Þjóðviljinn - 03.11.1960, Síða 6

% -— ÞJÓÐVILJINN---Fimmtudagur 3. nóvembor 1960 •
nisiiEtí-niíji
var/nr er
StMOÐVILJIHN
■as.BI
13}
Ótcrfanál: B&melninffarflokkcr wlÞýSn —- ISÓsíallJitaflokkurtnn. —
aitftt iórar* Masnóft Kiartansaon íáb.) Maanús Toríl Ölöfenon, Bl«-
Ótsrfandi: Bamelnimrarflokknr s*lÞý8u - Sóeíalietaflokkurtnn. —
ftitstJórar: Magnús EJartansson <áb.) Magnús Torfi Ölafsson, Bl*- IJSII
trBur Quömund88on. ~ Préttaritstiórar: ívar H. Jónsson, Jón
, 'ia.nasov - AuBlýeingaBtJöri: Ou?í«elr Masnússon. - Ritstióm,
j»«-£ •*«»>'*<k«i«í «nio:lý8lP«p*>r, t'r*“ntPT»llJ'A: SkólavörBustl* lú. — Bíssi
ntti 17-000 (M línur). ■■ ÁskrlftarverO kr. 45 4 mán. - Lausasöluv. kr. J.Ofe.
*>reut<mu&ja PjoövllJana.

s Sauðargæra íhaUsius
írpj Cijálfstseðisflokkurinn lærði það af þýzku naz-
SS ^ istunum fyrir um iþað bil þremur áratug-
ÍJS' um að reynandi væri fyrir svörtustu afturhalds-
feí flokka og auðvaldsmálgögn að látast vera fylgj-
fandi verkalýðshreyfingu og kjarabótum fyrir
verkamenn, ef vera mætti að tækist að rugla
4p; dómgreind alþýðumanna og lama baráttu þeirra.
ryS Enn er í minni þeirra er þá voru komnir til vits
og ára hvernig Sjálfstæðisflokkurinn sendi ýmsa
*££ helztu valdamenn sína á ráðstefnur þýzkra naz-
Jjx: ista, m.a. til að nema hvernig flokkurinn gæti
liátizt vera ve.rkalýðsflokkur við hátíðleg tæki-
færi. Og ekki vantaði að reynt væri að punta svo-
fpfí lítið upp á afturhaldssmetti flokksins eftir fyr-
irm.yndum þýzku nazistanna. Flokkurinn tók að
efna til samkundna 1. maí, með Ólaf Thórs
föq- og aðra álíka sem ræðumenn, ihefja útgáfu rita
jpií sem heita áttu um verkalýðsmál, og reka
3" skipulagða starfsemi í verkalýðsfélögunum með
P þeim skuggalega hætti er verkamenn þekkja frá
sogu Óðins og annarra slíkra félaga.
ffc svemunum
Tj’n það sem nazistum tókst með verulegum
^ árangri í Þýzkalandi Hitlers, mistókst læri-
í Sjálfstæðisflokknum íslenzka.
§5 Verkamenn sáu flestir gegnum sauðargæruna,
fundu að eðli Sjálfstæðisflokksins sem aðal-
jg: flokks gróðagráðugra og ósvífinna auðburgeisa
ÍÍH hafði í engu breytzt, að verstu afturhaldsklík-
urnar innlendar og erlend auðvaldsöfl voru eftir
sem áður allsráðandi í Sjálfstæðisflokknum, og
55 að þessi öfl notuðu hann og misnotuðu pólitískt
jpií vald hans sér til framdráttar og til hatrammrar
baráttu gegn hagsmunum verkamanna. Samkom-
íp- um flokksins á hátíðisdegi verkamanna 1. maí
Jjvr var tekið með slikri fyrirlitningu af reykvískum
verkamönnum að Ólafur Thórs taldi ráðlegast
S' að vera ekki að stilla sér upp á almannafæri
þann dag.
iZli TVTú undanfarið hefur Sjálfstæðisflokkurinn
reynt að hefja þessa sókn í verkalýðshreyf-
ingunni að nýju, sókn er miðar að því að lama
samtök verkalýðsins innan frá. Þær sérstöku að-
m
B!
láj stæður hafa komið til, að afturhaldi landsins
J^f-
' naut talsv.erðs trausts í verkalýðshreyfingunni,
íhafur tekizt að kaupa til liðs við sig flokk, sem
tíS:
si:
r.ií
zti
xv
Til‘
p
Ílii
Ctö
m
ínt
«a
Alþýðuflokkinn, og hefur notað leifarnar af því
traústi til að ryðjast til valda í einstöku verka-
lýðsfélagi. Hins vegar fer nú óðum þverrandi til-
trú verkamanna á hinum oftirselda flokki, og hef-
ur meira að segja Ólafur Thórs orðið til að viður-
kenna það 1 opinberum blaðaviðtölum að Al-
þýðuflokkurinn tapi óðum fylgi vegna „sam-
vinnunnar“ við Sjálfstæðisflokkinn. Og þeir eru
orðnir fáir sem ekki sjá í gegnum sauðargæru
flokks Ólafs Thórs og Bjarna Benediktssonar,
þegar hann þykist orðinn verkalýðsflokkur og
■nt!' berjast fyrir hagsmunum verkamanna svona rétt
JjS eins og hann berst fyrir hagsmunum auðmanna
landsins. Eða skyldu margir alþýðumenn á íslandi
hafa tekið mark á því, þegar Morgunblaðið stað-
§2 bæfði fyrir nokkrum dögum, að það væri engu
Ti]j síður málgagn"Álþýðusambandsins en Vinnu-
5r veitendasambandsins! Um það er reynslan úr
baráttu verkalýðsfélaganna ólýgnust, og hún er
öll á einn veg: Sjálfstæðisflokkurinn hefur allt-
~H af staðið gegn réttinda- og hagsmunabaráttu
:£? verkamanna. í því hlutverki stendur flokkurinn
enn, hversu blítt sem syngur í áróðrinum.
53 e
fHjr, ___
Undanfarna daga hefílr verió birt hér
í blaðinu gmnargeröin með þingsálykt-
unartillögu þingflokks Alþýðubandalags-
ins um aö ísland segi sig úr Atlanz-
hafsbandalaginu, losi sig við bandarísku
herstöðvarnar og taki upp hlutleysis-
stefnu á ný. Með greinargeröinni eru
ýmis fylgiskjöl einstökum atriöum til
áréttingar, og birtast hér nokkur þeirra,
Ófti við vopnin getur ekki
afstýrt ófriði til Íengdar
■ urnmæli fremstu vísindamanna heimöins %
um háskanri sem kjarnorkuvígbú naðai'-
kapphlaupið býr mannkyninu og um-
mæli nokkurra kunnustu &tjóirnmála-
manna og herforingja Vesturvelöarina;
þar sem þeir játa að í nútririá styrjöld
getur ekki veriö um neinar varnir aö
ræöa. ♦
Ávarp Nóbelsveríflauna-
handháfa, frá Mainau 15. júlí
1955:
Vér undirritaðir erum vísinda-
menn úr ýmsiim löndum, höf-
um ólík trúarbrogð, mismun-
andi stjórnmálaskoðanir. Að
formi til tengir oss saman sá
heiður að hafa hlotið verð-
laun Nóbels. Með ánægju höf-
um vér helgað lif vort vís-
indunum. Það er að voru áliti
leið til gæfuríkara lífs fyrir
mennina. Vér lítum með
skelfingu þá staðreynd, að
einmitt þessi vísir.di eru að
gefa mannkyninu tæki til að
afmá sjálft sig. Með því að
beita til fuhs í hernaði þeim
vcpnum, sem tiltækileg eru
nú, er hægt að sýkja jörðina
svo með geislaverkun, að
heilar þjóðir séu afmáðar.
Hlutlausir jafnt sem hernað-
arsinnar geta dáið þannig.
Ef styrjöld brýzt út með
stórveldunum, hver tryggir
þá, að hún verði eigi slík ban-
væn barátta? Þjcð, sem legg-
ur út í algert stríð, undirbýr
sína eigin eyðingu og stofnar
öllum heiminum í hættu.
Vér neitum því ekk', að ef
til vill er friðnum við haldið
í dag af ótta við þessi vopn.
Engu að síður álítum vér það
tálvon, ef rikisstjórnir halda,
að þær geti afstýrt ófriði til
lengdar sökum ótta við þessi
vopn. Ótti og spenna hafa
oft komið af stað stríðum.
Eins finnst oss það tálvon að
halda, að minni háttar deilur
verði framvegis útkljáðar
með gamaldags vopnum.
Engin þijóð, sem er í ægilegri
hættu stödd, mun neita sér
um að nota hvaða vopn sem
vísindi tækninnar geta fram-
leitt.
Allar þjóðir verða að kom-
ast að þeirri niðurstöðu að
afsala sér ofbeldi sem aðferð
í stjórnmálum. Ef þær eru
ekki reiðubúnar til þess,
munu þær hætta að vera til.
Edgar Douglas Adrian
lávarður, Cambridge.
Kurt Alder, Köln.
Max Born, Bacl Pyrmont.
Walther Bethe, Heidelberg.
Percy William Bridgeman,
Cambridge.
Adolf Butenand, Tiibingen.
Arthur H. Compton,
Saint Lou:s.
Henrik Dam, Kaupmannahöfn.
Clinton Joseph Davisson,
Charlottesville.
P.A.M. Dirac, Oxford.
Edward A. Doisy, SaintLouis.
Gerhard Domagk, Wuppertal.
Joseph Erianger, Saint Louis.
Hans K. von Euler-Chelpin,
Stokkhólmi.
James Franck, Chicago.
Otto Hahn, Göttingen.
P.S. Hench, Rochester,
Albert Schweitzer:
„Yfir afkomendum yoru.ni
■Framhald á 10. siðu
Minnesota.
Gustav Hertz, Leipzig.
Georg von Hevesy,
Stokkhólmi.
C. Heymans, Gent,
Froieric Joliot-Curie, París.
Irene Joliot-Curie, París..
ÍE.C. Kendall, Princeton.
Sir Hans Krebs, Oxford.
Richard Kuhn, Heidelberg.
Max von Laue, Berlín.
Fritz Lipman, Boston.
A. E. Moniz, Lissabon.
Paul Hermann Múller, Basel.
H. J. Muller, Bloomington.
William Murphy, Boston.
Wolfgang Pauli, Zúrich.
Linus Pauling, Pasaclena.
C. F. Powell, Bristol.
Sir Chandrasekhara Venkata
Raman, iBangalore.
Th. Reichstein, Basel.
Bertrand Russel lávarður,
Richmond.
L. Ruzicka, Zúrich.
F. F. Sillanpáá, Heisinki.
Frederick Soddy, Brighton.
W. M. Stanley, Berkeley.
Herman Staudinger, Freiburg.
Richard Laurence Millington
Synge, Bucksborn.
Max Theiler, New York.
A. Tiseúus, Uppsölum.
Haroli C. Urey, Chicago.
G. H. Whirmle, Rochester.
Heinrich Wieland, Starnberg.
Adolf Windaus, Göttingen.
Hideki Yukawa, Kyoto.
Fritz Zernike, Groningen.
Úr ávarpi 9235 vísindamanna,
afhentu sameinuðu þjóðunum
15. jan. 1958.
„Alþjóðlegt samkomulag um
stöðvun tilrauna með kjarn-
orkusprengjur gæti nú verið
fyrsta stig til allmennari af-
vopnunar og endanlegs raun-
verulegs afnáms kjarnorku-
vopna, er afstýrði möguleika
kjarnorkustríðs, sem yrði tor-
•tíming mannkyninu"
Engar varnir
mögulegar
Albert Einstein:
„Ameríkumönnum finnst
erfitt að trúa því, af þiví að
þeir eru hugvitssöm þjóð, að
engar fyrirsjáanlegar varnir
séu til gegn kjarnorku-
sprengjum. En þetta er
óhrekjanleg staðreynd. Vis-
indamenn vita ekki einu sinni
um neitt svið, sem gefi oss
von um viðhiítandi vörn.“
Ur yfirlýsingu Einsteins
1946.
„Ég hef beðið eftir réttri
stundu til þess að hrópa við-
vörunarorð mín út yfir ver-
öldina. Ég mun leggja í hróp
mitt alla þá orku, sem ég á
enn eftir. Vetnissprengjan er
leikfang djöfulsins.“
Ur blaðaviðtali hans á 75
ára afmælisdaginn 1954.
Dwight Eisenhower
Úmmæli noklsurra kunnra
sijórnmálamarna og herfor-
iugja Atlanzhafsbandalags-
ríkja.
„Eisenhower Bandaríkja-
fcr.seta varð að orði, er hann
hafði fyigzt með heræfingum.
með kjarnorkuhernaðarsniði,
að ef til • slikrar ■ styrja'dar
kæmi, yrðu allar varnir
gagnslausar."
Dr. Albert Schweitzer í út~
varpserindi sínu 29. apríJ
1958.
„Jafnvel ’ liin stærstu lönd
munu, ef þau lenda. í siíkrí
(kjarnorku-)styrjöld, hrapa
niður á stig hinna frumstæð-
ustu landa, máske á fáum
dögum, vegna óstjómlegs
manntjóns og eyðileggingar
framleiðslutækja.“
Dr. Francis Perrin, yfirmað-
ur franskra kjarnorkurann-
sókna, 9 apríl 1957 á fundi
Efnahagissámvinnustofnunar
Vestur-Evrópuríkjanna (OE
EC).
„Heimsstríð á þessari öld
mun jafngilda útþurkun dg
endalokum menningarinnar.“
Sir John Slessor, hershöfð-
ingi í brezka flughernum.
„Styrjöld, þar sem beitt er
kjarnorkuvopnum, verður yf-
yfirleitt ekki nein þolraun, —•
heldur sjalfsmorð beggja að-
ila.
Tedder lávarður, flughers-
höfðingi Breta.
„Við höfum sýnt mikla
dirfsku og ákveð;ð að reyna.
ekki að gera það, sem ófram-
kvæmanlegt er. Við ákváðum
að reyna ekki að verja land-
ið, heldur einungis sprengju-
flugvé!astöðvarnar.“
Dunc.an Sandy, landvarna-
ráðherra Bretlands, í ræðu í
ágúst 1957.
„Viðurkenna verður hrein-
skiln'slega, að eins og nú
standa sakir getur ekki verið
um að ræða að veita lands-
mönnum neina vörn gegn af-
leiðingum kjarnorkuárásar."
Hvít bók brezku stjórnar-
innar 1957.