Þjóðviljinn - 02.03.1958, Síða 3

<; :s -n .5; -sir'u-.. -■
— Sunnudagur 2. marz 1958
ÞJÓÐVILJINN
(3á,
Ljótunnarstöðum,
4. febrúar 1958
var eftir að skipta fengnum
milli væntanlegra fjáreigenda.
Jón minn góður.
Ég verð víst að reyna að
rífa mig upp úr letinni og
senda þér nokkrar línur, þó
ekki væri til annars, en að
’ Kindor til sálu-
bótar
Svo var gimbrunum skipt,
þakka þér hlýjar kveðjur, er eftir mjög flóknum og marg-
þú sendir mér í Þjóðviljan- brotnum reglum, sem undirrit-
um 30. f.m. og biðja þig jafn- aður kann engin skil á. Nokkru
framt að koma til skila sams- síðar var svo hrútunum skipt,
konar þökkum til þeirra Sig- eftir enn flóknari og marg-
urðar og Péturs. Og mér er brotnari reglum og að viðstödd-
sönn ánægja, að því að fyrír-1 ™ tveim sérfræðingum, fjár-
gefa ykkur allt það sem þið eigendum til aðstoðar, svo að
liafið ofsagt um mig, því ég allt mætti verða sem jafnast
veit að það var í góðu skyni og enginn þyrfti annan að öf-
rekssögur af Herinanni. Einn jafnt í offorsi Ólafs Thórs, lega í tálknum íhaldsins, — og
hafðf séð hann elta hesta uppi drýldni Bjarna Ben., slétt- ég hefi tekið það sem tákn
á Trékyllisheiði. Annar hafði kembdri sjálfsánægju Gunnars þess, að stjómin hefði þó að
séð hann stökkva yfir bát og Thóroddsens, sem í innihalds- minnsta kosti uppi einhverja
sá þriðji hafði séð hann bera! lausu gaspri ótíndra Heimdell- tilburði um að rækja hlutverk
gert . . . Nóg um það.
r r ■ '? .t. [
• Engin góð
hugsun
Þá er þar til máls að taka
er frá var horfið í mínu síð-
asta bréfi, er skrifað var á
hvítasunnudag í vor er leið,
en þar mun hafa verið sagt
frá vígslu kirkjunnar, marg-
umræddu. Um kirkjuna er
reyndar ekkert meira að segjg,..
annað en það að í hana voru
sett ljós nú fyrir jólin, fleiri
en tölu verði á komið. Skort-
ir nú ekkert á hennar búnað
annað en sómasamlega upphit-
un. Ekkert er trúarlífi manna
jafn háskalegt og seta í köld-
um kirkjum. Efnishyggja og
kommúnismi, sem prestarnir
eru alltaf að stagast á og
segja að séu að grafa undan
trúnni komast þar ekki í
neinn samjöfnuð. Engin góð
hugsun getur komizt að, því
svona innvortis og með sjálf-
um sér gerir maður ekki ann-
að en bölva kuldanum.
Það fer fyrir manni eins og
karlinum sem var áminntur um
að hugsa eitthvað gott þegar
hann lá fyrir dauðanum. En
harin svaraði í fullri auðmýkt:
Það vantar svo sem ekki að
ég sé alltaf að reyna það,
en það fer bara allt til and-
skotans jafnharðan aftur.
• Sumarið er enn
á miðjum vetri
Það væri freistandi, að fara
nokkrurii orðum um veðrið í
sumar leið. En það er búið að
segja svo mikið um það i
fréttapistlum útvai’psins og
vafalaust í blöðum íika, að ég
sleppi því að mestu. Vil aðeins
taka það fram að þetta bless-
aða sumar, varð hið hagstæð-
asta og elskulegasta sumar sem
ég hefi lifað og maður minn-
unda.
Ög nú era öll hús full af
sauðkindum, svo sem áður var.
Og aftur erum við farnir að
tala um kindur okkur til sálu-
bóta, svo sem við höfðum áð-
ur gjört og svo sem gjörðu
við himin uppi á Árnestindi,
einn morgun, þegar sögumað-
ur reis úr rekkju og gáði tii
veðurs.
En þó mun ekki hafa verið
sagt frá því afreki Hermanns,
sem frægast hefur orðið og
engst mun halda líkamlegu at-
gervi hans á lofti, en það var
þegar hann sneri niður Ská1-
holtsvíkurnautið. Kann ég svo
ekki fleiri tíðindi að herma, af
mannfagnaði þessum, en þau,
er nú hafa sögð verið.
• Allt ríkisstjórninni
að kenna!
Ég var að velta vöngum yfir
Fékk ekkert
brennivín
inga. Ég skal hreinskilnis- sitt á mannsæmandi hátt.
lega játa, að ég hefi aldrei get- .
að skilið, hversvegna mennírn-
ir láta svona. Ég held að hjá
þessu fólki hljóti að leynást
alveg jafnmikill andlegur ves-
aldómur og úrræðaleysi og hjá Eg tel víst að stjórnin hafi
okkur hinum og að þeir hafi gert margar vitleysur, og látið
í raun og veru ekkert annað márgt ógert sem hún átti að
frain yfir okkur en peningana gera. En fólkinu í landinu hefur
margir hverjir. Hitt er mér þó liðið þolanlega vel, að undan-
enn óskiljanlegra, að fátækt og skildum þeim fáu hræðum, sem
innanmagurt fólk skuli taka taka út þjáningar á sálinni
þetta gaspur hátíðlega. , vegna þess að þeir eru í stjórn-
arandstöðu. En ég hef ekki
heyrt annars getið, en að þeir
sem aðrir hafi haft nóg að
borða og drekka, utan hvað
Ólafur Thórs fékk ekkert
En það þurfti ekki lengi að brennivín hjá Hermanni, þegar
bíða skýringar á kosningasigri hann heimsótti ríkisstjórnina
íhaldsins. j 17. júní síðastliðinn.
Formaður Alþýðuflokksins
lýsti því yfir í útvarpi eftir
kosningar, að því er virðist
alveg blygðunarlaust, að tals-
verður hluti af kjósendum þess
flokks hefði kosið ihaldið af
Alveg blygðunar-
laust
frá Skúla á
Ljótunnarstöðum
m sauffkindur, séluhjálp, kosningar, sjálfs-
morff Þjóðvarnar og gervihnetfi
feður okkar og afar, langafar
og forfeður í ótal ættliðu.
• Hugulsemi
þökkuð
Það bar til tíðinda á sumii
síðasta, að hóf eitt mikið var
haldið norður í sýslu, að stað
þeim er heitir að Sævangi, tii
minningar um það, að Her-
mann Jónasson hafði orðið sex-
ist þess með þakklæti við hvert veturinn 4ður. En hann
hnnnni w* vv»n Anv* n avi 4-v>n wi n 0 ’
hneppi sem inaður ber fram á
er sem kunnugt er fæddur á
- ,. , V. n . < VvJL Qvili IVUliriUfc b VI XLVV4VA U.I
jotur og garða fynr skepnur jólunum eins Jesús Krist.
smar nu 1 vetur. Sumarið er
vetri lifandi
opinberast í
ur.
því um daginn hvemig stæði
i því mikla veraldargengi, sem
íhaldið átti að fagna við ný-
afstaðnar bæjarstjórnarkosn-
ingar. Og eiginlega komst ég
að þeirri niðurstöðu að þetta
væri allt ríkisstjórninni að
kenna. Þetta fólk, sem nú hef-
ur kosið með íhaldinu í fyrsta
sinni, telur sig liafa orðið svo
fínt og innvortisfeitt, í tíð nú-
verandi stjórnar að það getur
ekki verið þekkt fyrir, að
kjósa annan flokk en íhaldið.
Annars ætla ég ekki að segja
1 Ekkert getur
réttlætt það
En ég get ekki skilizt svo-
óttTviðlað að""andstæðingar vi® ríkisstjórnina, svo að ég
þess gætu ekki komið sér sam- nofm ekkl eina af , syndum
an um að stjórna Reykjavík. kenna,r- , Það er ^tor synd,
Þokkalegur vinstri flokkur að heimskuleg synd og haðuleg 1
tarna ' 1 Þokkabot.
Enn furðulegri var þó yfir-1 StJórni hefir svikizt ura að
lýsing sú er formaður. Þjóð- framkvæma vilÚ Alþingis frá
varnarflokksins, gaf við sama Því í marz 1956 um brottför
tækifæri. . 1 bersins.
j Ekkert það hefur gerzt á
Sigur Sjálfstæðisflokksins, alþjóðlegum vettvangi, sem
var vinstri flokkunum að réttlætt geti þessi svik. Allt
kenna. Óánægðir vinstri menn sem ég hefi heyrt svikum þess-
kusu ihaldið til þess að láta
í ljósi reiði sína í garð rík-
isstjórnarinnar.
• Afrek .Valdimars
En hvers vegna þurftu þeir
að kjósa ílialdið, til þess að
lýsa reiði sinni? Var ekki fyrir
í landinu einn frómur og ráð-
vandur vinstri flokkur saklaus
og óflekkaður. Mig minnir, að
sá. flokkur hafi verið til og
nefndi sig Þjóðvarnarflokk ís-
lands. En sú varð þó ekki raun-
in á. Að sögu Valdimars Jó-
hannssonar dugði ekkert minna
fvrir óánægða vinstri menn þ.e.
óánægða þjóðvarnarmenn, en
að hefnast á sjálfum sér og
kjósa erkíóvin þess málstaðar,
sem þeir segjast berjast fyr-
ir, brottfarar hersins. Og er
þar skemmst pf að segja, að
t.ta er sú langmesta vitleysa'
sem ég hefi heyrt velta upp
úr nokkrum manni. Og það er
dálaglega af sér vikið hjá
um til afsökunar, er ekki
annað en tyllirök og tilbúnar
ástæður, svo barnalegt hjal, að
maður lilýtur að roðna af
blygðan yfir því að menn sem
sitja í trúnaðarstöðum skuli
gera sig að viðundri.
Það eru og verða óhrekjan-
legar staðreyndir að her og
allt það dót sem honum fylgir
verður okkur til leiðinda og
allskonar ófamaðar í friði, en
til tortímingar í ófriði.
Af tvennu illu hefði þó verið
skárra að gefa enga yfirlýsingu
hér um árið, það hefði þá ekki
verið frá neinu að hlaupa, en
gefa þá yfirlýsingu, sem gefin
var og hlaupa svo frá lienni.
Með hinu síðarnefnda gerum
við okkur að viðuod’*i og at-
hlægi meðal allra þióða, jafnt
austan tjalds sem vestan.
hafi verið góður og mikill
mannfagnaður. Færðu héraðs-
búar Hermanni að gjöf mál-
vei'k af Ströndum eftir Kjarval,
sem hann að visu var ekki þá
enn á miðjum
veruleiki, sem
hverri heystæðu.
• Og svo komu lömb-
in í Iiaust
Strax upp úr göngum í haust
voru flestir verkfærir og skrif-
andi menn sveitarinnar sendir
vestur á fjörðu til að kaupa
lömb. Þeir voru kallaðir fjár-
kaupmenn. Þeir höfðu með sér
reizlur og gjarðir, merki-
spjöld og frumbækur og fleira
dót, til notkunar við starfið,
auk héraðsráðanautarins, sem
átti að hjálpa þeim að velja
hrúta.
Svo voru lömbin flutt á bíl-
um, jafnóðum og þau voru
keypt, og sett í girðingar. Bíl-
arnir komu á öllum tímum sói-
arhrmgsins, og síminn hringdi
á öllum tímum sólarhringsins,
því alltaf var verið að spyrja sögðu margar ræður fluttar.
eftir bílum, ráðstafa hvar losa þungar og alvöruþrungnar
skyldi í það og það skipti, framan af, en léttust er líða
og hvert halda skyldi næst. | tók á hófið, en þó fyrst að
Á ótrúlega skömmum tíma marki er bændur norðan Tré-
var öllu þessu lokið. En þá kyllisheiðar tóku að segja af-
neitt ljótt um íhaldið að þessu Valdimar Jóhannssyni að drepa
sinni. En mig langar til að af sér heilan stjórnmálaflokk,
,Sá sem þetta ritar var að minna 4 einn ijótan vana, sem ' svo skömmum tíma, sem
visu ekki staddur á þessari ihal(hð hefur tamið sér og ég raun hefur á orðið. Var vitur-
samkomu og kann þaðan því 4 4haflega bágt með að ,um-
fá tiðindi að herma. Þó hefur hera
hann haft spurnir af að þarna I
Beint samband við
guð almáttugan
I öllum áróðri þess og póli-
farinn að mála, en það mun tískri boðun kemur fram næst-
þó hafa komið í leitirnar, því um yfirmannlegt steigurlæti,
fyrir jólin sendi Hermann öll- sem þó er ekki rökstutt á
um húsráðendum í kjördæmi nokkurn hátt.
sínu jólakort, hvar á var j íhaldið er alviturt, algott,
þrykkt mynd, af þessu mál- berandi hag allra fyrir brjósti,
verki Kjarvals, og þakkar und-! en þó hafið yfir allt og alla,
irritaður fyrir sitt leyti þessa annað en sjálft sig og það er
B Þó að meri
það sé brún
Löksins eftir langa mæðu og
mikið sálarstríð hefur Banda-
rikjamönnum tekizt að senda
sitt fyrsta gervitungl út í
hugulsemi ráðherrans.
• Sneri niður Skál-
holtsvíkurnautið
í þessu hófi voru að sjálf-
eini stjómmálaflokkurinn á ls-
landi, sem hefur beint samband
við guð almáttugan, og kemur
það sennilega upp úr kafinu,
innan tíðar, að enginn getur
orðið sáluhólpinn á þessu landi,
nema fyrir náð íhaldsins.
• Steigurlæti og
offors
Þetta steigurlæti opinberast
lega mælt hjá Hermanni Jónas- himingeiminn. Þetta er að vísu
syni, er hann lét þess getið sívalningur, en hnöttur lieitir
við fyrrgreint tækifæri að Það eigi að siður á máli út-
kosningamar sýndu að vinstri varpsins ökkar, sennilega er
menn yrðu að þoka sér betur svo að orði komizt um þetta
sataan. fyrirbrigði alstaðar vestan
tjalds.
Og þegar maður fer að velta
fvrir sér þessu nýja hugtaki
rúmfræðinnar, sívalur hnöttur,
eða hnöttóttur sívalningur,
minnist maður allt í einu þess
er Páll Ólafsson kvað:
Nokkur huggun
í fásinninu
Sérstaklega er þó ánægjulegt
fyrir mig að heyra þetta, því
þetta hefur í stuttu máli verið
inntak þeirrar lífspeki, sem ég
hef verið að innræta Hermanni
undanfarin tíu ár. En hvað er
þá um stjórn Ilermanns Jónas-
sonar að segja, þau tæp tvö
ár sem hún hefir starfað?
Eg er svo ókunnur gangi
mála, þar syðra, að ég þori
ekki að mynda mér ákveðna
skoðun um þetta né setja fram
svar við spurningunni. En hitt
liefur verið mér nokkur hugg-
un í fásinninu, að stöku sinn-
um hefi ég heyrt þjóta vonzku-
Vakri Skjóni hann skal lieita,
lionum mun ég nafnið veita,
þó að meri það sé brún.
Vonandi tekzt Bandaríkja-
mönnum að senda svo marga
sívalninga út í himingeiminn,
til mótvægis rússneskum geim-
linöttum, að ráðamenn hér á
voru landi, íslandi, komizt að
þeirri niðurstöðu, að friðar-
horfur á jörðu niðri, hafi skán-
að svo að hættandi sé á það
að senda herinn úr landi.
Skúli Guðjónsson.