Þjóðviljinn - 22.11.1959, Síða 11

; I
Sunnudagur 22. nóvember '1959 — ÞJÓÐVILJINN — (11
H. E. EATES: •
RAUÐA
SLÉTTAN *
legt, afturkembt hárið gerði honum enn gramt í geði.
Hann vissi mætavel að nú var tækifærið til að binda
endi á allan misskilning og ósamlyndi milli þeirra: ekk-
ert væii einfaldara og sjálfsagðara en hann færi upp úr
baðinu og segði: „Við skulum ekki minnast á þessa vit-
leysu framar , og kveða þannig niður þennan barnaskap,
sem hann atti sjalfur sök á. ífann atti eftir að fljúga
með þessum pilti: kynnast honum, skiptast á skoðunum
.við hann, taka sameiginlegan þátt í því taugastríði sem
var því samfara að fljúga yfir hinar endalausu víðáttur
fjalla og frumskóga, veglausar utan sléttunnar, þar sem
bjargarvon var hverfandi, ef þeim hlekktist á. Honum
var þetta fullljóst. En þar sem hann sat í litla, hlægi-
lega baðkerinu, þreyttur a sinni eigin reiði og sjálfum
sér, vitandi það að andartaks kurteisi og sanngirni gæti
bætt úr öllu, gat hann með engu móti stigið þetta skref.
Það var Carrington sem reyndi aftur. „Mér þykir þetta
leitt“, sagði hann. „Ég er með t skilaboð til yðar frá
Comilla“.
„Nú?“ Forester reyndi árangurslaust að muna eftir
einhverjum sem hann kynni að þekkja á þessari ótót-
legu og leiðinlegu flugstöð handan við sléttuna.
„Frá hjúkrunarkonu á spítalanum þar“, sagði hann.
„Ungfrú Bruke“.
„Hamingjan hjálpi mér“, sagði Forrester.
„Við töluðum mikið um yður“, sagði pilturinn.
„Einmitt það?“ Honum þótti það óviðkunnanleg hug-
myrid að pilturinn hefði verið fóðraður á sjúkrahússlúðri
og fengið einhverja fyrirframákveðna hugmynd um hann.
Og honum var lka illa við Burke. Hún var beinaber,
stuttklippt og írsk, um fertugt, bráðlynd og óþreytandi
og hafði mætur á Whisky, gekk í síðbuxum og hafði
brynjað sig hatri a karlmönnum. Hún gekk ævinlega
undir nafniriu Burke og svo var önnur systir, Johnson
að nafni, ensk og óásjáleg, með svartar, loðnar augna-
brúnir og loðna handleggi, sem hafði unnið með henni
á sjúkrahúsinu í Indlandi og sjúkraskýlum í Burma og
beitti sama hranaskapnum og hatrinu, sem reyndar var
uppgerð, við alla karlmennina sem þær hjúkruðu með
alúð og natni á þægindalausum stöðum í frumskógum
og eyðimörkum og í sjúkraflugvélum sem fluttu hina
særðu af vígvöllunum. Og eins og til að kæfa síðasta
vott kvenleikans, kölluðu þær hvor aðra Burke og
Johnsen og höfðu íklætt sig eins og brynju þeirri karl-
mannslund, sem þær virtust fyrirlíta.
„Hún bað að heilsa“, sagði Carrington. „Hún kemur
frá Comilla á morgun og ætlar að líta til yðar“.
Hann svaraði engu. Ef það var nokkuðj sem hann hafði
andstyggð á þá var það Burke með karlmannlegu fram-
komuna, þrifnað sinn og nákvæmni og whiskýið. Og
hann kærði sig ekki um návist Carringtons. Það var öld-
ungis víst.
því niður í rykið og nú náði hanr^ ekki í það nema hann
fa^ri út úr baðkerinu. Carrington tók það upp, dustaði
það og rétti honum án þess að segja neitt. Hann. þreif
það og sagði: „Þökk fyrir.“ ; j _s -
Carrington gekk af stað.
„Gott og vel“, sagði Forrester. „Við förum yfir á flug-
völlinn í fyrramálið. Þér verðið að líta á þetta óþverra
land. Hvað eruð þér búinn að vera hér lengi?“
„Rúman mánuð“, sagði hann.
Hann sneri| sér við og gekk beint inn í tjaldið. Forrest-
er þurrkaði sér ofsalega með handklæðinu sem var atað
fíngerðu, hörðu ryki, vegna hans eigin glópsku. Nú var
tunglið komið upp fyrir trén. Það var stórt og rauðgult
og hlýlegt, ekki grænhvítt og kalt eins og á norðurhveli,
og geislar þess féllu niður á svo kyran heim, að hann
heyrði hvert minnsta hljóð úr herbúðunum: burðarmenn
skrafa saman milli tjaldanna, grammófón leika létta
píanótónlist og lengra að barst dauft hljóð frá orgeli,
sálmalög og karlmannsraddir tóku undir, og allt þetta
blandaðist í undarlega vestrænu ósamræmi.
Sálmalögin minntu hann allt í einu á Harris. Hann
mundi að hann hafði ekki farið með skilaboðin til lið-
þjálfans í læknaskýlinu. Umhugsunin um skilaboðin
varð til að rifja upp fyrir honum minninguna um Burma-
stúlkuna sem beið þess að hann vaknaði á skuggsælum
pallinum undir ilmandi trénu, lækninn sístaríandi og
lyfjablöndur hans og litlu veiku Burmatelpuna sem
lá í rúminu undir græna flugnanetinu, hrædd og skelk-
uð í hitasóttarmóki eins og dálítil, gul brúða.
Hann hugsaði um þetta allt meðan hann lauk við að
þurrka sér. iMinningin varð skýrari við sama ilminn sem
barst frá trjánum í nánd við hann. Og þetta róaði hann
loks ásamt notakenndinni eftir baðið.
Þegar hann kom aftur inn í tjaldið lá Carrington 1
rúmt sínu undir flugnanetinu eins og ekkert hefði í skor-
izt. En honum til undrunar var iBlore risinn á fætur.
Hann virtist taugaóstyrkur og í uppnámi og hann hélt
hægri hendinni um hálsinn. Hann stóð hjá rúmi sínu,
stirðlegur og óeðlilegur.
<S>---—--------------—-----:------—--------------7
60 ára afmælisfágnaður
Fríkirkjusafnaðarins í Reykjavík verður haldinn í
Sjálfstæðishúsinu miðvikudaginn 25. nóv. 1959 og
hefst með borðhaldi kl. 7 e.h.
Aðgöngumiðar verða seldir í Leðurverzlun Jóns
Brynjólfssonar Austurstræti 3, Verzluninnj Bristol
Bankastræti 6 og Verzluninni Faco Laugavegi 37.
Allar nánari upplýsingar í símum 14125 — 12423
og 12032.
AFMÆLISNEFNDIN.
Ný líffæri
Framhald af.5. síðuA
'Skipta, um mikilyæg Kffæri í
mannslíkamanum.
Demihoff hefur gert athygl-
isverðar tilraunir í þessum efn-
um á dýrum M.a. hefur hann
grætt annað höfuð á hund,
sem síðan lifði mánuðum sam-
an með tvö höfuð.
Hægt verður að taka biluð
líffæri úr fólki, svo sem hjörtu,
nýru og lungu, og setja í stað-
inn heilbrigð líffæri, sem tek-
in hafa verið úr nýlátnu fólki.
Slíkar aðgerðir munu verða
gerðar án þess að sjúklingur-
inn finni til hins minnsta sárs-
auka.
Sjúklingar, sem gangast
uriiir slíkar aðgerðir, munu
sennilega aðallega verða mið-
aldra fólk, sem þá fær. heil-
brigð líffæri i staðinn-. fyrir
gömul og biluð.
Aukin samskipti
Framhald af 1. síðu. j
«*»
Beinar flugsamgöngurr
Næstum samtímis og kjarn-
orkustjórarnir ræddu við frétta-
jnenn í Washingtón var ,undir-
ritaður í Moskvu samnihgur um
stóraukin menníngarsamskipti
Bandaríkjanna og Sovétríkjanna.
Þar er gert ráð fyrir auknu
samstarfi og samskiptum á öll-
um 'sviðum. Samningurinn nær
til kennslumála. heilbrigðismála,
útgáfustarfsemi. kvikmynda. leik-
listar. myndlistar, útvarps og
sjónvarps, íþrótta, tækninýjunga
og enn fleiri greina.
Skipzt verður á sendinefndum
sérfræðinga. eins og byrjað var
á fyrir ári1 síðan. Sovézkar kvik-
myndir verða sendar til Banda-
ríkianna og bandarískar til Sov-
étrikjanna. Bandarískir leikflokk-
ar eiga að heimsækja Sovétrík-
in og öfugt. Meðal annars fer
bandarískur flokkur til Moskvu
til að sýna söngleikinn My Fair
Lady. en leikflokkur frá Bolshoi-
leikhúsinu kemur í staðinn til
New York.
Ákv^ðið befur verið að taka
uno bei-’"- '’ugferðir milli New
York n" -'"skva til að greið.a
fyrU- rnilli landanna.
Pr*>ntað mál og talað
OIverga aukin og
v.ícVói-'r í hvoru landi um
oí" að' skirit.ast á prófessor-
v°rða upp skipti á
n'„-iprifurn sem ekki
fi"”-’ s+íórnmál. Skipzt verð-
„Þér verðið að finna yður tjald á morgun“, sagði hann.
„Hér er ekki rúm fyrir yður.“
„Þetta var aðeins til einnar nætur hvort eð var“, sagði J
Carrington.
Andartak vissi hann ekki hverju svara skyldi. Þetta
var skelfileg byrjun. Af einskærri • þverúð hafði hann
komið sér í óþægilegar og hlægilegar aðstæður. Hann
hafði hafða sér eins og ábyrgðarlausir og óhæfir liðsfor-
ingjar höguðu sér við menn sem stóðu þeim neðar:
eins og hann væri drukkinn af hroka og yfirlæti. Meðal
flugmannanna bar ekki mikið á þessari stéttaskiptingu.
Það voru til ótal orð yfir hegðun af þessu tagi og hann
vissi vel að Carrington var að hugsa um þau. Jafnvel
hitinn, rykið og óþægindin nægðu honum ekki til afsök-
unar. En hann gat ekkert gert til að bæta úr þessu,
þótt hann gerði sér allt þetta ljóst. Hann vissi að
Carrington og Blore voru aðeins skotspænir, sem hann
notaði til að beina að hatri sínu á allt öðru. Þeir gætu
ekki skilið það og hann gæti ekki útskýrt það, og þetta
yrði að ganga svona til, þangað til hann var orðinn nógu
rólegur aftur eða nógu skynsamur til að jafna það.
Hann fálmaði eftir handklæðinu snu. Hann hafði fleýgt
Terylene er nýtt efni, sem hvarvetna er nú að
ryðja sér til rúms, vegna styrkleika og gæða.
,,Doubie Tv/o“ skyrtan er framleidd úr þessu efni,
hún er falleg og loftar eins og
léreft, en endingin er margföld á við flestar aðrar
skyrtur.
Skyrtu þessa þarf aldrei að strauja. Þvottur hennar
er fljótlegur og auðveldur.
Athugið er þér kaupið skyrtu að merkið sé
„Double T\vo“ . . . _
ur 0a siónvarosefni,
bar- á -mðnl viðtölum við for-
nstumonp á ýmsum sviðum..
Hvn-t um sig lætur fréttarit-
urnm f"á hinti. í té. aðstöðu til
að' útv'T’-ia tiojrr, tii sm umsögn-
um um nólit.iska atburði.
rikv°s’'ð hefur verið að sov-
ézkir ot?'bandarískir lseknar kom'f
samn árlega til að bera saman
bækurnar og kynna hverjir öðrurrt
nýiustu rannsóknir os aðferðir
L baráttunni við si^kdóma einsf
og krabbamein. æðakerfissjúk-
dóma o« lömunarveiki.
Aðalfulltrúi Bandarikjastjóm-
.ar við samningsgerðina saeði eft-
ir undirritunina, að samningur-
inn væri vottur um batnandi
sambúð Bandarikjanna og Sov-
étríkjanna.
© Utbreiðið
ÞJÓÐVILJANN