Þjóðviljinn - 02.09.1961, Síða 11

[ Budd Schulberg:
[ (The harder they fall)
sta'ða hennar í þjóðfélaginu og
fáguð framkoma söguhetjanna
hennar, allt þetta hafði orðið
fil þeSS að hún leit Nick og
grófgerða félága hans öðrum
augum én áður.
,.Sjáið þið Ruby,“ sagði Nick
hlæjandi. „Nú er hún hrædd
um að ég verði mér til skamm-
ar fyrir framan Albert.“
Albert var að bera nauta-
Steikina um aftur, en þess sá-
ust engin merki í andliti hans
að nafn hans hefði verið nefnt.
Hann rétti stóra silfurfatið að
Nick og Nick sagði: „Þér hald-
ið þó ekki að ég sé róni, þótt
ég éti með hnífnum og sé
snöggklæddur, er það Albert?“
„Nei, herra minn,“ sagði Al-
bert Qg gekk með fatið til
Quinns, sem tryggði sér þrjár
sneiðar í viðbót og haug af
kartöflum.
„Hvað segirðu um þetta,
Ruby?‘‘ hrópaði Nick yfir borð-
ið. ,,Sá bezt klæddi i búlunni
stendur með mér.“
Nick gat vel hagað sér bet-
ur, ögn betur að minnsta kosti
þegar hann .vildi, en stundum
þótti honum gaman að vera
óheílaður til að skemmta vin-
um sínum og stríða Ruby. Það
kom ekki alveg heim við fínu
fötin hans og „Stílinn“ sem
hann keppti svo að því að ná,
ekki heldur við afstöðu hans
til Rubyar. F>rst í stað furð-
aði ég mig dálitið á þessu, en
loks komst ég að þeirri nið-
: urstöðu að ástæðan til þess að
Nick nyti þess stundum að
draga sjálfan sig í svaðið,
, væri sú að það undirstrikaði
mikilleik hans. Hann gaf þessu
venjulega útrás þegar hann
trónaði við borðsendann heima
hjá sér, meðan tuttugu og
þrír gestir tróðu í sig af máls-
j verði sem fullnægt hefði hin-
■ um gráðugasta matháki. Það
■ var eins og hann vildi segja:
..Sjáið þið bara, gleymið ekki
hver er húsbóndpn á þessu
i landsetri, með marmarastytt-
: um og smókingklæddum bryta
og eigin frystihúsi — það er
enginn annar en Nick Latka
1 — bullan úr Henry stræti.“
Þegar við 'risu.m loks upp
frá borðum efftr klukkutíma
t át, kom Nick og lagði hönd-
ina á öxl mér. ,,Ég þarf aðeins
að tala við þig“, sagði hann.
„Við skujum koma út í sól-
skýlið“. -j.
Sólskýlið vájr/ við hliðina á
' sundlauginni. Það var hring-
í njyp.dað hús, með gipsskreyt-
• ing^n,,og.,þs(ldaust. Inni voru
dýnur sem hægt var að liggja
| á i sólbaði, og nuddbekkir.
; Niek' afklagijldi.; sig og lagðist
, á bakið á eina dýnuna. Svo
dró hann djúpt andann eins
;og hann vildi anda að sér
; sól og lofti í senn. Hann var
brúnn um allan kroppinn og
Tiarh réít"Tjöfhándi vel út af
manni á fimmtugsaldri, hann
var grannur og stæltur um
allan kroppinn, nema hvað
vottaði fyrjr byrjandi ístru.
„Segðu Slátraranum að ég
vilji tala við hann“, sagði
Nick.
Ég gekk út fyrir og kallaði
á Slátrarann og hann kom
hlaupandi í skyndi. „Hvað get
ég get gert fyrir þig, séffi?“
sagði hann.
„Sólolíuna,“ sagði Nick.
„Sæktu líka flösku handa
Eddie.“
Slátrarinn rétti mér flösku
og fór að nudda qlíunni inn í
bringuna og axlirnar á Nick.
Ég leit á miðann. „Apolloil11,
stóð þar. „Þú verður ekki bara
brúnn af þessari olíu, þú fyll-
ist af vítamínum um leið,“
sagði Nick. „Hún fer inn í
svitaholurnar og er alveg
fyrsta flokks. Hún er frá sama
fyrirtækinu og raksprittið
sem ég gaf þér.“ Aftur dró
hann andann djúpt, andaði að
sér sól og lofti. „Lengra nið-
ur, Slátrari. Það spillir ekki
að fá svolítið þar líka“. Hann
deplaði augunum framaní mig.
Meðan Slátrarinn neri lærin
á Nick, sagði Nick: „Jæja, við
skulum snúa okkur að efninu.
Fékkstu eitthvað að moða úr
hjá Acosta?“
„Já, það var feikna róman-
tískt hvernig hann fann Toro
Molina,“ sagði ég.
„Við viljum ekki þetta lang-
dregna sull“, sagði Nick. „Þú
þekkir þetta eins vel og ég.
Hnefaleikar eru lifandi sport.
Strákarnir sem trekkja fyrst
og fremst eru ekki alltaf beztu
boxararnir, en það eru þeir
stærstu. Auðvitað spillir það
ekki að stór lurkur kunni að
brúka hanzkann — en það er
aðalatriðið að nafnið sé vel
valið. Eitthvað í áttina við
Greb, Vindmyllan frá Pitts-
burg, eða Firpo, Villinaut
Pampasssléttunnar. Við þurf-
um aðl finna eitthvað sem
gengur í augun á mannskapn-
um. Geturðu ekki fundið fínt
nafn?“
,.Tja,“ saeði ég hálfpartinn
í gamni. i.,Víð :§ætum auðvitað
ka'lað hanií’dMolina, Risann úr
Anflesfjölluur.'.';..
Nick setíist upp og horfði á.
mig. „Það er sko ekki svo af-
leitt. Risinh' ö'r Andesfjöllum.“
Hann endurtók nafnið. „Það
hljómar .vél’'Kkel égnsegja þér.'
svei mér ef við erum ekki
strax farnir að græða. Haltu
áfram að hugsa.“
„Kannski væri hægt að hafa
þétta svó.ná“, sagði ég ogi
mælti af. munni fram: „Frá
Argentínu kom Villinaut Pamp-
assléttunnar á sínum tíma og
sigraði Dempsey og hafði
næstum hréppt heimsmeistara- ;
titil. Nú kemur skjólstæðingur ,
hans, nsinn~"® ' Ahdesfjöllum,’
til að hefna hinnar miklu fyr-
irmyndar, Luis Angel Firpo.“
„Áfram, ljúfurinn,“ sagði
Nick. ,,Þú mátt ekki þagna, þú
liggur þarna og kjaftar fram
fullan hlandkopp af peningum
handa okkur.“
Mér fannst alveg eins hægt
að orða það strax. „Heyrðu
mig, Nick,“ sagði ég. „Ég held
að Acosta sé ekki mjög ánægð-
ur með sinn hlut“.
„Er nokkur sem segir að
hann eigi að vera ánægður?“
sagði Nick.
„Nei,“ sagði ég. „En hann er
samt búinn að leggja mikla
vinnu í þetta, karlskinnið. Það
er hann sem uppgötvaði Mol-
ina og tók áhættuna og ...“
„Þú vorkennir honum
kannski svo mikið að þú vilj-
ir eftirláta hQnum tíu prósent-
in þín?“
Lífið var mun auðveldara
þegar maður var á sama máli
og Nick.
„Nei,“ sagði ég, „en ...“
„Þessi brilljantínnaggur,“
sagði Nick, sem var snilling-
ur í að heyra ekki það sem
sagt var, þegar honum líkaði
það ekki. „Maðurinn hefur
bókstaflega engin sambönd,
hann getur ekki einu sinni
komið Molina inn á kamrana
í Madison Garden. Ef við
lendum í einhverjum vandræð-
um með hann, þá pökkum við
honum inn og sendum hann
heim.“
Hann velti sér á magann
og lét Slátrarann nudda á sér
bakið. „Skiptu þér ekki af þvi
sem þér kemur ekki við“, sagði
hann. „Ég skal sjá um mín
mál“.
Þegar við stóðum upp og
gengum út aftur, voru allir
samankomnir umhverfis sund-
laugina. Spilamennimir voru
enn komnir á kaf í gin
rummy við borð undir sólhlíf-
inni. Loksins var heppnin með
Barney Winch. „Ekki nema
tvo,“ sagði hann o.g leit til
himins í uppgjöf. „Þegar ég
segi gin, þá hefur hann ekki
nema tvo. Hvað hef ég gert
til að verðskulda svona með-
ferð?“
Gus Lennert og synir hans
þrír voru að leika baseball á
flötinni. „Senter, pabbi,“ hróp-
iaði sá yngsti. Quinn lá sofandi
í sólstól með stráhattinn yfir
andlitinu. Latka yngri og gest-
ur hans voru aftur komnir út
á tennisvöllinn. Beta synti leti-
Tímaiit Alþýðusambandsins
VINNAN
ER N Ý K O M I N Ú T.
Aðalefni: Verkfallasumarið mikla, ítarleg grein um
vinnudeilur sumarsins og viðhorf að verkfallslokum.
Alþýðusambandiö milljónamæringur í fcgurðarverðmæt-
um, grein um Listasafn Alþýðusambands íslands ásamt
ræðum Tómasar Guðmundssonar og Hannibals Valdimars-
sonar við opnun málverkasýningar. Einnig útvarpsþátt-
ur Helga Hjörvars um gjöf Ragnars Jónssonar til Al-
þýðusamtakanna.
— Alþýðusambandið flytur í ný húsakynni. — Skrif-
stofa Alþýðusambands íslands frá upphafi. — Hefnd
eða réttlæti og fleiri greinar.
Ný kaupgjaldsskrá er í heftinu. Kápan er litprentuð í
fjórum litum.
ALÞÝÐUSAMBAND ISLANDS.
Belgrcd ráðstef na
Framhald af 1. síðu.
ur væri takmarkið að vinna að
því að hernaðarbandalög stór-
veldanna yrðu leyst upp, jafn-
framt því sem alþjóðleg deilu-
mál verði leyst á vettvangi
Sameinuðu þjóðanna. Tito lauk
máli sínu með því að segja að
ráðstefnan væri ekki haldin til
þess að lýsa yfir samstöðu með
kapítajískum eða sósjalískum
rikjum, heldur yrði tekin af-
staða til mála í samræmi við
skoðanir frjálsra, óháðra ríkja
í þágu friðar Qg mannúðar. M.a.
munum við setja fram þá kröfu
að nýlenduskipulagið verði af-
numið fyrir fullt og allt,
Tvö þýzk ríki.
Súkarno, forseti Indónesíu,
sagði í sinni ræðu, að almenn
skynsemi mælti með því að við-
urkennt yrði fullveldi beggja
þýzku rikjanna þegar j stað,
þar sem tilvera þeirra væri
staðreýnd. Heilbrigð skynsemi
krefst þess einnig að stórveldin
geri Berlín ekki að stórhættu-
legu bitbeini í pólitískri og
hernaðarlegri baráttu. í.búar V-
Berlínar eiga að fá að ráða sín-
um málum sjálfir, og þetta ætti
að vera hægt aðeins ef bæði
ríkin eru viðurkennd. Ef Sovét-
ríkin vilja gera friðarsamning
við Austur-Þýzkaland, því
skyldu þau þá ekki mega gera
það. Stórveldin ættu að setjast
að samningaborðinu nú þegar
og gera sér ljósa ábyrgðina sem
þau bera gagnvart öllum heim-
inum. Súkarno mælti með því
að Asju- og Afríkuríkin fengju
aukna hlutdeild í stjórn stofn-
anna SÞ.
Nasser, forseti Sameinaða
arabalýðveldisins, sagði að það
væri hryggilegt að Sovétríkin
skyldu ætla að hefja kjarna-
vopnatilraunir að nýju. Hann
gagnrýndi Frakka einnig harð-
lega fyrir kjarnavopnatilraunir
þeirra í Sahara undanfarið.
Ibrahim Abboud, forseti Súd-
ans, lagði til að öll Afrika yrði
gerð að hlutlausu svæði, þar
sem bönnuð væru kjarnavopn,
og tilraunir með þau.
Krústjoff hefur sent ráðstefn-
unni sérstakan boðskap. þar
sem hann túlkar skoðanir og
aðgerðir Sovétríkjanna varðandi
heimsmálin.
Sa«mavé!avi6cierðir
fyrir þá vandláiu.
SYLGIA
Laufásvegi 19,
Sími 1 - 26 - 56.
Bæjaryfirvöld Hafnfirðinga fá orð í eyra — almenningssal-
erni við höfnina — mætti cklti koma þarna upp steypiböð-
um — höndlun á smávörum og símaþjónustu.
HÉR birtist bréf frá Markúsi
B. Þo.rgeirssyni í Hafnarfirði.
„Heilir og sælir Hafnfirð-
ingar.
•». Nú .langar ,mig .til- .þess; að
, kvgbba í mínum bæjaryfir-
völdum og öðrum veraldleg-
um stoðum í bænum.
Það var gleðilegt tímanna
tákn, að bæjaryfirvöldin
skyldu rumska á þeirri þörfu
framkvæmd að koma upp al-
menningssalerni í Verka-
mannaskýlinu við höfnina.
Margir eiga erindi niður á
bryggju eða með höfninni,
hæði menn og konur, og
náttúran niðurskipað svo vís-
dómslega, að snarlega getur
staðið illa á fyrir mannfólk-
inu og heldur dapurlegt að
sinna slíkum þörfum á opin-
berum vettvangi i fjölförnum
umferðaæðum.
Ég tel hér vel á stað farið.
Þarna eru salerniií-yrir bæði
konur og , karla og .húsverðir
frá kl. Q^á^motgijana til kl.
10 á kvöfdin.
«4?; - ’ , .
EN hér skulum við ekki nema
staðar og langar mig til þess
að koma fram með tillögu til
bæjaryfirvaldanna o,g hér sé
gert betur.
Það sðih ég tel að þurfi að
koma til viðbótar eru, steypi-
böð (sturtur fyrir 6 til 8
menn) svo að sjómenn og
verkamenn geti farið j bað á
þeim tíma sem opið er. Það
þarf ekki að byggja nema
smáviðbótarbyggingu upp
með Verkamannaskýlinu að
sunnanverðu, svo að hægt
sé að koma upp þessum al-
menningsböðum.
Margir munu vitna til
sundlaugarinnar hér í bæn-
um, en með vaxandi útgerð
og auknum fiskiskipastóli
eykst umferðin við höfnina
og myndi þetta koma sér
mjög vel fyrir sjómenn á
vetrarvertíðinni.
Margir aðkomusjómenn
mvndu fagna þessari ný-
breytni.
Þarnn þnrf baðvörður að
hafa á boðstólum allar hinar
algengari smávörur, svo sem
sápu, rakáhöld, sokka, vett-
linga, skyrtur, bindi svo eitt-
hvað sé nefnt. Þá væri mjög
þarft að hafa þama síma á
staðnum, þó að bílastöðvar
og vigtamehn séu liprir í
þessurn efnum.
Ég vil beina því til bséjar-
yfirvalda, að fyrir næstu
vetrarvertíð verði þetta orðið
að veruleika og þessi þjón-
usta sé opin til miðnættis.11
Laugardagur 2. september 1961 —■ ÞJÓÐVILJINN — (U