Þjóðviljinn - 12.10.1957, Síða 11

Laugardagur 12. október 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Leck Fischer:
5
Getur það verið að til sé svon'a ósíngjarn áliugi á vel-
ferð mannanna? Hann fyrirfinnst þá aðeins hjá- konu
sern misst hefur manninn of snemma.
Og ég reyndist hafa á réttu að standá. Ég fékk að
heyra alla ævisögu hennar, þegar ég var búin aö segja
frá ráöleggingum læknisins míns um aö taka mér
hvíld. Þaö er bezta aöferðin til aö fá aöra til að leysa
frá skjóðunni. Maður byrjar sjálfur í smáum stíl. Maö-
ur losar sjálfur um slitna skyrtuna og segir: Ég er
ekki annað en manneskja. Hvérnig ert þú? Fyrst ég
opna hjarta mitt, getur þú þá ekki sagt frá einhverju
líka?
Frú Baden heitir Elísa og giftist þegar hún var
nítján ára. Áriö eftir eignaöist hún dótturina og þrem
árum síðar dó maöurinn sem var miklu eldri. Þá
varð hún að leita sér að einhverju staríi, og eftir
flökkulíf sem ráðskona var hún nú orðin leigjandi aö
Friðsældinni. Það er maður í Kaupmannahöfn, sem á
húsið, og hann hefur hug á að fá sér annán leigjanda.
Þetta gengur tekkj sérlega vel. Þaö géngúr því talsvert
ver en frú Baden vill láta uppi.
Svo níikið vissi ég þegar. Ég hef ekki talað mikið við
hina gestina, en ég héf þó eyru og ég hef ekki getað
komizt hjá því aö heyrá. sitt 'áf .hverjué'SÍátrarihíi ók
hér framhjá í morgun, þótt við hefðum heyrt ávæning
af aö viö ættum aö fá steik á morgun, vegna þess aö
við fengum gratín í dag. Hann ók sem sé framhjá.
Þaö er sannarlega spennandi. Þá er þaö óleyst ráögáta
hvað við fáum að borða á morgun.
Frú Baden veit það víst ekki heldur. Ég varö að gera
eitthvað fyrir Ebbu, sagöi hún, og. hún var komin langt
frá Friðsældinni og sat við banabeö mannsins síns og
hélt í höndina á honum. Þáö heföi verið hægt aö gráta
yfir því, en ég gat ekki staöið í því og skömmu seinna
sáum við Ebbu ganga niður yfir grasflötina og setjast
hjá síkisbrúnni. Þetta gerir hún á hverju kvöldi, sagöi
móðirin. Hún er svo skáldlega sinnuð.
Eða þá að hana langar til að þegja í einrúmi undir
þöglum stjörnum fjarri öllum masandi gestum. Ég yröi
geöbiluö ef ég væri dóttir Friösældarinnar og ætti bæöi
aö vera starfsstúlka og lagsmær.
En til allrar hamingju er ég frjáls. Ég stuggaöi frú
Baden út úr stofunni minni. Kýenan sýndi tennurnar
og gólaði. Til hvers sat hún þarna og leitaði eftir trún-
aöi mínum. Hann er ekki falur fyrir smásmugulegar
uppljóstranir. Ég á við mín eigin vandamál aö stríða
og það er nóg.
Ég sá um þaö sjálf aö bréfið til Tómasar kæmist af
stað. Þaö er póstkassi á gaflinum á nýlenduvörubúðinni
sem er tvo kílómetra héðan, og þaö er hæfileg ganga
eftir miödegismatinn. Ég hafði bréfiö stutt. Ég gaf upp-
lýsingar um flibbana og minnti hann á happdrættismið-
ann sem ég er vön að endurnýja fyrir hann. Nú getur
ungfrú Onsgaard gert það. Umboösmaöurinn býr á
fimmtu hæð og er heyrnarlaus.
En ég þakkaöi aö sjálfsögöu fyrir góðar óskir um
skjótan bata, og hálfskammaðist mín fyrir aö láta
bréf mitt veröa alveg eins formlegt og jafnóaöfinnan-
lega viöeigandi og hans bréf. Væri þaö ekki miklu betra
ef viö skrifuöum hvort ööru almennilegt bréf. Viö gát-
um þó meö góöum árangri skipzt á hugsunum áður fyrr.
En þaö er ekki hægt. Aö minnsta kosti get ég það ekki.
Hann er karlmaöur og hefur forgangsrétt. Ég er kven-
maöur og lítillækka mig ef ég geri mig’ heimakomna.
Og á morgun segir hann viö konuna sína við mat-
borðiö: Já, annars, ég fékk bréf í dag frá Niedérmann.
Henni viröist líða ágætlega. Ilann segir þaö yfir silfur-
samstæöuna, sem við gáfum honum öll þegar hann
varö fimmtugur, og frú Þrúöa lítur vinsamlega upp og
leggur frá sér hníf cg gaffal meöan hann talar, því aö
hún er háttvís kona sem brýtur aldrei ákveönar reglur.
Og ef sonurinn er heima, þá glottir hann trúlega og
segir: Jæja, er Hýenan í leyfi? Hvernig farið þið þá aö?
Leifur er ágætlega gefinn og veit því miöur af því, en;
hann hefur alltaf sýnt mér viröingu á. sinn hátt. Viö
erum líka gamlir vinir. Ég hef séð hann vaxa og breyt-
ast úr prúöum dreng í spjátrungslegan pilt. Þá var hann
meö falleg augu. Hann hefur þau raunar enn. En nú er
hann oröinn líkur mömmunni.
Já, þaö er hægt að sitja og bollaleggja, en veruleikinn
er sjálfsagt annar. Ég hef víst verið í of miklu jafn-
vægi í dag og nú kemur afturkippurinn. Ég hef haft
svo margt nýtt að horfa á. Þurft að lesa í svo mörg
andlit. Þurft aö svara heimskulegu þvaöri. Ef til vill
,hélt ég aö ég gæti raunverulega gleymt.
En það er ekki auðvelt að gleyma. Tómas skrifaöi
mér aöeins til að fá að vita hvar ég væri vön aö kaupa
flibbana hans. Ekki af neinni annarri ástæöu. Þeir kom-
ast ágætlega af án mín. Skrifstofan er endurskipulögð
meöan ég er í burtu. Bókhaldiö verður skilið frá og ég
fæ herbergi fyíir mig. Ef til vill á ég meira aö segja að
sitja í glerbúri eins og sjaldgæft dýr sem sýnt er milli
níu og fimm. Þaö er ekki hægt aö fleygja mér út. Ég
hef unnið of gott verk hjá Vistol h/f. Það er meira aö
segja ég sem gaf því nafn, og Tómas var stórhrifinn af
hugmynd minni. Já, nú skrifa ég alltaf Tómas. Hús-
bóndinn veröur að sætta sig við það. Við tvö bjuggum
til stóla, Æ, guö minn almáttugur.
Ég held alls ekki að hann hafi skilið hið dulda tákn-
mál nafnsins. Tómas hefur aldrei verið sérlega snjall
í að skilja hálfkveðna vísu. Hann megnaði ekki að finna
neitt gott nafn sjálfur, þess vegna lét hann mig um
þaö og sætti sig við árangurinn. Vistól. Þaö er eitthvaö
í sambandi viö stóla. Hann varð meira að ségja himin-
lifandi.
Því að Tómas er hréin og einföld sál. Þaö hrós á hann
skiliö. og oröin eru skrifuð í góðum tilgangi.
Þaö er áliöiö og' ég þáff aö hugsa úm sjúkdóminn
minn:. Ég á aö gleyma að ég bý á Friðsældinni,. en ilm-
ur stáöarins er eiris og balsam á þreyttar taugar. Þaö
stendur í auglýsingapésa frú Baden. Hún hefur senni-
lega skrifaö hann sjálf.
Ebba er aö ganga heim frá brúnni. Göngulag hennar
er róandi og letilegt þegar hún er ekki undir handar-
jaöri móðurinnar. Ætli hún hefði ekki þörf fyrir að
karlmaöur horfði á eftir henni?

mimlíÍMþ ééí m r

ungU'
wmmm......„ „
:'ú- .■wV;-:■■■'«'
\ '% /5 kl* \ \ í’ , v.'
■ || k
,Stappað og argað6
Framhald af 6. síðu.
alþýðunnar á Vestfjörðum. Og
þar eins og hér sá 'afturhald
og íhald í honum einn sinn
hættulegasta andstæðing.
Að síðustu mætti svo Mbl.
hugleiða það hvort Reykvík-
ingum þyki sér3takur sómi að
þeim fiilltráum sínum, hvort
heldur er í bæjarstjórn eða á
Alþingi, sem ekki hika við að
brjóta á þeim lög og rétt með
löglausri útsvarsálagningu
eðá gerast verjendur slíks at-
hæfis. Gremjan og ofsinn út í
Hannibal Valdimarsson stafar
af því einu að hann tók á lög-
broti íhaldsins í samræmi við
skýlaus fyrirmæli landslaga,
og lét því ekki haldast uppi
að niðast á reykvískum skatt-
þégnum þótt það stappaði og
argaði og léti öðrum illum lát-
um sem þylcja fyrirmyndar
mannasiðir innan Sjálfstæðis-
flokksins.
Faríuglar
Unpið verður í ílpiðabóli
um helgina.
Á laugardagskvöld verður
efnt til kvöldvöku.
Fjölmennið.
Nefndin.
Áleggssúkkulaðið komið
aftur.
ALADÐfN,
Vesturgötu 14
liggur leiðin
MÉiIH
Breitt, svart
rúskinhsbelti
og mikil vídd
í pilsinu eru
aðaleinkennin
á þessum
skemmtilega
kjól úr himin-
bláu silkipop-
líni. Látlausa
blússaner með’
litlumdrengja-
kraga, litlum
tauklæddvim
hnöppum og
það er innlegg
í manséttun-
um á háLfiöngu
ermunum.
PiuaY reynii
Framhald af 1. síðu.
flokkanna, gefizt upp við stjórn-
armyndun. Ekki er talið blása
byrldga fyrir Pinay, því að
flokksmenn hans felldu tvær
síðustu stjórnir, og þykir ólík-
legt að flokksbræður hinna
föllnu forsætisráðherra sætti sig
nú við að banamaður þejrra
hefjist í valdasess, en fylgi alira
flokka frá sósíaldemókrötum til
ihaldsmanna þarf til að stjórn-
armyndun takist eins og stend-
ur.
Ef þú hefur grennzt og þarft
að setja nýtt gat á leðurbeltið
þitt, þá er ekki, alltaf hlaupið
að því, Ýmist or það svo har.t
að ekkert tæki gongur í gegnum
það, • eða -maður á á hættu að
beltið fari í sundur. En ef mað-
ur glóðhitar oddinn á stoppunál,
þá flýgur hún í gegnum beltið
og engin hætta er á að rifni út.
frá gatinu.
Mislit leðurbelti geta líka orð-
ið óhrein. Þau má hreinsa með
klút og heitu vatni sem ögn af
hjartasalti er latin í.
Lesðrétfcing
I greininni um Stefán .. frá
Hvítadal, sem birtist í' biaðinú
í gær, er sú missögn, að sagt
er, að Stefán hafi dvalizt i
fjögur ár í Noregi og líorFið
baðan heim til íslands aftur
árið 1916. Þetta er eklu rétt,
þótt ýmsir, sem um Stefán
hafa ritað, segi svo. I-Iið rétta
er, að Stefán var aðeins þrjú
ár í Noregi og kom heim það-
an í nóvember árið 1915. Etu
iésendur beðnir velvirðingar á
þessu ranghermi.
S. V. F