Þjóðviljinn - 02.03.1958, Qupperneq 11

Sunmidagur 2. marz 3958 — MÓÐVILJINN (11 •
ERNEST GANN:
Sýður á keipum
52. dagtcr.
aö hafa eitthvað til vara. Connie hafði ekki virzt vera
þannig, en nú var hiö sanna eöli hennar aö koma í
ljós. Maöur lærir ekki neitt nýtt á hýerjum degi, hugs-
aði Kelsey. Maöur lærir hiö sama í eitt skipti fyrir öll
en er svo vitlaus aö gleyma því, og veröur svo aö læra
það upp aftur, vegna þess aö aðstæöumar viröast
á einhvern hátt a'örar.
Connie fór hægt af staö. Hún hélt áfram aö stunda
skólann reglulega. Nú var hún búin aö útvega sér at-
vinnu. Það var skiljanlegt og merki þess aö hvar sem
Felkin var niöurkominn, haföi hann ekki tækifæri til
aö sjá henni fyrir peningum, þótt hann heföi áhuga
á því. Hún vann á kvöldin í fatageymslu í skrýtnu
veitingahúsi, sem kallaöist Brauö og vín og var á
austanvei-ðri SímahæÖ. Háar trétröppur lágu niöur á
götuna. Maturinn var afbragðs góður, Viöskiptin gengu
vel og það var alltaf fullt á barnum, þar til öllu saman
var loka'ö á slaginu hálftíu. ÞaÖ voru kerci á boröunum,
sag á gólfinu og fyrir utan var alltaf röö af vlæsilegum
bílum. Þetta var einn þeirra staöa, hugsaði Kelsey, sem
lögreglan var alltaf hálffeimin viö, þar sem venjan var
aö borga fimrntíu sent fyrir hattgeymsluna. Connie
haföi veriö í starfinu í réttar þrjár vikur þegar nýi
vinurinn .sýpdL sig.. Hann var hávaxinn og laglevur og
hann ók splunkunýjum Studebaker. Kelsey varö ekki
undrandi. Hann varö vonsvikinn. Nú kom til hans
kasta.
Hann stóð á svölunum utan viö veitingahúsiö og sá
Connie gegnum stóran gluggann. Hún var smekklesa
klædd í svartan búning — fari þsö kolaö, hún var allt-
af smekkleg — og kertaliósin geröu hár hennar gvllt.
Þarna var ekki raunveruleg fatageymsla, heldur löng
fatagrind á móti barnum, þar sem hún lasöi hattana
og hengdi upp frakka karlmannanna. Connie stóö fvr-
ir framan hana, og nú var hún brosandi og stundum
hlæjandi þesar hún afhenti hattana og bauö síðustu
gestunum sóða nótt. Hún virtist vera ánægö og Kel-
ey taldi víst aö hún heföi fallið eigandanum í geö,
því aö það var eins og hún kæmi fram í umboöi hans.
Hún talaöi viö viöskiptavinina meöan þeir biöu eftir^
boröum, tók viö pöntunum ' síms. og fól loks yfirþjón-
inum gestina.
„Greind léttúðardrós," tautaöi Kelsey út í nóttina.
„Skrambi greind léttuöardrós.“
Hann beið bess að síðustu gestirnir færu lít úr veit-
ingahúsinu og skimaði síðan eftir nýium Studebaker.
Þegar ensinn slíkur kom og Connie yfiro-af veúinsa-
húsið, gekk hann yfir svalirnar og án þess aö flvta sér
nein ósköp, náöi hann henni neöst í háa stiganum.
„Gott véöur, er þaö ekki, Connie?“ sasði hann og
gekk upp að hliðinni á henni. Hún sneri sér snösst
viö og Kelsev þóttist siá bregða fvrir ótta 1 aiuura
hennar, en síöan. uröu bau róleg aftur. og hann gkadd-
ist ósjálfrátt yfir því aö hún hafði ekki hikaö vitund
á göngu sinni. Þaö var eitt sem var dálítið ánæsúi-
legt í lögreglustarfinu. f máli sem snerli fvrsta flokks
fólk, þá vildu allir vera meö á nótunum. Þegar fvrsta
flokks fólk lét loks undan, þá fékk maður notalegt
hugboö um aö maöur heföi vit á starfi sínu. Maður
varð hálfpartinn hreykinn af því.
„Já, þaö er indælt veöur,“ sagöi hún. Kelsev vissi að
hún mundi einmitt segia það; hann vissi ekki hvers
vegna, en áöur en hann var búinn aö slenna orðunum,
vissi hann nákvæmlega hvert svar hennar vröi. Þau
héldu áfram á rólegri göngu upp Uninon stræti og þau
voru eins og tvær manneskiur á skemmtigöngu.
„Kanntu vel viö nýia starfið, Connie?“
„Miög vel. Hvernig fréttir þú um það?“
Kelsev leit á hana og gerði sér upp vanþóknun.
„Connie . . . góða bezta. Eg hef verið lengi í þessu
starfi. Spyröu mig hvornig þér gekk i enskum stíl í
morgun, og ég skal segia þér þaö.“
„Eg hef ekki séö þig svo lengi, Kelsey,“ sagöi hún.
„Eg hef veriö einmana og yfirgefin.“
„Ekki eins einmana og þú gætir veriö. Hvemig Iízt
þér á nýiu Studebaker-bílana?“ Hikaöi hún örlítiö
núna? Kelsey beið eftir slíku hiki, en hann var þó
ekki viss í sinni sök.
„Þeir eru mjög góðir. Afar þægilegir." Hún sneri
höföinu dálítið til, en rödd hennar staöfesti aðeins
alkunna staöreynd, ekkert annaö.
„Hver er nýi vinurinn — nokkur sem ég þekki?“
„Eg held ekki.“
„Þú ert orðin samvinnuþýð, Connie. Þú ert hætt aö
segja. „getur verið“.“
„ . . . . getur verið.“
„Hver er hann, Connie?“
„Kemur þér ekki viÖ.“
„Hann lítur út eins og Svíi. Ljómandi myndarlegur
piltur.“
„Hvenær sástu hann — eöa hangirðu alltaf á, linján-
um niðurúr trjági’einunum?“
Kelsey hló lágt. Þau beygöu fyrir hornið á Union
stræti og gengu af staö niöur bratta hlíöina.
„Ertu aö fara nokkuö sérstakt, Connie? Ef svo er
ekki, þá er ég að hugsa um að ganga með þér heim.“
„Eg var annars á leið á ball, Kelsey, en vegna þess
hve gaman.er að ganga með þér, þá hætti ég viö það.“
Þau gengu spölkorn áfram þegjandi, hægt og rólega,
vegna þess aö Connie réö feröinni eins og Kelsey
vildi.
—*
„Þessi nýi vinur, Connie. Hann er ekki stórum betri
en sá nýi vinur, Connie. Hann er ekki stórum betri
heiðarlegum manni til tilbreytingar?"
„Hver segir að hann sé þaö ekki?“
„Eg geri þaö.“
„Skjátlast þér nokkurn tíma?“
„Einstöku sinnum, en þaö vil svo til aö þessi ungi
piltur er mesti lygalaupur.“
„Einmitt þaö?“
„Eöa þá að hann er bara gleyminn eða hefur misst
minnið eöa hefur drukkiö úr æskulindinni. Þegar hann
borgaöi þennan nýja bíl, þá lét hann skrá hann á nafn
Henry Mullins.“ Kelsey horföi á varir hennar. Þar
ætti að bregða fyrir undrunarsvip, en munnur henn-
ar hélzt lokaður. Kelsey hugsaöi meö sjálfum sér að
einhvern daginn ætlaöi hánn í tilraunaskyni aö segja
Connie, aö Kanada og Bandaríkin væru komin í styrj-
öld, til þess eins að vita hvort hann gæti vakið áhuga-
glampa í augum hennar.
„Og þó svo væri?“ spurði hún þegar þau voru kom-
in næstum niður á horniö á Grant Avenue.
„Jú, Connie, það viil svo til aö Hemy Mullins er
sextíu og fjögurra ára gamall.“
„Hann hefur aldrei sagt aö hann ætti bílinn. Hann
hefur sjálfsagt keypt hann fyrir annan maim. Eg
þekki hann ekki sérlega vel.“
„Þegar Henry Mullins fékk ökuskírteini sitt fyrir
PETTER - MC imm
Trillubátavélarnar liafa
farið sigurför um heim a.ll-
an.
Framleiddar í stærðunum
l-% til 165 hestöfl.
LiOFTKÆLDAR,
VATNSKÆLDAR.
Leitið upplýsinga, skrifið,
hringið eða heimsækið
skrifstofu vora í Reykja-
vík.
Einkaumboð á Islandi:
Wélar & skip hf.
Hafnarhvoli — Reykjavfk
— Sírni 18140.
FERÐAMENN
Seljum flugfarseðla til allra
landa.
Útvegum gistiherbergi.
Engin aukagjöld.
Örugg fyrirgreiðslá.
Ferðaskrifstofa
ríkisins
liggur leiS’n
Skákin
síðu
Framhald af 4.
12. Rxb5
Eftir 12. Dxb5 kæmi
Rd4! o.s.frv.
12.
(Itireiiiiiiclm í nælonskyrtunni
Margir kvarta yfir þvi að það gleymist að það þarf að
skyrtan eða blússan úr nælon þvo þessi gerviefni oftar en
eða orlon geti ekki orðið al- ,"nnur efni. Og telja má lík-
mennilega hrein eftir nokkurra legt að sumir hafi fallið fyrir
mánaða notkun. Eftir þvott freistingunni og nuddað ó-
eru enn óhreinar rendur á hreinu staðina með handsápu
í stað þess að þvo skyrtuna
úr volgu vatni og sjálfvirku súl
fóþvottaefni. Ef skyrtan eða
blússan er þvegin úr slíku
þvottaefni og vatnið síðan hit-
að upp í svo sem 60 stig, ættu
óhreinindaráki-mar að hverfa.
flibbum og
Ástæðan
manséttum.
er oftast sú,
SviMita og btóssa
or>
Þegar heitt er í eldhúsinu
og mikið að gera, getur kom-
ið sér vel að eiga svuntu sem
kemur í b’ússu stað. Sé mað-
ur líka í léttu pilsi, er maður
fullklæddur. Hálsmálið og víðu
ha^dvegirnir eru bryddaðir
skáböndum í andstæðum lit og
beltið í mittið er bundið í
slaufu að aftan.
Á svuntunni em þægilega
rúmgóðir vasar að neðan. Hafi
maður tíma og löngun til, get-
ur verið gaman að saiuna á
þá mynstur úr mislitum tau-
bútum, t.d. ávtxti og grænmeti
eins og sýnt er á myndinni.
A 0 C f> E F G H
13. . . . Rxe4!
Meistaráielíuir í öðrum flokki!
13. Dxe4 Rd4
Þannig vinnur svartur mann-
inn aftur. 14. Dg4 Betra var 14. Dd3, en þeirn
leik mundi svartur svara með
14 Rxb5.
14 Bxf3
15. gxf3 Rxb3
16. cxb3 11x1)5
Svartur á nú unnið tafl eink-
um vegna hinnar slæmu peða-
stöðu hvíts. 17. d4 Bf6
18. dxe5 Bxc5
19. Bg5 Bh2i
20. Kxh2 Hxg»
21. Dd4 Hc8
22. Ha7 h6
23. 14 Hg6
24. 15 Hg5
25. Hcl c5
26. Dd5 Df6
27. Dc6 He2
28. Ha8f Kh7
29. DfS De5f
og hvítur gafst upp enda er
mát óverjandi.