Þjóðviljinn - 08.12.1962, Qupperneq 9

Lavgardag'ur 8: desember 1962
ÞJÓÐVIL.TTNN -
!
i
!
!
— Ritsíjóri: UNNUR EIRIKSDOTTIR —

R&v
Handfylli af/eir.
Einu sinni var handfylli af
leir í árbakka einum. Það var
algengur leir, þungur og gróf-
gerður, en hann hafði háleita
hugmynd um sitt eigið gildi
og háleita drauma um hið
mikla hlutverk, sem biði hans
í heiminum, þegar menn upp-
götvuðu eiginleika hans.
til vill er verið að gera mig
að skrautgrip i musterið, eða
að dýrindis skrautkeri á kon-
ungisborð.
í sumarsólskininu uppi yf-
ir hvísluðuist trén á um unað-
inn, sem yfir þau kæmi, þeg-
ar hin viðkvæmu blóm og
laufblöð tækju að springa út.
og allur skógurinn gl.itraði af
fögru og björtu litskrúði.
Blómin iutu hvert öðru af
fegrunargleði, þegar vindur-
inn lét vel að þeim. og þau
sögðu: — Systur. en hvað þið
eruð orðnar yndislegar. Þið
gerið daginn bjartan. Og áin,
sem hafði fengið nýjan kraft.
fagnaði í samklið allra sinna
mörgu lækja og muldraði við
bakkann í mjúkum tónum.
Hún sagði frá flótta sínum
ofan úr snæþöktum fjöllun-
um. Hvernig hún hefði brot-
ið af sér klakaf jötrana. og
um hið mikla verk sem hún
væri ó leið til að vinna. að
snúa mörgum mylluhjólum og
fleyta stórum fleytum til
hafs
Leirinn huggaði sig við há-
ar vonir. þar sem hann beið
blundandi i jarðveginum.
— Minn tími mun koma, sagði
hann. Ég hef ekki verið skap-
aður til að liggja falinn um
alla eiíifð. Mér mun veitast
frægð og fegurð
tímans.
Dag nokkurn fann leirinn
að hann var tekinn þaðan
sem hann hafði legið svo
lengi Flatt járnblað smaug
undir hann. lyfti honum upp,
og kastaði hónum á börur á-
samt öðrum leirklumpum. Svo
var honum ekið að því er
bonúm fannst. yfir grýttan og
hrufóttan jarðveg En hann
var ósmeykur og sagði við
sjálfan sig: — Þetta er nauð-
synlegt. Leiðin til frægðar.
innar er torfær. Nú er ée á
ieiðinni að vinna mitt mikla
hlutverk í heimnum.
En þetta erfiða ferðalag var
ekkert í samanburði við erf-
iðleikana og þjáningarnar sem
á eftir komu. Leirinn var iát-
inn í trog, og þar var hann
laminn, hrærður og hnoðað-
ur Þetta var næstum því ó-
bolahdi. En það var huggun í
beirri hugsun að eitthvað
?ott og fallegt leiddi af þess-
"m erfiðleikum. Leirinn var
viss Um að ef hann aðeins
sæti beðið nóau lengi. þá
mundi hann eiga eitthvað
undursamleat í vændum. Svo
var hann látinn á hjó! sem
Rnerist með geinihraða. og
bar hringsnerist hann. þang-
að til honum fannst að hann
myndi brotna i þúsund mola.
Finhver undarlegur máttur
brvsti homjm og mótaði og á
meðan hann hringsneríst <
eegnum ‘allan svimann oe
biáningarnar fann hann að
hann var að taka á sig nýja
mynd. Að þessu loknu, kom
"kunn hönd og setti hann inn
■ ofn. Eldur var kveiktur um-
bverfis bann nfsafenginn og
"egumsmjúgadi. heitari en
heitust.u 'SUmrin á árbakkan-
um. En leirinn stóðst allar
raunir vesno trúar sinnar á
fagra fra'jntið
bh Virfologa er mér æt.leð
eitthver<- fagurt h1ut.skir>+’
^*0V'V’ c\rovn
miki^ 0r> *"* ° fv"’■*' mpr TT*+'
Loks var bökunin á enda.
Leirinn var tekinn út úr ofn-
inum, og látinn vera úti und-
ir berum himni, þar sem and-
vari lék Um hann. Launin
vo.ru í vændum." Rétt hjá
borðinu var vatnspóílur, ekki
mjög djúpur eða tær, en
nægilega lygn til þess að
endurspegla hlutdrægnislaust
hverja mynd sem á hann féll.
Og þegar leirinn var teinn
af þorðinu, sá hann i fyrsta
skipti sína nýju mynd. 1-aun-
in fyrir alla þolinmæðinu og
sársaukann, uppfylling drauma
sinna. — algengan þlómstur-
pott, óþrotinn, rauðan og ó-
lögulegan Og þá varð hann
sér þess meðvitandi að hann
var ekki ætlaður konungsbú-
stað eða listasafni, þvi hann
var búinn til án fegurðar, dá-
semdar og lotningar. Og hann
bar fram mótmæli gegn hin-
um óþekkta skapara sínum og
sagði: — Hví hefur þú gert
mig svona?
Margir dagar liðu i megnri
óánægju. Svo var hann fyllt-
ur með mold, og einhverju.
hann vissi ekki hverju. ein
einhverju þyrnóttu. brúnu og
vesældarlegu var stungið í
miðj.a moldina. Leirinn reis
gegn þessari lítilsvirðingú.
— Þetta er það versta sem
fyrir mig hefur komið. að
fyllingu . vera . fylltur af rusli og ó-
þverra Ég er vissulega mis-
lukkaður
Hann var þegar látinn i
gróðurhús. þar sem sólin
skein á hann, og vatni var
dreypt á hann Og eftir þvi
sem dagarnir liðu, fór hann
að verða var við breytin-gu.
Eitthvað tók að bærast innan
í honum. — ný von. En hann
var ennbá svo fávitur að
hann vissi ekki hvað hin nýja
von táknaði. Dag nokkurn
var leirínur tekinn og farið
með hann inn í volduga
kirkju. Draumurinn hans var
þá að rætast eftir allt sam-
an. Honum var þá ætlað
fagurt hlutverk í heiminum.
Undursamlegur hljóðfæra-
sláttur flóði yflr hann. Hann
var umkringdur fögrum blóm-
um. Hann' vissi hvorki Upp
né niður. Hann hvíslaði til
annars leirpotts, sem stóð
viö hliðina- á honum og var
að útliti' alvf>v eins og^ hann:
Gullfoss kemur að landi, hlaðinn varningi. Kannski er hann
að koma mcð jólaeplin og jólatrén.
— 'H
i& Iá+!'
horf!
tii o'
Oa
svaraði
l,°f ég bér-
T‘’"rs vegha
í áttina'
'turpotturinn
'eiztu bað ekki?
Þú berð konunglegan veldis-
sprota úr liljum. krónublöð
beirra eru hvít eins og mjöll,
og hjörtu beirra eins og skíra
gull. Fólkið horfir hingað af
bví biómiö er hið rlámsarolee-
asta i allri veröldinni. Og
rætur bess eru i þínu eigin
hjarta
Og leirinn varð ánægður
með hlutskipti sitt og bakk-
aði skapara sínum í hlióði.
bví að þótt hann væri leir-
pottur. þá hafði bann dásam-
legan fjársjóð að geyma.
— ★—
Skrítlur
Feðgar sátu fyrir, af því að
sonurinn hafði verið að ljúka
langskólanámi.
— Stattu ögn nær honum
föður þínum, og styddu hönd-
'innTráif:6xlma á Kohum, sagði
ljósmyndarinn.
— .Ætli.það færi ekki. fgllt
eins vel á því, að hann hefði
hana í vasa mínum? sagði
faðirinn.
Móðir Sigga litla tárfelldi
fyrsta morguninn. sem hann
átti að fara í skóla.
— Taktu þetta ekki nærri
þér, mamma, sagði stráksi.
— Undir eins og ég er orð-
inn skrifandi og það vel læs,
að ég get lesið textana með
myndasögunum. hætti ég í
skólanum og verð þar ekki
lengur
Á bryggjunni biður vörubíllinn, hann ætlar að flytja vör-
urnar út um allan bæ, í búðirnar.
Skrims/ið
og dvergarnir
efewv'./V hiLrA .
É'kRA Hh.
Börnin á; sveitabænum eru áreiðanlega sofnúð, en einhver
er enn á fótum, því það rýkur upp úr strompinum. Og
tunglið horfir á, ósköp syfjað á svipinn.
n^'av < l m ri <v
í þessu húsi eru allir í fastasvefni, það er auðséð. Og nú
getúr tunglið varla haldið sér vakandi lengur.
Óskastundin þakkar Björgvin Hólm Jóhannessyul
(6 ára) kærlega fyrir þessar skemmtilegu myndir.
I
1. — Þessi saga gerðist fyrir langa iöngu,
langt, langt uppi i fjöliunum. Það var
yndislegur sólskinsdagur, Ðg hann Bóbó,
litli góði fjalladvergurinn, sat fyrir utan
hellinn sinn og var að bíða eftir því
að öll dýrin og fuglarnir kæmu. Til hvers
áttu þau að koma? spyrjið þið. Það skai
ég segja ykkur. Þau komu til að borða
.vmts’egt góðgæti, seni Bóbó útbjó handa
þeim.
i. — Hann bakaði hnetuköku handa í-
kornanum. Handa fuglunum sauð hann
hveitibúðing, Kaninurnar fengu kálsalát.
Og handa litlu músunum var fullur disk-
ur af örsmáum ostbitum.
3. — En allt í einu í glaða sólskininu,
kom undarlegt dýr labbandi i áttina til
Bóbó. Aldrei hafði Bóbó séð nokkurt dýr
þessu iíkt. Það var bæði líkt hundi og
gíraffa, og eftir endilöngnum hryggnum
alveg frá höfði aftur á skott var röð
af bláum skeljum.
4. — Góðan dag, sagði Bóbó, hvaða dýr
ert þú? — Ég cr ekki dýr, ég er skrimsli.
svaraði þetta kynjadýr. Hvað áttu handa
skrímsli að borða? — Ég á Ijómandi
góða hnetuköku, sagði Bóbó. — (Framh.)
SÍÐA 9
Grænmetiskvarnir
Grænmetdshnífar
Káljárn
Rif járn
Salatskáiar
Járnvöruverziun
Jes Zimsen h.f.
Búsáhöld
í fjölbreyttu úrvali.
Nýjar vörur
berast daglega
Járnvöruverzlun
Jes Zimsen h.f.
Rúllupylsupiessur
Rúllupylsunálar
Rúilupylsugarn
Spekknálar
Jámvöruverzlun
Jes Zimsen h.f.
Aleggs- og
brauðskurðarhnífar
i miklu úrvali.
Járnvömverzlun
Jes Zimsen h.f.
Veggvogir
Baðvogir
Búrvogir
Járnvömverzlun
Jes Zimsen h.f.
Plastskálar
Plastbox
Plastföt
Plastbalar
Plastfötur
Plastsett
Járnvömverzlun
Jes Zimsen h.f.
Fyrir
jólabaksturinn
Kökuform
Kökumyndamót
Kökusprautur
Kökukefli
Rjómasprautur
Búrvogir
Pönnukökupönnur
Deigsköfur
Þeytarar
Möndlukvarnir
Kleinujám
o. m. fl.
Járnvöruverzlun
Jes Zimsen h.f.
Pottar
Skaftpottar
Pönnur
Margar stærðir
og gerðir
t
r