Þjóðviljinn - 12.10.1960, Qupperneq 7

Miðvikudagur 12. október 1960 :— ÞJÓDVILJINíí
•S)^
ina. Allir hjartaskurðlæknar
hljota einhvern tíma að hafa
óskað þess að þsir gætu sett
gerviloku í staðinn, þegar
víkkun varð ekki við komið.
Von þessi hefur nú rætzt.
Amerískur læknir, dr. Nina
Braunwald, skýrði frá því ný-
lega á læknafundi í Chicago,
að hún hefði komið fyrir
gervihjartaloku milli hægra
framhólfs og afturhólfs í
stað bilaðrar loku.
Dr. Braunwald hefur glimt
Gísli Qlafsslán, fyrrver-
a,ndi ritstjóri og útgef-
andi tímaritsins „Úr-
vals“, hefur tekið að sér
að sjá um nýjan þátt
fyrir „Þjóðviljann“. I
þætti þessum, sem mun
birtast öðru hvoru, verð-
ur skýrt frá ýmsum
ný'ungum í vísindum og
tækni.
vöðvinn dróst saman. Hún
hafði eignazt barn fyrir 17
árum og hafði alla tíð síðan
verið mæðin og þreytt. Við
skurðaðgerðina kom í ljós að
þykkildi óg kölkuh voru í lok-
unni. Lokan var tekin burt
og gervilokan sett i staðinn
og saumuð við hringvöðvana
sem skilja að fram- og aftur-
hólf hjartans hægra megin.
Konan lifði af aðgerðina og
virðist frisk. Sem stendur
vinnur hjarta hennar betur
með gervilokunni en það vann
með hinni sjúku loku. Eftir
er að vita hve lengi gervilok-
an endist. Hjartað ann sér
aldrei hvíldar og gervilokan
verður að þola að opnast cg
lokast 40 milljón sinnum á
ári hverju. Sjúklingur sem
gengur undir svona aðgerð
hefur litlu að tapa. Ef ekk-
ert er gert bíður hans annað
hvort dauði eða líf algjörs
öryrkja. Með auknum fram-
Framhald á 10. síðu
• . . , . . , . - .
r TJr heimi visixidanna ■i; 'M í3 Ritstjóri: Gísli Ólafsson
♦> ♦ ♦♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Nýjar hjartalokur fyrir gamlar
Það eru tæp tíu ár síðan við þetta vandamál í tíu ár. byrjað var á þvi að víkka Gervilokan, sem er eftirlíking þrengsli í hjartalokum með af náttúrlegri hjartaloku, er skurðaðgerð. Enda þótt á- ge’rð úr polyurethanfrauði gætur árangur hafi orðið af styrktu með dacronþráðum. þessum aðgerðum í mörgum Sjúklingurinn var 44 ára tilfellum, er ekki alltaf hægt gömul kona, sem var illa að koma þeim við vegna kalk- haldin vegna þess að hægri myndunar í lokunum, og hjartalokan gat ekki komið í stundum hafa þrengsli mynd- veg fyrir að blóðið -rvnni til
iSl. , f Æi j ft w
Ráðherrar koma af ríkisráðsfundi á Iaugarda.gsinorgun og ganga frá Ráðherrabústaðnum
gegniun hóp landhelgisvarða. Af Guðmundi í. Guðmundssyni utanríkisráðherra detiur hvorki
né drýpur, en Bjarni Benediktsson dómsmálaráðherra snýr baki í myndavélina vegna þess að
hann yrti á skólápilt sem stóð í varðahópnum með efnafræðina sína í hendinni. (Ljósm.: S.G.)
Síðastliðinn sunnudag var
Morgunblaðið með tilburði til
að gera lítið úr og skopast
að þeim ,,unglingum“, sem
stóðu vörð um Ráðherrabú-
staðinn í Tjarnargötu. Meðal
þessara ,,unglinga“ var ung-
lingurinn Sigurður Guðnason,
maður á áttræðisaldri og má
greiniléga sjá hann á mynd
þeirri, sem fylgir greininni.
Morgunblaðið virðist ekki
hafá gert sér það ljóst, að
þessi litli hópur þögulla „ung-
lingá“ stóð þarna vörð um
heiður lands síns og sjá'f-
stæði, gegn svikum þess
flokks, eða leiðtoga hans, sem
kallar sig Sjálfstæðlsflokk.
Þessi litli hópur var tákn og
fulltrúi allra þeirra þúsunda,
sem þegar hafa mótmælt
undanhaldinu gagnvart Bret-
um í landhelgismálinu.
Við, lrnir raunveru’egu
sjálfstæðismenn, fögnum því
auðvitað að íhaldsflokkurimr
og Litla íhaldið geri sig sem
al’.ra óvinsælast meðal lands-
manna, því ef þeir halda
MEIRI MANNDÓN
Einu sinni var lítill dreng-
ur sem átti marga leikfélaga.
Eitt sinn sér hann leik-
bróður sinn vstanda utan við
leikipn. Hann gengur til hans
og sér að hann hefur verið
að gráta. Hann spyr hvers
vegna hann hafi verið að
gráta, en hinn horfir bara út
í bláinn.
Þá tekur Öli, en svo hét
drengurinn, í höndina á leik-
bróður sínum og segir við
hann:
■— Við skulum koma heim
til mömmu, hún á eitthvað
gott. Óli vissi að mamma
átti eitthvað sem myndi
stöðva árin.
— Hvað er nú Óli minn,
•spyr móðirin, því er drengur-
inn að gráta?
-— Mamma, þú veizt. Hann
pabbi hans var á bátnum sem
ekki kom að landi með hin-
um skipunum.
Svona voru þeir tímar.
Síðan er mikið vatn til
sjávar runnið og háðar hafa
verið tvær stórstyrjaldir.
Margur íslenzkur kollur var
vættur í þeim hildarleik.
Ekki voru þó íslendingar í
stríði við neina þjóð, en þá
sannaðist svo átakanlega eins
og oftar, að ef hús nágrann-
ans brennur er þánu hætt.
Bretar sultu ef þeir fengu
ekki mat frá öðrum þjóðum.
óslendingar fórnuðu mörgum
af sínum dugniestu sonum til
að forða þeim frá hungri.
Eru þeir í dag komnir til
að þakka íslenzku þjóðinni
fyrir veittan greiða? Geri
þeir það þökkum við þeim
fyrir. Það mega ráðherrarn-
ir flytja þeim.
Nú spyr ég eins og fáfróð
kona: Hvaða krónugleraugu
eru ráðherrarnir búnir að
setja upp, þegar þessir gest-
ir setjast að samningaborði
hér? Islenzka þjóðin ætlar að
velja sína beztu menn til að
verja landið fyrir utanaðkom-
andi ásælni. Þeir sem fyrir
valinu verða taka á sig mikla
ábyrgð.
Hvað gerði Hannes Haf-
stein? Mætti hann vera fyrir-
mynd ykkar í dag. Man nokk-
ur þá tíð, hvemig hann alls-
laus gætti lándhelginnar,
þegar ekki var einu sinni
gæzluskip ? En það var dags-
b'rta í huga hans. Hann gætti
þjóðar sinnar svo að í hvert
sinn þegar minnzt er á hann
birtir í hug hvers heiðarlegs
íslendings. Fleiri voru slíkir.
Hvað sagði ekki Einar Þver-
æingur? Hvað sagði Sigríður
i Brattholti þegar selja átti
Gullfoss ? Snauð sveitakona
kunni ekki að meta fossinn
sinn í dollurum og sterlings—
purdum. Það mætti telja og
telja langan clag menn og
konur sem lieldur vildu láta
lífið en gefa eft'r einn þuml-
ung af landinu eða fet af
landhelginni.
Á nú að setja kórónuna á
verkið með því að kyssa á
vönd ofbeldismannsins ?
Þannig var farið með þræl-
ana í gamla daga, þeir fyrst
hýddir og síðan skipað að
kyssa á vöndinn. Vonandi
kemur ekki til þess að neinn
íslendingur lúti svo lágt.
Við íslendingar viljum fá
að búa í okkar eigin landi,
•því landi sem enginn getur
dregið í efa að við séum
komin að með réttu í friði.
Við biðjum ekki um annað.
Hvers vegna megum við þá
ekki hafa frið fyrir utanað-
komandi vörgum, sem vilja
leggja undir sig miðin þar
sem sjómenn okkar eiga að
draga fisk úr sjó? 1 staðinn
er látið í té gjafafé, mútufé.
Nei, heiðruðu ráðherrar,
hugsið nú eins cg íslending-
ar. Fleiri fiska úr sjó, stærri
landhelgi, í einu orði sagt
arðbæra atvinnu handa öllum
sem geta unnið. Burt með
allan her, burt með samninga-
mennina um landhelgina.
Meiri manndóm.
S. E. S.
Þankabrot aldraðrar konu vegna ensku
írestanna sem nú ffista ísland
• • 9
svikum sínum í landhelgismál-
inu til streitu, þá hljóta þeir
að vita að þar með hafa þieir
undirskrifað sinn eig'n póli-
tíska dauðadóm.
En því miður verður að
forða þeim frá þessu glap-
ræði, því hér er ekki að ein®
um heiður og velferð íslenzku
þjcðarinnar að ræða, he'dur
er það siðferðileg skylda okk-
ar gagnvart Htilsmegandi
þjóðum, að láta ekki undan
Bretum í þessu máli eftir að
þeir hafa sýnt okkur vopnað
ofbeldi. Nú þegar nýlendurn-
ar hver á fætur annarri
brjótast undan oki stónæld-
anna og skipa sér í raðir
frjálsra og sjálfstæðra þjóða,
þá er það blátt áfram skylda.
hverrar fre’sisunnandi þjóðar
að beygja sig ekki fyrir of-
be’di í nokkurri mynd.
Það hefir þegar verið bent
á það hvað okkur bar að gera
og hvað okkur ber að gera.
haldi Bretar ofbeldi sínu á-
fram:
1. að s’íta stjórnmálasam-
bandi við þó.
2. að kæra þá fyrir samn-
ingsrof í Atlanzhafsbanda-
laginu og heimta. að þeir
víki úr þvi nema þeir
hætti ofbe'd'saðgerðum sín-
um, að öðrum kosti segj-
um v’ð okkur úr þeim fé-
lagsskap.
3. að kæra þá fyrir Öryggis-
ráð! Sameinuðu þjóðanna.
Við erum fullgild'r þátttak-
endur í báðum þessum stofn-
unum og það er ekki einung-
is réttur ckkar, heldur bein-
línis skylda að sjá svo til
að lög verði ekki brotin á
okkur.
Ef við nútíma Islendingar
hefðum skap Ölafar ríku,t
mundum við safna liði og
lesa Bretunum bölbænir fram
á banastund fyrir ofbe’di
þe'rra. En líklega erum við
orðnir svo samdauna okkar
fræga fiski. að blóðið í okkur
er líka orðið kalt.
Magnús Á. Árnaspn.