Þjóðviljinn - 21.09.1961, Blaðsíða 11

Budd Schulberg:
11 /í yTH 1 o;
TT:>«8;
ý? & ^ TT
'IKS í ; /1 1,‘iíW
O O
(The harder they fall)
,30 muJ'r/ri ; .
og.yjifanplj, ii(sem , vantar í svo
margt annað. En þá varstu
rúmlega þrítugur. ■ Nú ertu
hálffertugur, þrjátíu og fimm
ára, þrjátíu og sex ára í nóv-
ember, og það er hættulegur
aldur, einkum í þinni grein,
Eddie. íþróttafréttaritari í
boxheiminum, þ^.mi getur svo
sem verið ajpðOTniiíegur, með-
an hann er lun'þiðtugt. Maður
sér það aftan’:j^.þ^a'í^Pum —
blaðasali, ^sSjanT á blaði,
fréttaritar,K'Jljfpiðamaður, aug-
lýsingastjoHJ ^>áé' er ofur eðli-
legur feriliy rithöfUndar. En
fertugur boxfiéttárifari, það er
dálítið ömurlegt,, Og þegar
maður er fiq^^^ti^, þá er það
mjög öm^gjjjf/%0^. .þegar þú
ert sextugfjf-; hva'ð ertu þá?
Auðnuleysingi sem hangir á
kráMira Átfuiidu Avenue og
Þreyfjrt ,; a)la , viðfitadda með
nöfriinn á merkum hnefaleika-
mönnum sem þú þekktir í eina
tíð.“
..Þú ert svei mér búin að
skipuleggja tilveru mína nota-
iega“, sagði ég. „Þtítta hljóm-
ar ekki svo illa“.
r.Þetta er ekkert hl.ægilegt.
elskan. Allar vínstofur í mið-
borginni eru fullar’af náungum
á borð við þig. Þeir koma til
New .York, áí 'iivi að þeim ligg-
ur eitthvað á hjártta. Taktu
sjálfan þig sem dæmi, þú ert
ágætlega ritfær^ en annaðhvort
ertu fjf^ íatur; jeð^ of hrædur
eða df bundinn 1 báða skó til
að gerá þér maí (úr. þvi.“
..Hferf á *iæran‘ tfár“, sagði ég.
■ Það er ágætt að ég þarf að
fara, á mprgun“,
..fjtvað ætlarðu gð gera í
Californíu“?
Éá'sagði hénní dál'tið frá þvi
senr'-við' höfÖuni ; á' prjónunum,
ráðagerðúnum ura að koma
nafni Molina, risans úr And-
esafjöllum, á áilfa varir.
hafa þeir l.ka gengið í Princet-
on eða Yale, já jafnvel Har-
ward. En gáðu bak við fínu,
stifuðu líningarnar hans, gáðu
á úlnliðinn og þú sérð hlekk-
ina. Eða hvað seéirðu um hann
gamla vin minn, Dave Stempel,
sem gaf út dálitla ljóðabók með-
an hann var enn í skóla —
..Drauminn um eimreiðina" —■
manstu ekki að við lásum hana
saman? Jæja, hann er nú í
Hollywood o.g skrifar svokallað-
ar spennandi B-kvikmyndir
sem lykta langt að af ómerkileg-
á starfi hans i Hollywood og
um óþverra. Hver er munurinn
starfi mínu hjá Nick?“
s.Ég er ekki að tala um aug-
lýsingastjóra með stífaðar lín-
ingar. Ekki Dave Stempel held-
ur. Ég er að tala um þig —
reyndar er ég sjálfsagt undir
niðri að hugsa um sjálfa mig,
en ég er líka orðin stór stúlka.
Ég er tuttugu og sjö ára gömul,
og mér finnst tími til þess kom-
inn að ég fái að vita. hvers kon-
ar náungi það er sem ég sef
hjá. Ég veit aldrei hvort ég sef
hjá einum af vikapiltunum hans
Nicks eða hjá manni sem hefur
í rauninni sjálfstæða hugsun“.
Ég horfði niður á hávært og
litskrúðugt kvöldlífið á 46. götu.
Hinum megin við götuna sá ég
barþjóninn, Tomma gamla. á
tali við Micky Fabian, litinn
skældan dreng sem sóaði öllum
örorkustyrknum sínum úr fyrri
heimsstyrjöld í hrossaveðmál.
Seinna um kvöldið myndi ég
sjálfsagt rölta yfir götuna sjálf-
ur, drekka glas með Micky og
heyra hvort hann hefði fengið
nokkuð í aðra hönd í dag. Menn
eins og hann. — það voru mín-
ir menn. Þeir voru ef til vill
slæpingjar og auðnuleysingjar,
en það voru samt . mínir menn.
Ef til vill var það þetta sem
Beta átti við. Það fylgdi starfi
nrnu að'sitja á-ýmsum veitinga-
Bétá hrísti höfúðið. „Það er ^úsum og reykia friðarpípuna.
einmitt þetta : sém''ég á við. Er
þettá' nókkurt verkefni fyrir
mann. sem. . . .“
..Sem hváð? Sem þarf ekki að
lifá' á bónbjörgum? Sem kærir
sig' ekkí um að ganga um hálf-
soltinn og taka ekki þátt í
neinu? 'StínV vill komast yfir
peningá — t'alsverða peninga —
til að leggjá eitthvað af þeim
fyrir og setjást svö éinn góðan
veðttrdag á botninn o.g- skrifa
eitthváð nýtiíegt?“
„Einn góðan véðurdag'! Einn
góðán veðúrdag! Eddie, þetta
ve'rða ‘éftirmætin þín“.
..Og tiv.að unV.það?,‘ sagði ég.
„Hví skýldi’'ég Mki 'selia Mol-
ina? ' Aðrir ' Wáúhgar vinna fyrir
J. WáltetI'tFHorníp'soh og selja
sápu. Eða“þeit“^kriia ilmvatns-
auglýsingar 'oJj:’ségj'a kvenfólk-
inu áð eiiliþi'tf 'sullið sem þeir
skrifa úm há0 t>au áhrif að
■hvér : einasti TUlkárlmaður vilji
hátfá' hját^þéíáSy'jÉh þeir nota
bara t'íu" döllará' orð eins og
„töfrándí1'-’* 'Íéyndáíföofnur11 og
„an'gáá,!i ‘1 náetúrin'nár11: Trúlega
'1.. oVlr
,
c+rá’-
Og þá er sojallað fram oa aftur
um bað hvort jói járnhanzki
sé Kðtækur ennbá ps hvort
hnefaleikaráðið hafi haft rétt
til bess að sera pottinn upptæk-
an á föstudaginn. Manni fer að
bvkia vænt um bett.a tíf. 1 raun-
o„ Uoi-t-, oVkert líf. en.manni
eiiÞfum os maður get-
verið. Ég þráði
é" yildi þó yera,. frjáls .
* mér og spialla við
“a. mig langaði til.
„o„„;iesa þess vegna
p-.-'s v-r-ð aldrei alvara úr
'■ví áð’ é* Þæði hnnnar. nema
beg=r ég var svolítið puntaður.
og bá var eins og hún þekkti
mig betur en ég þekkti mig
sjálfur.
„Sjálfsagt er ég • eihn af
vikapiltunum hans Nicks“, sagði
ég. „Að visu læt ég það eftir
mér að lesa bók öðriilhverju og
ég er ekki svo blindur að é| sjái
ekki hvernig ágirndin eýðiíeggur
boxíþróttina, en mér þykir líka
gaman að því að fara á vínstof-
ur og' ég nýt þess að geta stöku
sinnum borgað sjússana mína.
Aurarnir hans Nicks eru kannski
ekki nýþvegflir, en þeir gera
sama gagn þrátt fyrir það“.
..Og eftir Californíu, — hvað
tekur þá við?“ ságðj Beta.
„Ég veit það ekki ennþá. Við
verðum að sjá hvað úr þessu
verður, en sennilega þokurn við
okkur austur á bóginn og sigr-
um þessa venjuiegu hálfvita“.
..Þú ert þá með öðrum orðum
réttur og sléttur kallari fyrir
vanskapning“. ■
„Fjandinn hafi það. hvað á ég
að gera? Viltu að ég standi á
horninu á Washington torgi og
selji ljóðin mín og svelti með
hinum sérvitringunum? Fyrir
hundrað dollara á viku og hluta
af púkkinu — nú jæja, þá er
ég kallari“.
Beta reis upp af rúmstokkn-
um og sagði einbeitt: „Gott og
vel, Eddie, en mér finnst þú
selja sjálfan þig skolli lágu
verði. Þú veizt sennilega ekki
sjálfur hvað þú vilt, og ég vildi
óska að þú vildir dálitið meira“.
Svo róaðist hún dálítið og
varð aftur gamla Beta, og svo
lagði hún handlegginn um háls-
inn á mér og kyssti mig snöggt.
„Gættu þín nú vel“.
„Sömuleiðis, vina mín“.
„Þú ert reiður“, sagði hún.
„Ég var að vona að þú yrðir ekki
reiður“.
„Ég er ekki reiður“, sagði ég.
Ég er bara . . .. “
„Skrifaðu mér einstöku sinn-
um“.
„Auðvitað. Við höldum sam-
bandinu".
„Ég vona að allt gangi að
óskum hjá þér“.
„Það gerir það sjálfsagt“.
Við horfðum hvort á annað.
aðeins andartak, en þó var eins
og við horfðumst í augu langa
stund. Það kemur alltaf ein-
hvern tima fyrir að fólk sér
eins og í leiftursýn í augum
hvors annars allt það sem hefði
getað orðið, ef þau hefðu feng-
ið betri spil á hendina eða notað
þau betur.
„Kanski höfum við einmitt
gott af dálitlum aðskiinaði“,
sagði ég. „Kannski getum við
gift okkur þegar ég kem aftur“.
„Kannski“, sagði Beta. „Við
skulum sjá til“,
„Jæja. þá segjum við það.
Stattu þig, gris“.
„Vertu blessaður, Eddie“.
„Við sjáumst, Beta“.
Ég gekk að glugganum og sá
hana ganga út á götuna. Ég sá
hvernig karlmennirnir sneru sér
ósjálfrátt við og horfðu á fót-
leggi hennar um leið og hún
gekk íramhjá. Það var alltaf
eins og rennilegur líkami henn-
ar tilheyrði ekki beinlípis
greindarlegu og viðfelldnu;r.®Ri
ekki sérlega spennandi andlitnu.
Ég stóð við gluggann þar til
Enn um Elliheimilið Grund — fjöldi fólks kominn á vettvang —*•
vitnanir í tveimur blöðum í gær — er rétt að taka upp hanzk-
ann fyrir illa meðferð á gamalmennum
í SÍÐUSTU viku birtust hér tvö
bréfkorn í þessum dálkum,
sem fjölluðu um aðbúnað og
hjúkrun gamla fólksins á Elli-
heimilinu Grund.
Andsvör við þessum bréfum
birtust í gær í Alþbl. og Mbl.
í samsvarandi dálkum og
undrast maður þá manngerð,
sem þar er komin á vettvang.
Eru þar ekki færri en fimm
manneskjur í bardagaham.
Hinsvegar grunar mann
dulin óskhyggja hins breyska
syndara, ef fundið er að við
hann á opinberum vettvangi,
þá þurfi endilega fjöldinn all-
ur af fólki að rísa upp og
berjast eins og ljón fyrir göf-
ugmenninu.
Sýnist rnanni þó ein styrk
hönd stýra þessu öllu saman
á bak við tjöldin.
Er sífellt verið að stanglast
á órökstuddum dylgjum, að
einn og .sami maður þurfi
endilega að standa á bak við
skrifin hér og þjóna bersýni
lega þeim tilgangi að afkróa
einn vesælan sérvitring, sem
er að þjóna illum hvötum sín-
um eitthvað út í bláinn.
En þetta er bara eklci svona
einfalt.
Þessir tveir bréfritarar mínir
eru til staðar og þökk sé
þeim að stinga á kýlinu.
Ennfremur varð ég undr-
andi á þeirn mörgu upphring-
ingum viðvíkjandi þessum
bréfakornum, sem ég hef feng-
ið utan úr bæ og töldu flestir
ósvinnu svona íui'ðulegt fyr—
irbrigði í siðmenntuðu þjóðíé-
lagi, þar sem mönnum er gef—
in laus höndin að okra á að-
stöðu fátækra gamalmenna og„
relca elliheimili með ágóðavon
eins og hraðfrystihús eða
sjoppu.
Þá runnu á rnig tvær grím-
ur, þegar einhver utan úf
bæ, sem ekki vildi gefa upp*
naín sitt, spurði mig, hvort ég,
ætti aðstandendur á elliheim-
ilinu og stóðst ég þá freistingu
að gefa upp nafn og númer á.
einhverju gamalmenni, sem
ætlunin var að taka í karp—
húsið.
Mér skildist ekki fyrr en þá„
hvað þetta er orðinn harðsoð-
inn bisness.
Þá ber mér skylda að ávítai
bræður mína á Alþblb. og.
Mbl. fyrir vítavert gáleysi og:
svik við blaðamennskuhug-
sjón að taka upp hanzkanrv
fyrir illa meðferð á gamal-
mennum. Við erum ekki að>
berjast hér á stjórnmálalegum.
vettvangi.
Blöðin eiga aldrei að setjafc
sig úr færi að gagnrýna ó-
mannúðlega starfsemi og ó-
manneskjulegan bægslagang:
og ber að hafa það i huga, þó’
að freistingin sé sterk að-
birta allskonar óhroða í efn-
ishraki dagsins.
Hér verður gaumgæfilega:
fylgzt með aðbúnaði gamla
fólksins og verður ekki látið'
hjá líða að gaenrýna það sem
miður fer eftirleiðis.

Aðalf. ÆskulýSs-
félags kirkjunnar
í Hólastifti
Samband Æskulýðsfélags kirkj-
unnar í Hólastifti hélt aðalfund
sinn á Siglufirði 2. og 3. sept.
s.l. Fundinn sátu prestar af fé-
lagssvæðinu. 15 unglingar, full-
trúar æskulýðsfélaganna, æsku-
lýðsfulltrúi Þjóðkirkjunnar séra
Ölafur Skúlason og nokkrir gest-
ir, þar á meðal þrír amerískir-
unglingar, fulltrúar frá ung-
mennasamtökum kirkjunnar í
Bandaríkjunum.
Ýmsar tillögur voru samþykkt—
ar á fundinum m.a. um kirkju-
sókn barna, skemmtanalíf ungl—
inga o. fl. Stjórn sambandsins
fyrir næsta starfstímabil vair
kosin: Séra Pétur Sigurgeirsson
formaður. scra Sigurður Guð-
mundsson ritari, séra Árni Sig-
urðsson gjaldkeri og meðstjórn-
endur Guðný Stefánsdóttir og;
Magnús Aðalbjörnsson.
GÖÐAKSTIJR - GÓÐAKSTUR
útvarpið
Fastir liðir eins og vcnjulega.
8.00 Morgunútvarp.
12.55 .,Á frivaktinni".
18.30 Lög úr óperum.
20.00 Tónleikar; Tveir valsar, „Les
Pajtine.urs", op. 183 og .Mon
Révc“ op. 151, ^ftir,, WaIdteT
ufel.
20.20 . Erindi: Borgarastyi'jö'din ’á
Spánii. (Vilhiálmur Þ. Gisla-
son útvarps&tjóri).
20.45 Einsöngur: Norma Procter
syngur brézk þjóðlög.
21.00 Ferða.þáttur: Vordagar í Vín
(Anna Snorradóttir).
21.25 Tónleikar: Suite Bergmasque
eftir Debussy.
21.40 Erlend rödd: Óviiiurinn i
okkar eigin herbúðum grein
um auglýsingaveldið á Mad-
ison Avenue eftir Arnold
Toynbee sagnfræðing (Hal'-
dór Þorsteinsson bókavörð-
ur).
22.10 Kvöldsagan: „Smyglarinn"
22.30 Sinfónískir tónleikar: Sin-
fónía nr. 40 i g-moll (K 550)
éftir Mozart.
22.55 Ðágskrárlok.
>.Þ. ,:i ÖB '
BINPINDISFÉLAG ÖKUMANNA BOÐAR TIL GÓÐ-
AKSTURS laugardaginn 30. sept. n.k., kl. 2 stundvíslega.
Keppnin opin ökumönnum almennt.
Keppendur láti skrá sig á skrifstofu Ábyrgðar h.f. á
venjulegum skrifstofutíma, símar 17455 og 17947, svo og
á skrifsjofu BFÖ til kl. 19, nerna laugardaginn 23 9 fil
kl. 15 sími: 17947. . ’
Skráningarfrestúí' 'er''útfúnninn miCvikudagskvöídið 27 9'
kt 19.
Stjórn Bindindisfélags ökumanna.
Máðurinn minri, ’faðir okkar og tengdafaðir
BRYNJÓLFUR KJARTANSSON,
íyrrverandi skipstjóri
lézt í Landspítalanum 20. þ. m.
Elísabet Jónsdóttir, börn Og tengdadætur.
y, . Fimmtudagur 21. september 1961 — ÞJÓÐVILJINN — j[]]j