Þjóðviljinn - 12.11.1959, Side 4

&) — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 12. nóvember 1959
Myndin er frá félagsfundi í ÆFK
verið fjölbreytt
ár
,0~láttu það vaða
Um móral hjá verkalýðnum
Húsfyllir var á aðalfundinum sl. mánudag
Aðalfundur Æskulýðsfylkingarinnar 1 Reykjavík —
ÆFR — var haldinn mánudaginn 9. nóvember sl. Fund-
urinn var haldinn í félagsheimili ÆFR að Tjarnargötu
20 og var hann mjög fjölsóttur.
Hin mikla fundarsókn var
greinilegt vitni þeirrar öfl-
ugu félagsvakningar, sem átt
.'héfur s'ér stað innan ÆFR á
síðasta ári.
Formaður félagsins, Örn
Erlendsson, flutti skýrslu frá-
farandi stjórnar. Kom fram
i skýrslunni að starfsemi
ÆFR á liðnu sumri hefur
verið mjög fjölbreytt og öfl-
ug. Enda þótt annasamt hafi
verið vegna tvennra alþingis-
kosninga, hefur önnur etarf-^
semi ekki verið látin sitja á
hakanum. Skipulögð hafa ver-
ið ferðalög innanlands, svo
inni enda þótt hún missti
um 50 félaga við stofnun
Kópavogsdeildarinnar —
ÆFK, en ungir sósíabstar í
Kópavogi störfuðu áður í
ÆFR.
Vmislegt fleira markvert
kom fram í skýrslu fráfar-
andi stjórnar, svo sem um
rekstur félagsheimilis ÆFR,
endurbætur á skála félagsins
og fyrirhugaðan fagnað í til-
efni af 10 ára afmæli hans,
um störf nefnda o.fl., sem
ekki verður rakið nánar hér.
Því næst var gengið til
stjórnarkjörs. Örn Erlendss.
var einróma endurkjörinn for
maður félagsins. Aðrir í
stjórn voru kjörnir: Haf-
steinn Einarsson varaformað-
ur, Þuríður Magnúsdóttir
ritari, Ólafur Thorlacius
gjaMkeri, Einar Ásgeirsson,
Þórir Hallgrímsson og Leifur
Vilhelmsson meðstjórnendur.
1 varastjórn voru kjörnir: —
Hörður Bergmann, Borgþór
Kærnested og Ólafur Einars-
son.
Að lokum voru frjálsar
Framhald á 3. síðu.
Fyrir nokkru birtist í Þjóð-
viljanum grein eftir fréttarit-
arg, blaðsins í Moskvu um:
„Afrek, erfiðleika og störf
sovézks verkalýðs“. Þar var
nokkuð fjallað um: „Hvað
rekur þennan verkalýð á-
fram? Hvernig starfar hann?
Hvað er ólíkt með afstöðu
hans til starfsins og afstöðu
stéttabræðra hans I kapítal-
ískum löndurn?" Það gæti ver
ið fróðlegt að gera hér dálít-
inn samanburð og spyrja:
Hvað rekur íslenzkan verka-
lýð áfram? Hvernig starfar
hann og hvað er ólíkt með
afstöðu hans til starfsins og
afstöðu stéttarbræðra hans í
sósíalískum löndum?
Ef reynt er að svipast um
eftir markmiðum með starfi
íslenzks verkalýðs, verður
heldur fátt fyrir. Það er held-
ur ekki annars að vænta. Is-
lenzkum verkalýð getur ekki
fundizt, að hann sé að vinna
þjóðfélaginu sérstakt gagn
með starfi sínu, að hann
þurfi að leggja sig fram til
þess að þjóðinni farnist bet-
ur. I stéttaþjóðfélagi, þar
sem arðurinn af vinnunni
rennur til atvinnurekandans
verða slík markmið æði fjar-
læg launþeganum. Maður
vinnur til að geta hirt kaup-
ið sitt, það er nærtækasta og
oftast einasta markmiðið. Og
tímavinnukerfið skapar mór-
alinn: Mér er andskotans
sama hvort ég afkasta miklu
eða litlu, kaupið er það sama.
----------------------------------<s>
Örn Erlendsson
sem í Landmannalaugar, í
Borgarf jörð, Þórsmörk og víð-
ar. Auk þess hefur félagið
tekið þátt í hópferðum til út-
1 landa, svo sem á æskulýðs-
mótið við Eystrasalt (Eystra-
■ saltsvikuna) og á heimsmót
; æskunnar í Vínarborg.
Formaður skýrði frá því að
' félaginu hefði bætzt 95 nýir
meðlimir á sl. sumri. Hefur
því fjölgað töluvert í deild-
Alyktanir 18. þings Æ.F.
Ályktun um verkalýðsmál
18. þing ÆF vill benda á,
að verkalýður landsins hefur
verið í stöðugri varnarstöðu
um kjör á undanförnum ár-
um. Þrátt fyrir einstaka
sigra verkalýðeins í hörðum
vinnudeilum hefur auðvald
landsins skert kjör hans aft-
ur með gengisfellingum og
lögvernduðum kaupránum.
Af þessum sökum blasir sú
staðreynd við verkalýðnum í
dag ,að kaupmáttur launanna
er minni en fyrir áratug og
einn mikilvægasti sigur verka
lýðshreyfingarinnar, stytting
vinnudagsins í 8 stundir, hef-
ur verið að engu gerður í
framkvæmd.
Þingið telur að við svo bú-
ið megi ekki sitja, heldur
v beri nú að hef ja sókn til
bættra lífskjara og jafnframt
til þess að endurheimta aftur
8 stunda vinnudag þannig að
kaupmátur launa minnki ekki.
Brýnustu verkefni sem fyr-
ir liggja telur þingið vera:
I. að krefjast fullra bóta
fyrir það kauprán sem ríkis-
stjórn Alþýðuflokksins —1
með stuðningi Sjálfstæðis-
L
Ritstjóri: Franz A. Gíslason
flokksins og Framsóknar-
flokksins framkvæmdi með
gildistöku kaupránslaganna
1. febrúar s.l. og að hindra
að sú gengislækkun sem á-
formuð er, eftir kosningar,
nái fram að ganga.
II. Jafnframt þessu telur
þingið að verkalýðshreyfing-
in þurfi að undirbúa víðtæka
og öfluga sókn til að öðlast
á ný raunverulegan 8 stunda
vinnudag.
Ályktun um menningarstarf
í verkalýðsfélögunum.
18. þing ÆF telur að sú
staðreynd, að allt menningar-
starf á vegum verkalýðs-
hreyfingarinnar hefur legið
niðri á undanförnum árum,
hafi skapað verkalýðnum
verri aðstöðu í baráttu hans
fyrir betri kjörum og aukn-
um réttindum.
Þingið telur að nú þegar
eigi að koma á fót marg-
þættu menningar- og félags-
starfi í verkalýðsfélögunum.
Þingið vill leggja á það á-
herzlu að það sé verðugt
verkefni fyrir æskulýðinn í
verkalýðsfélögunum að hefja
menningar- og félagestarf til
aukins vegs og þar með
stuðla að því að verkalýður-
inn eignist sín eigin menning-
arverðmæti.
Þingið vill benda á að sú
mikla og almenna alþýðu-
menning sem ríkt hefur á ís-
landi í þúsund ár hefur ætíð
verið undirstaða tilveru þjóð-
arinnar.
Ályktun um launajafnrétti
karla og kvenna.
18. þing ÆF telur að lög-
festa þurfi þegar í stað það
launajafnrétti karla og
kvenna, að sömu laun séu
greidd fyrir sömu vinnu í öll-
um atvinnugreinum, og álítur
núverandi ástand í þeim mál-
um óþolandi.
Einnig lýsir þíngið yfir
óánægju sinni með framkv.
þees launajafnréttis, sem
þegar hefur verið komið á,
þar sem reyndin er í flestum
tilfellum sú, að nær engar
konur fá störf í hærri launa-
flokkunum, en í þeim lægri
eru eingöngu konur.
Þingið beinir því til við-
komandi aðila að hrinda strax
í framkvæmd launajafnréttis-
ákvæði Sameinuðu þjóðanna,
sem staðfest var með stjóm-
arfrumvarpi vinstri stjómar-
innar.
Og skipulagið heimtar meira
að segja að þú hlífir þér,
vinnir lítið til að geta bætt
við eðlilegan 8 stunda vinnu-
dag 2—3 ef tirvinnutímum,
því annars verða daglaunin
ekki sæmileg.
Allir vita hver áhrif þetta
hefur á sálarheill þeirra, sem
við búa. Enda er hin brenn-
andi, sígilda spurning: Hvað
er klukkan ? Er ekki að koma
matur strákar? Og viðkvæðið
þegar verið er að ganga frá:
O — láttu það vaða. Þetta
er andskotans nógu gott. Og
það er óhjákvæmilegt að slík-
ur mórall skapist í tímavinn-
unni hjá okkur — það getur
ekki öðruvísi verið. Vönduð
vinna og góð afköst eru
sjaldnast verðlaunuð. Starfið
beinist ekki að marki, sem
verkalýðurinn finnur að
snertir hann sjálfan. Aukin
afköst þýða ekki bættan hag
verkafólks heldur meiri gróða
til atvinnurekandans.
Ýmsir gefast upp við að
vinna við slíka hætti og leita
í sjómennsku, eina atvinnu-
veginn, sem býður upp á á-
kvæðisvinnufyrirkomulag. —-
Samt er sú vinna bæði erf-
iðari og yfirleitt ver launuð
en önnur störf og veldur
langvarandi fjarvistum frá
heimilum og menningarlegum
lifnaðarháttum. Ástæðan fyr-
ir að þó svo margir fást á
sjó. þrátt fyrir þetta, er á-
reiðanlega sú að þar bera
menn úr býtum í samræmi við
afköst og vandvirkni og
þurfa ekki stöðugt að bíða
eftir að tíminn líði.
Þarna eru útgöngudyr en
enain lausn á vandanum.
Ekki væri bað heldur fullnað-
arlausn að auka ákvæðis-
vinnufyrirkomulag, þó að það
væri auðvitað til bóta. Ekki
yrði bað heldur nóg að reyna
að ala unglinga upp í virð-
ingu fvrir vinnunni. Öll slík
unnfræðsla hlvti að rjúka útí
veður og vind, þegar útí
ráu nVerul e j'kahn kemur. —■
Framtíðarlausnin er aðeins
ein: brevttir þióðfélagshætt-
ir. Tnnan arðránsskipulags
stpttaþióðfélagsins getur
nefnhpaa ekki svo aott skap-
azt eðlileg, he'lbrigð afstaða
til vinnunnar. Hún getur að-
eíns. komið fram, bar sem góð
vinnubröp'ð og aukin þelcking
pnn vprðlaunuð. ■ har sem
fólkið finnur að starf þess
her ávöxt í þpt.ri kiörum og
'bæftu'm ski1,-rðum til menn-
ino'drlep'ra lífshótta. bar sem
fnivið f’nnnr nð það er að
keppa að ákveðnu marki.
H. B.
Tek að mér
bílaréttingar
1
GUÐMUNDCR ’1
ÞOKSTEINSSON, Ij
Laugateig 9 j ,:t*f