Alþýðublaðið - 12.09.1921, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐOBLAÐIÐ
Rafmagnsleiðslur.
Straumnum hefir þegar verið
hleypt á götuæðarnar og meno
ættu ekki að draga lengur að
láta okkur leggja rafleiðslur um
hús sín. Við skoðum húsin og
segjum um kostnað ókeypis. —
Komið í t(ma, meðan hægt er
að afgreiða pantanir yðar. —
H.f. Hitl & Ljös.
Laugaveg 20 B. Sfmi 830.
Nýjar kartöflur,
danskar, mjög góðar fást hjá
Johs. Hansens Enke.
————F——1 .. ,■ 11 ■■■ " ", ;
Björnsbakarí, Vallarstr. 4.
H.f. Versl. „Hlíf«
Hvorfisíj, 58 A
Sirius sætsaft, þykk og Ijúffeng á
65 aur. l/4 líter. Kraftmikil
soya. — Sósulitur.
Orðsending.
Frá deginum < dag, fást brauð og kökur úr BjÖPHSbak&VÍÍ
•...— í rojólkurbúðinni á Laugaveg 10. --—
Skóhlífa* og gúmmístíg-
vélaviðgerðir eru ávalt beztar á
gúmmívinnustofu Reykjavíkur á
Laugaveg 76
Alþýðamenn verzla að öðru
jöfnu við þá sem auglýsa ( blaði
þeirra, þess vegna er bezt. að
auglýsa ( Alþýðublaðinu.
Olíulampar
af öllum tegundum.
Johs. Hansens Enke.
Ritstjóri og ábyrgöarmaöur: Ólafar Friðriksson..
Prentsmiðjan Qutenberg.
Ivan Turgeniew: Æskuminningar.
hvltan klut um hálsinn. Litla andlitið hans hvarf svo
að undir miklu silfurlituðu hári, sem reis beint upp
frá enninu en flaxaðist svo f einskonar toppum niður
á gagnaugun og gerði það að verkum að manni varð
á að líkja honum við hænu og það því fremur, sem
undir þessu gráa hári var varla hægt að sjá annað en
mjög hvast nef og kringlótt, gul augu.
„Lovfsa er fljótari en eg; eg get ekkert hlaupið,B
hélt gamli maðurinn áfram á ítölsku, og lifti um leið
stuttu fótUnum sfnum, sem voru orðnir honum tiltölulega
ónýtir sökum fótaveikinnar, — „en hérna kem eg með
vatn.“
Með mögru, bognu fingrunum hélt hann utan um
langa flösku.
„En Emil getur dáið á meðanl' — sagði unga stúlk-
an og rétti út hendina í áttina til Sanins. — „Æi,
herra minnl Getið þér ómöglega hjálpað okkur?" —
„Það verður að taka honum blóð, — þetta er hjarta-
slag," sagði gamli maðurinn, Pantaleone.
Þótt Sanin vissi ekki stakt orð í læknisfræði, þá hafði
hann þó hugmynd um það, að fjórtán ára drengir gætu
tæpast fengið slag.
„Það er yfirlið, en ekki slag," sagði hann og snéri
sér að Pantaleone, — „hafið þér ekki tvo bnrsta?"
Gamli maðurinn leit upp. „Hvað viljið þér?"
„Bursta, bursta" endurtók Sanin fyrst á þýzku og svo
á frönsku — „Bursta," sagði hann enn og bar hendina
til eins og hann væri að bursta fötin sín. Loks skildi
gamli maðurinn. „Já, burstal Spazzette! Jú auðvitað
höfum við bursta."
„Sækið þér þá og svo skulum við klæða hann úr föt-
unum og bursta hann. . . .*
„Gott. . . . Benonel En eigum við svo ekki að hella
vatni yfir höfuðið á honum?"
„Nei —, ekki fyr en á eftir. Yerið þér nú fljótir að
»á í burstana.8
Pantaleone setti flöskuna á gólfið, þaut út úr stofunni
og kom aftur hér, um bil strax með tvo bursta, hár-
bursta og fatabursta. Lftill hrokkinhærður hundur elti
hann, dillaði rófunni í sffellu og glápti forvitnislega á
gamla manninn, ungu stúlkuna og Sanin eins og hann
vildi fá að vita, hvernig stæði á öllum þessum gaura-
gangi.
Sanin klæddi drenginn úr jakkanum f snatri, hnepti
kragann frá honum braut upp skyrtuermarnar og tók
til að bursta hann á brjóstin'u og handleggjunum eins
fast og hann gat. Pantaleone burstaði buxurnar og
skóna með hárbustanum af jafnmiklum ákaía.
Unga stúlkan hafði kropið niður hjá legubekknum,
gripið tpeð báðum höndum utan um höfuðið á bróður
slnum og starði framan f hann án þess að depla aug-
unum eitt einasta sinn.
Sanin burstaði f mesta ákafa, en gat þó ekki stilt sig
um að líta á ungu stúkuna. „Guð minn góðurl Hvað
hún er fallegl"
III.
Nefið á henni var nokkuð stórt, en svo fallega lagað
svo lítið bogið eins og á erni. Ákaflega fíngert hár,
hér um bil ósýnilegt, varpaði örlitlum skugga á efri
vörina; aftur á móti var hörundsliturinn eins hvítur og
hreinn eins og fllabein eða injallahvítt raf. Hárið
var bylgjað og sami gljáinn á þvf eins og á Judith
Alloris í Palazzo Pitti. Og augun dökkgrá með svartri
rönd utan um augasteininn — þau voru svo hrífandi,
svo tignarlegur glampi í þeim — jafnvel núna, þrátt
fyrir hræðsluna og hrygðina, sem mátti lesa út úr
þeim. . . . Sanin varð á að hugsa um þetta dýrðlega
land, sem hann var rétt kominn frá. . .. En hann hafði
ekki einu sinni þar séð neitt sem jafnast gat á við
þetta I
Unga stúlkan andaði stutt og óreglulega, það var