Þjóðviljinn - 02.09.1961, Síða 6

IÓÐVILJIHN
&tgefaiitli: Samelningarflokkur alþýöu Sósialistaflokkurinn. — Rltstiór&r:
língnús Eiarcansson (Ab.), Magnús Toríi Ólafsson. Sigurð'ur Ouðmundsson. -
Fróttarltstjórar: ívar H. Jónsson, Jón Bjarnason. - AuglýsinBustiórl: Ouðgelr
ttagnússop - Ritstjórn, afgrciðsla, auglýsij^ear, prentsmiðja: Ekólavörðust. 19.
«fm! 17-500 (S línur). Áskriftarverð kr. 45 á mán. - Lausasöluverð kr 3.00.
Prentsmlðja ÞJóðviljans h.f.
Alvarlegt ástand
Qovétríkin hafa tilkynnt að þau munl Hefja íilraun-
^ ir með kjarnorkuvopn á nýjan leik og verði nú
stefnt að því að framleiða öflugri sprengjur en nokkru
sinni fyrr. Þetta eru mikil og alvarleg tíðindi og þau
sýna bezt hversu geigvænlegt ástandið í heimsmálum
er um þessar mundir. Engum dylst hvert er tilefni
þessarar örlagariku yfirlýsingar Sovétstjórnarinnar.
Átökin í Evrópu stafa af því að Atlanzhafsbandalags-
ríkin neita að viðurkenna núverandi landamæri í Evr-
ópu og þau ríki sem mótazt hafa eftir síðustu heims-
styrjöld. Vestur-Þýzkaland krefst þess ekki aðeins að
fá að leggja allt austurþýzka lýðveldið undir sig held-
ur gerir einnig landakröfur til Póllands, Tékkóslóvak-
íu og Sovétríkjanna. Öll Atlanzhafsbandalagsríkin
neita að viðurkenna tilveru og rétt Austur-Þýzkalands;
og geri sósíalistísku ríkin friðarsamninga við austur-
þýzka lýðveldið og gangi þannig formlega frá landa-
mærum þess, hafa Atlanzhafsbandalagsríkin hótað því
opinskátt að ráðast með hervaldi inn í Austur-Þýzka-
land, til þess að þurfa ekki að viðurkenna austurþýzku
stjórnina með því að semja við hana um samgöngu-
leiðir til Vestur-Berlínar. Það hefur verið eftirlætis-
kenning vestrænna herfræðinga um skeið að hægt
myndi að afmarka afleiðingar slíkrar árásar við „venju-
leg“ vopn, en kjarnorkuvopnum yrði ekki beitt; og í
samræmi við það hefur stjórn Kennedys lagt á það of-
ur kapp að undanförnu að efla hinn „venjulega“ vopna-
búnað sinn og stórauka mannaflann í hernum. Nýjustu
yfirlýsingu Sovétríkjanna er ætlað að leggja á það
regináherzlu að kenningarnar um takmarkaða styrj-
öld með „gamaldags“ vopnum séu fásinna; verði ráð-
izt á nokkurt sósíalistísku ríkjanna með vopnavaldi
hljóti afleiðingin að verða heimsstyrjöld sem háð
verði með öllum þeim múgmorðstækjum sem tiltæk eru.
Hér er varað harkalega við, og er þess að vænta að
ýmsir þeir átti sig sem að undanförnu hafa leikið sér
að eldi með því að neita að viðurkenna staðreyndir
um ríki og landamæri.
T þessu alvarlega ástandi er ömurlegt að fylgjast með
A því hvernig ráðamenn Atlanzhafsbandalagsríkjanna
bregðast við með blygðunarlausum áróðri og leyfa sér
jafnvel siðferðilega dóma; meira að segja valdamenn
Bandaríkjanna sem einir hafa beitt kjarnorkuvopnum
og myrt hundruð þúsunda varnarlausra manna. Allir
muna að það voru Sovétríkin sem beittu sér fyrir því
að kjarnorkuvopnatilraunum væri hætt með einhliða
aðgerðum 1958, en Atlanzhafsbandalagsríkið Frakkland
hefur haldið tilraunum sínum áfram engu að síður.
Allir vita að Sovétríkin hafa ekki aðeins lagt til að öll
kjarnorkuvopn yrðu eyðilögð, heldur skyldu herveldin
afvopnast gersamlega, og fylgdu Sovétríkin þeim til-
lögum eftir með umfangsmikilli einhliða afvopnun. En
samningatilraunir um algert bann við kjarnorkuvopn-
um og um afvopnun allra ríkja hafa engan árangur bor
ið, heldur hafa Atlanzhafsbandalagsríkin að undanförnu
haft frumkvæði að nýju vígbúnaðarkapphlaupi og haft
í frammi harkalegustu ögranir til framdráttar þeirri
stefnu sinni að unnt sé að breyta landamærum og
ríkjaskipan í Evrópu. Því aðeins er hægt að semja að
gagnkvæman vilja skorti ekki og báðir aðilar viður-
kenni óhjákvæmilegar staðreyndir.
Ítök stórveldanna eru ógnarleg og sýna glöggt að
valdstefnan leiðir aðeins óumræðilegar hættar yfir
mannkynið. Aldrei hefur verið brýnna en nú að al-
þýða manna um heim allan sameinist um að kveða þá
stefnu niður að fullu og öllu. Fyrir okkur íslendinga
er átakanlegt til þess að vita að hið vopnlausa friðar-
rrki okkar skuli hafa verið gert aðili að þessum átök-
um og sé í bandalagi við þá sem ógna heimsfriðniun.
með landvinningakröfum í Evrópu; öll framtíð okkar
er háð því að þeim kröfum verði. endanlega hnékkt. - m
ta dag og til þess hefur
lijggjaíinn ællað honum 3 tíma
á dag. Kennarinn er því svo
sannarlega ekki búinn með
sinp vinnudag, þótt hann fari
héim úr skólanum. Og þessir
þrír tímar nægja engan veginn
til þe-ssarar vinnu, þegar um .er
að ræða erfiða kennslu. Lög-
gjafinn héfur líka gert sér grein
fyrir þessu, því ákvæði eru um
greiðslu fyrir heim.avinnu, ef
um er að ræða óvenjumikla
íslenzku- og reikningskennslu.
Þessi greiðsla mun þó varla
fara fram úr 250 krónum á
mánuökV: v.
Það mun varla óalgengt að
kennafar ; þurfi að sitja yfir
verkéfnuifi s.ínum fram á kvöld,
þcgar að’iir launþegar geta not-
að timann til hvíldar og
skcmmtuttar. ..
Eins og kennsludegi okkar er
háttað nú/þurfum við að kenna
állt að -6 mísmunandi náms-
Pétur SumarliSason:
1. grein
og búdrýgindi

Á sl. vori birtust hér í blað-
inu greinar eftir Pétur Sum-
arliðason um Iaunakjör kenn-
ara. Nú hefur hann ritað
fieiri greinar um þctta efni og
birtist sú fyrsta hér á síðunni.
Flestar launastéttir ríkisins
vinna hvern virkan dag ársins
að fráteknu sumarfríi, þ.e. þeir
mæta á sínum vinnustað.
Barnakennarar eru víst þeir
einu, sem eru 3—6 mánuði árs-
in-s víðsfjarri sínum vinnuvett-
vangi. í síðasta kafla gerði ég
nokkra grein fyrir þessu, en
Ipó mun varla saka að minn-
ást á það aftur.
Ég sagði bar að kennari við
9 mánaða skóla teldist ársmað-
Ur í starfi þannig, að hann
st.arfar að beinni kennslu í 9
mánuði, honum hlýt.ur að reikn-
ast um brigeia vikna sumar-
frí og þar að auki hafa mér
fróðari menn um þessi mál
saet mér að einhvers staðar í
gömlum ákvæðum eða greinar-
gerðum sé svo til ætlast af
ríkisvaldinu, að kennarinn noti
þá rúmu tvo mánuði. sem eftir
eru af starfsárinu, til þess að
sækia námskeið og vinna að
undirbúningi næsta starfsárs.
Ég mun ræða þessi mál ein-
göngu með hiiðsión af kennara
við 9 mánaða skóla. hef gert
áður grein fyrir styttri skólun-
um.
Það ent einm.itt bessir þrír
sumarmánuðir, sumarfríið þar
innifalið, sem almennt er tal-
ið að kennarar hafi kauo án
starfs og geti því notað til þess
að vinna á tvöföldu kaupi.
Það mun og lengi hafa verið
svo. að kennarar s.iálfir hálf-
skömmuðust sín gagnvart þessu
atriði, jafnvel skildu þetta hin-
um almenna skilningi um kaup
fyrir ekki neitt.
Nú mun það ek.kert einstakt
fyrirbrigði, að menn vinni í
sumarfríinu sínu og varla hef
ég heyrt neinni stétt ámælt
fyrir það.
Hitt er alveg rétt, að kenn-
arar hafa ekki almennt notað
kennsluhléið á þann hátt, sem
löggjafinn mun hafa til ætl-
azt, heldur yfirleitt reynt að
nota þennan tíma til tekjuöfl-
unar, -vitanlega að meira eða
minná leyti á kostnað starfsins.
En það er alrangt, að við vild-
um ekki gjarnan láta þessa
sumarvinnu eiga sig og vinna
heldur að því er snertir beint
okkar starf. Við höfum bara
yfirleitt ekki talið okkur hafa
efni á því, og má hver lá okk-
ur það sem vill.
Staðreyndin er sú, að kenn-
arar eru kannske eina ríkislaun-
aða stéttin, er ekkert sumarfrí
tekur sér, og er það ábyggi-
lega ekki heppilegt, hvorki fyr-
ir kennarana sjálfa, né börnin,
sem þeir eiga að umgangast.
Þessir tveir mánuðir, sem
segja má, að við svíkjumst frá
starfi, því ég geri ráð fyrir
að almenningur upni okkur
sumarfrís á við aðrar stéttir,
þessir tveir mánuðir eru öfund-
arefnið og það, sem talið er af
almenningi, að við höfum fríð-
indi fram yfir flesta aðra þegna
þjóðfélagsins. Staðreyndin er
sú, að fæstir okkar taka þessa
sumarvinnu .með glöðu geði, við
vitum að hún hefnir sín á
næsta vetri, en flestir okkar eru
tilneyddir og víst er, að þeir
sem eru við styttri skólana
komast á engan hátt hjá því.
En möguleikar okkar til
þessarar sumaratvinnu eru oft
litlir, það má ekki miklu
muna, svo ekki sé fullráðið í
flesta sumarvinnu, þegar skóla
er lokið. Þetta atriði hefur bein-
línis haft áhrif á það, að þar
sem styttri skólarnir eru, æskja
kennarar ekki eftir íyllsta
kennslutíma, vegna þess hversu
erfitt er um vinnu er kemur
fram á sumarið. Sú staðreynd
er tæpast glæsileg, né heppi-
leg fyrir viðkomandi fræðslu-
héruð.
Að vinna sumarfríið sitt og
þann tíma, er ætti að skila okk-
ur undirbúnum undir starf
næsta vetrar eru og líka okk-
ar einú búdfýgindi, éða launa-r
uppbót, um enga aðra er að
ræða.
En hvernig hafá'1 svo hinar
ýmsu launastéttir i’íkisins bætt .
launakjöt-' sín,:'án: 'þessrráðÐJlaun+i :j ;
in hafi hækkað :íá laúnaskrá?
Jú, þáð hafai;þaér gert' me'ð
ýmiskonar samningum við viðc:
komandi aðilá’.1 >í»að erú ýmis+..
konar fríðí'ndí í fatnaði, fai’T,.:
gjöldum, 'Styttúm vinttutíma,
aukavinnu á fuilu- eftii'Vinnu- •
kaupi; gréiðslu á ailskonar.
aukakostrtáði er af starfinu .
leiðir; 12 "fnánuði':gfeiddá með,.
13 mánáða- iáúrfurtt,' ým'iskonar •
styrkir og; fjöldá margb ann- •
að, sem ég' eí' ekkÞ’nógú: kunn- ;
ugur 'til áð' te'Tja úpþ:" Þessi
aukafríðiridi '' erti" hjá' 'ýmsum
orðin állv'étuleg uúþþbót á hin
skráðú íáún vfðkofnandr ' starf--
stéttar og eru fæstum að fullu.
kunn, nérna þeim “éinum er
að þefm búa:
Á mótf’ þesstr kémur svo það, ;
sem óft ev Vitnað' til, hin ýmsu
frí skóiáttná' að'‘Vétrinum. Lög-
gjafinn hefur ákvéðið þéssi frí
og þótt okkur kennurum finn-
ist sum þéírra' máske óþarf-
lega íong má 'þó...hafá 'það í
huga, áð þetto éru h’já rnörgum .
- 1
einu .fríin á árinu, og finnst
mér áð við seum yél’ að þeim .
komnir.
Ég get efcki skilið við þenn-
an þátt, án þéss áð fara nokkr-
um orðúm um raunverúlegan.
vinnudag kénnáí’á, því hann er
sannaníega ’nokkí'ú óhægari en
flestrá, annarra, er téljást emb-
jI ^<4 V 'i t , I l i ’.'i j «_• s *j:'l i
ættisrrjenn rikisins.
Flestir. launþegar .. iríkisins
ijúka hdegi -sínum með sam-
felldri vinnu á vinnustað. Þeg-
ar farið er heim, er vinnudegi
lokið og maðurinn ræður sín-
um tíma eftir.það. óí.
Eins og ég. minntist .á áður.
^eru stundaskrár' kenrtara oft
svo óhægar, að þeir hafa ekki
lokið sinni kennsiu fyrr en
klukkan 4r+-7:e.h,'.'Þá eiga þeir
eftir að vinna úr verkefnum og
ganga frá undirbúningi undir
greinar -á degi hverjum og
hver ein, þessara stunda þarf
sinn undirbúning, fyrir utan
úrvinnsUp verkefna og prófa.
Jýú ,ypit, ég , að, almenningur
'.fekutt.-.T^firlpit^ ekki mark á
orðuitt mínum um þessa miklu
heimavi^jiu, , margir álíta að
hún sé- hreint ekki svo mikil,
það sé yfirleitt hægt að vinna
aþt yiðvrkjandi kennslunni í
sjáifum tímanum. Foreldrar
munu líka segja, a.m.k. sumir
hyprjir, ,aö það sé aldrei farið
yfir bækur barnanna, hvorki
stíja, .reiknjng né annað og get-
. ur það ^þjndum yerið rétt, þótt
hit,t. sé oftar staðrpyndin, að
við. hþfufn, orðið að taka upp
annað vin.nulag til þess að
létta á; hejmavinnnnni. Hinu er
•svp, .hplfjur .ekfcj að leyna, að
sú, . undjrbúningsvinna, sem
nauðsynlegt er. að inna af hendi.
er auðvitáð mjög misjöfn og
stundum engin, og geta þar leg-
ið til nrargar ástnjður og auð-
• vitáð er, þiisj^afn sauður í mörgu
fé á.meðal kepnara engu síður
en. anijarsstaðar. .
Áð lokum þetta. Sumarvinna
kenríara á ahttennum vinnu-
fnáfkaði éV mjög almenn og hún
stafáf" aq lángméstú leyti af
lélégurh'Táunákjörúm. Með nýiu
láúnálögUnum 'var" ætlazt til
þess ,af hálfu löggjafans, að
það væri tryggt áð kennarar
. þyrftu ’efekY'áð vinna áðra vinnu
yfjr þes-sa manuði; var talið
nauðsýníegt a'ð trýggia kenn-
urura næga hviTd eftir þreyt-
andí vetrárstárf. Þetta hefur
ekki tekizt óg afleiðingin er
sú að.kertnarar mæ.ta til starfs
aði.hausti meira og minna út-
ke.Vrðir eftir sumarvinnuna.
Getur það varla talizt hepnilegt.
en j svornmun verða framvegis
á meðan launak j ör kennara eru
eklíi/stórlega bætt,
• Ég Tæt • þetta nægja um fríð-
índi. kerinara. en næst er svo
a;ð athnga hveriar afleiðingar
hin lélegu launakjör hafa haft
og wiuiT ég gera því, nokkur skil
í næstu'grein. f f'; ajj:
£) — ÞJÓÐVILJINN-í- Laugardagur 2. september 1961
Haraldur Jóhannsson, hagfrœSingur:
Efnahagsbandalag Evrópu
var sett á stofn með samningi,
undirrituðum í Róm 25. marz
1957. Efni samnings þessa, sem
oft er nefndur Rómarsamning-
.urinn, verður rakið í grein
þessari, eins og kaflaskipting
og fyrirsagnir samningsins
segja til um.
I.
Rómarsamningurinn skiptist
í hluta, kafla og kapítula, eins
og hér segir:
AÐFARAORÐ;
FYRSTI HLUTI: GRUND-
VALLARREGLUR
ANNAR HLUTI: GRUND-
VÖLLUR BANDALAGSINS.
I. kafli — Frjáls fiutningur
vara
1. kapítuli. Tollabandalag
i. atriði: Afnám tolla milli
aðildarríkjanna
ii. atriði: Setning sam-
eiginlegra tolla.
2. kapítuli. Afnám hafta á
viðskiptum milli aðildar-
ríkjanna
II. kafli — Landbúnaður
III. kafli — Frjáls tilflutningur
manna, þjónustu og auðmagns.
1. kapítuli. Verkamenn
2. kapítuli. Réttur til at-
vinnurekstrar
3. kapítuli. Þjónusta
4. kapítuli. Auðmagn
IV. kafli — Samgöngur
ÞRIÐJI HLUTI: STEFNA
BANDALAGSINS
I. kafii — Sameiginlegar reglur
1. kapítuli. Reglur um sam-
keppni
2. kapítuli: Ákvæði um rik-
isfjármál
3. kapítuli. Samræming
laga
II. kafli — Stefnan í efnahags-
málum
1. kapítuli. Stefnan .með til-
liti til tilhneiginga í efna-
hagslegri þróun
2. kapituli. Greiðslujöfnuð-
urinn
3. kapítuli. Stefrtan í við-
skiptamálum
III. kafli — Stefnan í félags-
málum
1. kapituli. Ákvæði úm fé-
jlagsmál
2. kapítuli, Félagsmálasjóð-
ur Evrópu
IV. kafli — Framkvæmda-
banki Evrópu
FJÓRÐI HLUTI: TENGSLIN
VIÐ LÖND OG LANDSSVÆÐI
í ÖÐRUM HEIMSÁLFUM
FIMMTI HLUTI: STOFNAN-
IR BANDALAGSINS
I. kafii — Ákvæði um stofn-
anir
1. kapituli. Stofnanir
2. kapítuli. Ákvæði sámeig-
inleg allmörgum stofn-
unum
3. kapítuli. Efnahagsmála-
og félagsmálanefndin
II. kafli — Fjármálaleg ákvæði
SJÖTTI HLUTI: ALMENN Á-
KVÆÐI OG LOKAÁKVÆÐI.
n.
AÐFARAORÐ
í aðfaraorðum segir, að þjóð-
höfðingjar aðildarríkjanna sex,
Belgiu, Vestur-Þýzkalands,
Frakklands, Ítalíu, Luxemborg-
ar og Hollands,séu „staðráðn-
ir að leggja grundv. að nánari
tengsJum þjóða Evrópu, hafi
ákveðið að tryggja efnahags-
legar og félagslegar framfarir
landa sinna með sameiginleg-
um aðgerðum til þess að lyfta
hindrunum, sem skipta Evr-
ópu‘‘ . . . (og) „láta sér ekki
dyljast, að afnám ríkjandi
takmarkana krefst sameigin-
legra aðgerða til þess að
tryggja stöðuga útþenslu, jafn-
vægi í viðskiptum og sann-
gjarna samkeppni“, (og) „er
umhugað um að styrkja sam-
bönd hagkerfa (landa) . sinna
og tryggja samræmda þróun
með því að draga úr þeim mis-
mun, sem er milli hinna ýmsu
svæða, og létta undir með
þeim, sem ekki hefur miðað
íram til jafns við aðra, sem
betur hefur vegnað“ .. . (og)
„hyggjast treysta samstöðu þá,
sem knýtir saman Evrópu og
lönd hennar í öðrum heims-
álfum i samræmi við grund-
vallarreglur stofnskrár Samein-
uðu þjóðanna; (og) eru ein-
ráðnir að styrkja stoðir frið-
ar og frelsis með því að koma
á þessum samruna verðmæta
sinna, og hvetja aðrar þjóðir
Evrópu, sem aðhyllast hug-
sjónir þeirra að ganga til liðs
við þá í viðleitni þeirra“.
FYRSTI HLUTI: GRUND-
VALLARREGLUR — (Greinar
1—8)
Efnahagsbandalag Evrópu
felst í eftirfarandi aðgerðum,
starfsemi eða samræmingu; (að
segir í 3. grein):
(a) afnámi tolla og hafta milli
aðildarríkjanna á innflutn-
ingi og útflutningi vara;
og annarrar íhlutunar á-
þekkrar;
(b) setningu sameiginlegra
tolla og upptöku sameig-
inlegrar stefnu í verzlun-
armálum gagnvart öðrum
löndum;
(c) afnámi hindrana milli að-
ildarrikjanna gegn frjáls-
um tilflutningi manna,
þjónustu og auðmagns;
(d) upphafi að sameiginlegri
stefnu í landbúnaðarmál-
um (og fiskveiðum);
(e) upphafi sameiginlegrar
stefnu í samgöngumálum;
(f) stofnsetningu kerfis til
tryggingar því, að sam-
keppni skuli ekki teppt
innan Efnahagsbandalags-
ins;
(g) samræmingu stefnu aðild-
arríkjanna í efnahagsmál-
um og úrbótum á misvægi
í greiðslujöfnuði þeirra;
(h) samræmingu laga þeirra
að svo miklu leyti, sem
nauðsynleg er til starf-
rækslu Efnahagsbanda-
'lagsfn^)
(i) stofnun Félagsmálasjóðs
Evrópu til þess að bæta
atvinnuskilyrði verka-
manna og til þess að
stuðla að bættum lífskjör-
um þeirra;
(j) stofnun Framkvæmdabanka
Evrópu til þess að auð-
velda atvinnulega út-
þenslu í Efnahagsbánda-
laginu; og
(k) tengingu landa og lands-
svæða í öðrum heimsálfum
við Efnahagsbandalagið
með tilliti til aukinna við-
skipta og þátttöku í við-
leitni þeirra til efnahags-
legrar og félagslegrar
framþróunar.
Efnahagsbandalagið mun
setja á laggirnar stofnanir til
þess að fylgjast með því, að
bandalaginu verði komið á fót,
eins og samþykktir þess mæla
fyrir. Stofnanir þessar eru, (að
segir í 4. grein);
fulltrúaþing,
ráð,
framkvæmdanefnd,
dómstóll.
Haraldur Jóhannsson
Efnahagsmála- og félagsmála-
nefnd verður komið upp til
ráðgjafar ráðinu og fram-
kvæmdanefndinni.
Efnahagsbandalaginu skal
komið á fót á 12—15 árum.
Þessu millibilsástandi skal
skipt í þrjú skeið. Og hið
fyrsta þeirra varir fjögur til
sex ár.
ANNAR HLUTI: GRUND-
VÖLLUR BANDALAGSINS
I. kafli — Frjáls flutningur
vara (Grein 9—37)
Inngangsákvæði. Efnahags-
bandalagið er grundvallað á
tollabandalagi, sem nær til
allra vara, (að segir í 9. grein),
en í tollabandalagi' felast í
fyrsta lagi bann við tollum á
útfluttum eða ínnfluttum vör-
ummilli aðildarríkjanna og öll-
um gjöldum, sem hafa sömu á-
hrif og tollar; og í öðru lagi
upptöku sameiginlegra tolla
gagnvart öðrum löndum.
1. kapítuli. Tollabandalag. i.
atriði; Afnám tolla milli aðild-
arríkjanna. Ákvæðin um af-
nám tolla eru tvenns konar, A.
um verndartolla, B. um tekju-
tolla. Ákvarðanir og fyrirmæli
um tolla eru miðuð við tolla,
eins og þeir voru 1. janúar
1957.
A. Um verndartolla. Vernd-
artollar skulu lækkaðir i þess-
um áföngum, (að segir í 14.
grein);
(a) Á fyrsta skeiði millibils-
ástandsins verða tollar
lækkaðir fyrsta sinni ári
eftir gildislöku samnings-
ins; öðru sinni verða toll-
ar lækkaðir 18 mánuðum
síðar; þriðja sinni verða
tollar lækkaðir í lok
fjórða ársins frá gildistöku
samningsins.
(b) Á öðru skeiði millibils-
ástandsins verða tollar
fyrsta sinni lækkaðir átj-
án mánuðum eftir upp-
haf skeiðs þessa, öðru
sinni átján mánuðum síð-
ar; og þriðja sinni ári síð-
ar.
(c) Þeir tollar, sem eftir
standa, skulu lækkaðir á
þriðja skeiði millibilsá-
standsins, eins og ráð
bandalagsins ákveður að
fengnum tillögum fram-
kvæmdanefndarinnar.
Um upphæð tollalækkana eru
þessi fyrirmæli, (að segir í 14.
grein); Fyrsta lækkunin skal
nema í% af upphæð tolla á
sérhverri vöru; en síðari lækk-
anir skulu miðaðar við, að
tollatekjur aðildarríkjanna
lækki um 10%. Tollar á engri
vöru skulu samt lækkaðir
minna en 5% hverju sinni.
Ennfremur er tekið fram, að
tollar, sem eru svo háir, að
þeir verða enn yfir 30% að
tollalækkununum loknum skulu
hverju sinni lækkaðir um að
minnsta kosti 10%.
Fyrir lok fyrsta skeiðs miili-
bilsástandsins skulu aðildar-
ríkin hafa afnumið tolla á út-
fluttum vörum.
B. Um tekjutolla. Um afnám
tekjutolla gilda sams konar á-
kvæði og um afnám verndar-
tolla. Tollar þessir skulu hverju
sinni lækkaðir á sérhverri vöru
um að minnsta kosti 10%,
(að segir í 17. grein).
ii. atriði: Setning sameiginl.
tolla. Efnahagsbandal. kveðst
reiðubúið að ganga til samn-
inga við önnur ríki um tolla
milli þess og annarra landa
lægri þeim en það gæti að öðr-
um kosti sett, (að segir í 18.
grein).
Hæð sameiginlegu tolla Efna-
hagsbandalagsins gagnvart öðr-
um löndum skal vera jöfn ein-
földu meðaltali hinna fjögurra
tollsvæða bandalagsins, að sett-
um nokkrum fyrirvörum, (að
segir í 19. grein). Fram-
kvæmdanefndin skal innan
tveggja ára frá gildistöku
samningsins kveða á um, að
hve miklu leyti skal tekið til-
lit til tekjutolla við ákvörðun
hinna sameiginlegu tolla
bandalagsins, (að segir í 22.
grein).
Sameiginlegu tollum Efna-
hagsbandalagsins skal á komið
í þessum áföngum, (að segir
i 23. grein):
(a) Þegar ekki er meira en
15% mismunur á verandi
tollum á einhverri vöru og
_hinum væntanlega sameig'-
inlega tolli, skal hinn sam-
eiginlegi tollur taka gildi
í lok fjórða ársins frá
gildistöku samningsins.
(b) Á öðrum vörum en þeim,
sem heyra undir lið (a)
skal mismunur á verandi
tollum og væntanlegu sam-
eiginlegu tollunum skert-
ur um að minnsta kosti
30% í lok fjórða ársins
frá gildistöku samningsins.
(c) í lok annars skeiðs milli-
bilsástandsins skal mis-
munur verandi og vænt-
Framhald á 10. síðu.
Laugardagur 2. september 1961 — ÞJÓÐVILJINN —