Þjóðviljinn - 25.07.1963, Blaðsíða 8

3 SfÐA
HÖÐVILUNN ------------------------n-T----------rs,----------------- Fimmtudagur 25. júlí 1963
árangurinn í kvöld), og etf hann
tekur vel í þetta, þá héld ég að
aQt sé komið í gang.
Meira seinna —
ADAM.
P.S. — Þú ættir að fara að
fhuga hvað þú vilt verða í
der nýju samtökum. Ráðherra?
Otbreiðslustjóri? Heimspekingur?
Ekki hlæja!
Hann braut bréfið saman, setti
það í umslag og fór niður.
Það var kveikt á sjónvarpinu,
það var enn Böktandi, og kon-
umar þrjár sátu enn á rauða
leðursófanum. Þær litu við, litu
aftur til baka.
s,Góðan daginn," sagði hann.
Þær umluðu einhver kveðju-
orð.
Hann lagði af stað út, en frú
Pearl Lambert, sem verið hafði
að flokka þvott bak við af-
greiðsluborðið, stöðvaði hann.
,.Þér eruð vissir um að þér vilj-
ið ekki að Mabel taki til hjá
yður?“ sagði hún.
„Ég er sjálfur búinn að taka
til,“ sagði hann og brosti.
„Hvemig líður yður annars i
dag?“
„Ég þarf ekki að kvarta,"
sagði litla konan. „Mér þykir
leitt að ég skyldi eyðileggja
glæpaleikritið fyrir yður í gær-
kvöldi, með þvi að segja hver
sá seki var.“
„Það gerir ekkert til. Ég hafði
mjög gaman af því.“
„Það var ágætt að hafa fé-
lagsskap."
Maður og kona gengu inn í
anddyrið. „Góðan daginn, frú
Lambert!" Maðurinn var þrek-
vaxinn, svo sem fimmtán pund-
um of þungur ,og svipur hans
var rólegur og ánægjulegur.
Konan var ung en ekki ungleg.
Hár hennar var svart og hár-
greiðslan var dálítið gamaldags,
hátt upp á höfðinu. Kjóllinn
hennar var líka svartur, en hann
var smekklegur. Með smálagfær-
ingu á tönnunum yrði hún ágæt,
hugsaði Adam. Og hún var vel
vaxin. Fallegir fætur.
„Góðan daginn,“ sagði frú
Lambert. „Þetta er nýi dvalar-
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og
snyrtistofa STEINH og DÓDÓ
Laugaveei 18 IIL b '(lyfta)
Simi 24616.
P E R M A Garðsenda 21.
símj 33968. Hárgreiðsiu. og
snyrtistofa
Dömur, hárgreiðsla við
alira hæfi.
TJARNARSTOFAN,
Tjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin. _ Simj 14662.
hArgreiðslustofa
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdöttir)
Laugavegi 13 — sími 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
gesturinn sem ég var að segja
yður frá; hann horfði á glæpa-
myndina með mér i gærkvöldi.
Herra Cramer, má ég kynna fyr-
ir yður herra og frú Giffin.“
Maðurinn rétti fram höndina
hiklaust og hressilega. „Sælir,
herra Cramer."
„Gleður mig að kynnast yður.“
„Griffinhjónin hafa dvalizt
héma öðru hverju í — já, hvað
er það eiginlega langur tími,
Sam?“
„Tja,“ sagði maðurinn hlæj-
andi. „Ætli það séu ekki ein
fjögur ár.“
„Fjögur ár,‘ sagði litla konan.
Adam kinkaði kolli. „Það gef-
ur gistihúsinu góðan vitnisburð,
frú Lambert," sagði hann. -,,Og
sömuleiðis smekk herra Grlff-
ins.“
„Þarna sjáið þið,“ sagði frú
Lambert og brosti dularfu’lu
brosi.
Griffinhjónin brostu á móti.
„Já,“ sagði maðurinn. Hann sneri
sér að Adam. „Búinn að borða?“
„Nei.“
,Ekki við heldur. Við erum
einmitt á leiðinni niður á Palace.
Ef þér viljið slást í hópinn, þá
er yður það velkomið. Er það
ekki, Vy?“
Konan í svarta kjólnum játaði
án mikillar hrifningar.
Adam horfði á hana. Það voru
skarpir drættir kringum aug-
un, þreyta sem var í miklu 6-
samræmi við heiðan svip eigin-
mannsins. Hún var ef til vill
þrjátíu ára. En augun f henni
voru eldri en það. „Ég veit ekki,
ég vil ógjaman troða mér inn
á —“
„Troða yður? Heyrið mig nú!“
Griffin var skemmt.
„Þér viljið þó ekki valda litlu
dúfunni minni vonbrigðum, ha?“
spurði hann.
Frú Griffin virtist ósjálfrátt
fara hjá sér.
„Svona, komið nú. Sam Griff-
in bíður!"
Þau gengu íramhjá sitjandi
konunum þremur, gegnum gler-
dymar, út í borgina.
„Fínt veður,“ sagði Griffin og
dró djúpt andann. Finnst þér
ekki, Vy?“
„Jú, Sam.“
„Ég held nú það. Herra Cram-
er, líkar yður loftslagið?"
„Já, mjög vél,“ sagði Adam
og gerði rödd sína sem mýksta.
Hann hafði mikið að gera í dag,
en þama var vert að doka við:
hann fann það.
„Við elskum það, litla dúfan
mfn og ég. Heyrið mig, þér kom-
uð yður svei mér í mjúkinn hjá
brú Pearl Lambert — með því
að horfa á kvöldglæpinn með
henni. Hún er dásamleg kona.
Mér er alvara með það, skiljið
þér? Við komum hingað fyrst
hvenær var það?“
„Nítján hundruð fimmtfu og
tvö."
„Nítján hundruð fimmtíu og
tvö. Komum aðeins við á leiðinni
til Farragut. En við höfum ver-
ið á ferðinni tímunum saman,
þér skiljið, og maður verður svei
mér slæptur. Jæja, hún lét okk-
ur hafa herbergi og sagði: „Það
er auðséð að þið hafið haft of
mikið að gera. Af hverju takið
þáð ykkur ekki dálftið frf, stanzið
hérna smástund?" manstu Vy?“
„Já“, svaraði konan. „Ég man
það.“
Adam brosti og beindi athygi-
inni að frú Griffin. Mjaðmir
hennar vögguðust liðlega þegar
hún gekk og hún hafði kyn-
þokka sem hvorki hárgreiðslan
né slétti svarti kjóllinn gátu
lejmt. Hún er að reyna að gera
sig óaðlaðandi, hugsaði hann. Af
hverju?
„Hvaðan komið þér?“ spurði
Griffin.
„Frá Los Angeles."
„Los Angeles! Hæ! þér kann-
izt þá við markaðssvseðið í
Pomona?"
Adam játaði því.
„Við Vy fórum tvisvar yfir
Markaðssvæðið og það gekk svei
mér vel. Alveg afbragðs vel. Við
vorum að pranga út dálitlu sem
hét Loftrennslis-Meistarinn.“
Hann hló. „Tókum allt að sex-
hundruð á dag á því drasli. Ég
á við, það var alveg ljómandi:
sko —“
„Sam, góði.“
„Hvað áttu við?“
„Ég —“ Vy Griffin yppti öxl-
um. „Ekki neitt, elskan. Ég ætl-
aði ekki að grípa fram í fyrir
þér.“
„Allt í lagi. Mér er alvegsama.
Ég samkjafta aldrei hvort sem er
— þér hafið sjálfsagt tekið eftir
því? Gamli Sam sem aldrei þeg-
ir. En þegar maður blaðrar all-
an daginn, næstum hvem ein-
asta dag, þá kemst þetta upp í
vana.“
„Mér finnst ekkert athugavert
hvemig þér talið,“ sagði Adam
og gaut augunum til konunnar.
„Vy finnst það. Konan mín er
hefðarkona, það finnur maður úr
mflu fjarlægð, og stundum fer ég
í taugamar á henni. En — jæja,
þetta apparat, það sem það gerði
var að stöðva benzínstrauminn í
blöndungnum á bílnum þínum;
og þá verður rennslið jafnara,
eyðslan minni, hraðinn jafnAri
og ég veit ekki hvað. Þetta oðgð-
um við að minnsta kosti. Og það
hefði átt að verka líka — ég á
við það, það var vit í þessu. En
það verkaði bara ekki. Hvað
kostuðu þeir okkur, elskan?"
„Þrjátíu og fimm sent."
„Já, alveg rétt. Þrjátíu og
fimm sent. Og við seldum þá
fyrir þrjá doilara ....“
Griffin lýsti aðferðunum sem
hann og kona hans höfðu notað
til að koma Loftrennslis-Meistar-
anum út og lýsti áliti sínu á
loftslaginu í Califomíu og ýmsu
öðru og Adam hlustaði og fylgd-
ist með Vy Griffin meðan hann
hlustaði.
„.... auðvitað segi ég við. En
konunni minni er meinilla við
að taka þátt í þess konar vinnu
og ég er ekki að lá henni það,
svo að hún er alltaf heima á
meðan. Sam gamla stendur á
sama.
Við veitingahús sem hét Paloce
hætti Griffin að tala.
Þau fóru inn — salurinn var
stór, mannauður — og þau sett-
ust í hann miðjan.
„Maturinn er ekkert góður
hér.“ hvíslaði Griffin, „en hann
er skárri en annars staðar á
þessum tíma dags. Fáið yður
eggjahræru."
Kvenmaður með fölt og bert
andlit kom til þeirra; hún var
daufeygð að sjá, og augun gljáa-
laus og alger andstæða lífsfjörs-
ins og atorkunnar hjá Sam
Griffin.
„Takið eftir," hvíslaði Sam,
síðan sagði hann: „Við ætlum
að fá þrjá skammta af hræri-
graut í hráolíu og mall með.“
„Afsakið?" sagði konan og
brosti ekki.
Griffin skellihló og barði hnef-
anum i borðið. „Eggjahræru og
kaffi. Fyrir þrjé.**
„Já, herra minn.“
„Heilög kýr; Á hverjum ein-
asta morgni segi ég þetta, og
hún er ekki farin að átta sig
á því enn. „Afsakið?" Sei, sei.
Jæja, herra Cramer þér ætlið að
doka við i Caxton? Hér er gott
að vera?“ Rödd hans var næst-
um enn háværari en áður. „Yður
mun líka það: ffnn staður það.
Fólkið með vit í kollinum —
nema þessi framreiðslustúlka.
Þeir hafa klúbba í stórum stíl.
Ljón, Elgsdýr, Rotary og allt
hvað heiti hefur. Mjög félags-
lyndir, á ég við. Og þeir eru
heiðarlegir. Þegar við Vy setj-
umst í helgan stein og hættum
þessu rápi út um allar jarðir,
þá veit ég svei mér ekki nema
við veljum einmitt þetta pláss.
Hvað segirðu um það, ljúfan?“
Vy Griffin sagði: „Auðvitað,
því ekki það?“
„Blessuð elskan. Hún segir
alltaf já, en þér getið bara gizk-
að á hver er í brókunum í þess-
ari fjölskyldu, ha, herra Cramer?
Buxur, ætlaði ég að segja. Bux-
ur!“ Sam Griffin bar fyrir sig
hendumar eins og til að verjast
ímyndaðri árás og hló. „Ég verð
að passa á mér munninn.“
Morgunverðurinn kom og
þrekvaxni maðurinn þagnaði allt
í einu, einbeitti orku sinni að
því að matast. Hann virtist
naumast hafa hugann við ann-
að á meðan.
Adam beið hentugs tækifæris,
renndi síðan augunum yfir and-
litið á frú Griffin, niður brjóstin,
aftur upp í andlit hennar.
Hún leit undan í skyndi, bar
pentudúkinn upp að vörunum og
stóð upp. „Þið hafið mig afeak-
aða,“ sagði hún.
„Það væri nú annaðhvort."
Hún snéri sér við og gekk inn-
ar í veitingahúsið.
„Ekki sem verst, ha?“ sagði
Griffin. Hann skellti í góm og
hristi höfuðið. „Ja, héma. Og
vitlaus í Sam gamla, hver gæti
trúað því! Það er svei mér hægt
að vera heppinn, ha?“ Hann tók
vindil úr skyrtuvasanum sínum.
„Ja héma."
Adam bældi niður bros og
lauk við kaffið sitt.
„Ég sé að þér eruð ákvæntur,
herra Cramer.“
>,Ég er hræddur um það.“
„Jæja, ekki missa vonina. Ég
hélt ég ætlaði aldrei að finna
kvenmann, aimennilegan kven-
mann, á ég við. Ég á við, maður
verður að horfast í augu við
staðreyndir — ég er hálfgerður
vandræðagripur. Ég hagnast á
trúgjömu fólki. Ég er hávær og
tala mikið. Og ég veit að það
eru til fáeinir fríðari menn hér
og þar. En góður guð gleymdi
ekki Sam sínum. Og þér skuluð
bara halda áfram að leita, heyrið
þér?“
„Það skal ég gera.“
Vy Griffin kom aftur að borð-
inu. Göngulag hennar var þokka-
fullt, mjaðmimar vögguðust eðli-
lega og ósjálfrátt.
„Ég var einmitt að segja við
hann herra Cramer héma, að
hann skyldi ekki gefast upp við
að leita að kvenmanni."
„Nú? Hafið þér átt í einhverj-
ur vandræðum með slíkt, herra
Cramer?“
Adam brosti til hennar. „Tja,“
sagði hann. „Við getum sagt að
ég hafi ekki verið eins heppinn
og herra Griffin."
„Sam! Sam! Við skulum þúast
og hætta þessu herratali."
Framreiðslustúlkan kom og
hellti aftur í kaffibollana. Adam
horfði á Vy færa sig nær eigin-
manni símim, Horfði á hana
kveikja sér í sígarettu með 6-
styrkri hendi.
„Ég er hræddur um að ég
verði að fara að koma mér að
SKOTTA
Ég hefði átt að segja pabba að Bjössi er formaður
máifundafélagsins
Ausíin Gipsy landbúnaðar- og ferðabif-
reiðin er í sérflokki vegna mýktar og akst-
urshæfileika.
Austin Gipsy með benzín eða dieselvél
hentar öllum þjónustustörfum sem fjögra
drifa bifreið getur gert.
Austin Gipsy fæst afgreidd með stuttum
fyrirvara.
Garðar Gíslason hJ.
Bifreiðaverzlun.
FERÐABI LAR
17 farþega Mercedes-Benz hópferðabílar af nýjustu gerð,
tíl Ieigu í lengri og skemmri ferðir. — Afgrciðsla á
Sendibílastöðinnl i síma 24113, á kvöldin og um helgar.
Síml 20969.
HARALDUR
EGGERTSSON,
Grettisgötu 52.
♦S^^BJÖRNSSON * co.
Sími 24204
P.O. ÍOX 1584 • MVXMVlK
RÚMAR ALLA
FJÖLSKYLDUNA
KYNNIÐ YÐUR
MODEL 1963