Þjóðviljinn - 03.04.1960, Blaðsíða 4

'4)
ÞJÓÐVILJINN •— Sunnudagur 3. apríl 1960
Fráfall Eggerts Gilfers var
mikið áfall fyrir íslenzkt
skáklíf og stendur þar eft-
ir vandfyllt skarð. Flann var
hin sígilda fyrirmynd upp-
vaxandi skákkj'nslóða og fyrir
Lein og óbein áhrif frá hon-
um höfum við eignazt all-
marga skákmeistara vel fram-
hærilega á erlendum vett-
vangi.
Gilfer var óþreytandi við
að tefla til hins síðasta og
hafði t.d. nýlokið keppni á
Skákþingi Reykjavikur, er
hann féll frá. Af þv’i mátti
raunar ljóst vera, að hann
gekk ekki heill til skógar, en
ekki hvarflaði að honum að
gefa upp baráttuna meðan
enn var dagur.
Gilfer var í vissum skiln-
ingi a.m.k mesti skákmaður,
sem við höfum eignast. Um
nær því hálfrar aldar skeið
stóð hann í fylkingarbrjósti
islenzkra skákmanna og sex-
tugur að aldri teflir hann á
fyrsta borði á Olympíuskák-
móti og verður sama ár skák-
meistari Reykjavíkur á sterkt
mönnuðu móti. Það var ekki
fyrr en nú hin allra síðustu
árin 2—3. eða svo, að þess
: sáust merki, að hinn aldni
meistari væri farinn að
þrevtast og gefa nokkuð telj-
andi eftir af styrkleika sínum.
‘ Er þó talið almennast að
menn fari að gefa nokkuð eft-
ir af skákstyrkleika sínum,
þeear halla fer í fimmtugs-
.aldurinn. En það var hinn ó-
drepandi áhugi og sífrjói andi
sem gæddi Gilfer þessu fá-
• dæma úthaldi, enda mvnduðu
sömu eiginleikar bakgrunn-
inn að skáksnilld hans í ár-
anna rás.
En nú sem Eggert Gilfer
er allur, þá stöndum við ekki
eftir tómhentir án vegsum-
merkja eftir meistarann.
Eins og . aðrir miklir lista-
menn þá ávann hann sér ó-
dauðleika, þannig að nafn
hans og verk munu eigi fyrn-
ast. Beztu skákir hans eru
kiassisk listaverk, sem ekki
munu falla í gleymsku með-
a.n skák er tefld. Þær eru si-
gild dæmi um mikinn anda,
sem varð ekki unninn með
líkamlegri hrörjiun, en hélt
áfram að skapa list á meðan
hjartað sló.
\ I dag lítum við á eina af
hinum eldri skákum Gilfers,
sem margir kannast sjálfsagt
við.
Mér hefur alltaf fundizt
hún einhver skemmtilegasta
skákin, sem ég hef séð eftir
hinn látna meistara, þótt aðr-
ar kunni að vera meiri að
dýpt.
. Skákin er tefld á Skákþingi
íslendinga á Akureyri 1927.
Hvítt: Ari Guðmundsson
Svartr: Eggert Gilfer
SKOZKUR LEIKUR
1. e4 eo
2. Rf3 Rc6
3. cI4
Skozki leikurinn er nú mjög
fátíður. Það er ekki talið eft-
irsóknarvert fyrir hvítan að
sprengja upp miðborðið svo
snemma.
3. ----- exd4
4. Rxd4 Rf6
5. Rxc6 bxc6
6. Bd3 d5
7. De2 Be7
Eggert Gilfer hefði gert sig
ánægðan með jafntefli, hefði
hann sennilega leikið 7. —
dxe4 8. Bxe4, Rxe4 9. Dxe4f,
De7 og náð drottningakaup-
um. Biskupar svarts mundu
þá vega upp á móti hinni
veiktu peðastöðu.
8. 0—0 0—0
9. e5 Rd7
10. Dh5
Leikið til að framkalla „veik-
inguna“ g6. Leikurinn er þó
vafasöm tímaeyðsla á þessu
stigi málsins.
10. ---- g6
11. De2 Rc5
12. Bh6 He8
13. f4 f5!
Rétti leikurinn. Hindrar só’kn-
aráform hvíts á kóngsvæng
og gerir biskup hvíts á h6
viðskila við meginherinn.
14. Rd2 a6
15. Khl Be6
16. Rf3 Bf8
.17. Bg5 Dc8
18. Rd4 Bd7
19. Ha-cl
Þar sem hvítur fær ekki
tækifæri til að leika c4, miss-
ir þessi leikur algjörlega
marks.
19. ----Hb8
20. Rb3
Ef 20. b3,- aö 21. c4,;ía4 22.
cxd5, cxd5, bg hvítur lendir
í erfiðleikum.
20. --------------Hb8
21. Rxco Bxc5
22. c3
Ef 22. c4, þá gat svartur
leikið d4 og stillt síðan „stór-
skotaliði" sínu í rólegheitum
á b-línuna ásamt a6 -— a5 -—-
a4 o.s.frv.
22. ------Be7
23. Bh6
Hvítur vill enn halda í drottn-
ingarbiskup sinn sem eins-
konar kóngssóknarframvörð
— kóngssóknar, feem þó kemst
aldrei í framkvæmd. Vafa-
laust var bezt 23. Bxe7.
23. — — c5
24. b3 a5
25. Hf-el a4 «>-
26. Bc2 a3
Ósvikinn „Gilfersleikur'1
Svarta a-peðið er síðar gert
hreyfanlegt. með l'ítilli en
snoturri leikfléttu.
27. Hbl Bh4
28. He-dl
28. g3 mundi gefa svörtum
of gott færi á skákiínunni
hl-a8. Auk þess hefur hrók-
urinn á el ekki frá miklu að
hverfa.
Nú er allt til reiðu fyrir eft-
irfarandi leikfléttu.
38. Be7
Hvítur uggir ckki að, sér,
enda á hann • engra 'góðra
kosta völ. T;d. 38í; Hc-cl,
Bd5 39. Bd3; Beéf 40. Hdl,
c5 með hótuninni Bxd3 og sið-
an c4 o.s.frv.
38. ---------Hxb3!
39. axb3 a2
40. Hxa2 Hxa2
Svartur hefur að vísu ekkí
■f.
unnið neitt iið, en brotizt i
gegnum varnir hvíts og lagt
grundvöllinn að hinni laglegu
leikfléttu, sem gerir endan-
lega út um skákina.
41. Kfl Bd2
42. g3 Bel
43. Bb4
Hvíta taflinu verður engan
veginn bjargað, en þessi
leikur flýtir fyrir úrslitun-
um, og nú fær Gilfer tæki-
færi tii að vinna á hinn
æskilegasta hátt.
Hvítt: Ari
ABCDEFQH
Svart: Gilfer
43. — — g5!
44. fxg5 14! f
45. gxf4 cl3!!
Kjarni leikfléttunnar. Ef nú t.
d. 46. Bh5 þá 46. — Hxh2 47.
Bdl, Bh3f 48. Kel, Hhl
mát. f
46. Bxd3 Bh3t
47. Kel Bf2f
48. Kdl Bg4f
Og hvítur gafst upp, því mát
er óverjandi.
28. Be6
29. De3 Be7
30. Hd2 Da6
31. Bdl d4!
32. cxd4 Dflf
33. Dgl Dxglf
34. Kxgl cxd4
35. Be2
Ekki 35. Hxd4 vegna
Bc5.
35. Bb4!
36. Hc2
37. Bg5
Bc3
Ha8
'j&LJýixÁ.: SWvtw.
Útlendr karl
mannaskór
sérlega þægilegir og liprir.
Amerískir leistar og stærðir
Telpu og drenggaskór
— gamla verðið —
Skóverzlun Péturs Andréssonar.
Laugavegi 17 og Framnesvegi 2
Afmœlishóf M IR
að Hótel Bcrg sunnudaginn 3. apríl 1960
klukkan 21.00.
Ávörp
Söngur
Hljóðfærasláttur *
Dans.
Aðgöngumiðar í M.Í.R.-salnum, Þingholts-
stræti 27, frá klukkan 13 og við inngang-
inn.
Menningartengsl
íslands og Ráðstjórnarrikjanna
................................................................................................................................
I náinni andlegri
snertingu við
Storkinn
Eitt af „menningar“tímarit-
m beim. sem nú eru gefin út
ér á landi heitir „Storkur-
in“. Rit þetta birtir ýmísiegt
fni af léttara tagi.iu, sem
inkum mun ætlað til „skemrnt-
nar og fróðleiks" unglingum
kynþroskaskeiðinu. Sem
æmi um efni það, sem ritið
flytur, má nefna, að í síðasta
hefti er allrækileg lýsing á
ferli og starfsaðíerðum eins af-
kastamesta morðingja, sem
uppi hefur verið í Bandar.'kj-
unum, reykvísk kvennafarssaga
og tvær erlendar sögur í lík-
um dúr, sakamálaþraut, ýmis
konar smæiki og skrítlur,
sumar í grófara lagi, og loks
nokkrar „djarfar" myndir af
léttklæddu kvenfóiki. Eitt er þó
enn ótalið af efni þessa heftis,
en það er eins konar ávarp til
lesenda blaðsins. Þar kemur
fram, að aðstándendur þess eru
orðnir dálítið uggandi um sinn
hag, ekki vegna þess, að áhugi
unglinganna fyrir svona eíni sé
að minnka, heldur fyrir þá sök,
að samkeppnin er að aukast á
hasarblaðamarkaðnum. Sér-
stakiega er það eitt blað, sem
ritstjórinn segir, að hafi apað
eftir Storkinum, og er auð-
heyrt, að hann óttast að nem-
andínn slái lærimeistarann út,
þótt hann reyni að bera bratt
hala sinn. Hvaða blað skyidi
það nú vera, sem Storkurinn
telur svona „skæðan keppi-
naut?“ Ja, hvað haldið þið les-
endur góðir? Ef til vill Ásinn
eða eitthvert þess háttar blað

segið þið. Nei, ónei. Við skuium
láta Storkinn svara sjálfan fyr-
ir sig Ávarpið til lesendanna
hljóðar þannig óstytt:
„Kæru lesendur.
Vinsældir blaðsins okkar
fara sívaxandi. En eins og við
mátti búast hlaut slík velgengni
eins blaðs að vekja eftirtekt og
öfund annarra blaða. Við höf-
um af þessum ástæðum eignast
skæðan keppinaut: Alþýðublað-
ið.
Þannig liggur í málinu, að
hinir hugmyndasnauðu aðstand-
endur. Alþýðublaðsins hafa tek-
ið upp róttæka eftiröpun á
efni Storksins og er það senni-
lega það eina róttæka sem þeir
góðu drengir geta státað af.
Reyndar hafa fleiri dagbiöð
farið út á þann hála ís að til-
einka sér hinn bráðskemmti-
lega „litteratúr" Storksins, en
ekkert þeirra komist í jafn
nána andlega snertingu sem
Alþýðubiaðið.
Þess vegna segir Storku-inn:
Viðreisn Alþýðublaðsins er
(>rugg.“
Já, fjárhagsleg viðreisn AI»
þýðublaðsins er ef til vill ör-
ugg með þes^ari nýju aðferð,
en skyldi ritstjórn Alþýðu-
blaðsins aldrei finnast tómlegtj
í því andlega samfélagi, sem
Áki Jakobsson hefur kjörið
henni að starfa í?
(J!
M
/OJ ■
>íí»
ilA
'5 ■
iUZ n l. -3V
íga ö.Jástr