Þjóðviljinn - 07.05.1964, Blaðsíða 10

10 SlÐA
MÖÐVILIINN
Fimmtudagur 7. maí 1964
RAYMOND POSTGATE:
taldi sig hafa gefið þetta í skyn
þegar hann talaði fyrir skemmstu
þó virtist hann ekki hafa tekið
nógu skýrt til orða. Hann yrði
að láta til sín taka að nýju.
— Bilið virðist býsna breitt,
sagði hann. — Ég er að velta
fyrir mér hvort það kæmi að
gagni ef ég færi yfir vitnisburð-
Inn aftur frá upphafi. Ég skrif-
aði flest hjá mér: ég er með
það héma.
Enginn maldaði í móinn og
hann byrjaði yfirlit sitt. Hann
ætlaði að taka djúpt í árinni: nú
mátti hann ekki gera nein mis-
tök. Hann beindi orðum sínum
einkum til frú Morris. Hún virt-
ist ekki alveg eins þverúðarfull
og hörkulega konan til vinstri
við hana.
X
Herra Proudie hafði lokið við
flýtismáltíð sína og fann nú fyr-
ir fyrstu áhrifunum af því að
hafa gleypt í sig matinn. Hann
VIuiMfeS sárgramur kviðdómn-
um fyrir að hafa ekki kveðið
upp úrskurð sinn um líkt leyti
og hann lauk við ostinn. Það var
sánnarlega gremjulegt að hafa
flýtt sér að ástæðulausu.
Dómarinn var sofnaður í al-
vöru.
Sir Ikey ráfaði um gangana,
geispaði og var eirðarlaus.
Aheyrendur í réttarsalnum
voru ekki orðnir nema tuttugu.
Frú van Beer og herra Hend-
erson sátu hvort andspænis öðru
og höfðu ekki um fleira að tala.
Frú van Beer sýndi merki tauga-
óstyrks og var farin að tauta
í lágum hljóðum. Einu sinni
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrelðslu og
snyrtlstofa STEINt oq DÖDÖ
Lattgaveei 18 m h. (lyfta)
SfMT 24616.
P B R M A Garðsenda 21
SflVTI 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa.
Dðmur! Hárgreiðsla ríð
ailra hæfi.
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 19. Vonarstrætis-
megin. — SfMl 14662.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13 — SÍMi 14656.
— Nuddstofa á sama stað —
sagði hún upphátt: — Fari þau
öll til andskotans, og hún baðst
ekki afsökunar. Herra Henderson
var að verða taugaóstyrkur, eins
og ævinlega í viðurvist jafn-
vægislausra kvenna. Andartaki
síðar reis hann á fætur og sagði:
— Ef þér viljið hafa mig af-
sakaðan. þá ætla ég að fara og
aðgæta hvort nokkuð sé að
frétta. Kannski er Sir Isambard
búinn að borða. Ef svo er, þá
ætla ég að biðja hann að koma
hingað og tala við okkur.
36
— Hann væri svo sem ekki
of góður til þess, sagði Rósalia.
Herra Henderson kom að Sir
Ikey á stjákli fram og aftur.
— Er nokkuð að frétta? sagði
hann.
— Nei, hvemig ætti það að
vera? hreytti Sir Ikey útúr sér.
— Viljið þér koma og tala við
frú van Beer?
— Til hvers? Það er ekkert
við hana að segja. Nei, ég kem
ekki ncitt. '_______
XI
1 herbergi kviðdómenda sagði
frú Morris: — Nú, auðvitað
myndi ég aldrei vilja láta líf-
láta saklausa manneskju. Ég skil
ekki hvemig yður dettur annað
eins í hug um mig. Það er bara
það, að mér finnst — Hún hik-
aði: hvað fannst henni eigin-
lega? Þetta hafði verið svo
Ijóst sem snöggvast. Það hafði
staðið í einhverju sambandi við
Les, en nú var þessi dökkhærði,
laglegi maður búinn að rugla
hana i ríminu. En hún varð að
ljúka við þessa setningu, því að
allir voru að hlusta. — Ég á við
það, að við ættum ekki að láta
fólk komast upp með svona
lagað; en auðvitað, ef hún gerði
það ekki, þá kemst hún vfet
ekki upp með neitt. Rödd henn-
ar dó út; jafnvel henni sjálfri
fannst síðasta setningln ósköp
heimskuleg.
Dr. Holmes varp öndinni af
feginleik með svo miklum krafti
að minnisblöðin feyktust yfir
borðið. Hann gaf einnig frá sér
hávært, ósjálfrátt búkhljóð, sem
kom öllum öðrum í vandræði en
hann sjálfur hafði engar áhyggj-
ur af. Lífsvenjur hans gerðu slík
hljóð að stöðugum fylgihljóðum
hans. Þar sem hann var sjaldan
innanum annað fólk, þar sem
hann hefði trúlega haldið aftur
af sér, var hann með tímanum
alveg hættur að taka eftir þessu.
Hann vissi ekki orðið af því að
hann framleiddi þennan hávaða.
— Nú hefur önnur konan skipt
um skoðun, sagði hann og ætl-
aðist til þess, að rödd sín væri
föðurleg, — og nú munar
minnstu að við séum öll sam-
mála. Ef þér getið sannfært hina
konuna, herra formaður. þá er
hlutverki okkar lokið. Kannski
reynist hún ekki mjög erfið við-
fangs?
Dr. Holmes lauk síðustu setn-
ingunni með því að skælbrosa
hastarlega í áttina til ungfrú
Atkins. Dagóinn, hugsaði hann,
hafði vafið máluðu drósinni um
fingur sér. og það var skylda
hans að hjálpa honum svolítið
með því að blíðka gömlu pipar-
júnkuna. Hann heyrði samþykk-
isuml að baki sér og varð glað-
ur við: undanhald frú Morris
hafði orðið til þess, að allir hin-
ir óvissu höfðu snúizt á sömu
sveif og hölluðust einnig að
sýknu.
Viktoría Atkins horfði á þau,
öll voru þau á móti henni og
ætluðu að reyna að troða hana
undir. Ef forstöðukonan á West
Fen Heimilinu fyrir Munaðar-
lausar stúlkur hefði vaknað til
lífsins á þessari stundu, hefði
hún þekkt svipinn sem færðist
yfir andlit hennar.' Hann gaf
til kynna að Viktoría væri að
komast í ham: þá þýddi ekki
vitund að tala við hana (að dómi
forstöðukonunnar); þá var ekki
annað að gera en gefa hreinar
og klárar fyrirskipanir og sjá til
þess að þeim yrði samstundis
hlýtt og gefa greinilega i skyn
að óhlýðni yrði stranglega refs-
að.
— Verið ekki að tala svona
beint við dr. Holmes. — Mér
væri þökk á því ef þér kæmuð
ekki fram við mig eins og ég
væri hálfviti. Ég er ekki í nein-
um vafa og ég hef talað eins
og samvizka mín býður mér.
Þessi kona er sek. Hún var allt
að þyí staðin að verki. Þið get-
ið haldið mér hér í alla nótt ef
ykkur sýnist svo: ég skipti ekki
um skoðun. Það er eins gott.að
þið ýitið^ það strax.
Herra Popesgrove reyndi aft-
ur. — Auðvitað verðið þér að
fylgja samvizka yðar, ungfrú
Atkins. Það væri alrangt ef ein-
hver hér gerði eitthvað annað.
En þar sem við hin virðumst
hafa komizt að annarri niður-
stöðu, viljið þér þá ekki fara
aftur í gegnum allt málið og
athuga hvort þér viljið ekki end-
urskoða afstöðu yðar?
Hann endurtók megnið af því
sem hann hafði sagt við frú
Morris, reyndi að leggja áherzlu
á það sem hann áleit að gæti
haft áhrif á Viktoríu. Frammi-
staða hans var lélegri en áður,
vegna þess að hann hafði enga
hugmynd um hvað það væri
helzt. Hún hlustaði þegjandi á
hann. Síðan sagði hún:
— Ég veit þetta allt. Það skipt-
ir engu máli. Konan er sek. Það
er alveg tilgangslaust fyrir yður
að halda áfram að tala yfir mér,
'bætti hún við hlj-ómkntsri röddu.
— Ég veit það.
Þögnin sem þessu fylgdi var
rofin af Eðvarði Bryan. Honum
gramdist yfirlætið sem lýsti sér
í síöustu setningunni. Átti þessi
eina kona að standa i veginum?
Og' vogaði þessi kvenmaður sér
að segja — Ég veit það? Aðeins
hann, Eðvarð Bryan. gat vjtað.
Hlnir gizkuðu á og fálmuðu sig
áfram í blindni. Hvemig datt
henni í hug að halda fram öðru
eins? Hann leit á hana reiðilega,
litlausum augum og talaði hörku-
lega:
— Hvað eigið þér við með
þessu? Hvemig getið þér sagt
annað eins? Hvað vitið þér um
morð? Hvemig vitið þér (rödd
hans var skerandi) hvað gæti
rekið konu til að myrða og hvað
gæti hindrað hana í þvi? Svarið
þessu! Hann reis til hálfs uppúr
sæti sínu og otaði að henni
fingri. Hann var að fyllast reiði
eins og áður fyrr, þegar hann
var ekki búinn að sjá ljósið. En
að þessu sinni var það ekki jarð-
nesk og syndsamleg reiði: hann
var að þjóna almættinu og mátti
ekki láta glepja sig. Með ögn
lægri en þó hörkulegri rödd end-
urtók hann setninguna sem hon-
um hafði virzt áhrifamikil þegar
hann sagði hana fyrst:
— Hvað vitið þér um morð?
Viktoría tók sýnilega viðbragð.
Hún lét fæst koma sér úr jafn-
vægi, en þessi tryllti maður með
starandi fiskaugun og óskiljan-
legt trúarstaglið gerði hana
hrædda. Hann sýndist hálfgeð-
veikur og brjálæðingar fundu
ýmislegt á sér af eðlisávísun. Og
þama otaði hann að henni fingri
og spurði hvað hún vissi um
morð. Hann gat ekki vitað neitt.
Þetta var allt svo löngu liðið.
En ef hann gerði það nú! Það
var aldrei að vita um brjálæð-
inga. Viktorfa fann hvemig svit-
inn spratt út á henni og hún
óskaði þess eins að komast þurt
sem skjótast. Hvaða máli skipti
líka þessi kvensnift þegar allt
kom til alls?
Hún bar vasaklútirm upp að
munninum og eftir andartak gat
hún talað rólega.
— Jæja. ég býst nú svo sem
ekki við að ég viti neitt ef út í
það er farið, sagði hún ólundar-
lega. — Ég átti aðeins við —
jæja, það gerir hvorki til né
frá. Ef þið eruð öll sammála, þá
skal ég ekki standa í vegi fyrir
ykkur.
— Þakka yður fyrir, ungfrú
Atkins. Rödd herra Popesgroves
var hátíðleg og lotningarfull. —
Ég held við séum sammála. Er
ekki svo? Má ég tilkynna að
við höfum kveðið upp úrskurðinn
Ekki sek?
— Ekki sek, endurtóku kvið-
dómendur með mismunandi
raddhreim hver fyrír sig.
FJÓRÐI HLUTI
EFTIRSKRIFT
— Leyfið mér að aka yður á
hótelið yðar, sagði Sir Ikey við
Rósalíu og hneigði sig geysidjúpt
eins og venja hans var. — Og
ég get kannski ekið þér eitthvað
líka, Henderson?
Herra Henderson þáði það
þurrlega, en Rósalía brosti
vandræðalega og það var aðeins
að nokkru leyti uppgerð. — Það
er mjög vingjamlegt af yður,
Sir Isambard; eftir alla þessa
fyrirhöfn og hafa í rauninni
bjargað lífi mínu og ég svona
erfið og ömurleg; það er vissu-
lega meira en hægt er að ætlast
til. En ef ég á að segja alveg
eins og er, þá gerðist þetta allt
svo snögglega þegar ég var tek-
in og ég hef verið héma síðan,
og ég veit satt að segja ekki
hvert ég á að fara. Jafnvel þótt
ég vildi fara aftur heim í húsið
eftir allt sem á undan er gengið.
sem ég get ekki hugsað mér, þá
gæti ég ekki lagt af stað þangað
á þessum tíma kvölds.
— Við verðum að finna hótel
handa yður, kæra frú. En það
;s frændi er búinn að
þama í hálftíma.
Hana, þarna
loks á þjón.
kallar hann
Nú veit hann ekkert hvort
hann ætlaði að kvarta ytir
slæmrí þjónustu eða fá
reikninginn.
Ef þetta er ekki að vera utan
1-ið sig þá veit ó* eklri hvað
það er.
SKOTTA
Mcr fannst alveg æðislega f ínn taktur í einum sálminum.
Hvatning
Bæjarstjóm Kópavogskaupstaðar, heitir á alla
Kópavogsbúa að taka höndum saman um fegr-
um og snyrtingu bæjarins. Sérstaklega er skor-
að á eigendur fyrirtækja að taka sér til fyrir-
myndar homlóð Nýbýlavegar og Reykjanes-
brautar.
Hreinsum lóðirnar, málnm húsin og girð-
ingarnar.
Til þess að auðvelda yður starfið verða vöra-
bifreiðir bæjarins í ferðrnn næstu helgar.
Vinsamlegast hafið samband við heilbrigðisfull-
trúa í síma 41570 frá kl. 9.30—10.30 daglega,
og óskið eftir akstri á úrgangi. Þá hefur Bæj-
arstjóm gengizt fyrir því, að utanhússmálning
verður seld með afslætti 1 málningarverzlunum
í Kópavogi.
Fegrum bæinn okkar, gerum hann að fyrirmynd
fyrir 17. júní.
Kópavogi í maí 1964.
BÆJARSTJÓRINN.
Keílavík Aff r §0 Keflavík
Ny senaing karlmannaföt
Ný efni — Allar stærðir.
Fermingarföt, gott úrval.
KAUPFELAG SUÐURNESIA.
vefnaðarvörudeild.
SVEFNSÓFAR
- SÓFASETT
HN0TAN húsgagnaverzlun