Þjóðviljinn - 30.03.1962, Qupperneq 10

Forsendtirnar blekking
Framhald af 1. siðu.
•Við Háskóla íslands, hélt um það
mál við þessa sömu umræðu. Og
til frekari áréttingar vitnaði
Bjöm einnig í fyrrverandi iaga-
prófessor, Bjama Benediktsson.
Forsendur gengislækkunar-
innar staðlausir stafir
Með skýrum rökum sýndi
Bjöm Jónsson fram á, að for-
eendur þær sem ríkisstjómin
hefði haft fyrir gengisiækkun-
inni væru nú þegar orðnar að
engu fyrir dómi reynsiunnar.
Um þetta sagði Bjöm m.a.:
Talan 11,6% er ákaflega athygl
Isverð tala og örlagarík fyrir ís-
Jenzku þjóðina. Það er taia sem
ræður því að mjög verulegu
ieyti hvað íslenzkur verkamaður,
sjómaður eða bóndi ber úr být-
um fyrir erfiði sitt. hvað ísienzk-
ar fjölskyldur hafa að bíta og
brenna. Þetta er talan sem strik-
aði yfir gerða kaupsamninga sl.
sumar og gerði að engu vonir
verkamanna um það að þeir
gæt.u rétt ofurlítið hag sinn eft-
ir kauplækkunaraðgerðimar 1959
og 1960.
Þetta er hin hárnákvæma nið-
urstaða úr því dæmi hvað rétt
gengi sé nú á íslenzkri krónu!
En alltaf eru einhverjir sem
eru vaiítrúaðir. Það kom strax
íram á fundi bankaráðs Seðla-
•bankans þegar verið var að
ieggja síðustu hömd á gengisfell-
inguna. Ingi R. Helgason, fuiltrúi
AOþýðubandalagsins, krafðist þess
þá að útreikningamir sem leiddu
tií þessarar útkomu á því fiókna
dæmi sem um var að ræða yrðu
lagðir fram. Því var neátað.
Ur þessu hefur ekki verið bætt
síðar, þjóðinni hefur ekki verið
birtur sá útreikningur sem íull-
yrt er að hafi verið framkvæmd-
ur af Seðlabankanum og ríkis-
stjórninni og gengisfellingin á að
hafa verið byggð á. Alþingi hef-
ur heldur ekki verið birtur þessi
útreikningur.
Ræðukafli orðinn úreltur
Það gat þó varta farið hjá því
að Gylfi Þ. Gisiason, svo mikla
ánægju sem hann hefur af því
að fara með tölur reyndi ekki til
þess að styðja gengisiækkunina
tölulegum rökum hér á Alþingi.
Þetta gerði hann líka við 1. umr.
málsins í efri deiid, en svo und-
artega brá nú við þegar hann
talaði hér fyrir máiinu að hann
gleymdi alveg beim hiuta hinnar
upphaflegu framsöguræðu, sem
fjailaði um hin tölulegu rök fyir
gengisfellingunni.
Ráðherrann fullyrti þá að
skerfur sjávarútveg’sins til
þjóðarbúsins yrði 320 millj. kr.
minni 1961 en ’59, en það svaraði
til 13% af framleiðslu sjávarút-
vegsins og 4—5% af þjóðarfram-
leiðslonni. Með þessum tölum
þóttist svo ráðherraim sanna rétt-
mæti og nauðsyn gengisfellingar-
innar.
En ráðherranum og öðrum
þeim sem byggðu, að því er bezt
verður séð, gengisfellinguna á
þessum tölum auðnaðist ekki að
halda trú sinni á þær jafnlengi
og það tók að koma þessu frum-
varpi í gegnuon Ailþingi!
Sta4(reyndirnar
Samkvæmt skýrslu Seðlabank-
ans um þróun efnahagsmála hef-
ur reyndin orðið sú að fram-
leiðsiuverðmæti sjávarafurða
reyndist ýfir 3000 millj. kr. 1961
eða 200 millj. kr. meira en 1959
en ekki 170 millj. kr. minna eins
og ráðherrann hafði fuilyrt.
Mismunurinn er a.m.k. 370
milljónir, og framleiðsluverðmæt-
,ið reyndiist ' um 400 millj. kr.
meira en 1960. »
Sem sagt: Framleiðsluverðmæti
sjávarútvegsins eins reyndist á-
líka miklu meira en ráðherrann
fullyrti sem svarar þeirri kaup-
hækkun allri sem launamenn
fengu.
Þannig er traustleiki þeirra
talna sem ráðherrann trúði á að
væru óbrigðular þegar hann felldi
gengið.
í síðari hluta ræðu sinnar
sýndi Bjöm fram á, að fullyrð-
ingar Gylfa um að ekki væri bú-
ið að taka alla kauphækkunina
aftur, væru rangar. Verður vik-
ið að því atriði síðar.
1
■jf I.ögfræðingsheiðurinn
lítils metinn!
Gylfi Þ. Gíslason talaði stutt
á fundinum í gær og virtist mjög
aðþrengdur. Sagðist hann ekki
ætía að ræða meira um ásak-
anirnar um st.iórnarskrárbratið,
en lýsti yfir að Bjarni Benedikts-
son og Gunnar Thóroddsen og
Guðmundur 1. Guðmundsson
hefðu verið sammála sér um það,
að útgáfa bráðabirgðalaganna
væri í fvllsta samræmi við á-
kvræði stjómai-skránnnar! Ráð-
herrann viðurkenndi, að áætlanir
ríkisstjórnarinnar og Seðlabank-
ans um framleiðslu og fram-
leiðsluverðmæti 1961, sem geng-
islækkunin var byggð á haíi
reynzt rangar, en vildi halda því
fram að gengislækkunin hefði
engu að síður átt rétt á sér.
Á síðdegisfundi í gær lauk 1.
umræðu málsins og var samþykkt
að vísa frumvarpinu til 2. um-
ræðu og fjárhagsnefndar með
9 atkvæðum gegn 5.
Glósur
A síðustu síðu Heimdallar
í Morgunblaðinu lét Styrmir
Gpnnarsson, stud. jur^ í ljós
skoðanir sínar á hermáium.
Þjóðviljinn vakti þegar í stað
athygli á óvenjulegri hrein-
skiini Styrmis, einkum þó á
kröfum hans um að vetnis-
sprengjur og eldflaugar væru
geymdar á Keflavíku rfi u gvei 1 i.
En fróðlegt væri að vita
hvemig Styrmir hafi verið inn-
anbrjósts, þegar hann las
Morgunblaðið daginn eftir. Þar
segir í Staksteinum: ,,Komm-
únistablaðið segir £ gær, að
Morgunblaðið hafi gert skoð-
anir Styrmis að sínum með
því að hindra ekki birtingti
þeirra. Hvers vegna héit
Moskv umtilgagn ið ekki því
fram að Morgunblaðið aðhyllt-
ist skoðanir Jóns Leifs, þegar
grein hans var birt“.
íhh e
En eins og kunnugt er lagði
Jón Leifs til að 5000 manha
innlendu herliði væri komið
á fót íslandi til vamar.
Hér gerir höfundur Stak-
steina þrennt. 1 fyrsta lagi
neitar hann því að Styrmir
Gunnarsson túlki skoðanir
Morgunblaðsins. í öðru lagi-
gefur hann í skyn, að Morg
unblaðið, sem hefur neitað
Samtökum hemámsandstæð-
inga um auglýsingu fyrir list-
kynningu, sé svo frjálslynt og
umburðarlynt blað, að grein
Styrmis haíi ekiki verið hægt
að hafna, hversu mjög sem
ritstjómin hafi verið að vilja
gerð. Og í þriðja lagi teiur
hann jaín fjarstæðukennt að
álíta að Styrmir túlki skoðan-
ir Morgunblaðsins og Jón
Leifs. Sem sagt: Hann leggur
Styrmi Gunnarsson og Jón
Leifs að jöfnu sem stjóm-
málamenn.
Hvemig skyldi Styrmi iíka
að núna hefur hann fengið
nýtt viðumefni: Stjómmála-
maðurinn Jón Leifs nr. 2!?
Annars er spumingu Morg-
unblaðsins auðsvarað. Allir
heilvita menn sjá, að Sty.rrnir
Gunnarsson túlkar skoðanir
stórs híuta Sj álfstæðisflokks-
ins. Það þýðir ekkert fyrir
höfund Staksteina að afneita
honum og líkja honum við
kunnan sérvitring. 1 rauninni
á Styrmir Gunnarsson hrós
skilið fyrir áð segja
það opinberlega, sem margir
flokksbræður hans hafa hugs-
að en ekki þorað að segja.
Þing Sambands ungra
Sjálfstæðismanna í fyrrasum-
ar krafðist „öfiugri varna ís-
lands“. Styrmir skrifar einung-
is í anda þessarar ályktun-
ar. Sannleikurinn er sá, að
Styrmir Gunnarsson er dæmi-
gerður fyrir nýja tegund í-
haidsmanna, sem skotið hafa
upp kollinum á seinni árum.
Ofstækisfullur og einstreng-
ingslegur andkommúnisti; —
skilgetið afkvæmi kalda stríðs-
ins á Islandi.
Loksins hefur Útvarpsráð
uppgötvað, að hlutleysi Ut-
varpsins hafi verið ógnað. Að
þessu sinni reyndist einn
þátttakandi í þættinum „Spurt
og spjallað“ hafa óhlutlausar
skoðanir á ákveðinni kennslu-
bók. Þessi kennslubók er að
vísu viðurkennd ónothæf til
kennslu, en samt sem áður:
Þessi skoðun er ekki hlutlaus!
En að sjálfsögðu kemur Ut-
varpsráði ekki annað til hug-
ar én að allt annað efni Ut-
varpsins sé í samræmi við
hiutleysisreglur þess. Eða hve-
nær vítrti Útvarpsráð ummæii
Páls Kolka, þegar hann í
þættinum um Daginn og veg-
inn jós persónulegum svívirð-
ingum yfir mann, sem hafði
„drýgt þá synd“ að sækja þing
Kommúnistaflokks Ráðstjóm-
arríkjanna og skrifað greinar
um það á eftir? Þessi maður
hafði auðvitað enga aðstöðu
verja sig á sama vett-

12 0) — j ÞJÓLVH.jLNOJ — Fösfudagur 30. márz 1962
Guðbjörg Sveinsdóttir
Fædd 9. ágúst 1879 —
í dag verður til moldar borin
frú Guðbjörg Sveinsdóttir Arn-
oddarsonar frá Syðra-Langholti
í Hrunamannahreppi. Hún and-
aðist á Elliheinrilinu Sólvangi,
þar sem hún átti heimili frá
1959.
Snemma kynntist Guðbjörg
alvöru lífsins og erfiðleikum.
Æskunámskeið hennar var
vinna og trúmennska — trú-
mennska og vinna. Líf hennar
og störf fullorðins áranna bar
líka góðan vitnisburð um. að
hún hafi staðið sig vel á því
námskeiði.
Eftir þrotlausa erfiðisvinnu í
föðurhúsunr öll beztu æskuárin,
giftist hún unnusta sínum Jóni
Jónssyni. Reistu þau bú á lítilli
jörð þar eystra, af litlum efn-
um og bjuggu þar í nokkur ár.
Þau eignuðust eitt barn, er eigi
varð lífs auðuð, en ólu svo upp
tvö börn vandalausra, að mestu
leyti.
Eftir að Guðbjörg missti
mann sinn, sviplega, varð hún
að hasttá búskap.
Nokkru seinna fluttist hún til
Reykjan’kur. Um 10 ára skeið
átti Guðbjörg heimili á nýbýli
í Sogamýrinni, hjá þeim er
þéssar • iínur ritar.
Það le.vndi sér ekki að Guð-
björg var enginn viðvaningur
ríð þau störf er henni voru
falin, og . hversu annf hún iét
sér um alla velferð heimilisins.
Hún hafði glaða lund með
glens á vörum, en undir niðri
var skapfesta og einarðlegur
málflutningur, sem stundum
gat sviðið undan. Bamgóð var
hún og mikill dýravinur.
Hún gerði sér vel grein fyrir
því, hversu margs hún hafði
farið á mis vegna menntunar-
skorts. Hún gerði sér líka grein
fyrir því að svo var um allan
þorra hins vinnandi fólks i
sveit og við sjó.
Hún gekk því heils hugar í
lið með alþýðu landsins í bar-
áttunni fyrir bættum lífskjör-
um og aukinni alþýðumenningu.
Kom það bezt í ijós eftir að
hún fiutti til Hafnarfjarðar, til
þess að stunda þar almenna
Dáin 25. miirz 1962
verkakvennavínnu. Allstaðar
var Guðbjörg hvetjandi til af-
reksverka og trúmennsku í
störfum, en hún hikaði heldur
ekki við að ganga fram fyrir
skjöldu og kvarta við verk-
stjóra, ef aðbúð var ábótavant,
eða ef níðzt var á vinnufélög-
um.
Þó Guðbjörg yrði að hverfa
af vettvangi almennrar vinnu,
dvaldi hugur hennar alltaf með
vinnandi stéttunum og félags-
samtölcum þeirra.
Þó Guðbjörg Sveinsdóttir
væri einlæg trúkona, átt liún
aldrei samleið með því fólki, er
taldi sig búa yfir öllum sann-
leika í trúarefnum.
Hún var gædd svo ríkum
dulargáfum er gáfu henni inn-
sýn í þá heima er almenning-
ur virðir ekki viðlits, að hún
hlaut að vera umburdariynd
gagnvart skoðunum annarra,
án þess það bjarg bifaðist er ,
trú hennar og lífsreynsla var
réist á.
Hún gekk þvi móti framhalds- ■
lífinu með bjartsýnni von og
trú.
Vinir hennar og vandamenn
munu þvi samfagna henni við
vistaskiptin og vænta þess að
trúmennska hennar hér, muni
veita henni þar viðieðmara
verkefni til þjónustustarfa en
hún átti hér nokkurntíma kost
á.
Kristófer Grímsson.
Svar til Votta Jehóva
Framhald aí 3. síðu.
að hafa frjálsræði til þess að
halda. ttltekna hártíð eða ekki.
úm hitt er að ræða, að vottar
Jehóva halda því fram, að það
sé óheimilt og syndsamlegt út
frá Biblíunni að halda kristin
jól. Því mótmæli ég.
9Þá segir loks í greininni. að
kenningin um ódauðleika
mannssállarinnar sé óbijfanleg og er
því til sönnunar vitnað í Esekíe)
18.4: ,.Sú sálin, sem syndgar, hún
skal deyja". Ef einhver leggur
á sig að slá þessum kafla upp,
sér hann þegar í stað, að þessi
tilvitnun er alveg út í hött í
bessu sambandi. Spámaðurinn er
að mótmæla þeirri skoðun, að
menn verði *að gjalda þeirra
sjmda, sem forfeður þeirra
drýgðu. Nei, sú sálin (þ.e. sá
m.aður), sem syndina drýgir, fær
syndagjöidin. enginn annar, seg-
ir BsekíeQ. Þannig beita Vottai1
Jehóva Biblíunni fyrir sig —
hártoga bókstaf hennar endalaust
og misþyrma anda hennar.
Annárs hafa þeir í bessu sam-
bandi gjarnan á oddi ummæli
Biblíunnar, þegar svo er kom-
Izt að orði, aði sálin (þje. lífið —
þeir kæra sig koilóta rnn mis-
munandi merkingar orða í frum-
máii) sé í blóðinu. En skilningur
þeirra á slikum orðum kémur
m.a. fram í viðhorfi þeirra til
blóðgjafa. Það er dauðasynd að
þeirra skoöun að gefa dauð-
vona manni blóð. Veit ég ekki,
hvemig þeir, sem í nafni um-
burðarlyndis og víðsýnis hafa
vítt mig íyrir að vekja athygii
á þessum trúarflokki, líta á það
sérstaka mál, eða hvort þeir
telja mér heimi.lt að mótmæla
því opinberlega, að Biblían sé
borin fyrir firrum af slíku tagi.
En það hefur komið fyrir eriend-
is, að þessi trú hef.ur kostað
mannslíf og að yfirvöld hafa séð
sig knúin til þess að hindra
Votta, Jehóva í því að banna að
veita eða þiggja blóð í lifsnauð-
syn.
Ég hef aldrei hugsað mér
að eiga í skærum við Votta
Jehóva, því síður að heíta frjáls-
ræði þeirra trl þess að hafa og
útbreiða lcenningar sínar eftir
getu. Hitt hef ég talið mér slcylt
að vai-a grandalausa landa mína
og bör-n kirkju minnar við dæma-
fárri áleitni þeirra, svo að þeir
geti ekki misnotað gestrisni og
alúð fólks né auðiryggni trú-
hneigöra einfeldninga, eins og
þeir hafa gert hér árum saman
óáreittir og andmælalaust, studd-
ir hlutlaJlslega miklu eriendu
fjármagni.
Sigurbjöm Einarsson.