Þjóðviljinn - 11.11.1959, Síða 11

VICKI BAUM:
MITT
— Hvað ég hef saknað þín — guð minn góður, hvað
ég hef saknað þín, sagði hann með ofsa í rómnum. Það
er mikil þolraun að vera ástfangin af stúlku eins og
þér, Pókerfés.
—• Þú ert ekki ástfangin af mér, Luke?
— Jú, aulinn þinn, ég hef alltaf verið ástfanginn af
þér, þótt ég hafi tekið stöku hliðarhopp. Alltaf, sagði
hann og fór að strjúka hár hennar. Það var svo mikill
innileiki í þessari litlu, óvæntu hreyfingu, að Bess lá
við gráti.
— Það er farið að birta, Luke. Horfðu ekki á mig,
ég er svo Ijót, og nú fór hún að gráta. Vegna þess að
Luke elskaði hana og þarfnaðist hennar, vegna þess
að hún var ljót og Marylynn falleg, vegna þess að hann
myndi bera þær saman og hún eignaðist hann aldrei
að fuílu, vegna þess að guð var 'góður og .hafði gefið
Marylynn líf og veitt henni, Bess, frest á síðustu stundu.
Hún grét af sorg og hamingju og þurrkaði sér um nefið
með grænu pokaermi persneska prinsins.
— Hvað er að? spurði Luke kvíðafullur.
— Ekki neitt. Það er farið að rigna.
Fyrih utan opinn gluggann heyrðist eitthvað sem smám
saman breyttist í samfellt regnhljóð. Dálítill vindblær
feykti gluggatjaldinu til og margra smálesta gufuþrýst-
ingur hvarf úr herberginu. Luke hélt enn hægri hönd
hennar að hjarta sínu, sem barðist ótt og títt.
—^líomdu hingað, Pókerfés, ég þarf að sýna þér dálít-
ið, sagði hann, dró hana að háa speglinum milli glugg-
anna og kveikti á lampanum á litla borðinu. Líttu á
sjálfa þig. Horfðu vandlega á sjálfa þig, Pókerfés. Bess
horfði feimin á spegilmync1 sína. En hafi hún búizt við
að sjá sjálfa sig í nýrri og breyttri mynd, varð hún
fyrir vonbrigðum. Hún sá aðeins sama, gamla, beina-
bera vinnujálkinn, sem hún var löngu orðin þreytt á.
Ljót? spurði Luke. Sátt er það, að ég man eftir þér
sem ófríðri skýrleikstelpu í pensjónatinu í Brooklyn.
En hvað heldurðu að hafi gerzt síðan? Annaðhvort
hefurðu breytzt geysilega, eða þá að augun í mér hafa
breytzt. í mínum augum ertu fallegasta beinasafn, sem
ég hef nokkurn tíma séð — og falleg bein tapa ekki
lögun sinni né hverfa úr tízku. Svo tók hann hana aftur
í faðm sér og kyssti hana í annað sinn. í þeim kossi
voru enn meiri fyrirheit en í þeim fyrri. Fyrir utan
gluggann jókst regnhljóðið, kærkomið skýfall leið eftir
dökkum himni í áttina að fljótinu dökkva.
— Fínt crescendo, sagði Luke ánægður um leið og hann
sleppti Bess og teygaði djúpt að sér ferska, raka loftið.
Svo lagði hann handlegginn utanum hana aftur. En Bess
Poker var nú einu sinni Bess Poker og sleit sig lausa.
— Nú verðum við að vera skynsöm, Luke, sagði hún.
Við eigum margt og mikið ógert. Eigum við ekki að
hefjast handa?
Luke sleppti henni ófús.
— Við getum það svo sem, sagði hann og fylgdi henni
auðsveipur að píapóinu. En þá verð ég að fá drykk.
Hann byrjaði aftur að leika á hljóðfærið, en Bess gekk
Hjartanlega þök'kum við öllum þeim fjær og nær,
sem sýndu okkur samúð við fráfall og jarðarför
ÁSDlSAR JÓHANNSDÓTTUR,
Hveragerði.
Jónína Benediktsdóttir
María Jóhannsdóttir
Sigríður Jóhannsdóttir
Álfheiður Jóhannsdóttir
Ármann Jóhannsson
WTT ER
.— Miðvikudagur 11. nóvember 1959 — ÞJÓÐVILJINN — (11
að litla vínskápnum og þar stóð hún djúpt hugsi nokkra
stund og hugur hennar var víðs fjarri drykknum sem
hún blandaði vélrænt handa honum.
— Manstu eftir Birdie, Luke? spurði hún um leið og
hún setti glasið á píanóið.
— Hvaða Birdie?
— Þessari litlu, rauðhærðu, sem hafði þögult hlutverk
í „Hví ekki í kvöld?“ Manstu ekki eftir henni? Hún kom
fólki til að hlæja og hörund hennar var eins og ný-
mjólk. Heldurðu ekki að hún hefði möguleika?
Luke mundi eftir Birdie af ástæðum, sem Bess var
ókunnugt um.
— Nú, sú Birdie, sagði hann og bældi niður bros. Jú,
hún hefur sjálfsagt möguleika. Hvað um hana?
— Ég veit það varla, en mér datt allt í einu í hug
að ef við tvö tækjum þariajað pkkur, gætum við ef til
vil mótað hanaMálítið og gert, hana að einhverjum per-
sónuleika. Hún yrði tíu sinnum betri en Carmen Allison.
Hún er alvé^‘ óþékkt,-ren hún-'eíi ung, og við gætum
látið Sid Carp auglýsa hana á skemmtilegan hátt. Að
hverju ertu að hlæja?
Luke svaraði ekki. Ósjálfrátt stakk hann vinstri hend-
inni í vasann en hélt áfram að leika með þeirri hægri.
Bess kveikti á eldspýtu, en áður en hún vgr búin að
kveikja á sígarettunni, datt honum nokkuð í hug og
hann lagði frá sér sígarettuna, hátíðleffirr í bravði.
— Fyrirgefðu, sagði hann. Ég var búinn að gleyma að ég
ætlaði að hætta að reykja.
Fyrirgefðu hugsaði hann, en það var víst einmitt
svona sem við byrjuðum. Hann dró Bess þétt að sér á
píanöbekknum og 'hélt áfram að leika.
Moskvubréf j
Framhald af 7. síðu.
sagt). Þegar ég lýk því, bíð-
ur mín erfitt starf, sem ég
verð að ljúka til fulls, þar éð
maður veit aldrei hve mikinn
tima maður fær til að ljúka
af verkefnum.
Þegar áríðandi störfum er
lokið, myndi ég með ánægju
heimsækja Sovétríkin, og enn
glaðari yrði ég ef ég gæti
tekið með mér vin minn Ant-
onio Ordones. Má vera okk-
ur tækist að efna til náuta-
ats í Moskvu, eða öðrum þar
til hentugum stað.
Með beztu óskum og virð-
ingu fyrir yður og starfs-
bræðrum yðar — yðar ein-
lægur
Ernest Hemingway.
Spaiið peninga
Vörusalan,
Öðinsgötu 3
býður góð kjör
ENDIR.
Kaupum og seljum
Framhald af 6 síðu
stund alþjóðalög við laga-
skóla þessarar menntastofn-
unar og lauk þaðan meistara-
prófi (masters degree) — af
gagnkvæmri virðingu og
kurteisi ávarpa ég Þorvald
jafnan sem magister, en
hann mig sem doktor). Er
mér kunaugt um, að hann
naut mikils álits kennara
sinna. Hann dvaldi -og -um
skeið við Harward háskóla
við rannsóknir á sviði al-
þjóðalaga.
Fyrsta vetur minn í Iþöku
borðaði ég hjá Fríðu, konu
Þorvaldar, og þó að ég bæri
að vísu ekki eins vel þrosk-
aðar undirhökur þá og nú,
var staðgóð og lystug sú ver-
aldlega og andlega fæða, er
ég nærðist á hjá Þorvaldi og
Fríðu í skó'astræti (College
Avenue) í Iþöku.
Eftir he'mkomu mína bar
fundum okkar Þorvaldar m.a.
saman uppi á Tindafjalla-
jökli, hvar við í tvær páska-
vikur lögðum á okkur mikið
erfiði við að nema þá kúnst
skíðagarpa, er nefnist krist-
janíusving. Árangur varð í
löku meðallagi. Þorvaldur og
Fríða hafa ferðazt mikið um
landið, einkum um óbyggðlr
þess. Minnist ég með ánægju
nokkurra ferða'aga með þeim
um þessa íslenzku töfra-
heima.
Það eru ca.. 150 skref frá
Þinghoítsstræti 31, þar sem
ég bjó löngum, að heimili
Þorvaldar í Hellusundi, og
má jafnframt geta þess, að
ég hefi oftast haft jeppa til
irarinsson
umráða. Auðveldar samgöng^
ur áttu því sinn þátt í því
að ég hefi verið tíður gest-
ur í Hellusundi og þegið
þar beina og gott viðmót
líkt og í skólastræti forðum
daga. Þorvaldur á mikið af
góðum bókum, og nú stofnar
hann fjárhag sinum í voða
með tíðum kaupum á fagurri
hljómlist á grammófónplöt-
um. -Og með „spenningi"
fylgist maður svo með fram-
vindu sögunnar um það, hvort
þær kettlingakynslóðir, sem
alast upp í Hellusundi og
hljóta eingöngu karlanöfn,;
séu ef til vill dulbúnir kven-
kettir og hafi verið frá fyrstu |
tíð.
Eg er ekki dórribær um
fræði- og vísir.dastörf Þor- i
valdar. Vegna mannkosta
hans hljóta þau þó að vera
vel unnin, en hjá honum fara
saman lnigkvæmni og ágæt
greind, mikil þekking, vand-
virkni og samvizkusemi, eða
virðing fyrir staðreyndum.
Þorvaldur lætur í ljós skoð-
anir sínar skorinort og feimn-
islaust, en stundum þykir
hann hvassyrtur og óvæginn í
orðræðum.
Að lokum þetta: Það er
ætíð gott að koma á liið lát-
lausa og smekklega heimili
Þorvaldar og Fríðu í Hellu-
sundi. Gestir eða förumenn
mæta þar gestrisni og hlýju.
Um leið og ég þakka fyrir
margar ánægjustundir á
þessu heimili, óska ég hjóna-
kornunum til hamingju með
fimmtugsafmæli húsbóndans.
Björn Jóhannesson.
Ýmis húsgögn,
heimilistæki,
kvenkápur, pelsa,
kjóla og
herraíatnað
(nýtt og notað)
Lækkið dýrtíðina
með hagkvæmum
innkaupum.
Opið eítir klukkan 1
Sími 17-602
SKIPAVTG6RÐ
RIKISENS ;;
KLA
austur um land í hringferð
hinn 17. þlm. Tekið á móti
flutningi á morgun og árdegis:
á föstudag til Fáskrúðsfjarðar,
Reyðarfjarðar, Eskifjarðar,
Norðfjarðar, Mjóafjarðar,
Seyðisfjarðar, Þórshafnar,
Raufarhafnar, Kópaskers og
Húsavikur. — Farseðlar seldir
á mánudaginn.
fií

Trúlofunarhringir, Stein-
hringir, Hálsmen, 14 off
18 kt. gull.