Þjóðviljinn - 04.09.1960, Blaðsíða 7

£i) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagxir 4. september 1960
- Sunnudagur 4. september 1960 — ÞJÓÐVILJINN — (7

síb;
5£i
Si

l!
xxr.
í»{
r.i!
siii
l’ji
r* K
2HÍ
uíU
æ
m
ijir.
rfiíi
iÞ"
Vpi
»***
2112
ztV
w* »*'
SEf
fiíí
ss:
jmodviuinn
yr; ■
i*i*í
“.X Útgefandl: Samelnlngarflokkur alÞÍBu — SösLallstaflokkurtan. —
SIT Bltstjorar: Magnus KJartansson (Ab.). Magnús Torfl Ólafsson. Bls-
Slt nrBur QuBmundsson. — Préttarltstlórar: tvar H. Jónsson. Jðn
Bla.nasor. — Auglístngastlórl: QuSgelr Magnússon. — Rttstjórn.
JJÍi afgrelðsia augtýslngar, prentsmlSJa: SkólavörBuatíg 10. — Blxnl
Ut£ 17-600 (b linur). - ÁskrlftarverS kr. 45 6 mán. - Lausasöluv. kr. 3.00.
PrentsmJBJa ÞJóSvlljans.
g Bannhelg orð
~í» flegar ríkisstjórnin tilkynnti að hún hefði á-
Erj * kveðið að taka upp samninga við Breta um
95 landhelgina, var sú ákvörðun rökstudd með því
í stjórnarblöðunum að slíkar viðræður væru
HS sjálfsögð kurteisi, ekkert væri- sjálfgefnara en
rfí að deiluaðilar ræddust við um ágreining sinn,
og það væru undarlegir menn og ófrómir í. hugs-
|!£5 un sem létu sér detta í hug að ríkisstjórnin
sS myndi í nokkru hvika frá einróma ákvörðun Al-
,?S þingis um 12 mílna landhelgi. Þessi lofsöngur
um stimamýkt og hofmennsku ráðherrann^ stóð
£r: þó aðeins skamma stund. Brátt gat að lesa í
Morgunblaðinu vísbendingar um það að íslenzku
ráðherrarnir ættu önnur og meiri erindi til
Breta en að sýna kunnustu sína í kurteisi á
alþjóðavettvangi, og síðustu dagana hefur upp-
gjafartónninn orðið æ greinilegri.
Oama. fyriribærið birtist á einkar minnisstæðan
hátt á síðasta bæjarstjómarfundi. Þar fluttu
Guðmundur Vigfússon og Þórður Björnsson
tillögu þar sem skorað var „mjög alvarlega á
ríkisstjórnina að hvika á engu frá óskoruðum
rétti íslendinga til 12 mílna fiskveiðilögsögu“;
var þetta samskonar tillaga og nokkrum dögum
áður hafði verið samþykkt einróma af öllum bæj-
arfulltrúum á Akranesi. En nú brá svo við að
bæjarfulltrúar stjómarflokkanna vildu fyrir
enga muni samþykkja slíka tillögu; var viðbára
þeirra sú að í henni fælist vantraust á ríkis-
stjórnina, og fluttu þeir í staðinn almenna
trausttillögu — þar sem hvergi var þó minnzt
á 12 mílur! Alfreð Gíslason lagði þá til að í
traustsyfirlýsingunni yrði það sérstaklega tekið
fram „að bæjarstjórnin treysti ríkisstjórninni
fullkomlega til að ... hvika hvergi frá 12 'mílna
landhelgi umhverfis allt land“. Varð þá uppi
mikið fjaðrafok, fundarhlé og langvinnt hljóð-
skraf, en svo fór að lokum að bæjarfulltrúar
stjórnaflokkanna vísuðu einnig þessari tillögu
frá. Þeir treystu ríkisstjórninni ekki til að halda
fast á 12 mílna landhelgi umhverfis allt landið.
Þeir samþykktu í rauninni vantraust á ríkis-
stjórnina í landhelgismálinu.
wj; F*n það gerðist ennþá meira á þessum fundi.
jijí Þegar sýnt var að bæjarfulltrúar stjórnar-
trtx
mt
flokkanná fengjust ekki til að samþykkja neina
tillögu um 12 mllna landhelgi, skoraði Guðmund-
ur J. Guðmundsson á Geir Hallgrímsson borg-
arstjóra að lýsa yfir í ræðu stuðningi við 12
mílna landhelgi íslendinga. Hann eggjaði borg-
arstjórann aftur og aftur, manaði hann og þrá-
bað; hann benti honum á að hann gæti ox'ðað
yfirlýsingu sína eins og hann vildi, hrakyrt
kommúnista og Rússa en mæi't Atlanzbafsbanda-
lagið, Breta og Bandaríkjamenn — aðeins ef
liann vildi nefna 12 mílur í einni lítilli setn-
ingul En hvað svo sem borgarstjórinn malaði
kom stuðningur við 12 mílur aldrei út fyrir
varir hans; sú fyrirstaða var komin í kverkar
hans sem hleypti þvílíkum orðum ekki framhjá.
urfa menn frekar vitnanna við? 12 mílur eru
orðm bannhelg orð hjá stjórnarfíokkunum;.
ekki má framar nefna landhelgi þá sem íslend-
ingar hafa haft með lögum um tveggja Ira
skeið. Það er einhver allt önnur landhelgislína
sem nú þegar hefur verið dregin i heilum ráða- ijnt
mannanna, og hún verður fljótlega að veruleika
ef þjóðin tekur ekki til sinna ráða- — m.
Ég hef stundum velt því
fyrir mér hvaða skynsamleg
ástæða eða réttlæting lægi
biðskyldutimanum til grund-
vallar. En ég er alltaf jafn-
fjarri jákvæðu svari og í
upphafi. Aftur á móti hafa
gagnrökin hlaðizt upp. Helztu
rökin fyrir afnámi biðskyldu-
tímans eru þessi.
1. Kennarar útskrifast úr
kennaraskólum sem þeg-
ar hæfir til að taka að sér
það hlntverk í skóJum lands-
ins er þeir hafa lært til.
2. Kennslustuniafjöldi ung-
kennara er sá sami og kenn-
ara er náð hafa fullum laun-
um.
3. Það hvílir sama ábvrgð og
sömu skyidur á þeim og
öðrum kennuram.
4. Þeir njóta engra fríðinda
fram yfir eldri kennara, eða
við kennaranámið, fram yfir
aðra nemendur landsins er
gætu réttlætt lægri laun.
5. Skólastjórar eru undan-
þegnir biðtímanum um full
laun þannig að nýútskrifað-
ur kennari, sem ekki er verð-
ur fuilra launa að áliti rík-
isvaldsins fyrr en á fimmta
starfsári, getur tekið full
laun plús mismun á launum
kennara og skólastjóra, að
lögum samkvæmt enga þegn- ■
skylduvinnu. Með núverandi
mismtxn á. launum ungkenn-
ara og fullra launa er þegn-
skylduframlag hvers kennara
við 9 mánaða skóla þessi 4
ár krónur 43.692.00 sem sam-
svai'ar því að hver kennari
vinnur kaupiaust fyrstu 12
til 14 mánuðina. Krafa kenn-
að öllu leyti. sjálfur. Ferða-
kostnaður báðar leiðir meú
flugvél er nú 900.00 kr. Nú
ef hann skreppur heim í jóla-
fríinu sem þykir sjálfsagt eru
það aðrar 900.00 kr. Ég læt
lesandann um að - reikna
ferðakostnað ef kennarinn er
með konu og nokkur börn.
Húsnæði cg fæði greiðir hann
' segja áð - þó að óhákvæmilega
hafi orðið víðast hvar ýms-
ar brevtingar til- bóta í þeim
efnum frá því sem var og
sums staðar miklar þá er
hinu ekki að ieyna að allt of
víða hafa þær ekki nægt til
að halda í horfinu hvað þá
til að mæta kröfum tímans.
Öllum er kunnugt um þau
víða brot;n á: kennunim.
Nauðsyn brýtur lög Segja ein.
hvérjir én sú nauðsyn hefur
verið nokkuð oft cg lengi á
aðra hlið. Hvenær kemur að
því ekki að sú nauðsyn snú-
ist við heldur að kehnarar
standi á rétti sínum og fái
leiðréttingu mála sinna í
þessum efnum?
Ingi Bergmœnn, kennari:
Ætlo voldhaíornir aö sigla frœðslu-
mólum þjóðarinnar i algjört strand?
ara er því og hefur verið
lengi full laun á 1. ári.
Fríðindi kennara 1
Kennarar hafa lífeyrissjóð
er þair greiða 4% af launum
sínum í, en það er staðreynd
að fríðindagildi 'hans hefur
stórlega rýmað í seinni tíð af
ástæðum sem ekki verða
Skóladrengir.

irnumræg-

ISgíj^fgaa
við’bættmn þeim friðindum,
sem skólastjórar hafa fram
yfir kennara, með því að taka
að sér skólastjórn. En ekk-
ert er því til fyrirstöðu.
6. Ungkennarar gætu komizt
hjá hinum lágu launum 'bið-
tímans með því að kenna sem
stundakennarar fyrstxi fjögur
árin, því kennuvum er greitt
eftir sama kauptaxta fyrir
stundakennslu án tillits til
starfsaldurs þeirra, en með
því er beinlínis viðurkennt
að ungkennarar eigi rétt á
sömu launum og eldi’i kenn-
arar.
7. Kennur’um hefur verið
mismunað í þessum efnum
með þvi að sumir hafa slopp-
ið að einhveriu leyti eða
mestu við biðtímann eftir
ýmsum krókaleiðum öðrum
en getið er hér að framan.
8. Ríkisvaldið hefur óbe:n-
línis viðurkennt óréttmæti
'biðskyldutimans með því að
smástytta hann.
Af þessu og ýmsu öðru
verður ekki séð hvaða for-
sendur styðji biðskyldutíma
kennara á full laun. Svo að
meðan hann er ekki afnum-
inn er ekki hæ.gt að líta á
hann öðnivísi en sem 4 ára
þegnskylduframlag til ís-
lenzka rikisins, sem hefur þó
frekar raktar hér. Þess má
aðeins geta að eftirfaun úr
honum eru greidd eftir þeirri
vireltu og óhæfu reglu að
iniðað er við meðaltal launa
síðustu 10 starfsárin. Önnur
fríðindi er varla um að ræða
umfram annað mánaðar-
kaupsfóik. Aftur á móti má
geta þess að þeir njóta ekki
hinna. minnstu íviinana til
greiðslu á • ferðakcstnaði eða
öðrum kostnaði, sem leiðir af
starfi þeh’ra. Slíkt þykir
sjálfsagt að greiða að mestu
eða- jafnvel öllu leyti hjá
stéttum sem taldar eru njóta
minnstra fríðinda, eins og
verkamönnum og sjómönnum.
Ungkennarar er eiga lög-
heimili og eru ef til vill
fæddir og uppakV.r á stærri
stöðum eins og Reykjavík,
Hafnarfirðí, Akureyri og
víðár hafa í mörgum tilfell-
um orðið að hrökklast af
þessum stöðum til kennslu
einhversstaðar úti á landi um
lengri eða skemm-i tíma,
vegna þess að á sam.a tíma
hafá verið ráðnir á heima-
stöðum þairra kennarar er
hafa átt löglieimili út á landi,
jafnvel á sama stað cg hin-
ir hafa orðið að hrökk^ast
til. Ef kennari úr Reykjavík
ræður sig til ísafjarðar verð-
ur hann að kosta ferðirnar
að öllu leýti úr eigin vasa,
jafnvel hóte'kostnað nokkra
daga meðan hann er að leita
sér að fæði og húsnæði, en
dæmi eru þess að skólanefnd-
um hafi láðst að sjá kenn-
urum fyrir slíku. Hið sama
er að segja ef kennari úr
Reykjavík eða Hafnarfirði
ræður sig til kennslu suður
með sjó, t.d. til Sandgerðis.
Ferðakostnaður báðar leiðir
þangað er nú 64.00 kr. Ef
hann skreppur nú heim einu
sinni í viku sem er lágmarkið,
gre’'ðir hann á mánuði kr.
256.00 eða 2048.00 kr. á vetri.
Sumir kennarar greiða þessa
upphæð og svipaðar í ferða-
kostnað ár eftir ár. Eftir er
þó að meta þá tímaeyðslu ög
auka óþægindi er! slíkar ferð-
ir hafa í för með sér fyrir
kennarann.
I þessum sömu rútum sem
kennararnir ferðast með er
einnig kvölds og morgna
verkafórk úr bænum er starf-
ar þarna suðurfrá, er fær
ekki aðeins ferðirnar borg-
aðar heldur að nokkru þann
tíma sem fer í þær. Auk þees
er fæði þess gre'tt niður. Er-
lendir sjómenn og annað
verkafólk er flutt hefur verið
til landsins þykir sjálfsagt að
flytja á milli því að kostn-
arlausu eða litlu og jafnvel
senda sérstök skip eftir þvi.
Á sama tíma og kennarar
verða að stan.da straum áð
þeim aukakostnaði sem starf
þeirra höfur í fcr með sér
njcta aðrir opinberir starfs-
menn greiðslu á þeim kostn-
aði
Þrengsli og slæmur
aðbúnaður kennara
Um starfsskilyrði og að-
búnað kennara er það að
gífurlegu þrengsli sem skólar
landsins,-búa við vegna þess
að aukning skólarýmis hefur
ekki halúizt í- hendur við
fjölgun nemenda. Þau óþæg-
indi og auknu erfiðleikar sem
slíkt hefur .í för með sér
bæði fyrir nemendur og kenn-
ara eru áreiðanlega meiri en
almennt er álitið. Víða er al-
gengt að hrúgað sé i bekki
um og yfir 35 nemendum. En
samkvæmt fræðslulögunum á
hámarksfjöldi • nemenda í
bekk ekki að fara .yfir 25 og
skólar og skólastofur byggð-
ar samkvæmt því a.m.k. frá
1946 er lögin voru samþykkt.
Einnig eru ákvæði um það í
sömu lögum að hámarks-
fjöldi nemenda á hvern kenn-
. a-ra. skuli vera 50, þannig að
ef kennari hefur tvo bekki
með um og yfir 35 nemend-
um liggur beinast v'ð að
ætla að honum beri laun
eins og hálfs kennara. Auk
þess sem fyrrnefnd ákvæði
eru þverbrotin á kennurum
eru ákvæðin um hreinlæti og
heilsuspillandi húsnæði víða
brotin á þeim, þar sem þeir
kenna sums staðar í þröng-
SlBiARI
HLUTI
um og loftlausum stofum þar,
sem hrúgað er allt að því
helmingi fleiri nemendum en
lög gera ráð f.yrir. Auk þess
neyðast þeir til að úeila-með
nemendum sínum salerni
og snyrtiklefa. sem víða eru
van'búin af þeim þrifnaðai’-
tækjum er þykja sæma sæmi-
lega siðuðu fólki í dag. þann-
ig eru ákvæði um nemenda-
fjölda, húsrými og hreinlæti
Morgunsöngur í Laugarnesskólamnn.
Vinnudagur kennara
Kennarar hafa engan fast-
ákveðinn og samfellöan vinnu-
tíma eins og flestar stéttir
þjóðfélagsins, þvi éins og
nú er, virðist hægt að kalla
á kennara til kennslu allt frá
þvi eldsnemma á morgnana
til seint á kvöldin og á öll-
um tímum þar á milli og
þannig slíta í sundur og
dreifa starfsdegi þeirra þeim
til mikils óhagræðis og í
mörgum tilfellum kostnaða. -
auka. Kemur þetta sérstak-
lega hart niður á kennurum
við skóla sem eru tví- þrí-
og jafnvel fjórsetnir. Skóla-
stjórar við slika skóla fá ein-
hverja kaupuppbót þótt ekki
'hafi þótt ástæða til að hún
næði til kennaranna ennþá
hvað sem veldur. Það lætur
engin stétt. bjóða sér slíkt
bótaiaust önnur en kennara-
stéttin. Er ekki kominn tími
til að kennarar fái fastákveð-
inn samfelldan vinnudag t.d.
svipaðan og skr:fstofufólk
hefur., Ef fleirsetja verður
skóla verður þá að greiða
kennurum með hliðsjón af
þeirn aukaóþægindum sem
siíkt hefur í för með sér fyrir
þá. Hvað ætla kennarar að
sætta sig lengi við það rang-
læti, sem framið er á þs:m
við fleirsettu skólana.
Lnkaorð
Nú líður senn að því að
skólar eigi að hefjast án þess
að neitt bendi til þess að
nokkuð verði gert í launa-
málum kennara og um leið
nokkuð raunhæft til þess að
leysa kennaraskortinn. Kenn-
arar eru eflaust þolinmóðari
en almennt gerist um aðrar
stéttir enda þurfa þeir öðr-
um fremur á þolinmæði og
skapstillingu að halda. En
þessir kostir þeirra í starfi
virðast. hafa orðið þeim fjöt-
ur um fót í baráttunni fyrir
auknum lcjarabótum, því þar
standa þeir ekki einu sinni
með tærnar þar sem þeir
'verst settu hafa hælana.
Raunar hafa þeir átt óhægt
um vik eins og aðrir opin-
'berir starfsmenn, þar sem
þeir hafa ekki verkfallsrétt-
inn að 'baki kröfum sínum.
En ýmislegt 'bendir tii þess
að þolinmæði þeirra hafi ver-
ið íþyngt. og ofboðið of lengi
af skilningsleysi og viljaleysi
váldhafanna þannig að hún
sé senn á þrotum og þrotin
hjá sumum.
Framhald é ló. síðu
■.
■
■
*
■
■
■
■
■
a
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
■
H
■
■
JB
■
■
■
M
M
M
M
H
■
M
M
H
M
M
H
H
M
M
M
B
M
M
M
H
H
M
M
B
H
H
B
M
M
H
M
H
H
H
M
M
M
H
M
M
M
H
M
H
M
M
M
H
B
M
M
M
H
M
H
■
H
H
H
H
M
ffl
B
M
H
H
H
H
Það var myrkur eftir bjart-
an sólskinsdag; tröllaandlitin
í fjöllunum íeiknleg. Og þeir
sögðu fyrir vestan að bezt
væri að ég leitaði á náðir
prestsins- —- og mvndi sízt
vanþörf á að reyna að bjarga
sálarheill minni. Á Dýrafirði
er ekkert hótel, það er oft til-
finnanlegt hótelaleysið í iandi
okkar. og bó fer tíðum hrollur
um mann þegar ,.íerðamála“-
mennirnir tjá hjartahlýju
sína í garð vegalausra útlend-
inga og maður heyrir hvemig'
nýprentaðir dollararnir braka
undir tönn þegar þeir lýsa
þeirri, hugsjón að íslendingar
dragi fram lífið á því að bursta
erlenda skó og burðast með
hafurtask framandi milljónara.
En klerkur þeirra Dýrfirðinga
brást ekki orðunum um að það
sem bér gerið einum af mínum
minnrfu bræðrum bað haíið
þér mér gjört. Hann opnaði
mér hús sitt. 1 húsi hans svaf
ég vært og vel — með ein-
hverja dogmatik við höfðalag-
ið. Og það brakaði enginn doll-
ar í hans munni. Þar ríkti hin
hljóðláta íslenzka gestrisni.
Svo vaknar maður að rnorgni

,Heimasætur Sambandsins9
við bláan. spegilsléttan fjörð
og við manni blasir skrúðgarð-
ur bæjarins: kirkjugarðurinn,
annars eru allvíða tré og
blóm í görðum á Dýrafirði. —
hér erum við komin í nágrenni
Skrúðs. Við höldum út í bæ-
inn og fyrr en varir er komið
hádegi. í veitingasölu staðar-
ins laðar vestfirzk kona gésti
með þeim höfðingsskap og' al-
úð sem hvergi verður keypt fyr-
ir fé í hinum háreistu hótelum
milljónaborganna. Við næsta
borð þar sitja tvær ungar
stúlkur, sem reynast vera
þekktar undir einu nafni:
..Heimasætur Sambandsins“.
Þessar stúlkur vinna við hús-
mæðrafræðslu samvinnufélag-
anna og hin réttu nöfn þeirra
eru Olga Ágústsdóttir, hús-
mæðrafulltrúi SÍS og. Guð-
björg Kolka, húsmæðrakenn-
ari. Þær segjast hafa ferðazt
um landið og haldið húsmæðra-
fundi. Byrjað á Hofsósi 12.
júlí og síðan haldið vestur
Skagafjörð og' Húnavatnssýsl-
ur og um Strandir. Þetta virð-
ast vera dugnaðarkonur, þær
réru á skektu yfir Ing'ólfsfjörð
og gengu yfir Trékyllisheiði.
— Og hvernig hefur aðsókn-
in verið?
— Hún heí'ur verið ág'æt. Á-
hugi kvenna hefur reynzt mik-
ill, á Norðuríirði t.d. kom
hver einasta kona sem fyrir-
fannst í byggðinni. Hér inni
við ísafjarðardjúp, þar sem
þær þurftu að ierðast á fund-
inn í báti voru allar konurn-
ar komnar niður í fjöru kl.
7 að morgni enda þótt bátur-
inn kæmi ekki fvrr en kl. 8.
— En karlarnir —- hafa þeir
nokkuð látið sjá sig?
*— Á einum stað í Skagafirði
sátu brír karlar á fremsta
bekk, en annars hafa þeir ekki
mikið sótt þessa fundi.
(Innan svig'a rná raunar geta
þess að á einum stað komu
þeir ekki vegna þess að þeir
héldu að „heimasætur Sam-
bandsins“ væru einhverjar
gamlar skrukkur, en hétu því
að láta sig aldrei henda þann
fjanda að sitja heima er þeir
höfðu frétt að betta væru ung-
ar stúlkur! Þegar konur ýmissa
byggðarlaga hafa minnzt boð-
orðs skapara síns: verið frjó-
samar. margfaldizt og uppfyll-
ið jörðina, virðast þær hafa
tætt við orðunum: fyrir sunn-
an, því allvíða um landið
fréttir maður til konulausra
einsetumanna).
— Hvernig var að fara urn
Djúpið?
•— Það er gaman að fara
um ísafjarðardjúpið. Við höfð-
um fundi í Bolungavík, á
Reykjanesi og ísafirði. Á fé-
lagssvæði Kaupfélags ísfirð-
inga munu um 400 konur hafa
sótt fundina. Þaðan fórum við
til Flateyrar og Þingeyrar.
— Og hvað er það svo eigin-
lega sem bið gerið á þessum
húsmæðrafundum?
— Við höfum sýnikennslu á
hraðfrysting'* og nú um sum-
artímann aðallega á hrað-
frystingu berja og grænmetis
og sýnum kvikmynd um slíka
hraðfrystingu, búum til rétti
o.fl. Og loks sýnum við kvik-
mvndina Landið í norðri,
norska samvinnukvikmynd.
— Og aðsókn og áhugi hef-
ur verið sæmileg?
— Já, áhugi kvenna fyrir
þessari frae^Slu hefur verið
mikill — og karlmennirnir
hefðu gott af því að koma á
þessa fundi líka og láta sig
heimilisstörfin meira varða en
þeir gera.
Geta má þess að stöllur
þessar munu og heimsækja
kaupfélagsstjórana á hverjum
stað og minna þá á að gleyma
ekki þörfum húsmæðra byggð-
eriagsins, panta t.d. ekki bara
fóðurblöndu, áburð, kafíi, syk-
ur, haframjöl o.s.frv. —- Og
karlarnir hefðu gott af að -taka
þetta til athugunar líka — þá
yrðu kannski færri þeirra ein-
setumenn!
— Og hefur ekki margt
skemmtilegt skeð?
Þær hlæja báðar svo það
leikur enginn vafi á því að
ýmislegt broslegt hefur komið
fyrir. Á einum stað stóðu lang-
ar raðir karlmanna beggja
vegna þegar bær komu út úr
bilnum og virtu þær fyrir sér
meðan bær gengu milli rað-
anna. Það fannst þeim ekki
skemmtilegt — meðan á því
stóð. Á öðrum stað bilaði raf-
magnið — ég hef líklega lof-
að segja ekki bá sögu, en hún
er svona:
— Á einum stað bilaði raf-
magnið þegar við ætluðum að
fara að sýna, og við vorum í
vandræðum með hvað við ætt-
um að gera meðan gert væri
við það. Kristján á Garðsstöð-
um var barna og við biðjum
hann að tala eitthvað við fólk-
ið meðan verið sé að gera
við.
— Hvað á ég að segja því?
spurði Kristján.
— Kanntu ekki einhverjar
draugasögur?
— Jú. svaraði hann.
— Segðu bví bá draugasögu.
— Já, bað get ég gert, sagði
hann.
Ég fór svo upp á sviðið og
sagði fólkinu að nú ætlaði
Kristján frá Garðsstöðum að
segja drauaasögth;. Hann gekk
svo rakleitt í ræðustólinn og
byrjaði að segja frá —: fundi
S.Í.S. í Bifröst!
J. B.