Þjóðviljinn - 30.07.1963, Blaðsíða 8

g SlÐA
ÞlðÐVILJINN
ég aílaði þeirra. Þér geymið
peningana í bankanum yðar og
gefið síðan SÞBF loforð fyrir
afganginum. þegar þörf krefði.
— Þetta gerði mig að gjald-
kera. sagði Shipman.
Ungi maðurinn brosti. — Það
er rétt, sagði hann. — Það
stendur heima.
— Tja .. ég veit ekki;égyrði
að íhuga þetta nánar. Við höf-
um haft beztu lögfræðinga í
fylkinu í okkar þjónustu, og
þeir gátu engu komið til leið-
ar.
— Það kemur mér ekki á ó-
vart. Lögfræðingar eru flestir
aular: þeir vinna út frá röng-
um forsendum. Við hverja tala
þeir? Við stjómmálamenn.
Embættismenn. Skriffinna. Dóm-
ara. Ef þér þyrftuð að komast
gegnum frumskóg, herra Ship-
man, hvað mynduð þér gera —
reyna að biðja trén að flytja
sig, eða fá fólk til að höggva
þau niður? Ég á við þetta: fóru
lögfræðingamir ykkar nokkum
tíma til fólksins og báðu það um
aðstoð?
— Ég held ekki að það sé
mergurinn málsins.
— Jú, það er nú einmitt merg-
urinn málsins. Þess vegna mis-
tókst þeim. Við vinnum ekki á
sama hátt og þeir; við vitum
betur en að reyna að fást við
þessa gyðinga í stjóminni. Þeir
cm sjálfir af óæðra kynflokki,
skiljið þér, og meðal annars þess
vegna eru þeir svo ólmir í að
kynblanda Suðurríkin!
Veme Shipman gekk til dyra
og fann að nú þurfti hann að
taka mikilvæga ákvörðun. Hann
var óvanur því að taka ákvarð-
anir.
— Við ætlum að sýna fólkinu
í Caxton hvað gerðist í Norður-
ríkjunum, hvað mun líka gerast
hér. Til dæmis þetta. — Ungi
maðurinn stakk hendinni i
brjóstvasa sinn, dró stóra blaða-
Ijósmynd uppúr einu umslaginu.
Hann lagði hana á borðið.
— Horfið á hana, herra Ship-
Hárgreiðslan
HárgreiSsIu- og
snyrtfstofa STEINU og DÓDÓ
Langavegl 18 DL b '(lyfta)
Simi 24616.
P E R M A. Garðsenda 21,
símj 33968. Hárgreiðsln. og
snyrtistofa
Dömnr, hárgreiðsla við
allra hæfi.
TJARNARSTOFAN.
Tjarnargötu 10. Vonarstrætis-
megin. — Símj 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(María Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — sími 14656.
— Nuddstofa á sama stað. —
man. Athugið hvemig hún verk-
ar á yður — þótt þér eigið ekki
sjálfur böm.
Veme gekk að skrifborðinu og
tók upp úrklippuna. Hún sýndi
svartan hermann kyssa hvíta
stúlku. Hann starði á myndina,
fleygði henni síðan á borðið aft-
ur.
— Þetta er það sem koma skal,
sagði gesturinn, — ef við stöðv-
um þetta ekki í upphafi. Þetta
og meira til.
— Hafið þér nokkra skrá að
fara eftir? spurði hann eftir
langa þögn.
— Ekki ennþá,, sagði ungi
maðurinn.
— Farið þá á skrifstofur fylkis-
stjórnarinnar í Faragut, efri hæð,|
við hliðina á Reo leikhúsinu. Ná-
iö í Bart Carey og segið honum
að hringja í mig.
— Það skal ég gera.
— Ég lofa hreint engu, piltur
minn. Ennþá hefið þér ekki gert
annað en tala, tala hressilega,
en lítið annað. Ég býst ekki við
að þér fáið eyri hjá bæjarbúum
út á nein samtök, ef satt skal
segja. Samtök eru ekki sérlega
vel liðin í Caxton. En Bart Car-
ey hefur lista yfir foreldra sem
eiga böm í skóla. Ef þér getið
fengið þá til liðs við yður, fyrir
fimm hundmð dollara, þótt ekki
sé meira, þá skal ég — þá er
hugsanlegt að ég hlaupi undir
bagga.
— Ég fer ekki fram á meira.
— Jæja þá. Og hvenær haldið
þér að þetta komist í gang?
Ungi maðurinn brosti. — Ég
verð búinn að leggja fram pen-
ingana fyrir miðnætti á morgun,
herra Shipman. Og að minnsta
kosti hundrað og fimmtíu nýja
félaga í SÞBF.
— Það er fráleitt!
— Er það? Ég skal segja yður
eitt — komið að dómshúsinu
klukkan hálf átta annað kvöld.
Akið ó bílnum yðar til borgar-
arinnar og lítið á. Mér skilst að
þar eigi að vera eins konar
fundur.
Gesturinn tók annað blað upp
úr vasa sínum.
— Og þangað til, sagði hann,
— gætuð þér litið á þetta.
Shipman tók blaðið, gekk með
unga manninum til dyra og
kvaddi hann með handabandi.
Síðan fór hann aftur inn í
bókaherbergi og settist. Hann tók
sundur blaðið, sá feitletraða yfir-
skriftina: SAMSKÓLAGANGA
HVÍTRA OG SVARTRA
STJÓRNARSKRÁRBROT!! og
sva las hann greinina vandlega.
Hann las hana þrisvar sinnum.
Og í hvert skipti sem hann
las hana, sló hjarta hans dálft-
ið örar.
6
Ella var að fínpússa á sér hár-
ið, gera það kæruleysislega vind-
blásið, þegar dyrabjallan hringdi.
Eiginlega hafði hún varla búizt
við að heyra aftur frá Adam
Cramer — hann var óraunveru-
iegur; of líkur persónu í bíó-
mynd til þess að hægt væri að
trúa á hann — en til vonar og
vara hafði hún þó farið í spari-
kjólinn sinn. Nú var hún fegin
því. Og svolítið hrædd. Hún
hafði sagt föður sínum að verið
gæti að ókunnugur maður liti
inn og hún færi kannski út með
honum ef Tom samþykkti það;
en samt var nú eins og óraun-
verulegur draumur að rætast.
Því að þetta var örugglega Adam
Cramer.
Hún dokaði við hæfilega lengi,
kom síðan fram. Hann stóð í
tíagstofunni, leit út eins og dag-
inn áður; kannski ögn rólegri í
fasi. Hann var að tala við Tom.
— .... hafði ekki gert mér
l.ióst að faðir Ellu væri ritstjóri
Messenger. Ég ætiaði einmitt að
fá viðtal við yður í vikunni.
Afi hafði ekki litið upp; hann
var niðursokkinn í gamla kú-
rekamynd í sjónvarpinu. öðru
hverju gaf hann frá sér óá-
nægjumuldur yfir þessum gaura-
gangi.
Adam kom auga á Ellu og
brosti. — Hæ.
— Hæ, sagði Ella á báðum
áttum.
— Af hverju sagðirðu mér
ekki að pabbi þinn væri frægur
maður?
— Ha? Ó — ég veit það ekki.
Þið eruð víst búnir að kynna
ykkur?
— Já, sagði Adam. — Við
kynntum okkur sjálfir.
— Andartak, ég skal sækja
konuna mína, sagði Tom.
Rut kom inn úr eldhúsinu og
þurrkaði sér um hendumar á
svuntunni.
— fætta er herra Adam Cram-
er, sagði Tom með hægð. —
Hann langar til að fara með
Ellu í bíó.
Rut deplaði augunum. — Sæl-
ir, sagði hún. — Eruð þér ekki
ungi maðurinn sem hringdi hing-
að í gær?
Adam leit upp. — Gerði ég
það? Ég veit það svei mér ekki.
Ég hringdi í býsna mörg númer.
Var að reyna að koma þessu af
stað. Hann sneri sér að Tom.
— Mér þykir leitt að ég skyldi
ekki hafa tækifæri til að koma
sjálfur í dag; ég þarf að fara
í svo mörg hús. En við getum
talað saman á morgun. Ég skal
koma í skrifstofuna yðar — það
er að segja, ef þér samþykkið
það.
Tom neri hökuna. — Um hvað
eigum við að tala ef mér leyfist
að spyrja herra Cramer? Það
var býsna óljóst sem þér sögð-
uð við konuna mína.
— Fyrst og fremst um ástand-
ið í skólanum. Sjáið þér til, ég
er aðalritari samtaka í Washing-
ton og við erum þeirrar skoðun-
ar að við getum hjálpað Caxton,
hjálpað fólkinu að berjast gegn
þessum lögum. Það er þetta fyrst
og fremst.
— Ég skil.
Ella velti því fyrir sér, hvort
þetta væri enn einn brandarinn;
komst að þeirri niðurstöðu, að
svo væri ekki. — Svona, í öllum
bænum verið ekki að tala um
stjómmál, þegar ég er að fara á
stefnumót. Eða er það ekki ætl-
unin?
— Ég veit það ekki, sagði Tom.
Hann sneri sér að Adam.
—Herra Cramer, þetta er dálítið
óvenjulegt. Þér komið til borg-
arinnar og setjið dóttur minni
stefnumót undir eins. Er nokk-
ur gild ástæða til þess, að ég segi
ekki nei? Hún er ekki nema
sextán ára og eins og þér sjálfir
vitið.
Ungi maðurinn brosti aðlað-
andi. — Þetta er gott viðhorf,
herra McDaniel. I heimabæ mín'
um —
— Hver er hann með leyfi 3\t
spyrja?
— Los Angeles. Ég á við, að
þar skipta foreldrar sér ekki
nokkum skapaðan hlut af því
hvert böm þeirra fara. Eða hvað
þau gera. Ég ber virðingu fyrir
þessari afstöðu og eftir að ég
talaði við Ellu, við ungfú Mc-
Daniel, þá varð ég var við hana.
Þess vegna vildi ég fá að líta
hingað inn, svo að þér gætuð
fengið að sjá mig.
— En við vitum samt sem
áður ekkert um yður, sagði Tom.
— Tja, Adam hló. — Ég er
tuttugu og sex ára, býsna gam-
all í hlutfalli við Ellu, býst ég
við, en annars ungur í festra
augum. Ég er hvítur Bandarikja-
maður af norskum uppruna. Og
eins og ég sagði, þá má kalla
mig félagsfræðing. Ég býst við
að dveljast í Caxton óákveðinn
tíma og mig langaði til að eign-
ast fáeina kunningja. Satt að
segja, þá gerði ég mér vonir um
að dóttir yðar gæti sagt mér
sitt af hverju um bæinn, sýnt
mér hann.
— 1 myrkrinu? spurði Tom.
— Auðvitað, sagði Ella og drap
tittlinga. — Við ætlum að nota
vasaljós.
Rut McDaniel varð róleg á
svip; að minnsta kosti var kvíð-
inn horfinn. — Viljið þér kaffi-
sopa, herra Cramer? sagði hún.
— Já, kærar þakkir.
Tom leit á Ellu. — Kisa, af
hverju ferðu ekki og þværð þér
í framan eða pressar kjóinn þinn
eða eitthvað þess háttar? Við
herra Cramer ætlum að spjalla
svo lítið saman.
Ella sagði: — AUt í lagi. En
bíómyndin byrjar klukkan 8.17.
Rólegt fas komumanns virtist
gera Tom hughægra. Hann benti
honum að fá sér sæti.
— Við skulum tala hreinskiln-
islega saman, ungi maður. Af
hverju eruð þér að hringja í
fólk og haga yður svona undar-
lega?
— Skýringin er ósköp ein-
föld. Við höfum takmarkað fjár-
magn og ég áleit — samtökin
álíta — að það væri viturlegt að
viðhafa einskonar skoðanakönn-
un áður en við hæfumst handa
fyrir alvöru.
— 1 hve marga hringduð þér?
— Um það bil tuttugu.
— Og hver var niðurstaðan?
— Að fólk er á móti sam-
skólagöngunni, herra McDaniel.
Algerlega mótfallið henni.
— Já, öldungis rétt! Afi reis
stirðlega uppúr stólnum og gekk
til þeirra.
— Þetta er tengdafaðir minn,
herra Parkinson, sagði Tom.
— Afi, þetta er Adam Cramer.
— Ég talaði við þig í gær,
drengur minn. Hélt ekki þú
værir svona ungur.
— Tja —.
— En mér féll vel það sem
þú varst að segja rétt áðan, það
get ég sagt þér. Það þarf sko
enga skoðanakönnun til að kom-
ast að því hvað fólkinu í Cax-
ton finnst um þetta. Þeim finnst
hugmyndin viðurstyggileg. En
þeir eru of miklar rolur til að
aðhafast eitt né neitt.
— Afi!
— Þetta er staðreynd, Tom,
og þú veizt það. Það er sami
rassinn undir honum Tom héma.
— Ég er viss um að yður
skjátlast, herra minn. Mér hefur
skilist að herra McDaniel hafi
barizt hatramlega gegn löggjöf-
inni í blaði sínu.
Afi hló holum hlátri. —
Hundaskítur, sagði hann —
Gerðirðu þetta óviljandi eða Hversvegna spyrðu? Það var ágætt fyrir þig, mér .... sem eyðir vatninu í ó-
af ásettu ráði? Svo sannar- fellur nefnilega ekki fólk.... þarfa.
lega gerði ég það af ásettu
ráði.
Þriðjudagur 30. júlí 1963
S KOTT A
Taktu þetta ekki nærri þér Stebbi, — þessi er búinn aft vera, en
með tímanum Iærist þér að elska eánhvern annan skrjóð.
Skatt- og
útsvarsskrár
Haínarfjarðaf, Keflavíkur og Kópavogs 1963.
Skatt- og útsvarsskrár Hafnarfjarðar, Keflavikur og
Kópavogs fyrir árið 1963 liggja frammi frá 30. júli til
13. ágúct, að báðum dögum meðtöldum, alla virka daga frá
kl. 10—12 og kl. 13—16, nema laugardaga kl. 10—12 f.h.
Skrá hvers kaupstaðar liggur frammi:
1 HAFNARFIRÐI.
Á Skattstofunni og skrifstofu Hafnarfiarðarbæjar.
I KEFLAVlK.
Hjá umboðsmanni á skrifstofu byggingarfulltrúa
og á skrifstofu Keflavíkurbæjar. Umboðsmaður
Skattstjóra veitir framteljendum aðgang að fram-
tölum sínum.
1 KÓPAVOGI. r
Á skrifstofu skattstofunnar í Kópavogi og á sfcrif-
stofum Kópavogsbæjar.
1 skránni eru eftirtalin gjöld:
1. Tekjuskattur •?"
2. Eignaskattur 'w*
3. Námsbókagjald
4. Kiirkjugjald t
5. Kirkjugarðsgjald
6. Almannatryggingargjald
7. Slysatryggingargjald atvinnurekenda
8. Lífeyristryggingargjald atvinnurekenda
9. Gjöld til atvinnuleysistryggingarsjóðs
10. Tekju- og eignaútsvar
11. Aðstöðugjald
12. Iðnlánasjóðsgjald.
Innifalið í tekju- og eignaskatti er 1% álag til Byggingar-
sjóðs ríkisins.
Kærufrestur vegna útsvars, aðstöðugjalds og iðnlánasjóðs-
gjalds er til 13. ágúst 1963. Kærur vegna útsvars skulu
sendar viðkomandi framtalsnefnd en kærur vegna að-
stöðugjalds og iðnlánasjóðsgjalds til skattstofunnar eða
umboðsmanns skattstjóra.
Kærufrestur vegna tekju- og eignaskatts er til 30. ágúst
1963. Kærur skal senda til skattstofunnar eða til umboðs-
manns Skattstjóra.
Kærur skulu vera skriflegar og skulu hafa borizt réttum
úrskurðaraðila í síðasta lagi að kvöldi síðasta kæru-
frestsdags.
Athygli er vakin á því að álagningarseðlar, er sýna gjöld
og gjaldastofna, verða sendir til allra gjaldenda.
Jafnframt liggja frammi til sýnis skrár á Skattstofu
Reykjanesumdæmis í Hafnarfirði, um álagðan söluskatt
í Reykjanesumdæmi árið 1962
Hafnarfirði 29. júlí 1963.
SKATTSTJÓRINN 1 REYKJANESUMDÆMI.
BÆJARSTJÓRINN 1 HAFNARFIRÐI.
BÆJARSTJÓRINN 1 KEFLAVlK.
BÆJARSTJÓRINN I KÓPAVOGI.
i