Þjóðviljinn - 18.08.1961, Blaðsíða 11

Budd Schulberg:
brjóstinu, var í miðjum leik
við annan pilt sem leit næst-
um eins út.
o o
(n)
Bakvið tennisvöllinn var
f;' fallegur 'Skruðgarður, og þar
IÍÍY' IfJÍSÍÍ f-nsktt«ðlíþbðurbitöf)Jiidtinn öld-
ugjgffc 4. fþnj^tium,- ■ pj; dútlaði
við bloinin sin. Hann leit upp
þegar við gengum framhjá og
beið þess að við hrósuðum
handaverkum hans. Andlit
hans var eins og á barni, hann
var með stór eyru og lítil
augu, sem hurfu alveg þegar
hann brosti.
(The harder they fall)
J i 16. DAGUR
aðí kohi mæddur á svip og
sneri sér siðan að okkur eins
og við hefðum staðið þarna
allan tímann og skírskotaði til
okkar sem samúðarfullra á-
horíenda að stórslysi. ,,Gin.
í>að er einlægt gin. Alla leið-
ina frá Miami hef ég ekki
heyrt annað en gin, gin, gin!
Þrjú hundruð og tvo dollara
var hann húinn að hirða af
mér áður en við komum til
Baltimore. Hann gefur mér svo
hroðaleg spil, að ég hefði átt
að íara úr lestinni í Jackson-
ville“.
„Ég fæ fyrir hjartað,“ sagði
maðurinn með panamahattinn.
„Hwáð ertu með?“
^úttugu og átta,“ sagði sá
djpgíeymdarlega og byrjaði að
snúa úþp spilunum.
„Bíddu hægur, má ég að-
eins' — “ sagði hinn og taldi
í skýndi úr spilunum. „Tutt-
ugu og nþú', sagði hann sigri-
hrósandi. ..Tuttugu og níu,
þrjóturinn þinn.“
■j ,,Jæja,“ sagði sá feiti og
yppti öxlum. „Þarna situr
hann og sker mig á háls, murk-
ar mig niður, og svo er hann
að röfla yfir smáyfirsjón".
Sá digri hét Barney Winch
og spilamennskan var atvinna
hans en einnig tómstundaiðja.
JJeppni hans stafaði af því, að
hann blandaði aldrei saman
viðskiptum og skemmtun. Með
bðrum orðum þá vann Barney
að spilamennskunni á sama
hátt og veitingamaður selur á-
fengi. Veitingamaðurinn drekk-
:!ur :aldrei sér til ánægju, fyrr
íjen búið er að raða stólunum
rippá borðin og læsa' dyrunum
mdir nóttina. Ef Barney veðj-
^01 á fótboltakeppni. gerði
ann það ekki fyrr en hann
var búinn að reikna út, hvern-
ig hann gat veðjað á báða
5
Hílnkkunnn!
Sjósíalistar. Reykjavík
j Þar er sumarfrium er lokið er
dtrifstofa Sósíalistafélags Rvík-
Jr opin eins og að venju, frá kl.
•flO—12 og 5—7 siðdegis, nema
4 laugardögum 10—12. Sími
U7510.
★
F R
Félagsheimilið er opið daglega
Irá kl. 15.30—17.30 og 20.30 —
IJ3.30. Komið og drekkið kaffi
Félagsheimilinu og lesið vegg-
llaðið, sem skreytt er myndum
vir siðustu helgarférð.
aðila, þannig ,að óhugsandi
var að hann tapaði en allgóð-
ar líkur fyrir að hann ynni
bæði veðmálin. Ef það kom
fyrir að Barney veðjaði aðeins
á a'nnan aðilann í hnefaleika-
keppni eða hann veðjaði aðeins
á einn hest í veðhlaupi, var
öldungis öruggt ,að önnur úr-
slit komu ekki til greina.
Þegar Barney spilaði sér til
gamans var allt öðru máli að
gegna. Hann var í vandræðum
með hendurnar á sér, þegar
hann hélt ekki á spilurn, en
hann var ekki sérlega slyngur
pókerspilari og ekfci ósigrandi
heldur í gin rummy. í spilum
hafði hann aldrei rangt við,
því að hann spilaði aldrei á
sþil nem við vini sína og
Barney Finch hefði aldrei kom-
ið til hugar að leika á vini
sína. Ef veðmálin gengu ekki
að óskum í alvarlegri viðskiþt-
um, borgaði Barney án þess
að mögla. Einu sinni hafði
hann orðið að sjá á bak fjöru-
tíu þúsundum, vegna þess að
einn af hnefaleikurum Nicks
hafði gabbað umboðsmann sinn
og unnið keppnina, þótt um
það hefði verið samið fyrir
góð orð og betalíng að hann
ætti að tapa. Barney tók því
með stillingu og' borgaði. Það
var liður í áhættunni í hans
stétt að rekast á óheiðarleika,
rétt eins og óþurrkar hjá
sveitamanninúm. En svona til
áminningar hinum svikula
boxara stóðu tveir þjónar rétt-
lætisins og biðu fýrir utan
húsdyr; hans þegar hann . kom
heim. Þessir samvizkusömu
piltar skildu hann eftir með-
vitundarlausan í ganginum
með svöðusár á enninu, til
þess ,að hann gleymdi því ekki
í framtíðinni að heiðarleikinn
borgar sig bezt.
í viðskiptum barmaði Barn-
ey sér aldrei. En jafnvel þann
dag sem hann kæmist í hóp
stærstu skattgreiðenda (ef
hann gæfi þá upp tekjur sín-
ar), myndi hann sjálfsagt vola
eins og krakki yfir að hafa
tapað sextíu dollurum í gin
rummy'.
Barney tók upp nýju spilin,
leit á þau og hristi höfuðið
með eymdarsvip. „Jackson-
yille“, sagði hann, „Rara ég
‘hfel4i. f'árið úr ,'lestinríi, í'. Jack-
sonville.11 ‘ •
Æj.á, þetta var allt svo nota-
legt þénnan rólega sunnudags-
moi'guri . ó GrænuvöJtúm;' Nick
var í ;útreið, Ruby í kirkju og
engin» komínn á fætur af hin-
um venjulegu helgargestum.
! Við gengum að tennisvellinum,
| þar sem ungj Latka, grannur
i i' '..mjáUahyítum
flúnelsbuxum og hvítri jersey-
skyrtu með skólamerkinu á
„En hvað blómin þín eru
falleg í ár, Petey,“ sagði ég.
„Þakk fyrir, herra Lewis,“
sagði hann. ,,Ég setti þau út
með fyrrá móti í ár og þessar
skrambans rósir, þær þrífast
betur en maður hefði haldið“.
Við gengum lengra og hann
hélt áfram að bogra yfir blóm-
unum. „Hvað heldurðu að
hann sé gamall,“ sagði ég.
„Tja, svona fimmtugur,“
gizkaði Beta á.
„Hann barðist tuttugu lotur
við Terry McCovern, áður en
við fæddumst,.“ sagði ég.
„Hann hlýtur að vera á átt-
ræðis aldri. Hann heitir Petey
Odell og var framámaður í
fjaðurvikt í gamla daga.“
„Hann virðist hafa þraukað
betur en flestir aðrir,“ sagði
Beta. „Að minnsta kostið hef-
ur hann átt athvarf hér á elli-
heimili Nicks fyrir gamla bo.x-
ara.“
„Það koma svo margir og
slá Nick um peninga og ég
býst við að Nick hafi gaman
af að hjálpa eiiúiverjum
þeirra. Og svo er það ávinn-
ingur lika. Góðsemi Nicks
borgar sig' alltaf, því að þess-
ir gömlu hnefaleikarar eru á-
takanlega þakklátir. Þeir eru
í úi." ' ;■ i > ;íjg . : !i>; ■
.Kærar þakkir ■-fyrjr . auðsýnda ,,samúð, við. lát . •
Sðnar okkar' . ! ■ ■■:(>;. < ■
LEIFS ÁSMUNDSSONAR.
Hanna Ingvarsdóttir, Ásmundur Ólason.
uxinn" eftir Kristmann Gu'ð-
mundsson; III. (Höfundur ies).
22.10 Kvö.ds.: ..Ósýnilegi mgð-
urinn" eftir H. G. Wells; XVIII.
(Indriði G. Þorsfeinsson rith.).
22.30 1 léttum tón: Islenzk dáhs-
og dæguriög. :'!rr
23.00 Dagskrárlok.
útvarpið
Föstudagur 18. ágúst
Fastir liðir eins og venjulega.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna": Tónleikar.
18.30 Tónleikar: Harmonikulög.
19.30 Fréttir.
20.00 Höfuðborgin 175 ára (sjá Af-
mælisútvarp Reykjavíkur).
21.00 Islenzk tónlist: Lög eftir
reýkvísk tónskáld.
21.30 Útvarpssagan: „-Gyðjan og
AFMÆLISÚTVARP
REYKJAVIKUR 'r“
Öldulengdir: Miðbylgjur: 217'i m
(1440 Kr/sec). — FM-útvarp á
meterabylgjum: 96 Mr. (Rás
30).
Föstudagur 18. ágúst
20.00 TJtvarp frá setningu Reykja-
víkurkynningar.
Guðsþjónusta í Neskirkju.
Setningarathöfn á .sýningarsyæð-
inu.
Að áétningarat.höfninni lokihni
verður. sýningunni iýst. Þá verða
tónleikar 'aí;hljénrplötum. ■
Svar við myndúgetraun
1. Myndi-t er af ....................
Nafn sendanda ......_•............
Heimilisfang .....................
Þjónusta m.s. Herjólfs fyrir neðan allar hellur í Þorlákshöfn
— hrakningasaga áttatíu manna hóps — heilagur Þorlákur
ákallaður — miskunnsöm matráðskona — maðurinn sem fór
á putanum — hafa allir komið fram?
HÉR KEMUR bréf frá Markúsi
B. Þorgeirssyni í Hafnarfirði.
„Eins og mörgum er kunnugt
gengur sfcipið Herjólfur milli
Reykjavíkur og Vestmanna-
eyja og hefur þar fastar á-
ætlunarferðir. Hálfsmánaðar-
lega gengur skipið til Horna-
fjarðar og hefur þá einnig
viðkomu í Þorlákshöfn.
í dag er nú liðin nákvæm-
lega vika síðan ég tók mér
fari með skipinu frá Horna-
firði til Þorlákshafnar. Mik-
ill farþegafjöldi var með
skipinu og myndi ég segja um-
áttatíu manns og allir ætluðu
t.il Þorlákshafnar.
Ég aflaði mér unplýsinga hjá
gömlum skólafélaga mínum,
Sigurði Markússyni, sem er
skipstjóri á skipinu, hvort bíl-
ar myndu ekki til reiðu fyrir
allan þennan fjölda. Hann
vissi ekki betur en svo væri.
En annað var nú uppi á ten-
ingnum, þegar við korhuigj,íi
áfangastað. Þarna reyndist,
ein stærst.a gloppa í samgöng-
um Suðurlands og önnur eins
þjónusta við saklausa ferða-
menn á vart sinn líká'nú sém
stendur.
ÞEGAR við stigum af skips-
fjöl í Þorlákshöfn sama dag
uppgötvuðum við brátt, að
þarna stóðum við allslaus og
sambandslaus við umheim-
inn.
Engir bílar, enginn gististaður,
enginn sími á vegum skipa-
afgreiðslunnar og okkur ætlað
að reika um víða velli Suður-
landsundirlendisins eins og
hraktir skipbrötsmená á nítj-
ándu öld.
- Við komum klukkan 12.50 til
Þorlákshafnar og höfðum
spurnir af aðvífandi vegfar-
anda með .hatt og smalahund
að áætlunarbíllinn Reykjavík
— Hveragerði — Þorlákshöfn
hafði lallað af stað kl. 1.15
ári minnstu vitundar um þann
fjölda, sem væntanlegur væri
eftir korter og hefði hann
náttúrlega ekki tekið nema
fimmta hlutann af farþegun-
um.
Símasa.mband var elcki fyrir
hendi til Hveragerðis. þar seni
símstöðin var lokuð t.il klukk-
an 16 og nú virtist ekki annað
til hjálpar en ákalla Þorlák
. helga og. fá þannig samband
■ gegnum efri gufuhvolfin, ef
' -slíkt mætti takast.
SKÖMMU síðar leystist þó
úr sambandsleysinu, þar sem
einn farþeginn komst á þutt-
anum inn í jéppablfreið í átt-
ina til Hverágerðis.
En suðaustan rignig var um
daginn og hvar átti að fá
húsaskjól. Við fengum þó inni
í mötuneyti Meitils h.f. og fyr-
ir einstaklega greiðasama
matráðskonu fengum við
þægilegar viðtökur og vildi ég
sérstaklega þakka þessari
góðu og miskunnsömu konu
fyrir góða aðhlynningu.
Nú segir af manninum, sem
komst til Hveragerðis um síð-
ir og hélt rakleiðis á símstöð
og náði sambandi við sérleyf-
ishafann, Kristján Jónsson,
sem þá var staddur í Reykja-
vík. Sérleyfishafinn varð yfir
sig hissa, þegar hann hafði
hlýtt á hrakningasögu fólks-
ins og hélt því fram, að hann
hefði ekki haft minnstu hug-
mynd um þessa miklu fólks-
flutninpa á vegum Herjólfs
og hefðí ekki hingáð til stað-
ið á sér að flytja fólk á þess-
ari leið. Svona ráðslag taldi
hann fyrir neðan allar hellur
og taldi það minnsta, að út-
gerðin gjörði svo vel og léti
sig vita, þegar slíkir fjölda- ■
flutningar væru á ferðinni. I
ENDA stóð ekki á þessum við-
urkennda fyrirgreiðslumanni
og sómadreng að senda nógu
stóran bíl á vettvang, sem
tafðist þó upp á Holtavörðu-
heiði vegna skátahóps og varð
p.ð skila honum á áfangastað.
En ’ nú hafði hópurinn týnt
tölunni og voru eftir aðallega
gpm:''"er.ni. konur og börn,
?/-■■'•> hu'"'u’ við að
r"í~'rt"ndi út á víð-
áft.ii Suðurlands og komst
þe(ta fólk í bæinn um síð-
ir. Vonandi hafa hirir
skilað sér í áfangastað
núna eftir viku. Bílstjórinn,
sem ók okkur í bæinn, hélt
byí. fram, að slík fyrirgreiðsla
kæVni oftar fyrir hjá skipinu
í Þorlákshöfn.
• Skipaútgerð ríkisins ætti að
taka til gaumgæfilegrar at-
hugunar þessa gloppu í starf-
semi sinni og láta ekki svona
koma fyrir aftur.“
I
Fö^tudagur 18. ágúst 1961 — ÞJÓÐVILJINN — Gl!