Þjóðviljinn - 06.02.1959, Blaðsíða 11

Föstudagur 6. febrúar 1959 — ÞJÖÐVILJ]T,‘N — (11
Ein.est K. G a n n
Loítpóstarnir
43. dagur.
Það var ekki végna þess að Colin fyndist neitt
athugs vert — f.iarri því, en hann hafði ekki brevtt
lifnaðarháttum sínum minnstu vitund s'íða.n á bruð-
kaupsdaginn. Hann hafði bara flutt stúlku inn í
herbergið sitt og gert hana samstundis að heiðarlegri
konu og látið har við sitia. Þe^ar hann var að heim-
an gat Luciúe siglt sinn eigin sió. Þegar Cnlin var
heima — hún brosti og yggtdi sig, þegar hún hugs-
aði um „heimúi“ hans — elti hún hann eins og vel
vaninn hvolpur Þau boröuðu álltaf úti, svo að hún
þurfti ekkert að hugsa um máltíðir — nema þegar
Colin spurði hana, hvert hénni fyndist' þau eiga að
fara. Og það stóð rétt á sama hvert báu fóru, Colin
borðaði alltaf buff og franskar kartöflur. Oftast borð-
uðu bau ein.
Oftast nær þegar Ro’and eða Tad eða Keith voru
samtímis í Newark, héldu þau dálitla veiziu. sem Luc-
ille naut í fyllsta mæli.... þótt hún hefði veniulega
höfuðverk daginn eftir. En iafnvel í þessiim gleðskap,
sem átti sér veniulega stað í hérbergi Fieska Scotts
og úti í Harlem, fannst henni hún fremur vera áhorf-
andi en á sörnu bylgjulengd og þeir. þegar þeir sungu:
„Bara einn lít.;nn í lokin“ —.að minnsta kosti ekki
þannig að þe;’- væru ánægðir.
Það hefði verið auðveMara.,. ef hún hefði umgeng-
izt aðrar konur, sem bjuggu við sömu ótrvggu að-
stæðurnar, en það var ógerlegt. Af flugmönnunum
átta sem áttu heima í Newark, voru aðeins tveir
kvæntir, og annar þeirra var Colin. Hinn hafði hún
aldrei hitt — hann hét Frank Sinnitch og hún hafði
aðeins hevrt á hann minnzt. Hann átti beima á
hænsnabúi í nánd við Closter og var- þekktastur fwir
þegjandahátt. sinn. RoMnd sagði að ha.nn le^’sti öll
sín vandamál með merkjamáli — höfuðhneigja t.ákn-
aði eitt, handsveifla annað. Lucille gat aðeins get.ið
sér þess til hvernig konan hans var,. það var ekki
beinlínis uppörvandi.
Hún reis á fætur og gekk að speglinum; henm
fannst hún þurfa að horfa dálítið betur á sjálfa
sig en endranær. Hún óskaði þess að til væri annars
kona.r spegill. s^m gæti sýnt henni inn í augun. sem
höfðu ekkert brevtzt og inn í nefið sem hafði ekki
breytzt heldur oc líkama hennar, sem var iafn skelfi-
lega hávaxinn og venjulega. Mikið hafði gerzt þessa
fáu mánuði —■ það hafði verið svo mikil hrifnjng og
svo mikil sorg, að einhver breyting hlaut að. hafa
átt sér stað. Fn spegillinn sýndi ekkert fremur en
aðrir speglar. Hann lét sem hann vissi ekki um vanda-
mál hennar og sýndi hana aðeíns serri luralega stelpu
með andlit sem var eiginlega alls ekki laglegt.
Þetta var það sem Colín gekk að' eiga, hugsaði
hún og furðaði s;g af öllu hjarta vfir hví að hann
skyldi gera þaö. Hárið á henn; — skollin hirði hár-
ið á henni — þaö var ekki fallegra en endranær.
Það var kannski eitthvað í augunum á henni. þótt
hún þættist nú siá vott af ótta og hiki í þeim. Hún
fór framhjá nefinu og freknunum og varö hýrari í
bragði þegar hún kom að munninum, sem Colin
kyssti svo oft og á svo margan hátt. Munnurinn var
þaö bezta í andliti hennar, sagöi spegillinn, Hann
var stór og mjúkur og skýrt afmarkaöur, jafnvel án
varalits. En þaö var ekki hægt aö sjá það í spegl-
inum hvað þessi munnur var vanur að segja og hvað
hann hafði sagt. Hún revndi að telja sjálfri sér trú
um að hann hefði sa°t bað rétta í kvöld — af brúð-
armunni að vera, ef hún gat enn kallaö sig brúði,
hafði munnurinn staðið sig allsæmilega. En eins og
ausmn svndi hann dálítið hik og efa. Stundum getur
brúður veriö í talsverðum vafa; og þannig var einmitt
ástatt um hana, sagði Lucille viö spegilinn.
Að bíða þess hvort hún hefði sagt hiö rétta, var
erfiöast af öllu. Að vissu leyti var betta próf í því
sem henni hafði tekizt ?ð framkvæma í þá þrjá mán-
uði sem þau höfðu verið gift. ÞaÖ var próf sem hún
var engan veginn búin undir, en hún hafði orðið
aö gangast undir það og gera eitthvað.
Fyrr um daginn hafði Colin komið til hennar með
bréf frá Poppý. Hann hafði rétt henni það án þess
að segja orð.
,,Kæri Colin.
Ég las um lát Keiths í Waöinu. Þaö var mik^ð áfall
fyrir miq oa éa veit aö eins er um vkkur. Ég verö
aö frétta nánar um hvern'g paö aeröist.
Éq er aö œfa lxlutverk í nvrri revýu. Þeir hafa
jaskað okkur út nótt oq daq oq ég hef ekki einu
sinni komizt í síma. Þess vegna biö ég pig aö koma
til mín í Central Park West 114.
Þaö er enain œfing hiá mér á sv.nnudagskvöldið.
Ég vonast eftir pér um áttaleytiö. Ég veit aö ég get
treyst pér, Colin.
Þín einlæg,
POPPÝ.
Og nú var komiö sunnudagskvöld.
Hún hafði fengið honum bréfið aftur og reynt að
láta líta svo út sem henni stæöi á sama.
GÓLFTEPFA-
HREINSUN
Hreinsum góllíeppi, dregla
og mottur úr t:JI, bómull,
kókos o.fl.
Gerum einnig við.
Gólfteppagerðin hf.
Skúlagötu 51
Sími 17360.
Landhelgisbrjótur bíður dóms
Maðurinn minn
ÞORVALDUR KOLBEINS, prentari,
andaðist 5. febrúar.
Hildur Kolbeins.
Konan mín
SIGRtÍN SIGURHJARTARDÓTTIR ELDJÁRN,
andaðist aðfaranótt 5. febrúar.
Jarðapförin verður ákveðin síðar, ,-
. ' i V
Þórarinn Kr, Eldjárn.
Framhald af 1. síðu.
Sakadómari flaug austur
Dómari í þessu fyrsta máli,
sem dæmt verður í samkvæmt
12 mílna reglugerðinni gagnvart
erlendum veiðiþjófi, verður Er-
lendur Björnsson sýslumaður á
Seyðisfirði. Valdimar Stefánsson
sakadómari fór hins vegar aust-
ur í gær til þess að vera hon-
um til ráðuneytis, en Valdimar
er sá maður hérlendis sem
kveðið liefur upp flesta land-
helgisdóma og fróðastur er
um þau mál. Einnig verða tveir
meðdómendur að vanda, og eru
þeir venjulegast \mldir úr hópi
s’kipstjóija eða annarra sem
fróðir eru um aðstæður á sjó.
Veriandi landhelgis-
brjótsins
Verjandi landheígisbrjótsins
verður Ágúst Fjeldsted og
iflaug hann einnig til Seyðis-
fjarðar I' gær. Verður hann við-
staddur réttarhöldin og mun
svo semja varnarskjal áður en
dómur gengur. Er búizt við að
að dómsuppkvaðning geti dreg-
izt 2—3 daga. Þeir Lárus og
Ágúst Fjeldsted hafa um langt
skeið verið verjendur brezkra
veiðiþjófa hér við land og um-
boðsmenn við að kaupa upp
aftur handa þeim þau veiðar-
færi sem gerð eru upptæk með
dómi!
Þykist vera í fyrstu ferð
Togarinn Valafell er 380
lestir, byggður 1943. Hann hef-
ur margsinnis gerzt brotlegur
við 12 milna reglugerðina og
verið kærður 11—12 sinnum.
Hins vegar mun því nú haldið
i fram að skipstjórinn, sem nú
1 er með skipið og er ungur mað-
ur, sé hér á veiðum í fyrsta
sinn í þessaii ferð! Landhelg-
islögin íslenzku em þannig að
aðéins er liægt að dænui skip-
j stjóra fyrir brot. sein þeir liafa
framið, en eklii eigendur skip-
lanna. Reynist ekki liægt að
, sanna, upp á skipsíjóra Vala-
fells að liann persónulega beri
i ábyrgð á fyrri brotum er ekki
j Iiægt að dæma hann fyrir ann-
j að en þetta nýjasta brot. Eins
og margsinnis liefur verið
bent á eru jiessí lög gersamlega
úrelt o,g óhjákvæmlegt að gera
á þeim breytingar um þetta at-
riði og einnig það atriði að
landhelgisbrjótar geti ekki
keypt veiðarfæri sín aftnr eftir
tlóm. Er þess að væuta að Iög-
um þessum verði breytt án
' (afar, ef Valafell getur smokrað
sér út um glufurnar á þeim.
Vitni í þjóm^íu 'utan-
ríkisráðuneytisins
Annars hefur utanríkisráðu -
j neytið að sjálfsögðu tök á að
; sannreyna hvort sá vitnisburð-
j ur stenzt að skipstjórinn á
Valafelli sé í sinni fyrstu ferð.
Ræðismaður íslenzka utanríkis-
ráðuneytisins í Grimsby, Þór-
arinn Olgeirsson, er fram-
kvæmdastjóri hins mikla út ■
gerðarfyrirtækis Rinovia og veit
hann með fullri vissu lwerjir
eru skipstjórar í hverri ferð
j Grimsbytogaranna. allra. Er
! þess að vænta að vitnisburðar
hans verði leitað án ta.far I
í þessu mikilvæga máli, þva að
j sjálfsögðu er það veigamikið
; atriði að fyrsti dómurinn tryggi
rétt Islendinga sem bezt.
Fargjöldiii
Framhald af 12. siðu.
bæjarfélagið vildi sýna ein-
hverja viðleitni tíl verulegrai
lækkunar.
Alfreð sagði að vafalaust
myndu einhverjir spyrja sem
svo, hvort hagui BVR þyldi
jafnmikla lækkun Jargjaldá og
lagt væri til. En á sama hátt
mætti líka spyrja láglauna
manninn í veri-; .mannastétt,
hvort hann gæri borið þær
byrðar sem kaupkíkkunarlögin
hefðu lagt á hann. Eyrðina yrði
að bera þótt þung ...ai, og með
hagsýni og sparnaði mætti það
takast., ekki hvað sizt ao því er
snerti starfsemi Ltrætisvagna
Reykjavíkur. Við ,.iljum láta
fleiri en launþega íæra fórnír,
sagði Alfreð að Jokum. Við
verðum að heinita að verzlunar-
stéttin færi sínar fórnir ogj
kref jast þess að rvi’ú og sveitar-
félög geri það líkr. með þvi aðl
draga úr útgjöldun sjnum og
lækka verð á þjónustu fánni.
Til samræmis við luutp.
lækkunina
Er Alfreð Gislascn liafði lok.
ið máli sínu tók Magnús Ást-
marsson, bæjarfulltra'ii Alþýðu-
flokksins, til má. cg studdi
eindregið málfærsJa borgar-
stjóra. Þórður Bjöm:«on benti
d sinni ræðu m.a. & ’ að fargjöld
strætisvagnanna heC ón meira en,
þrefaldazt á sáruu tíma og
laun Dagsbrúnai'r. ruuia hefðu
tvöfaldazt.
Guðmundur Vigfússon benti
á að 5 aura lækkunin hengi
Úarla í því að ná Mnni lög-
boðnu lækkun þjónustugjalda.
I Það væri fyrst og fronist lág-
| launafólk, öll alþýða mann, sem
j notað; að staðaldrii strætisvagn-
ana, og þar sem iauii þessa
j fólks hefðu nú meí líigum ver-
ið lækkuð urri \%4%, þíar af
irh 10% bfttalauStp'þættt full-
j trúum AlþýðubandaiagsíHs eng-
I in goðgá þó fargjöMítt ýrðu
lælrkuð til samsæmis, jafnvel
jþótt bæiarsjftður > rði að auka
eitthvað framlag (il fyrirtæk-
isins.'
Auk framangreindra tóku til
rriáls Guðmundur 3. 'Guðmiinds-
, r t» ‘ ,
son og ef ræðu hánú gctið lit-
illega annarsstaðai’ i blaðinu,
Geir Hallgrimsson, Þorvaldur
Garðar Kristjánss. Að umræð-
unni lokinni, er stóö í rúmlega
hálfan þriðja tíma, lokirjni var
tillaga fulltr. Alþýðabandalags-
ins felld með atkvæðum 10 í-
haldsmanna og Magnúsar ell-
efta Ástmarssonar gegn 4 at-
kvæðum Alþýðubandalágs-
manna og Þórðar Björnssonar.
Með sömu atkvæðurn var felld
varatillaga Alfreðs Gíslasonar
um að almennu fargjöldin
skyldu lælcka í iu'. 1,60 og
önnur til samræmus. Tillaga
meiiihluta bæjarráöíí var síð-
an samþykkt með samhljóða
atkvæðum.