Þjóðviljinn - 07.02.1962, Síða 11

Francis Ciifford :
40. dagur
Þeir voru ekki alveg einir. ur. Það er enn tími til stefnu. . .
Kvakið í rindlunum fylgdi Þeim En þótt þeir kæmu núna eða eft-
og öðru hverju og án þess að ir klukkustund, þá sæju þeir
skeyta um hvað það var, heyrðu okkur ekki. Það er eins og Boog
þeir spætu að verki í saguaro- j sagði — þeir væru að leita að,
súlunum. Eitt sinn hljóp magur nal í heystakki... Nú jæja; það
háleggur út úr runnabrúskum og ' var þá vonlaust að beim yrði
þaut yfir leið þeirra með stél-| bjargað. En hver var hinn, kost-
fjaðrirnar dinglandi og eitthvað
sem minnti á höggorm dinglandi
út úr gogginum.
Mauraþúfur voru víða í sléttu-
jaðrinum og stöku sinnum þutu
litlar grábrúnar eðlur milli
steina um leið og þeir gengu hjá.
Hayden stikaði áfram með
gullstöng í hvorum handarkrika,
eltur af urrandi andardrætti
Franklinns. Honum var það létt-
ir að sjá hann ekki. Þreytan
hafði ekki algerlega sljógvað til-
finningar hans, svo að hann var
ennþá viðkvæmur. Hann gat
þolað skammir og fúkyrði Boogs:
illgirnislegar glósurnar. En þeg-
ar þaer beindust að Franklinn
eða drengnum, fylltist hann sárri
gremju, sem hann réð varla við.
Eftir þvi sem tíminn þokaðist
áfram, því sannfærðari varð
hann um að líf þeirra væri í
hendi þeirra sjálfra. Samt sem
áður veigraði hann sér við að
gera örvæntingartilraun til að
ná byssunni. Næstum gegn vilja
sínum hélt hann dauðahaldi
ieifarnar af trúnni á það,
til þeirra sæist, leitaðj að því
sem eftir var, af ótta við að
samúð og örvílnun og blint hat-
ur myndu annars reka hann til
að láta til skarar skríða.
Enru&^ árlá dags, hugsaði hann.
Motgúnöinn er naumast byrjað-
'iliV 'i~;\ ________________
siissv.....
Dagskráin í dag:
Pastir liðir eins og venjulega.
13.00 Við vinnuna: — Tónleikar.
17.40 Fraimburðarkennsla í
dönsku og ensku.
18.00 tjtvarpssn.ga bar.nanna: —
Nýja' heimiiiö.
18.30 Þingfréittir. — Tónleikar.
20.00 Varnaðarorð: óskar Hali-
grímsson taiar um notkun
rafmagnstækja í frystihús-
um.
20.05 Tónjeikar: Neó-tríóið og
*v»‘M0.nrit i€tíWh"'ieika og syngjarj'f j,
20.20 Kvöldvaka.: ,a) jbestur f.orn-
rlW Ev.rbyggja saga. b) Is-
lenzk tóhlift:' Lög eftir Sig-
urð Þórðarson. c) tJr Vest-
. ;fjarðarför Stö.fáns Jónssonar
iog Jóns.Sigurbjörnssonar sl.
sumar: Komið við i Haga á
Barðaströnd og sniabað við
• ga’idraman.n. d) Rósberg G.
Snædai t.alar um vísur og
vísnagerð.
21.45. í.slienzkt mál.,
22.10 Vera,ldársa.ga Sveins frá
Mælifellsá.
22.30 Næturhljóm1 eikar: Árstiða-
konsertarnir eftir Vivaldi
(John Coriglinni fiðluleikari
og Fílbarmoníusveitin í N.Y.
leika: Cuido Cantelli stj.).
23.20 Dag'pkrárlok.
urinn.? -Hvernig ætlarðu að fara
að þvl að afvopna hann? Og
hvað gerist ef tilraunin mis-
heppnast? Það er ekki aðeins þitt
eigið líf sem í húfi er; hvað verð-
ur um hina?
Hann velti þessu fyr.ir sér
fram og aftur og endalaust. Eft-
ir enn einn stundarfjórðung hé-lt
hann enn dauðahaldi í leifarnar
af voninni. Og himinninn var
dauður og hluttlaus. Og Boog
var enn byrjaður að skeyta skapi
sínu á Franklinn.
Hayden by-rjaði á bæn en gat
ekki lokið henni. Hvaða menn
voru þetta sem hann hafði, svo
miklar áhyggjur af, að ha:nn var
auðsveipur og hlýðinn eins og
sauðkind? Ókunnugir menn. Lög-
regluþjónn og lítil drengur. Ef
þeir hefðu setið annars staðar
í flugvélinni, hefði þetta verið
annað fólk; tvær aðrar ókunnug-
ar mannverur. Hefði hann þá
hugsað á sama hátt? Var sam-
eiginleg lífslöngun svona djúp
1 og bindandi?
að , . .
Hann velti þessu fyrir ser
ringlaður og undarlegur í höfð-
inu. Láurp Chandler hafði lika
.verið ókunnug. En þegar hann
/hugsaði um hana núna, var það
ekki með hryllingi, heldur með
sektarkennd. Tíminn kynni að
eyða áhrifum ógnárinnar, en
skömmin brynni eilíflega með
honum.
Hann var farinn að halda að
Franklinn myndi ekki endast
daginp nema eitthvað kæmi fyr-
ir. Lögregluþjónninn var ekki
nema hol skurn af manninUm,
sem fyrir tólf klukkustundum
eða svo, hafði sigrazt á áfallinu
eftir sjálft hrapið og hlotið að-
dáun hans i allri taugaspennunni.
Það var ekki fj'rr en í dögun
að hann hafði gert sér ljóst
hversu ömurlega Fránklinn var
á sig kominn, hve ört honum
hrakaði. Eftir nokkra kUtkkutúW.
Vrði hann alveg að þrófum" kom-
inn. Nóttín hafði " vérið " nógu
'slæm; en daguránti -- gíif-. / eitgui
betri fyrirheit. Sólin var þegar
orðin logheit og hitagufur voru
farnar að stiga uun af flatneskj-
unni. Setjum svo að , Franklinn
lognaðíst út af og gæti ekki hald-
ið áfram; hvemig brygðist Böo.g
við? Haýden .reýndi að bSegja
frá sér hugsuninni af ótta við
að hún ræki hann til athafna,
en henni skaut sífellt upp aftur.
Það v.ar vjst lítjlj vafi á því hvað
Boog myndi gera. Með herkjum
gat hann sætt sig vi.ð brennifórn
það sem Boog myndi áreiðanlega
gera, ef Franklinn kæmist ekki
úr sporunum, fyliti hann óhug.
Hann lagfærði -'stengUTpar í
handarkrikunum og hugsaði sem
snöggvast, að hefðu þær ekki
verið fyrir þá hefði Boog getað
farið sína ieið óáreittur.
Hann heyrði að Franklinn
hrasaði. Hvað vissi hann um
hann? Sonur skaðbrenndist í
Ökinawa („það var eins og hör-
undinu á honum hefði verið snú.
ið við“: undarlegustu setningar
festast í manni). Eiginkona,
sennilega, bótt hann hefði ekki
nefnt það (eða hafði hann það?).
Lögreglufulltrúi í New Orleans:
sakamáladeildinni. • . Hvað ann-
að? Einhverra hluta vegna fannst
honum hann þurfa að muna
það. . .
Hann tíndi saman þessi stað
reyndabrot. Þeir voru vissulega
ókunnugir hvo,r öðrum. Hann leit
óþolinmóðlega um öxl og horfði
upp í himininn og um leið sá
■hann sem snöggvast í andlitið á
Franklinn og honum varð hverft
við þegar hann sá sljóan gamal
mennissvipinn, innfallinn munn-
inn og gráfölt, svitastokkið hör-
undið. Augu þeirra mættust and-
artak, en augu Franklinns voru
eins og gler undir brotnu hatt-
barðinu og það vottaði ekki fyrir
lífi í þeim.
Óttinn gagntók Hayden á ný.
Hann leit aftur við og Boog
hló, — misskildi geðshræringu
hans. Franklinn reikaði ögn út
úr röðinni, svo, að drengurinn
sást. Boog gekk aftastur og hafði
stungið hægri handleggnum inn
í jakkaopið. Hann var búinn að
fleygja burt bindinu.
,,Ekkert ennþá, lagsi?‘
Hayden kæfði svarið áður en
það varð til. Undarleg tilfinning
náði tökum á honurn, þegar hann
sá þessar mannverur fyrir aftan
s!g.~Honum fannst þetta brjál-
æðislegt allt saman. Hvaða fólk
var þetta? Hann leit aftur í
suður, framhiá gáróttum, græn-
um saguarosúlunum, yfir víð-
áttumikla auðnina og hann fyllt-
ist óhug. Allt í einu hugsaði
hann: Drengurinn deyr líka. Lög-
regluþjónninn verður ekki sá
eini. Við deyjum allir.
Jimmi Lee Dexter. Að minnsta
kosti vissi hann hvað hann hét.
Faðirinn i Tucson og móðirin í
Hollywood: skilin — eða svo
hafði Franklinn sagt. Hann hafði
nokkrum sinnum séð Gail Slade.
Ungfrú Gail Slade, rauðhærð.
Skyldu þau skipta drengnum
milli sjn?. Hann gerði ráð fyrir
þyí. ... Gýð. minn.góður, hvað
bætti það úr skák að d.raga. fleira
pkunnugt fólk inn í þetta? Hið
eina sem máli skipti var þyngd-
in á gullstöngunum o.g návist
byssunnar og minningin um
Lauru Chandler og auður him-
inninn og þögult samfélag ókunn-
ugra manna, sem fyll-tu hjarta
hans tilgangslausri, óviðráðan-
legri reiði í hvert sinn sem hann
leit á þá eða heyrði Boog hella
sér yfir þá. . . Hið liðna var
draumur, fullUr af óljósum, fálm.
andi skuggum. En. samt orkaði
hann ennþá á hann.
Hann fór yfir staðreyndirnar
|im sjálfan sig. Guðfræðingur;
éipu- MslániíJ undtedjáknlÞ- síáaoi
djákni. kominn að prestvígslu.
Ehgir ■lifandÞb'-ættingjar, aldur
þrjátíu ár. . . Árum saman hafði
hann verið undir aga, hlý.tt fýr-
irmælum. lært' messúsiði; lesið
bækur, sótt fyrirlestra, flútt bæn-
ir. Árum saman hafði ekki ból-
að á neinni óvissu, engu hiki,

Árið 1956 var Evrópun^tið
í bridge haldið í Stokkhólmi.
Á mótiiiíi: képptfr'fýrir' ísland'Srr
hÖnd svéit Hárðar Þórðarsöhar
og hafnaði hún í 6. sæti. Ég
var nýlega að skoða leik frá
.. IÖIW.4 *
mótinu, þ.e. milli íslendinga og
Austurríkismann^, ^gí#ra^st ,
á . efitáffifarandi Æpil.i/iSpiiið -ns®-.
nr. 39 í leiknum, suður gefuí
og allir eru á hættu.
Einar Þorfinnsson
S: D, G, 5, 2
H: K, 10, 2
T: D, G, 6, 2
- L: 10, 6
Gluttig
S: K, 9
H: D, G, 9, 4
T: Á. 10, 7, 4
L: Á, D, 3
Hartwich
S: Á, 10, 8, 7, 6^>
H: 6, 5
T: 8
L: 9, 8, 4, 2
Gunnar GuSmundsson
S: 4
H: Á, 8, 7, 3
T: K, 9, 5, 3
L: K, G, 7, 5
SAGNIR, borð 1
Suður
1 hjarta
2 tíglar
pass
Útspil spaðakóngur.
Vestur
do.bl
dobl
SAGNIR, borð 2
Reithoffer
1 hjarta
pass
pass
S. Stefánss
1 grand
pass
pass
Norðnr
1 spaði
pass
Schneider
pass
dobl
Austuf
dobl
: pass
L. KarlSfc
4 spaðar
pass .
Utspil hjartaþristur.
Það er erfitt að útskýra pass
austurs við tveimur tíglum
dobluðum á borði 1, en eflaust
á spaðasögn Einars sinn þátt
í því. En hvað um það, Gunnar
gerði vel að vinna spilið. Á
borði 2 eru sagnir all-hörkuleg-
ar. Fjögurraspaðasögn Lárusar
lýsir miklu sjálfstrausti og tak-
markalausri fyrirlitningu á hid
um heimsfrægu andstæðingurO!
Schneider og Reithoffer. Eing
og Lárus bjóst við, þá lá spiliS
vel, og þar eð enginn svikkuf
var á úrspilinu, vannst það ön.
ugglega. íslendingar. græddu J
stig á spilinu, en leikinn unmi
þeir með 6 stigum.
MYNZTRUÐU
crepen æl onsokkarnir
komnir.
Einnig JAPANSKIR HANZKAR.
Sokkabúðin
Laugavegi 42. — Sími 13662.

Pekkunarstiííkur og karimenn
óskast.
Fœði og húsnæði. — Mikil vinna.
Hraðfrystistöð Vestmannaeyja.
Sími 11 og 60 (í Reykjavík 19-4-20).
ÞJÓÐVILJANN
vantar unglinga til blaðburðar um
Vesturgötu og Mávahlíð
Áfgreiðslan — Sími 17-500
gærdagsins, en umhugsunin um
: ! rl ii abiX.'A ílslil/íig
iJoþÚA
: í
,'ísddA :af20imí-2 ÝJí
{
' Miðvikudágurlk febrúar I&62 — ÞJÓÐVILJINN
; j05f ./íc/’scís! ? i/jjiife'j:ý/Æi’J ýiýn.JI