Þjóðviljinn - 16.09.1958, Blaðsíða 9

Þnðjudagur 16. september 1958 — ÞJÓÐVILJINN •— (9
# ÍÞRÓTTIR
gnsrJCKh mttAMn utusAStat
Haustmót meistaraflokks:
KE vann Fram 2 : 0
í daufum leik
Valur Þróttur 1:1
Heldur var baráttuviljinn
meiri í KR-liðinu og voru
Ársþing HKSl
haldið 18.—19. okt.
Hið árlega þing Handknatt-
leikssambands íslands verður
að þessu sinni haldið dagana
18. og 19. október hér í Reykja
vík. Fundarstaður verður fund-
arsalur . íþróttasambanidsins á
Grundarstíg 2.
Sennilegt er að aðalmál fund-
arins verði um þátttöku íslands
í næsta Norðurlandamóti í
handknattleik, en það verður
næsta ár. Gert er ráð fyrir að
mörg fleiri mál komi fram á
þinginu, og þurfa þau að hafa
borizt stjórninni fyrir 1. okt.
n.k.
Ritari sambandsins gaf í-
þróttasíðunni þær upplýsingar
að sennilega mundi formaður
eambandsins fara á þing Al-
þjóðasambandsins sem haldið
verður í Suður-Þýzkalandi
bráðlega, en ef hann hefur ekki
möguleika til að fara mun
Birgir Þorgilsson fulltrúi, sem
er í Kaupmannahöfn, fara
þangað sem fulltrúi Islands.
Taldi hann að fulltrúar allra
Norðurlandanna mundu hittast
þar og þá um leið ræða um
framkvæmd Norðurlandamóts-
ins. Með þátttöku allra fimm
Norðurlandanna finnst mönnum
mótið orðið of langdregið og
taka of langan tíma. Um þetta
munu þeir sem sagt ræða, er
því nauðsynlegt að ísland eigi
þar fulltrúa.
þeir Sveinn Jónsson og Eilert
Schram þar bezt með. Þórólfur
Beck var ekki með og hefur
það sín áhrif, þvi að í kring-
um hann skapast oft góður
leikur, en' þetta. var einn með
lakari leikjum KR í sumar.
Bezti maður KR-liðsins og e.t.
v. vallarins var Garðar Ánia-
son. Hann átti ekki margar
rangar sendingar og flestar
þannig að það var gott að taka
á móti þehn, hann stöðvaði
líka margt áhlaupið, með
skemmtilegum hindrunum.
Hann er einn af þeim fáu
sem yfirleitt lítur upp áður en
hann spymir, . og kynnir sér
leikstöðuna. Hörður Felixson
var sterkasti maður varnar-
innar.
Framliðið fann ekki ,,tón-
inn“ í leik þessum og ailur
leikur þeirra því meira og
minna lijáróma og þó eru þarna
góðar „raddir“ sem ættu að
geta myndað góðan ,.kór“, eða
svo líkingamáli sé sleppt, gott
lið, sem berst og skynjar skipt-
ingar og staðsetningar þegar
upp að marki andstæðinganna
kemur, en þar er það fyrst og
fremst sem allt fer úr reip-
unum.
Bezti maður varnarinnar var
Rúnar Guðmundsson, og Hauk-
ur Bjarnason átti líka allgóð-
an leik. Grétar Sigurðs, Guðm.
Óskarsson og Björgvin í fyrri
hálfleik voru sæmilegir.
Dómari var Einar Hjai-tar-
son og sem nýr dómari i meist-
araflokki slapp hann nokkuð
vel enda var þetta sériega ró-
legur leikur.
Veðrið var ekki sérlega hlið-
hollt Þrótti og Val í fyrsta
leik haustmótsins, það hafði
hellirignt og völlurinn renn-
blautur og það rigndi þegar
leikurinn byrjaði. Gera má ráð
fyrir að þetta hafi spillt leikn-
um til muna og bæði liðin hafi
við góð skilyrði náð betri leik.
I hei!d var leikurinn fremur til-
þrifalítili, og það merkilega
skeði að í fyrri hálfleik var
leikur nýliðanna i fyrstu deild
með heldur 'betri tilþrifum, en
aftur á móti gaf leikur Va.s
fleiri tækifæri í seinni hálfleik.
Þeir voru þvi nær því að sigra,
en fóru klaufalega með tæki-
færin.
Valur .var nokkurskonar til—
raunalið að þessu sinni sem
ekki féll vel saman, og þrátt
fyrir slæma aðstöðu hefðu þeir
átt að sýna meira ef litið er á
getu hvers einstaks. Allt voru
þetta ungir menn og það svo,
að Gunnar Gunnarsson var eini
„gamlinginn” í liðinu, og er þó
aðeins 24 ára. Þó var aðeins
einn sem ekki hafði leikið áður
í meistaraflokki, hægri útherji
Helgi, frískur og efnilegur. En
það er svo algengt hér hjá okk-
ur að ungu mennirnir verða
ekki nema efnilegir, þeir staðna
er þeir koma í meistaraflokk.
Hvað Val snertir má benda á,
að fél. hefur s.l. nær 10 ár átt
annan flokk sem hefur venju-
legast barizt um titilinn í þeim
flokki, en á sama tíma hefur
meistaraflokkur aldrei verið
verulega leikandi, og ekki er
því að kenna að ekki hefir verið
gripið til annars flokks mann-
anna. Þetta er íhugunarefni
fyrir félagið.
Höfuðgalli leikmanna var sá
að þeir hreyfðu sig án þess að
athuga af hverju þeir hreyfðu
sig og hvert þeir fóru. Þeir
hreyfa sig líka oftast hraðar
en hugsun og leikni leyfir. Þá
vantar líka leikni til að geta
gert það sem þeir jafnvel hugsa
rétt.
Staðsetningar sem miða að
samfelldum leik voru þeim sem
lokuð bók, og því fór sem fór,
að þeir náðu ekki saman. Eng-
I inn átti góðan leik, en það voru
þeir Árni, Matthías, Björn Júl.
og markmaðurinn Björgvin sem
maður veitti helzt athygli.
Þetta var fyrsti leikur Þrótt-
ar eftir að þer komu í fyrstu
deild og má segja að þeir liafi
sloppið furðuvel, að ná jafn-
tefli við Val má kallast all-
gott. I þeim var líka allmikill
baráttuvilji og það var sama
um Val, og því Var leikurinn
liflegur og spennandi allan tím-
ann.
Enn eiga Þróttarar mikið ó-
lært og er þeim margt evipað
áfátt og Valsmönnum, en mun-
ur í leik þessum var ekki mikill,
en það verður báðum þessum
liðum að vera ljóst að þau
verða að krefjast meira, af sér
sem fyrstu deildar liða en þau
sýndu í þessum leik.
Beztu menn Þróttar voru Bill
og markmaðurinn Guðjón sem
varði óft vel. Marteinn, Grétar,
Jón og Helgi unnu líka oft vel.
Þróttur lék fyrst á móti vind-
inum og skoraði fyrsta markið
eftir gott áhlaup og var það
Helgi Árnason sem það gerði.
Valur jafnaði ekki fyrr en á 8.
mín. í síðari hálfleik að Býörg-
vin skorar eftir horn. Valur
fékk vítaspyrnu á Þrótt en
Hjálmar skaut beint á mark-
manninn sem varði örugglega.
Dómarinn sleppti tveim víta-
spyrnum sitt á hvort lið, ann-
ars dæmdi Hörður Óskarsson
vel. Fullmikillar hörku gætti í
leik Valsmanna. Bæði liðin áttu
stangarskot.
Það verður ekki sagt að það
hafi verið mikill baráttuvilji
í liðum KR og Fram, og þó
voru þau það heppin að sól-
skin kom þegar þau voru að
byrja. I heild var leikurinn
jafn og 2:0 er of stór sigur
fyrir KR eftir gangi leiksins
að dæma. Fyrsta verulega
hættulega skotið áttu Fram-
arar þegar Guðmundur Óskars-
son skaut en Heimi tókst að
verja sem líka var mjög vel
gert, Björgvin Árna átti að
ná knettinum er Heimir hálf-
varöi, en liikaði og missti
knöttinn.
Fyrra mark KR kom er 2Ö
min. voru af leik og var það
Sveinn Jónsson sem skoraði
eftir sendingu frá Óskari.
Sveinn skoraði einnig síðara
markið og var það líka eftir
sendingu frá Óskari, en það
hefði markmaður Fram átt að
verja.
Leikurinn var yfirleitt þóf-
‘kenndur og fjörlaus, og ekki
mikill meistaraflokksbragur á
honum, til þess voru flestar
sendingar of ónákvæmar, stað-
setningar manna óákveðnar og
of mikil kyrrstaða leikmanna,
sem olli því að allt slitnaði
í sundnr. Við og við brá þó
fyrir samleik sem svolítið var.
gaman að. Náinn skilningur á
því hvað vel leikinn knatt-
sþyrna er kom of sjaldan franí
hjá liðunum. Það var undra
oft, eins og góður knattspymu-
maður sagði eftir leikinn, að
þessum mönnum þyrf'ti að
kenna byrjunaratriði í knatt-
spyrnunni, það virtist sem þeir
kynnu ekki einföldustu undir*
stöðuatriði í leiknum. Það virð~-
ist sem þeir hugsi ekki um
hvað er eðli leiksins. Þetta var
nokkuð rétt hjá mannnum.
Listasafn 1
i
Framhald af 12. siðu.
Þessi starfsemi félagsiirs á lo£
skilið, en enn sem komið er eru,
aðeins örfár menn, sem standa
að félaginu. Ef það á að ná til-
gangi sínum, þurfa sem flestir
að ganga til liðs við brautryðj-
endurna, þannig að við getum i
framtíðinni átt gott safn lista-
verka erlendis frá. Formaður fé-
lagsins er dr. Gunnlaugur Þórð-
arson.
Járnbrautarslys
við New York
Mikið jámbrautarslys varð
skammt frá New York í gær.
Farþegalest fél] út af brú í New-
ark-flóa . og fórust a.m.k. 40
menn. Eimreiðarnar tvær og\_
þrír fremstu vagnarnir féllu af
brúnni. 15 lík höfðu fundist í
gærkvöld.
i
„ÞaÓ hlýtur að vera startarinn" — Bílaviðgerðir
— Biíreiðaeítirlit ekki nógu strangt.
„ÞAÐ HLÝTUR að vera start-
arinn“, sagði verkstæðisfor-
maðurinn og leit þannig á við-
stadda, eins og hann vildi segja
þeim, að þeir kæmu varla til
hans með svo þrælslega bilað-
an bíl, að hann sæi ekki sam-
stundis hvað að væri. Og svo
var startarinn rifinn í sundúr
og, það tók heilan dag, af því
að það er svo vont að komast
að startaranum í sumum bíl-
um. Og svo var startarinn sett-
Ur saman aftur, reikningurinn
greiddur: — Vinna við start-
ara, 6 tímar, 42 krónur á tím-
ann, plús verkstæðisálagning,
söluskattur og guð veit hvað
fleira, —• og allt var klappað
og klárt; — nema eitt: BíIIinn
komst ekki af stað, vélin fór
ekki í gang. Startarínn "nývið-
gerði var óvirkur.
„ÞAÐ HLÝTUR að vera geym-
irinn,“ sagði verkstæðisformað-
urinn óskeikuli. Og svo var
keyptur nýr geymir, af því að
sérfróðir menn töldu ekki svara
kostnaði að gera við þann
gamla. Og nýi geymirinn var
settur í samband og allt var
i himnalagi, —nema eitt: Start-
arinn tók einhverra hluta
vegna ekki við sér. En svo var
guði, — eða í þessu tilfelli
öllu heldur hinum erlendu
framleiðendum þessarar bíla-
tegundar, — fyrir að þakka að
það var sveif í bílnum og
meira að segja þannig útbúin,
að það var hægt að trekkja
hann í gang eins og halitrukk-
inn, sem strákurinn heima fékk
í afmælisgjöf í fyrra. En verk-
stæðisformaðurinn vildi ekki
láta það spyrjast, að einn bil-
aður startari hefði reynzt
kunnáttu hans ofurefli, og þess
vegna var startarinn rifinn
sundur á nýjan leik, og nú tók
það meira að segja styttri tíma
en áður: Sennilega hafa skrúf-
járnin og skiptilyklarnir verið
farin áð rata um völundarhús-
ið. Auðvitað gat þetta ekki
endað nema á einn veg: Hann
kenjótti starlari varð að láta
undan kunnáttusamlegum
handtökum og gera svo vel og
komast í lag. Má rétt gera sér
i hugarlund hvernig startaran-
um hefur líkað að fá ekki óá-
reittur að vera bilaður eins
lengi og honum sýndist. Sem
sagt: Nú var hægt að starta
bílnum í gang, og sveifin þess
vegna sett á sinn stað aftur i
farangursgeymslunni; reikn-
ingur greiddur öðru sinni og
bilnum ekð heim. Og nú hefði
allt verið í lagi, ef eiganda
bílsins hefði ekki dottið í hug
að setja gamla geyminn við
aftur. Og guð sé oss næstur;
startarinn tók við sér, vélin
rauk í gang. Þetta hafði þá
eftir allt saman alltaf verið
startaranum að kenna en ekki
geyminum; en auðvitað er
miklu öruggara að eiga nýjan
geymi á lager, enda kosta þeir
ekki nema skitnar 7—8 hundr-
uð krónur. —
EG VEIT ekki hvað bifreiða-
verkstæðin eru mörg hér í
bænum, en hitt veit ég, að
það getur tekið daga og vikur
að komast að á einhverju
þeirra, ef þarf að fá gert við
bíl. Og þegar billinn er loks-
ins kominn inn á verkstæði,
getur brugðið til beggja vona
með viðgerðina,- eins og kemur
lítillega í Ijós í frásögninni hér
að framan. Eg þykist vita, að
bifvélavirkjar séu, a. m. k.
margir hverjir, prýðilega færir
í sínu fagi, og þó er það stað-
reynd, að bílaviðgerðir eru
mjög misjafnlega vel fram-
kvæmdar. Vafalaust er þar
mörgu um að kenna: Sjáífsagt
er oft mikið rekið á eftir þeim,
menn vilja fá bílana sína sem
allra fyrst í lag, til þess að
verða ekki fótalausir af göngu
um aldur fram. Hér eru og
alltaf að koma nýjar og nýjar
tegundir bíla, og eflaust er
margt ólíkt í þeim og bifvéia-
virkjarnir ekki strax búnir að
átta sig á hverju smáatriði í
samsetningu hverrar tegundar
fyrir sig. Þá ber þess að geta,
að sum bifreiðaumboðin virð-
ast ekki gera sér grein fyrir
því, að flytja þurfi inn vara-
hluti í bifreiðarnar. Þess vegna
verða bifvélavirkjar oft að
reyna að „mixa“ þá hluti, sem
kann að vanta, og skiljanlega
gefst það misjafnlega. Ekki
finnst mér það ólíklegt, að á
þessari bíladelluöld, þegar allir
strákar reyna að komast jrfir
þó ekki sé nema hálfónýtar
beyglur, freistist margur til að
gefa sig út fyrir bílaviðgerðar-
mann, þótt þá skorti kunnáttrt*-
og hæfni til þess. Strákling-
arnir eru hvort sem er ánægð-
ir, ef beyglurnar þeirra komast
stórslysalaust um „rúntinn“
nokkur kvöld milli þess sem
þær eru á verkstæði. Síðast
en ekki sízt held ég að bifreiða-
■eftirlit sé ekki nóg'u strangt
hér, hvorki hvað snertir þær
bifreiðir, sem eiga að heita
gangfærar, né heldur eftirlit
með viðgerðum á bifreiðum,
sem settar eru á verkstæði.