímt 7500 (S
lfnur). — Askriftarverð kr. 25 á mán- * Reykjavík os »£*rennt: kr 22 pmuvrsstaöar. — LausasfiiuT. kr. 1. Prentsm. t>jóðvlljan».