Þjóðviljinn - 09.03.1958, Blaðsíða 11

- Sunnudagur 9. marz 1958 — ÞJÖÐVILJIN'N — (11
ERNEST GANN:
Sýður á keipum
lltttttttttettottetsttatt
58. dagur.
Mæjandi. „Sem ég er lifandi. Þetta gefcurðu sjátfsagfc
aldrei aftur.“
„Þetta er trúlega meðfæddur hæfileiki, en þó voru
mörg meindýr í fasteignabransanum, Hamil. Ma'öur
veröui- aö halda sér í formi, annars leggja þau undir
sig eignirnar“.
„Eg hélt kannski þú hefðir lært þetta í stríðinu," sagði
Hamil. Brúnó leit á riffilinn og mændi síðan út í hafs-
auga eins og hann væri að leita að öðru skotmarki.
„Nei. í stríðinu var ég svo sem nógu nærrí byssum
. . en ég var ekki í víglínunni. Segið mér, hvar eru allir
fiskarnir?"
„í sjónum og þar verða þsir til frambúðar," sagði Carl.
„Pabbi missti hæfileikann. Kannski ættum við að koma
okkur á annan kopp. Brúnó?“
„Bíöiö þiö hægir?“ Hamil lyfti hendinni. Hann langaði
til að hlæja hærra en hann haföi gert árum saman. Hann
langaði til áð dansa á þilfarinu. Hann langaði til að taka
son sinn og þennan Brúnó, sem var næstum orðirm honum
sonur, og tuskast við þá — láta þessa góðu tilfinningu,
þegar þeir voru nánarí hvor öðrum en nokkru sinni fyrri,
fá útrás. Plann langaði til að æpa, hoppa, sýna sólinni og
hafinu aö augu hans voru aöeins vot af hamingju,,. Bíöiö
þið hægir!“ ?. . . . Hann rétti úr sér í sólskininu og teygði
út handleggina eins og til að baða sig í brosum þeirra.
„Þið haldið að gamli maðurinn kunni ekki að veiða, ha?
Þið haldið að ég vidi ekki vað gerist i heilanum á laxinum.
Þið haldið að ég bíði bara eftir að fiskurinn stökkvi um
borð .... eins og sofandi sauður? Jæja?“ Hann sló hnef-
anum í magann á sér. Þetta var dásamlegt. Þetta andar-
tak var dásamlegt, vegna þess að svo mikil hlýja var
milli þeirra allra. Aðeins Taage brást á þessu andartaki
og allt í einu þóttist Hamil þess fullviss að hann vissi hvers
vegna.
Meðan athygli þeirra beindist að honmn, lagöist hann
á þilfarið. Hann lá endilangur og lagði eyrað við þil-
farið. Hann lokaði augunum meðan hann hlustaði, opnaði
þau síðan aftur til að ganga úr skugga um að Carl og
Brúnó horföu á hann. Hann kinkaöi kolli og stóö síðan á
fætur. „Jæja?“ sagði hann leyndardómsfullur. ,.Ja5ja?“
„Jæja ... hvað?“ sagði Carí,
„Áhöfnin mín er tveir aulabárðar. Og einn uaginn áður
en við föi'um úr kvínni, segi ég þeim að smyrja skrúfuleg-
urnar. En þeir eru svo önnum kafnir við að lemja hvor
annan sundur og saman og hugsa um allt annað en fisk-
veiðar, og þeir gleyma að gera það sem ég segi þeim. Og svo^
snýst skrúfan og það ýskrar og ýlfrar allan daginn og lax-
amir segja hver er svona vitlaus að halda að við séum
heymailausir? Og hann sendir út aðvaranir t.vert sem
hann fér, svo að við flýjum í ofboði áður en við finnrtm
Iyktína af krókunum hans. Þeil vilja vita hver sé vo vit-
laus að muna það ekki að smáhljóð sem varla heyríst á
yfirborðinu Verður fimmtíu sinnum sterkara niðri j sjóh-
um. Og þeir háida að þessi auli heiti Hamil Lindér og þeir
hafa rétt fyrir sér.“
„Er það nú flotastjóri," sagði Brunó. Hamil hló, teygði
út handlegginn og ýfði hárið á Brúnó.
;.„Pelldn aðrhiráll." sagði Hamil, „sæktu olíukonnuna.
Carí korndu. Við tölrum til óspilltra máianna'og fyrr enj
varír Verður nóg að 'gera á Taage.“
Það tók næstum klúkkustund að sanna mál Hamils. Þeg-
ar búið var að sniyrja legumar og ganga frá-hleranum
bólaði ekbert á laxi fyrst í stað. Svo fóru þeir að koma,
einn og síðan annar og loks voru spilin og línurnar á fleygi-
ferð við að hækka og lækka spónana. Hamil vann á bak-
borða og Carl á stjórnborða, en Brúnó hreinsaði laxinn
jafnóðum og hana kom um borð. Undir kvöld voru þilj-
urnar á Taage löðrandi í blóði og hreistri og máfarnir
görguðr af ártægju fyrir ofan bátinn. Því að þeir höfðu
innbýrt háésftím heila íest.
„Kannski," ?' sagði Hamil þar sem hann stóð rjóður og
brosandi í kvöldbiriunni, kannski, Cárl ér kárlfún ’ékki svo
vitlaus éftir allt saman, ja?“ Hann studdi hnofunum
á mjaðmir og steig ölduna með löngum fótunum. Þetta
var næstum eins ánægjuleg stund og hann hafði upplifað
fyrr um daginn.
Brúnó rétti Carli lax, en hann var að ganga frá þeim
í ís í lestinni.
„Hvað segirðu, Carl ?“ sagði Brúnó. „Eigum við að láta
honum haldast þetta gort uppi — eða er pápi gamli einu
sinni svona?“
Tappa Mullins þótti hafa vænkast hagur strympu. Hann
gat stungið hendinni í buxnavasann og fundið, meira en
tvo dali í smámynt. og hann gat skyggnzt í hugskot sitt
og fundið vin. Hyort tveggja var áður óþekktur og dásam-
endurtekur hljómleika
Árni Jónsson hélt nýlega
hljómleika í Gamla bíói, eins
og Þjóðviljinn hefur áður sagt
frá. Dómar um söng hans voru
góðir og hefur Ámi nú ákveðið
að verða við áskorunum um að
endurtaka söng sinn. Hami
.syngur í Gamla bíói þriðjudags-
kvöldið 11. þ.m. kl. 7,15. Efn-
isskráin er hin sama og s’ðast.
— Aðgöngumiðar fást hjá Ey-
legur munaður. Carl Linder hafði gefið honum tuttugu
dala seðil fyrir það eitt að fá að nota kamla ökuskírteinið
hans og á þann hátt hafði hann kollvarpað ráðagerðum
Johnnie Mae Swanson. Nú kom ekki til greina að kvænast
henni til þess eins að fá að halda Þrumuskýi. Tappi Mull-
ins ætlaði að skipta um loftslag.
Hann hafði geymt tuttugu dalina frá Carh þar til honum
fannst stundin komin. Þá fyllti hann ryðgaðan tankinn á
Þrumuskýi með eldsneyti, keypti birgðir í búrið fyrir f jóra
dah, -hrísgrjón, hveiti, baunir og kaffi; og enn voru eftir
þrír dalir til að mæta óvæntum útgjöldum. Öllum mátti
vera Ijóst að Tappi Mullings var kominn úr kútniun. Hann.
þurfti ekki annað en aðeins dálitla heppni með láxinn,
þrjátíu eða f jörutíu fiskar nægði, og hann yrði sjómaður
í raun og veru.
Þegar hann dældi austrinu úr Þrumuskýi, gerði hann sér
í hugarlund að báturinn væri fullur af sifurgljáandi laxi.
Hann ímyndaði sérr-sjálfan sig uppgefinn eftir að draga
þá um borð. Hann sá sjáfan sig stappa á laximun til að
koma honum fyrir; þeir voru svo margir og það varð að
ráðast hvort hann marði fáeina. Og hann sá Þrumuský
leggjast að Paladini bryggjunni á Reyes tanga, drekkhlað-
ið af fiski. Meðan Tappi dældi, jókst honum styrkur, því
að í rauninni var hann ekki að dæla; hann var að rétta
fiska á vogina. Það voru stórir dolpungar, hver einn og
einasti — og loks voru kaupendurnir á bryggjúrini ýmist
að afhenda fimm dala seðla eða klappa Tappa á bakið og
óska honum til hamingju með þennan glæsilega afla.
Þegr búið var að selja aflann yrði fyrsta verk hans að
skrífa bréf til Johnnie Mae Swanson. „Kæra Johnnie Mae,“
yrði upphafið á bréfinu, mjög kurteislegt. „Sökum þess
að ég hef aflað vel. sendi ég hérmeð ávísun á það sem ég
skulda þér í bátnum Þrumuskýi. Eg hef ekki hugsað mér
að koma aftur til San Franeisco, á hverju sem gengur, svo
að þú verður að senda mér kvittunina hingað. Og loks vil
ég geta þess, að ég mundi aldrei ganga að eiga þig hvemig
sem allt veltíst . . . og þú mátt fara til fjandans fyrir
mér.“ Tappi hvíldi sig andartak við dæhma og velti fyrir
sér endinum á bréfinu, ákvað loks að hafa enga eftirskrift.
Hann mundi bara skrifa undir, „Þinn einlægur T. Henry
Mullins," og það nægði.
mundsson, Lánisi Blöndal og
Helgafelli.
Framhald af 4. síðu
starfi sin á mila í stéttarfélög-
uínum og krefjast þess að
gömlu vinnusamningarnir verði
endurskoðanir og ógilt.r í því
formi seni þeir eru, og nýir
samningar gerðir í anda og
sajnræmi við jafnlaunasam-
þyjkkíina: Sömu laun fyr r
sömu vínoú, sem er siðferði-
leá skylda þcirra, sern um
þþssi mál fjalla, og þar verði
ekki hvikað um hársbreidd.
Þáð er nú m.kil vakningaalda
meðal íslenzkra kvenna um að
láta ekki halda áfram að
hlunnfara sig í starfs- og
launamálum. Konur í öllum
stéttum og flokkum þjóðfé'ags-
ins munu sameinast um að
hafa vakandi auga með hverj-
um nýjum kjarasamningi, sent
kann að veroa gerður fyrir
kvenna hönd, og fylgja því fast
eftir, að hlutur kvenna verði
ekk, fyrir borð borinn. Um það
mál munu allar konur á Islandi
standa samhuga um.
Það er búið að berjast of
mikið og of lengi fyrir jafn-
launasamþykktfcnni, til þess að
konur taki því þegjandi og
mögiunarlaust að hún verði
virt að veítugi.
tf.idaa Bjarnadóttir.
SKIPAUTGCRB RIKISINS
vestur um land í hringferð hinn
13. þ.m. Tekið á móti flutningi
«si»aasepwwiiiiwifTjiiMaa
Ift
m r

ir spara lynr
tll Patreksfjarðar, Bíldudals,
Þingeyrr.r, Flatoyrar, Súganda-
fjarJár, IsafjarCar, SiglufjarÖar
og ZQrurcyíar á mánudag og
árdegls á hriðjudag. Farseðiar
seldir á Þriðjudag,
Bakkar eru ómissandi á
heimilinu. Þeir auðvelda vinn-
:na og spara ’iásmóðurinni
mörg öþarfa sk-ref.
Þegar talað er um bakka
hugsa' flestir um venjulega
baifcka tii að hlaða á, enda eru
heir til márgra hluta nytsam-
legir. En það er líka luegt að
setja bakkann á iitia hillu hjá
eldavélinni eða hara á uppi-
haldara, sem hægt er að leggja
inh að veggmia': eftir notkun.
Hér er hæ'gt að hafa algeng-
ustú áhöldin, nýlenduvöntr o.þ.
h. meðan yerið er áð elda mat-
inn. Það sparar mörg spor og
mikiö rúm, Á sáma hátt er
með bökkum liægt á,ð fá xöéirá'
rúm við Jippþvottastaðihn.
Bakkar geta lika veríð laus-
ar bakkah.Ilur sem falla in» '
í skápana eða eidhúshoröið.
Þeir mega bara ekki verða öf
stórir feða -þungir. 1‘ossar liili-
ur érú mjög héntúgár; Bæoi
er hægara að sjá hvað í skápn-
um er, þegar hægt ér að draga
hillurnar út, og auls þess er
hægara að ná 5 hlutina. Ef
borðbúnaður er geymdur á
þessum bö’kkum er hentugast
að hera þá inn á matborðið
meðan lagt er á borð, og eftir
u pþvott er borðbúnaðm imi
settur beint á bakkahiilima aft-
ur. Sé notaður mismunandi ieir,
er hentúgt að hafa á sömu
hilhmni allt á morgunborðið, á
atmarri áilt til hádegisverðar
og þriðju ailt á ÍfcaffÍboÍfc&íð, '
Leiðinlegan kjól má lííga
upp. á skemmtilegan hátt með
því að setjá . á hanii sfóran
köflóttan kraga; Langa, hreiða
sl.ifsið gerir svipinn • slcemnití-
iegri.