Þjóðviljinn - 04.07.1957, Qupperneq 7

Fimmtvuckig'ur 4.. júlí 1957 — ÞJÓÐVILJINTQ — (T '
Sonur minn, bróðir okkar og frændi
RÖGNVALDUB ÞÓRODDSSON,
frá Ahiðru, Dýrafirði,
andaðist þann 29. júní. Jarðarförin fer frarn að Núpi
í Dýrafirði, laugardaginn 6. júlí.
María Bjarnadóttir, systkini og frændfólk
Heine-sýningin
Framhald af 8. síðu.
ilblað af fyrstu útgáfu ljóða-
bókarinnar: Buch der Lieder,
roynd af dvalarstað Heines á
Helgolandi, mynd af hcimsókn
H. C. Andersén til Heines, og
þannig áfram.
þýzkaland; en áður hefur verið
stofnað hér félag, sem vinnur
að svipuðum tengslum við Vest-
urþýzkaland.
Vern Sneider;
f£HMS
AGl/STMANANS
2«.
brúnaþungur. Hann var ekki sérlegá
hrifinn af herra Motomura og mönnum
af hans tagi, þessum peningamönnum
sem gáfu heiðarlegii, vinnusamri geishu
aldrei tækifæri til aö losna úr skuldun-
um. Og borgarstjórinn sýndi vissulega
sinn innri mann —• aö tala máli manna
eins og Motomura til þess eins aö fá
sjálfur gjöf. Fisby rétti úr sér. „Svo aö
majórinn skaut mér ref fyrir rass, ha.?‘
„Skaut — ref?“ Sakini klóraði sér í
höfðinu. „Þýðir hvað, húsbóndi?“
„Sneri á mig“.
„Sneri?“ Sakini var sýnilega rinqíaður.
„Hugsaðu ekki um það. Ég ska1 utskýra
það seinna.“ Fisby vissi að þao sem nú
fór í hönd varð ekki umflúið, svo að hann
reyndi að láta fara vel um sig i skrif-
borðsstólnum. „Jæja, ..hvaða erindi á
Hokkaido?“
Hokkaido dustaði jakkann varlega, lag-
færði löfin og gekk nær með virðulegu
látbragði — og bros lék um blómlegt and-
lit hans. „Iiúsbóndi, hann segja hann
koma með listann sem forseti félags lýð-
ræðissinnaðra karla“.
„Hvaða lista?,, spurði Fisby.
„Listann vfir það sem lýðræðiskarla
vanta. Fyrst þurfa þeir tágar. Svo þurfa
þeir þunnan pappír í rennihurðirnar i
Cha ya —“
Bíddu nú hægur“, sagði Fisby. „Þú ætl-
ar þó ekki að fara að snúa á mig aftur?
Komdu ekki með neinn lista hingað,
vegna þess að ég ætla ekki að ú.tvega
þetta. Ég ætla að sitja hér kyrr og borða
morgunverðinn minn. Skilurðu það?“
Sakini klóraði sér í höfðinu. ..En hus-
bóndi, þú útvega sloppa og dót handa lýð-
ræðiskonum".
„Ég hef ekki útvegað þeim neitt“.
„Já, en þú segja þú ætla útvega það.
Þú lofa ungfrú Higa Jiga.“
„Ég lofaði engum neinu. Ég sagðist ætla
að athuga málið“. Fisbv vildi ekki ræða
þetta nánar og ákvað að breyta um um-
ræðuefni. Sjáðu nú til. Hokkaido er bún-
aðarmálastjóri. Hann á að flytja hing-
að mat handa fólkinu. Hefur hann tekið
upp nokkrar kartöflur í morgun?“
„Ég veit ekki, húsbóndi“.
„Spurðu hann þá“.
Eftir langar viðræður fór Sakini að
brosa. „Húsbóndi, Hokkaido segir að hann
vera svo spenntur í að byggja cha ya og
verða íorseti að hann gleyma því alveg'V
„Jæja, einrnitt það. Jæja, segðu honum
þá að ég viiji að hann komi sér af stað
að taka upp kartöflur“.
Þ'gar Sakini þýddi þetta fóru varirnar
á Jlokkaido að titra og tár fóru að vætla
úr augum hans.
Fisby ók sér vandræðalega. „Hvað
geneur nú að?“
. lúsbóndi, Hokkaido vona þú tkki
segja þetta. Hann segir að alltaf þegar
kann langar syngja í geisba veizlu eða
ætlar _að drekka te með Lótusblómi, þá
einhver alltaf segjai „Farðu að taka upp
kartöflijyfjt.Hokkaido kinkaði kolli og
nasavængir hans skulfu. ,,Og húsbóndi,
hann spyrja hvbrt þú skilja hvernig hon-
um líður?“
„En ég hugsaði ekki um það á .þer.nan
hátt“, sagði Fisbv afsakandi.
„Húsbóndi, Hokkaido segir þegar halda
■stóran fund og allir. sjá. hvað okkur vant-
ar í tehús, ]oá segja borgarstjórinn:
„Hokkaido útvega það“. Og ef hann ekki
útvega það, þá kannski þeir ekki láta
hann vera forseta lengur“:
Fisby varð svipþungur. „Svo að hann er
líka settur upp að vegg“. Sterkur, heill-
andi ilmurinn af morgunkaffinu barst að
vitum Fisbys og maginn á honum herpt-
ist saman. En fyrir framan hann var tár-
vott andlitið á Hokkaido. Hann hugsaði
sig gaumgæfilega um, yppti síðan öxlum
og reis upp úr stólnum. „Jæja þá, hafið
þið nokkra hugmynd um hvar ég get náð
í þetta dót?“
Sakini benti á tanga s.em gekk út í
Kyrra.hafið. „Þú geta fengið tágar í Tat-
ami þarna á Chine skaganum, húsbóndi“.
„Tágar í hvað?"
„Tatami. Sjáðu, við taka strá, kannski
tvo þumlunga á þykkt, og búa til tága-
mottu yfir það. Og við setjum hana á
gólfið í cha ya. Tatami eru fallega græn-
ar og það er líka góð lykt af þeim“.
..Ég skil".
- „Við geta sent bestvagn eftir tágum“,
hélt Sakini áfram, ,,en herlögreglan segir:
„Þið megið ekki koma hingað“.
Fisby kinkaði kolli. Þeta var hernaðar-
svæði og aðgangur bannaður i'yrir eyjar-
skeggja nema þeir væru í fylgd með
Bandaríkjamönnum. „Jæja, náðu þá í það
sem þarf,“ sagði Fisby. „Ég skal festa
kerru í jeppann og við getum náð í farm“.
Hann lvfti upp íingri í aðvörunarskyni.
..En flýtið ykkur. Ég ætla ekki að vera að
þessu í allan dag".
R I K K A
Úf gáfur á verkum Heines
Auk þessa myndablaða verða
á sýningunni ýmsar útgáfur af
verkum Heines í Þýzkalandi,
eldri og yngri. Þá verða þar
einnig tii sýnis nokkrar íslenzk-
ar þýðingar á verkum hans, ævi-
saga hans sem Helgafell gaf út
fyrir alhnörgfum árum, grein
sem Fjölnir birti um hann á sín-
lim tima og nefndist Frá Hæni.
Er þetta að öllu samanlögðu hin
fróðlegasta sýning um eitt af
höfuðskáldum Evrópu á síðari
öldum.
Kristinn E. Andrésson opnar
sýninguna með ræðu kl. 4, en
kl. 5 verður hún opnuð almenn-
ingi. Hún stendur siðan til 10.
'úlí, kl. 5—10 síðdegis dag
hvern.
Þýzk-íslenzka menningarfélag-
ið, sem stendur að sýningunni,
var stofnað s.l. vetur og hefur
á stefnuskrá sinni vjnáttu og
menningarfengsl við Austur-
Um borð í „Jósefími" var allt
á ferð og flugi. Við íeitiiuv
að lekamun var ekki hægt að
styðjast; við niðinn af vatns-
rennslinu, þar %ein hávaðinn
í vélunum va.r svo mikiH. Þeg-
ar var kominn mikill sjór í
skipið, og það gekk ekki lopg-
ur eins og hraðbá.fcur með
stefnið upp úr sjónurn. Þess
vegna flæddi vatnið um allt,
einnig fram í skipið. Rikka
beið þeirrar stimdar með elt-
irvæntlngu, þegar farið yrði
að rannsaka klcfa hennar. Að
lokuin var slánni skot.ið frá
hurðiimi og háset.i kom inn.
Með vel leikinm skelfingti
æthiði Rikka að hlaupa upp
um hálsinn á honum, en hann
hreytti tortryggnislega í
hana: „Vertu liyrr, þar sem
þú ert“. Hann bejgði sig njð-
ur til þess að athuga gólfið,
en í sama bili fékk lianu þung-
an skrúflykilinn í hnakkann.
Hljóðlaust seig lnmn saman.
Rikka flýtti sér og reyndí að
draga bann iim í snyrtiklef-
aim. Það var erfitt, en með
því- að leg'gja sig' alla lram
tókst henni það. „Ef tit viU
liefur hann eitthvað í töskmmi
siruvi, sem getur komið mér
að notum?“ Herfang hennar
var meira en hún hai'ði bú-
izt vift; vasaljós og skanun-
hyssa.