Þjóðviljinn - 18.12.1959, Blaðsíða 3

Föstudagur 18. desember 1959 — ÞJÓÐVILJINN — _(3
B AZ A
verður á rússneskum munum
í Þingholtsstræti 27 á morgun (laugardag)
Margir góðir munir til jólagjafa
M I R
Jarðnesk Ijóð
eítir Vilhjálím
frá Skáholti
Jarðnesk ljóð nefnir Vil-
hjálmur frá Skáholti nýja
ijóðabók sem er nýkomin út
eftir hann.
í bók þessari eru saman
söfnuð mörg beztu ljóð Vil-
hjálms.
Síðasta ljóðabók hans, Blóð
og vín, kom út fyrir 2 árum,
en al's hefur hann gefið út 5
Ijcðabækur og eru hinar fyrri
ófáanlegar, og hefur þó ein
þsirra: Vort daglega brauð,
komið í þremur útgáfum.
Jarðnesk ljóð eru 158 bls.
í stóru broti. — Útgefardi er
Kristj. Kristjánsson.
Frétzt hefur að Vilhjálmur
sé að vinna að skáldsögu úr
Reykjavíkurlífinu; talið er að
uppistaðan sé ævisaga Vil-
hjálms og ýmissa félaga hans.

eða
-e yia
I'lör orustuskipsins Bismarcks útá Atlanzhafið, var fífldjarf-
asta hernaðaraðgerð síðari heimsstyrjaldarinnar.
Fyrir vestan Island lenti Bismarck og fylgdarskip hans, saman
'úð vígdreka Breta, í eina hrikalegustu sjóorustu, sem sagan
greinir. Á andartakj sprakk stolt Bretanna, orustuskipið
,,Hood“ í tætlur.
VC
Æðislegur eltingaleikur hófst, 50 skip og fjöldi flugvéla tók
þátt í honum.
Margoft misstu Bretarnir af Bismarck, en fyrir hrapaleg mis-
tök aðmírálsins fundu þeir hann alltaf aftur.
Það voru að lokum flugvélarnar, sem úrslitum réðu, en þeim
tókst að laska stýri risans.
Endalokin voru ráðin, en þessi öflugasti vígdreki allra tíma
fceit frá sér til hinztu stundar. Ein af annari þögnuðu fall-
byssur hans cg að lokum hvarf hann í ólgandi hafið, logandi
stafna á milli með fánann við hún,
*
Dægrum saman vissi skipshöfnin örlög sín og beið þeirra varn-
í.riaus’í iðrum stálrisans.
Þennan ógnþrungna hrikaleik, sjáum við ljósliíandi fyrir okk-
ur, í bókinni ,,Að sigra eða deyja"
Vanti yður bók fyrir soninn, unnustann, eiginmanninn, eða
pabbann, þá munið að þeir verða ánægðir, ef þér veljið
&D SIGRA EDA ÐEYJA"
ÆGISÚTGÁFAN
„Einhverjir eru á ferð fram
dalinn“.
(Landsskuld af Langavatnsdal)
„Næst biður iiann hana að
gefa sér ofurlítinn lokk“.
(Ást á Landakotshæð),
r
Islenzkt mannlíf
Listrænar frásagnir JÓNS HELGASONAIt af íslenzkum örlög-
um og eftirminnilegum atburðum hljóta einróma lof jafnt
almennra lesenda sem gagnrýnenda, enda eru þessar frásagnir
reistar á traustum sögulegum grunni, en jafnframt gæddar
miklum töfrum stílsnilldar og frásagnarlistar og mjiig skemmti-
legar aflestrar. — Gagnrýnendum farast orð m.a. á þessa leið:
,,Hér skal ekki um það fjölyrt, hvílíkur listamaður Jón Helga-
son er i sínu fagi . . . Þess nýtur sýnilega, að hann hefur næmt
skáldskyn . . . aðdráttarföng til þessara sagna eru sótt af alúð
í traustustu heimildir“.
Lúðvík Kristjánsson, ritstjóri.
„. . . mannlííið sjálft í sínum nakta veruleika er öllum skáld-
skap æðra og hrifnæmara, þegar sá sem frásögn flytur, er
gæddur þeim lifandi skilningi á efninu og listfengi í sögn sem
Jón Helgason, er“.
Guðmundur Illugason, fræðimaður.
„Þessi bók er ekki einasta bæði skemmtileg og fróðleg, hún er
á sínu sviði bókmenntalegt afrek, í henni eru sagnfræði og
faguríræðilegar bókmenntir ofnar af snilld í samstæða heild“.
Ólafur Hansson, menntaskólakennari.
„Ógleymanlegar frásagnir . . . Þær eru sagðar af nærfærni, en
hfeinskilni um leið, og smekkvísi Jóns þarf ekki að efast um“.
V. S. V.
„Þættir þessir eru ekki hrár fróðleikur, heldur er samning
þeirra gerhugsuð og listræn . . . Jón hefur næmt auga fyrir
góðum sögueínum . . . Bók þessi er ein hin skemmtilegasta og
vandaðasta sinnar tegundar. . .“
Dr. Símon Jóh. Ágústsson.
....þessi höfundur fer listamannshöndum um efni sitt, byggir
eins og listamaður aí þeim efniviði, sem hann dregur saman sem
vísindamaður“.
Dr. Kristján Eldjárn
I Ð U N N
Skeggjagötu 1 — Sími 12923

Vant-
ar myndina
Aðalfyrirsögn Alþýðu-
blaðsins í gær, sett upp á
hinn æsilegasta hátt, hljóð-
ar svo: „Emil keypti í
gær“. Þegar betur er lesið
kemur í Ijcs að liin ein-
stæðu og fréttnæmu tíðindi
eru í því fólgin að Emil
Jónsson sjávarútvegsmála-
ráðherra liafi keypt hei’a
fimm rhiða í. happdrætti Al-
þýðublaðsins. Og til þess að
sanna jafn ótrúleg tíð'ndi
birtir Alþýðub’.aðið f’anna-
stóra mvnd af fyrirhærinu
með svohljóðandi skýrmgu:
,,Við tókum myndina á því
augnabhki sem okkttr Al-
]'ýðub’aðsmönnum var kær-
sst: Þenar Emil tók fram
vesk'ð sitt og borgaði.“
Það er rétt hjá Alþýðu-
blaðinu að kunnusr’r teH'a
betta mikil og ótrú’.eg tíð-
ind’.
ó-
trúlegt
Það dregur Alþýðubiaðið
skammt þótt Emil Jónsson
kaupi fimm happdrættis-
miða, ekki sízt þar sem
mynd sú sem birt er til
sönminar mun kosta ámóta
mikið og andvirði miðanna.
En það er fleira athyglis-
vert í Alþýðublaðinu í gær.
Þar birtist einnig forustu-
grein, en slíkar greinar eiga
að túlka stefnu blaðsins í
hinum veigamestu málum.
Forustugreinin ber fyrir-
sögnina ,,John J. Muccio“,
en það er nafnið á sendi-
herra þeim sem Bandaríkin
hafa haft hér á landi um
f:mm ára ske'ð og er nú á
förnm til Suður-Ameríku.
Aiþýðublaðið ber mikið lof
á sendiherra þennan og
færir honum auðmjúkar
og innilegar þakkir fyrir
„skihvng og samúð“ og
hversu vel honum hafi
„tek'zt að leysa sameiginleg
vandamál.“
Hins vegar láist Alþýðu-
b’aðinu að birta mynd af
John J. Mucc’o á því augna-
bliki sem Alþýðub'aðsmönn-
um er kærast: þegar hann
tekur fram veskið sitt og
borgar.
Austri.