Þjóðviljinn - 20.10.1962, Blaðsíða 10

10 SIÐA
ÞJÓÐVILJINN
Laugardagur 20. október 1962
Skáldsaga eftir RICHARD C0ND0N
að gera?“
„Veit það ekki. Það er allt
í þoku í höfðinu á mér. Ég get
ekki fundið upp á neinu“.
„Við verðum að hleypa honum
út!“
„Ég veit það. En ég get það
ekki. Ég get ekki hringt í einhvem
eða einhvern kunningja. Ég get
ekki hringt í lögregluna. Lalu
er engin manneskja til að gera
neitt í því“.
„Af hverju geturðu ekki hringt
í lögregluna?"
„Hann hefur nóg vatn. Níu
dagar eru ekki svo langur tími,
nema auðvitað með hliðsjón af
því að hann hefur ekki gert
neitt og ætti alls ekki að vera
þar“.
„Við verðum bókstaflega að
hteypa honum út“.
„Hann var óskaplega hræddur
þegar ég setti hann þar. Hafði
orðið íyTÍr einhverju í srtríðinu.
Rottur í myrkrinu.Hef aldrei séð
neinn eins dauðskelkaðan og
Chern. Ég bar hann niður og
hann. . . “ Hann gat ekki lokið
við setninguna þegar hann tók
eftir andlitinu á Evu“.
„Hringdu í lögregiuna í Par-
ísí“ hvæsti hún.
„Heyrðu mlg nú. Eva. . . “
„Ertu að leita að morði? Leit-
aðu vel og þá finnurðu það“.
„Lögreglan snuðrar uppi hvað-
an hringingin kemur. Ekkert er
auðveldara".
„En góði Jim. þú getur bara
sagt að þú sért forstjóri fyrir
þessu hóteli. Segðu að þú háf-
ít verið að opna nafnlaust bréf,
þar sem standi einhver þvætt-
ingur um náunga sem sé lok-
aður inni í þessum og þessum
kjallara".
„En íbúðin. Eva! Við eigum
þar heima“.
„Hún er skráð á mínu nafni
— á gamla, ósvikna nafninu
mínu. Sú stúlka er horfin og
enginn getur fundið hana —
ekki einu sinni hún sjálf“.
„Heldurðu að Chern muni
bursta af sér rykið, þakka lög-
reglunni og hverfa aftur til
Sviss án þess að segja neitt?
Nei. ónei. Parisarlögreglan kann
til verka. Hún gengur á hann
þangað til hann verður guðs-
'feginn að segja frá því hver
læsti hann inni“.
„Chem lifir fyrir peninga rétt
eins og þú“.
„Eva, í guðs bænum. .
„Haltu kjafti* Chem segir
ekki neitt fyrr en hann er bú-
inn að kynna sér hvað hahn
getur haft mikið uppúr þér fyr-
ir meðferðina“.
„Talaðu ekki svona, Eva. .
„Snertu mig ekki ágjami'
maurapúkinn þinn! Hringdu í
lögregluna i Paris!“
Bourne hreyfði sig ekki Loks-
ins varp hann öndinni þunglega
og tók simann á náttborðinu.
Teresita sem var á nætur-
vaktinni, svaraði Hann bað
hana að hringja í lögregiustöð-
ina í París og fá samtal við
varðstjórann. Þjáningar nætur-
innar höfðu gengið svo nærri
honum. að hann gleymdi hinum
venjulegu varúðarráðstöfunum
sínum.
Teresita sagðist skyldu hringja
strax og hún fengi sambandið.
Hann lagði tólið á og sat á
rúmstokknum og reri sér eins
og dapur bangsi.
Teresita hringdi i skyndi i
34-78-92, sem var símanúmerið
í nýju íbúðinni hans dr. Munoz.
Markgreifinn anzaði samstund-
is. Teresita skýrði frá beiðni
senors Bourne E>r. Munoz þakk-
aði henni innilega fyrir upplýs-
ingarnar og sagði. að þegar hún
vaknaði daginn eftir til að fara
í vinnuna. myndi hún fá dálít-
ið sem kæmi henni notalega á
óvart. Hún bað hann vinsam-
iegast að leggja undrunarefnið
í lokað umslag og allra helzt
senda umsagið til Jorge fram-
reiðslumanns á Kaffi Murillo.
Hann lofaði þvi og bað hana
að hringja í Boume eftir nokkr-
ar mínútur og segja að hér væri
París — og síðan átti hún. að
gefa honum samband við hann
sjálfan. Munoz. Hún mætti held-
,ur ekki gleyma að skrifa lang-
línusamtal í bókina. kannski
hringja til Parísar á morgun.
svo að það yrði skráð. Það
skvldi hún gera. sagði hún.
Tíu minútum seinna tengdi
hún herrana saman.
Boume brá fyrir sig síma-
röddinni „AIIo?“
„Allo?“ sagði dr. Munoz nef-
mæltur „Le plais de justice ici“.
„AlIo?“ sagði Boume. „Je
veux vous faire savoir un crime.
s’il vous plait“.
„Un moment m’sieur" svar-
aði dr Munoz og lagði höndina
yfir tólið. Svo sat hann graf-
kyrr i djúpa stólnum. Hann var
talsvert undarlegur að sjá með
bartabindið sitt. Kötturinn Mont-
es reyndi að klifra upp síma-
leiðsluna og að eyranu á hon-
um. Hann datt og hékk á klón-
um eins og loftfimleikamaður,
áður en hann féll í gólfið með
mjúkum dynk. Munoz taldi upp
að fimmtán. tók síðan höndina
burt en sá sig um hönd og taldi
upp að fimmtíu. Þegar hann
tók aftur til máls var röddin
dýpri.
Hann sagðist vera Orcel saka-
málafulltrúi. Boume skýrði frá
málavöxtum með rödd hins lög-
hlýðna borgara. Dr Munoz skrif-
aði niður nafn og heimilisfang
og gaf frá sér viðeigandi hljóð
— hann skrifaði með raunveru-
legum blýanti á raunverulegan
pappír. Svo þakkaði hann
Boume og Boume þakkaði hon-
um.
Þeir lögðu á. Það var eins og
þungri byrði væri létt af
Boume. Andartaki síðar stein-
svaf hann i fyrsta sinn í marg-
ar nætur. Konan hans lá og
grét hljóðlaust i handklæði. Hún
vildi ekki að hann fyndi tár-
votan kodda um morguninn.
Miðjan næsta dag lagði
Boume uppdrátt sinn að Prado
á dökka máraborðið hans dr.
Munoz. Hann var snöggklædd-
ur og með blýant bak við eyr-
að. Hann minnti mest á auglýs-
ingaráðunaut í ham. Dr. Munoz
gegndi hlutverki viðskiptavinar-
ins sem ætlaði að fara að senda
skeggbindi sín á heimsmarkað-
inn.
„Ég er búinn að hugsa mikið
um uppástungu þína“, sagði
Boume. „Sjálfum finnst mér
ekki nema sanngjarnt að við
ræðum þóknunina fyrst“ Hann
talaði ensku, þvi að honum
fannst það liggja beinna við
„Þóknunina?” sagði Munoz
undrandi „Þóknunin verður
frelsi þitt og þeirra hinna“
„Ég veit að þú veizt að okkur
tekst það, Victoriano". sagði
Boume. „En leyfðu mér að segja
það hreint út: „Við tökum ekki
að okkur verkið án greiðslu.
Basta“.
Munoz yppti öxlum. „Ég gæti
aldrei borgað reikningana þína,
Jaime Ég er ekki beinlínis fá-
tækur en ég er ekki í þínum
flokki“
„Það verður að sýna sig. Ég
hefði viljað taka það fram að
áhættan er geysimikil. Og það
er satt“.
„Ef þú reynir að segja, að þú
myndir kannski reyna að koma
þér undan verkinu, vegna þess
að þóknunin væri of lítil . .
þá væri áhættan mun meiri,
trúðu mér“ sagði markgreifinn
þungur á brúnina. „Fangavist
er varla eftirsóknarverð fyrir
mann á þínum aldri“.
„Áttu i raun og veru við það,
að eftir þriggja ára strit ættum
við að leggja í þessa miklu á-
hættu, án þess að fá neitt í aðra
hönd?“
„Ef þér þóknast að orða það
svo“.
„Heldurðu að við fáum áhuga
á að leysa verkefnið. ef þú neit-
ar að greiða okkur skikkanlega
fyrir það?“
„Neita? Eman við ekki að
ræða um greiðsluna?“
„Gott og vel. Komdu með til-
lögu“.
„Ég er enginn lagermaður.
Komdu sjálfur með tillögu“.
„Ég vil fá myndimar þrjár
frá Dos Cortes. Það verðnr
greiðslan mín“
Markgreifinn yppti öxlum.
„Heldurðu að ykkur takist að
ná í Dos de Mayo?“
„Ef hægt er að leysa fáein
vandamál. f sambandi við aðal-
vandamál mitt eru þau býsna
lítilfjörleg"
„Láttu mig heyra áætlunina,
þá skal ég svara kröfunni um
greiðslu".
„Það væri tæpast skynsam-
legt af mér. Næstum allir gætu
stolið Goya ef þeir hefðu þessa
áætlun".
Dr Munoz brosti sínu hvers-
dagslega brosi. .Ekki býst ég
við því“ sagði hann.
„Hombre! Ef ég verð tekinn.
þá fæ ég aldrei framar að sjá
dagsins ljós. Ég væri öruggari
ef ég spreytti mig á brezku há-
sætisdemöntunum!“
„Það vona ég“
„Jæja? Hvað segirðu?“
„Gott og vel. Ég skal láta þig
hafa málverkin þrjú. ef þú út-
vegar mér Goya“. Hann settist
andspænis Bourrie. „Komdu þá
með áætlunina".
Aftur varð Boume viss og ör-
uggur. rétt eins og tryggingar-
agent. „f fyrsta lagi vantar okk-
ur leyfi forstjórans til þess að
Jean Marie megi kópíera í
Prado“.
Munoz skrifaði hjá sér með
örsmáum gullblýanti. ,.Þú hef-
ur sem 'Sé hugsað þér að láta
hann kópíera Dos de Mayo í
Goya-salnum og skipta um
myndir?“
„Nei. Hann kópíerar Dos de
Mayo á gistihúsinu. Það er ekki
hægt að gera í Prado. vegna
þess að enginn fær leyfi til að
kópiera myndina i fullri stærð".
„Hvað þarftu þá að gera við
leyfið?“
„Ég kem að því. Sjáðu um að
leyfið hljóði á nafn Scharles
Smadja. Hann er þekktur stæl-
ingamaður, sem þessa stundina
er ; árlegri veiðiferð fyrir utan
St. Raphael. Prado getuT fengið
nafnið staðfest á Louvre ef svo
ber undir“
Munoz skrifaði nafnið vand-
lega niður. „Ég vissi ekki að
leyfi yæri nauðsynlegt" umlaði
hann.
„Sjáðu um það berist út að
Smadja hafi fengið það verk-
efni hjá góðvini þinum í Paris
að kópiera þrjú spænsk meist-
araverk“.
„Þrjú?“ sagði markgreifinn
og lyfti brúnum. „Þú hefur þó
Það reyndist örðugt fyrir stúlkumar að fá næði til
þess að skýra vinum sínum frá því sem á daga þeirra
hafði drifið og segja þeim í hvaða hættu þær væru
staddar. Þau ákváðu að bregða sér í sund, því úti
í vatninu gátu þau spjallað saman án þess að nokkur
heyrði til þeirra. — Á meðan höfðu Þórður og Ross
lagt af stað niður fjallið til þess að reyna að skoða
sig betur um í dalnum.
UNGLINGA
vantar til blaðburðar í eftirtalin hverfi:
Grímsstaðaholt
Framnesveg
Langholt
Ránargötu
Kársnes I.
Mávahlíð
Talið strax við afgreiðsluna — sími 17500.
Sendisveinar
óskast strax. Þurfa að hafa hjóL
ÞJOÐVILJINN
KARLMENN 0G KVENFÓLK
vantar okkur strax til starfa 1 frystihúsi voru.
Hraðfrystihusið Frost h.f.
Hafnarfirði. — Sími 50165.
ÞIÓÐVILJANN
vantar skrifstofuhúsnæði 1—2 herbergi, í nágrenni við
húsakynni blaðsins, í 2—3 mánuði, vegna breytinga.
Há leiga i boðL
Kvennadeild MÍR
Aðalfundur verður haldinn í Þingholtsstræti 27 mánu-
daginn 22. október kl. 8.30 stundvíslega.
Venjuleg aðalfundarstörf.
önnur máL
STJÓRNIN.
Ctboð
Tilboð óskast í að steypa upp húsið Hallveigarstaði viö
Garðastræti hér í borg.
Uppdrátta og skilmála má vitja á teiknistofu undirrit-
aðs að Rauðalæk 33 gegn 1000.— króna skilatryggingu.
SIGVALDI THORDARSON
arkitekt.
Mótorvélstjórafélag íslands
Félagsfundur verður haldinn að Bárugötu 11 eimrmdag-
inn 21. október 1962 kL 14.
Dagskrá:
Uppsögn samninganna.
STJÓRNIN.
t