Þjóðviljinn - 24.01.1959, Side 10

'/.) — óskastundin
l ■
Alfkonurnar
Framhald af 1. síðu
fyrir því, að þær ættu
unnusta og urðu seinast
ásáttar um að gifta sig 1
álfakirkjunni sama dag-
inn og vera báðar í fag-
urrauðum kyrtlum.
,.Og þegar við erum
orðnar húsmæður, skul-
um við alitaf vera góðar
grannkonur,“ sagði Lín-
ey.
Þegar þser voru orðnur
húsmæður, sóttu þær oft
vatn í ána og spjölluðu
saman um leið. En þær
þrættu aldrei.
Einu sinni var Líney
heldur döpur og sagði
við Sóleyju:
„Eg fór í kaupstaðinn í
gær og keypti vaðmál í
föt handa manninum
mínum.“
„Jæja,“ svaraði Sóley
enn daprari. „Eg var líka
1 kaupstað.“
Þær settust niður á ár-
bakkann og fóru að tala
um káupstaðarferðina.
„AÍlt var því að kenna,
að ég lærði ekki að
reikna og nennti aldrei
að lítá í bók,. þegar ég
var lítii," sagði Líney.
„Hvað ertu að segja,"
rpurði Sóley. „Hvað Rem-
ur það ferðalaginu við. ‘
„Jú, það er nú einmitt
það. Eg kom í búð og
bað um tíu mílur af vað-
máli í föt handa mann-
inum mínum. Kaupmað-
urinn varð eitthvað svo
skrítinn á svipinn^ e.n
s&gði samt kurteislega,
að hann ætti ekki . vo
mikið vaðmál. Það voru
margir í búðinni og ég
sá, áð öllum var skemmt.
Seinast sagði kaupmaður-
inn, að flestir kæmust af
með tíu álnir í föt. Svo
niældi hann tíu álnir af
vaðmálinu og ég snaraðj
mér á hestbak. En ég
heyrði ekki betur en fóln
væri að hvíslast á og
hlæja. Þú átt gott, Sól-
ey, að vera eins lærð og
þú ert. Það er ekki hleg-
ið að þér.“
..O, ég veit ekki,“ sagði
Sóley raunalega. „Eg fór
í kaupstað eins og þú eg
ég bað um tíu álnir i
föt handa manninum
mínum, eins og rétt var.
Og ekki var ég lengi að
reikna, hvað það kostaði.
Mér var fjarskalega vel
tekið í kaupstaðnum og
það leyndi sér ekki, „ð
allir höfðu gaman af að
ræða við mig.
Þegar ég kom heim
fór ég að sníða. Eg hef
a’drei sniðið föt, en eg
nélt, að það væri vanda-
Iaust. Eg vildi að ég
væri eins myndarleg í
verkuni' óg þu, Lineý,"
sagði Sóley og andvarp-
aði..
„Hvernig fórstu að
sníða fötin,“ spurði Lín-
ey.
„Eg breiddi vaðmálið
á gólfið. Síðan lét cg
bónda minn leggjast
endilangan ofan á fa.a-
efnið og sneið eftir hon-
nm. Mér fannst það ein-
faldasta aðferðin, úr því
fötin áttu að vera hanía
honum. Skelfing þykir
mér leiðinlegt, að ég
s'kyldi eyðþleggja vað-
málið.“
„Nú skyldi ég hlæja, ef
ekki hefði verjð hlegið
að mér í gær,“ sagði Lín-
ey.
— Þær töluðu lengi
um raunir sínar, Sóley og
Líney, og þeim kom sam-
an um, að bezt væri fyr-
ir litlar stúlkur að vera
duglegar að lesa bækurn-
ar sínar og læra verk
lika. Það er eins og hvor-
cgt megi vanta.
SkrítÍur
Faðirinn: Við hvern
var mamma þín að tala
úti á tröppum á annan
I klukkutíma.
Sonurinn; Við Mundu,
hún mátti ekki vera að
því að koma inn.
Söngvarinn: Tókuð þér
eftir því hvernig rödd
mín fyllti salinn í gær-
kvöldi?
Gagnrýnandinn: Já, ég
sá þó nokkra ganga ýt
til að gefa hennj rúm.
Sigurður Alfonsson,
Digranesvegi 22, Kópa-
vogi sendi myndina.
Henrik Pontoppidan:
Flótti drnarins
O. G. pýddi.
Þetta er saga um arn-
arunga með gult nef, sem
nokkrir drengir fundu og
fóru með heim á gamalt
prestssetur. Hann lenti
þar í góðra manna hönd-
um og varð svo vinsæil,
að enginn gat fengið sig
til að sleppa honum.
Hann ólst upp eins ug
„andarunginn • ljóti“.
meðal gargandi anda,
hænsna og jarmandi
kinda. Og hann undi <ér
vel, varð stór og feitur —
„fékk blátt áfram ístru“.
ejns og presturinn sagði.
Arnarunginn hafði að-
setur sitt uppi á gamalli
timburgirðingu við svína-
stíuna og þaðan sá hann,
þegar eldhússtúlkan
fieygði út matarleifum.
Þegar hann sá að Dóra
kom, mikil á velli, út úr
eldhúsinu, fleygði hann
sér niður á hlaðið og
slaúiaðist' að matártTOg-
inu.
Þó kom það stundum
fyrir, einkum þegar
stormur var, að einhver
óljós þrá vaknaði í
brjósti hans, sem kom-
jnn var af flugsnillingum.
Og þá var hann vanur að
sitja allan daginn graf-
kyrr með nefið á kafi í
óhreinu brjóstfiðrinu, án
þess að bragða mat.
Stundum breiddi hann
allt í einu út vængina,
eins og hann lagaði til að
faðma að sér loftið og
svífa burt.
En hann gat ekki grip-
ið flugið. Hann var
vængstýfður. Arnarung-
inn flögraði til beggja
hliða, réttj síðan fram
hálsinn og skreið í fei-
ur, eins og hann skamm-
aðist sín.
Þannig liðu tvö ár.
-------Óskastundin — j(3
Þá veiktist gamli prest-
urinn og dó. Eftir það
varð óreiða á mörgu á
prestssetrinu, og arnar-
unginn „Kláus", eins og
hánn var nefndur,
gleymdist.
Hann skjögraði meðal
alifuglanna, friðsamur
og nærri því óttasleginn,
því að prestsdæturnar
höfðu stundum gefið hon-
um utan undir, þegar
lionum varð það á að
beitá meðfæddum yfir-
burðum gegn alifugla-
hyskinu.
(Framhald).
Gáta eftir Erlu*
Hver er sá, er gaum ég gaf með ginið víða,
halur stuttur, harla gildur,
hörundsblakkur, laus við tildur.
Hann er vinsæll heiðursþjónn á hverju býli.
Vinni’ liann gagn í sinu sæti,
s-ízt liann drepur niður fæti.
Þetta’ er mesti kynjakarl og lzostum búinn,
ýviist kaldur eða heitur,
útúr fullur, hálfur teitur.
. />‘‘T'.á-yrv • ■< rrri"
Þolir bœöi frost og funa furðanlega,
svangur lielju, fullur funa,
fœst sig lœtur nokkru muna.
Sefur upp á eyrun bœði oft og tíðum,
ef ’hann hvílist yfir nœtur
upp í loft hann sperrir fætur.
Einatt piggur karlinn klapp af kvenna
ef pær hann á eyrum teygja [mundum,
eftir vill pað löngum segja.
10) — ÞJÓÐVILJINN — Lauglardagur 24. janúar 1959
Lögreglustjóri misbeitir valdi
SÓLAR - KAFFI
fagnaður Isfirðingafélagsins, verður lí Sjálfstæðis-
liúsinu sunnudagskvöld 25. þ.m. kl. 8:30 s.d.
— Bæjarins beztu skemmtikraftar
— Aðgangur aðeius 50. kr.
Aðgöngumiðaslala, og borðpantanir í dag kl. 2—4
og á morgun kl. 5—7.
Isfirðingafélagið.
Framh. af 4. síðu
reglustjóra eftir starfandi lög-
reglumann í Reykjavík, og er
Þjóðviljanum fullkunnugt um
að hann sagði þar hug fjöl-
margra starfsbræðra sinna.
Viðbrögð lögreglustjóra
urðu ekki þau að svara fyrir
sig, eins og þó er skylda
manna sem gegna opinber-
um störfum í þágu almenn-
ings, heldur lét hann undir-
búa undirskriftarlista þar
sem Iögreglumönnuin var
skipað að votta lögreglu-
stjóra hoflustu sína og mót-
mæla allri gagnrýni á emb-j
ættisstörf hans! Sendi hann
trúnaðarmenn sína með list-
ana til lögreglumanna, og
heittu þeir sumir hótunum
og hver.s kyns þvingunum til
þess að knýja menn til undir-
skrifta. Tilgangurinn með
þessari furðulegu ráðstöfun
var auðvitað ekki sá að svara
gagnrýni þeirri sem birt hef-
ur verið liér í blaðinu, heldur
þóttist lögreglustjóri sjá þarna
leik á borði að framkvæina
njósnir um afstöðu lögreglu-
matinanna; þá sem neituðu að
undirrita átti síðan að of-
sækja og fjarlægja úr etarfi
við fyrstu hentugleika. Með
þessu hefur lögreglustjóri gert
sig sekan um freklegustu mis-
beitingu á valdi sínu, og sann-
að að hann hefur ekkert lært
síðan hann gekk undir haka-
krossinum um götur Reykja-
víkur.
Tilraunir lögreglustjóra til
njósna og skoðanakúgunar
meðal lögreglumanna mistók-
ust. Árangurinn af tilraunum
hans birtast hins vegar 1 yfir-
lýsingu hér að framan, sem
er undirrituð af fimm lög-
reglumönnum í stjórn Lög-
reglufélags Reykjavíkur. —
Óþarft er að ræða hana sér-
staklega; verkin eru ólýgnust
um árangurinn af „hinni
beztu forgöngu“ lögreglustjór-
ans, og allir vita hvað það
merkir þegar gagnrýni er
svarað með því einu að hún
sé „ekki svaraverð“-
S. 6. ©g undcr-
heimarnir
Ég get ekki orða bundizt
yfir smekkleysi því, sem ein-
kenndi síðasta „Viðtal vikunn-
ar“ í Ríkisútvarpinu, en þann
þátt annast sem kunnugt er
Sigurður Benediktsson. Virð-
ist hann harla óvandur að
vali þess, sem hann ber á
borð fyrir hlustendur. Okkur
ís’endingum er illa farið, ef
ekki fyrirfinnast meðal okkar
mætari menn til spjalls í Út-
varpið, en ábyrgðarlausir
götustrákar, eins og sá, sem
rætt var við í ofangreindum
þætti. Ég fæ ekki séð tilgang
S.B. í því að draga þennan
skósvein sinn að hljóðneman-
um. (Umræddan pilt mun
S.B. hafa til snúninga á upp-
boðum sínum). Þátturinn í
heild var algerlega misheppn-
aður, en þá beit drengurinn
höfuðið af skömminni, er
hann tók að fjasa um eitur-
lyfjanotkun hér í bæ. Flest-
um mun kunnugt um, að slíkt
er að einhverju leyti stundað
hér, en að fá ungling vart
af gelgjuskeiði, því ekki
leyndi eér ungæðishátturinn í
öllu tali hans, sem heimild-
armann þessa ber vott um
slíkt siðferðisleysi, að vart
munu slíks dæmi í sögu Ut-
varpsins og er þá vægast mik-
ið sagt. Mun fæstum þykja
til fyrirmyndar, hvernig þessi
ungi ,,undirheimaspekúlant“—
var hafður að fífli í Útvarp-
inu umrætt skipti. Annars
sýnir þetta undirheimatal pilt-
ungsins ljóslega, hversu grátt
glæframyndir og eorpblöð geta
leikið ímyndunarafl veikgeðja
unglinga.
En ekki er við drenginn að
sakast í þessu máli, því eðli-
legt er, að það stigi honum
og hans líkum til höfuðs að
fá að láta gamminn geysa við
hljóðnemann.
S.B. ber hér alla skömm og
fær nú vart lengur dulið úr-
ræðaleysi sitt um meðferð
þessa þáttar, og má það raun-
ar furðulegt heita, að jafn
aðgengilegu útvarpsefni skuli
ekki vera gerð betri skil.
Vegna þessa gefna tilefnis
ætti útvarpsstjóri að sjá sóma
sinn í að sýna hlustendum
ofurlítinn vott af virðingu og
tillitssemi, með því að hlutast
til um, að slíkur kjánaháttur
endurtaki sig ekki.
Rejaiir S. Jónsson.
Háskólatónleikar:
Níunda sinfónía
Beetliovens
Tónlistamefnd Háskólans
heldur áfram kynningunum á
sinfóníum Beethovens í hátíða-
sal Iiáskólans á sunnudag 25.
þ.m. kl. 5 e.h. Röðin er nú
komin að níundu sinfóníunni
í d-moll, síðustu og stórfeng-
legustu sinfóníu Beethovenfe.
Dr. Páll ísólfsson mun kynna
verkið fvrir áheyrendum og
flytja skýringar. Níunda sin-
fónían er lengri en svo, að
hún verði flutt öll í einu með
skýringum, og verður henni
því skipt á tvo sunnudaga og
síðari -hlutinn fluttur sunnu-
dag 1. f'ebrúar.
Hljómsveitin Philharmonia
leikur verkið á hljómplötunum,
sem, notaða-r verða; stjómandi
er Herhert von Karajan.
Aðgangur er ókeypis og öll-
um heimill.
Þorraþraut
Naustsins
Þorrinn byrjaði t gær. Og
Naustið lét heldur ekki á sér
standa með þorramatinn. Nú
geta menn spreytt sig þar á
að leysa þorraþrautina og
fengizt við ,,verðlaunatrogið“.
Hin nýja þorraþraut Nausts-
ins er mjög ánægjuleg þraut
— aðeins að eta útmældan
skammt af þorramat úr verð-
launatroginu. Menn fá 2 klst.
til að ljúka úr troginu. Jafn-
framt mega þeir drekka hvað
sem þá lystir af þeim drykkj-
arföngum sem Naustið hefur
yfir að ráða. Þeir sem ijúka
fá mat þann og dryklc ókeyp-
is. A.m.k. tveir geta spreytt
sig á þessari þorraþraut frá kl.
7—11 á kvöldin út allan þorr-
ann.
Hinir sem ekki leggja S þorra.
þraaitina geta vitanlega fengið
að eigin vild allan venjulegan
islenzkan þorramat í Naustinu.