Þjóðviljinn - 27.05.1964, Blaðsíða 6

0 SIÐA
ÞiðÐViuim:
xTiðvíkudagur 27. maí 1964
■ Haustið 1944 ætlaði S.O.E. — Special Operations Executive — sem er
ein grein ensku leyniþjónustunnar, að sprengja Hitler og Himmler í
loft upp. Þetta skyldi framkvæma með skyndiárás á svipaðan hátt og þeg-
ar Þjóðverjar frelsuðu Mussolini. Englendingar notuðu mikinn tíma til
undirbúnings árásinni. Þýzkir herfangar, herforingjar og liðsforingjar,
voru spurðir spjörunum úr um það sem þeir myndu, frá heimsóknum
sínum í aðalstöðvarnar. Uppdrættir voru gerðir af aðalstöðvum allra
helztu forystumannanna og vögnum þeim, er helztu nazistarnir borð-
uðu í, sváfu, unnu og ferðuðust.
Hug&ust sprengja Hitler og
Himmler í loft upp í a&al-
stö&vum jteirra árii 1944
Doenítz aðmíráll.
Allt öryggiskerfið með vörð-
um og varnarstöðvum var
rannsakað og því nákvæmlega
lýst. Listar voru gerðir yfir
það fólk, sem að staöaldri var
í tengslum við aðalstöðvamar.
öllu var fylgt eftir með smá-
atriðum svo nákvaemiega, að
nazistafcrringjamir hefðu neit-
að að trúa sínum eigin augum
hefðu þeir komizt í áætlunina.
En á síðustu stundu hætti
S.O.E. við árásina. Hvers-
vegna sú ákvörðun var tekin
fáum við e.t.v, að vita. þegar
skráð verður saga stofnunar-
jnnar.
HÉLDU STÖÐINA
í ÞYZKALANDI!
Sefton Delmcr, sem er blaða-
maður og lengst af heimsstyrj-
aldarinnar var stjómandi
„Svörtu sendistöðvarinnar”,
skýrir frá þessu 1 nýútkominni
þók sinni. „Svarta sendistöð-
in” var útvarpsstöð sem ætlað
var að flytja efni og óróður
þýzkum hlustendum. Fjallar
þók Delmers um starf hans
við sendistöðina.
Delmer bætir því við, að
upplýsingar þær, er safnað
hafði verið undir þessa fyrir-
huguðu árás. hafi þó síður en
svo farið til spillis. enda þótt
við hana væri hætt. Hann
notaði þær í sendingum sínum
til þýzkra hlustenda. Með
míkrófónum höfðu fjölmörg
samtöl þýzkra hershöfðingja
verið hleruð, og yfirheyrslurn-
ar og uppdrættimir voru not-
aðar til þess að segja sögurn-
ar af Hitler og líferni hans og
Ijfvarðarins. Delmer, sem sat
í London og undirbjó þar hin-
ar „þýzku” sendingar sínar,
notaði að sjálfsögðu fleiri
heimildir en efni það, er S.O.
E. hafði safnað. Þýzkir flótta-
menn, njósnarar og enskir
flugmenn höfðu allir gert sitt
til þess, að Þjóðverjar héldu
það. að „Svarta sendistöðin”
væri í sjálfu Þýzkalandi.
— Sendingar okkar fylltu
Foringjann skelfingu og hann
óttaðist að Englendingar hefðu
njósnara jafnvel innan fjög-
yrra veggja í aðalstöðw-
hans. Og við höfðum lag á hv'
að hagræða þannig upplýsing-
unum. að þær hljómuðu eins
og einhver frá okkur hefði
veriö viðstaddur þegar sjálfur
atburðurínn átti sér stað,
ÖLL EINKAMÁL
FORINGJANS!
— Við sögðum til dæmis ít-
arlega fró gleðikonum þeim,
er sáu Foringjanum fyrir af-
þreyingu, við lýstum af fyllstu
nákvæmni hundakúnstum
þeim, er Blonde Blanda lék —
hin unga Elísabet, sem gift var
dr. Walter Hewel, sem var
fulltrúi þýzka utanrikisráðu-
neytisins í aðalstöðvunum.
Við sögðum frá sprautum
þeim, er hirðlæknirinn pro-
fessor Morell, hafði gefið for-
ingjanum og gert höfðu hann
að hálflömuðum. skjálfandi
öldungi. Við sögðum frá verzl-
unarviðskiptum með gullúr og
mannslif. viöskipti, sem gerð
voru af nuddara Himlers, hin-
um gildvaxna, sísoltna Felix
Kersten, komu nú fram í dags-
Ijósið og voru miskunarlaust
opinberuð í útvarpssendingum
Stöðvarinnar.
Ekki leið á löngu áður en
við náðum svo langt, að Hitler
skipaði Goebbels og Schejlen-
burg að rannsaka frásagnir
okkar og komast að raun um
það, hvort réttar væru og ef
svo væri, hvað væri unnt að
gera til þess að ná heimildar-
mönnunum.
Hámarki náði tortryggni
Hitlers. þegar hermannaút-
varpið Calais notaði svipaðar
aðferðir og S.O.E með ólykt-
unum og ágizkunum og skýrði
frá skipun, sem Foringinn
hefði gefið á ráðstefnu í sín-
um eigin aðalstöðvum, og
gerði þetta aðeins sólarhring
eftir sð skipunin hafði verið
gefin, löv;gu áðiir en hún
hafði verið fiamkvæmd,
FORINGINN ER
FULLUR ÖTTA
— 7, marz 1945 hafði
Bandaríkjamönnum tekizt með
heppni og dirfsku að ná á sitt
vald hinni mik’u járnbrautar-
brú yfir R:n við Remagcn, áð-
ur en Þjóðverjum vannst tími
til að sprengja hana í loft upp,
Við Donald ræddum um
ræðu nokkra, en í henni hafði
Sepp Obermeyer haldið því
fram, að sprengjuflugmenn úr
Luftwaffe hefðu fengið skipun
um að fljúga að brúnni í
þekktum japönskum sjálfs-
morðsstíl og eyðileggja hana
með snrengjum.
— Auðvitað var hið eina
rétta að sprengja brúna með
aðstoð frcskmanna úr flotan-
um, sagði Donald, hálft í al-
vöru, hálft í gamni,
Ég snéri mér strax að
Frankie Lynder:
— Hvar eru næstu frosk-
mannasveitlr? spurði ég,
— Ég held að einhverjar séu
í Nimwogen, undir stjórn Hey-
es aðmíráls Við gætum hæg-
lega sagt, að nokkrar þeirra
hafi verið sendar upp eftir
fljótinu og látnar gera neðan-
sjávarárás á brúna með þess-
um tundurskeyta-sprengjum —
hvað er það nú aftur sem þær
heita, T.M.C. eða eitthvað í þá
áttina,
— Ég held nú ekki, að við
kærum okkur um að segja frá
raunverulegrí órás. Við segj-
um aðeins, að Foringinn hafi
fengið þá skmandi hugmynd
að <jera neðansjávarárás, og að
\I!t með kyrrum kjörum í Brasilíu!
Iíér er Foringir.n mikil úsarat nolikrum hÚ3.n<ki;m meOreiö- einum sínurn. Við sjúum meðal
annars Göring, Hess, Ilitlcr með Cocbbels á bakinu, Himísler og Eibbcnírop. Teikningin er gerð
af sovczka teiknaranuin Bor.s Jefinioff.
Heye aðmíráll hafi fúslega
fallizt á að fórna nokltrum
froskmönnum sínum í þessum
tilgangi.
Þetta var ósköp venjuleg á-
gizkun, ekki ósvipuð hundruð-
um annara sem við bjuggum
til, eftir meiri líkum eða
minni, og sendum þýzkum
hlustendum. En þessi frásögn
kom af stað ótrúlegu fjaðra-
foki í aðalstöðvum Foringjans,
þegar við sendum út tilkynn-
inguna þann 11. marz! Því án
þess að við hefðum hugmynd
um, á þessu stigi málsins,
hafði Foringinn í raun og
veru gefið Dœnits flotafor-
ingja skipun um að hefja neð,-
ansjóvaraögerðir og lála frosk-
menn flotans gera árás á
brúna. öllu er málinu ná-
kvæmlega lýst í hinu leynilega
eftirriti af ráðstefnum Foringj-
ans um flotamál (Sjó Brasseys
Naval Annual 1948).
Það framgengur af eftirrití
þessu, að Hítler hafði gefið
skipun um aðgerðirnar 8. marz
1945. 9. marz kl. 17 tilkynnti
Ðoenitz flotaforingi Foringja
sínum, að tvær litlar deildir
froskmanna hefðu verið valdar
til aðgerðanna, og þær yrðu
sendar upp fljótið eins fljótt
og unnt reyndist. Þær áttu að
nota sömu aðferð og útvarps-
stöðin hafði skýrt fró!
11. marz skýrði „Svarta
sendistöðin” og tvíþurastöðin
Atlantzhafssendistöðin einníg
frá málinu.
Og hér fylgir útdróttur úr
fundargerö þeirri, er næsta
dag var rituð á róðstefnu með
Foringjanum:
DOENTZ
ANDMÆLIR
,.Berlín, 12. marz 1945 ki. 16.
Rætt um Remagen-brúna. Hin
enska Atlantzhafsstöð hefur
skýrt frá hinni þýzkv áætlun
um að senda froskmannasveít-
ir upp Rín til að sprengja upp
brúna við Remagen. Yfirmað-
ur flotans skýrði Foríngjanum
svo frá, að hann hefði } hyggju
að halda fast við áætlunina
brátt fyrir útvarpssendinguna,
bar eð möguleikar séu á því,
að Englendingar hafi sent
bessa frétt aðeins til þess að
sabba oss.”
Doenitz reyndi að gera sem
minnst úr þessum „leka” í
hernaðaráætluninni, en um
Hitler og foringja froskmanna-
sveitanna var öðru máli að
gegna. Fyrir Hitler var þetta
iokasönnun þess, að hann
væri umkringdur svikurum.
Leyndarmál hans væru nú svo
oplnská orðin, að alhcimur
kynntfst þeim í enska útvarp-
inu! Fyr.r froskmennina var
þetta skelíiiegt áfall. Þcim
fannst sem jæir væru dæmd-
ir til glötunar, er þeir héldu
að lokum upp eftir ánni að
brúnni.
Vicky hafði leikið Lorelei-
sönginn fyrir þó sem síðustu
kveðju. og þegar þeir kröfl\jðu
sig áfram móti straum og
drógu á eftir sér fyrirferða-
mikil tundurskeytin, fannst
þe'm bókstaflega eins og vak-
andi auga óvinarins hvíldi á
þeim. Þeir gengu á vald
Bandaríkjamönnum longu áður
en þeir komust að brúnni.
KANNSKI . . .
Þetta hindraði þó Doentiz
Eins og Þjóðviljinn befur
frá skýrt hefur samgöngumála-
róðherra Vestur-Þýzkalands,
Seebohm að nafni. vakið ó sér
heldur óþægilega athygli. Róð-
herrann hefur nefnilega gerzt
svo djarfur að halda því fram,
að Tékkum þeim erkiföntum,
beri skilyrðislaust að skila
Þjóðverjum Súdetahéröðunum
aftur. Hið mikilsvirta dag-
blaö Washington Post segir í
því sambandi, um leið og það
krefst þess að ráðherrann víki
úr embætti, að Seebohm virð-
ist hafa gleymt atburði, sem
enn sé veiþekktur og víða
kunnur og gangi undir nafn-
inu heimsstyrjöldin síðari.
Heim ins Reich! Þannig
hljómaði hrópið forðum þegar
Hitler hirti Austurríki, eg
sama gilti þegar umrædd Súd-
etahéröð voru tekin og inn-
iimuð í væntanlegt stórríki
nazismans. Og nú hljómar
betta vígorð enn á ný. Helzti
hrópandinn heitir Bupd der
Vertriebenden. Er það flótta-
mannastofnun sem hefur inn-
an sinna vébanda séfdeilis á-
genga deild af Þjóðverjum,
sem áður bjuggu í Súdetahér-
öðunum en dúsa nú í Vestur-
Þýzkalandi. Leiðtogar þessara
samlaka eru flestir ef ekki all-
ir gamjir nazistar.
Vilji einþver vita meiri de'li
á Seebohm þessum, samgöpgu-
málaráðherra, er hann fædd-
ur 1903 og námuverkfræðing-
ekki í að halda því fram, að
’pcgar Rcmagen-brúin brotnaði
r.ð lokum væri }xið hetjulegri
framgöngu froskmanna hans
að þakka, c-n ekki órangurinn
af meðfcrð þcirri, er brúar-
greyið hal'ði hlotlð af hendi
bandaríekra og enskra flug-
manna mcðan hún var enn í
höndum Þjóðverja.
— Ég hef á réttu að standa,
mein Fúhrer! sagði Doenitz
sigri hrósantíi, þetta var bara
gabb af Bandamanna hálfu.
Við erum búnir að sprengja
brúnn. enda þólt þeir þætt-
uet þekkja allar okkar fyrir-
ætlanir.
En Hitler horfði fram fyrir
sig þögull án þess að líta á
aðmírál sinn.
— Kannski . . var það
einasta sem hsnn sagði.
ur að menntun. Það er "ari
að veita því athygli. að fjöl-
skylda hans átti miklar eign,
ir í Tékkóslóvakíu ■ óður en
Þjóðverjum var verðskuldan-
lega hent út.
Og þá fer nú málið allt að
skýrast. Ekki er enn vitað
hvort Seebohm verður að láta
af embætti sínu fyrir þá sök
að hafa gleymt með öllu úr-
slitum heimsstyrjaldarinnar
síðari. En svo mikið er víst,
að blaðið Die Welt í Vestur-
Þýzkalandi segir ráðhérrann
skelfa fremur Þjóðverja en
Tékka með gaspri sínu. Svo er
eftir að sjá hvað úr öllu verð-
ur.
--------------------------=---
Þorsk- og síldar-
merkinga-
■eiðsngnr
Á tímabilinu 15. apríl til 20.
maí var farinn á vegum Fiski-
deildar þorsk- og síldarmerking-
arleiðangur á v.b. Auðbjörgu RE
266. Merktir voru 648 þorskar úr
nót, og er slíkt nýmæli við
þorskmerkingar. Þá voru einnig
merktar j leiðangrinum 5300
síJdar.
Leiðangursstjóri ' var Sverrir
Guðmundsson. starfsmaður Fiski-
rieildp;- . skipstjóri á Auð-
björ"- mundur Jakobsson.
(Úr Informatlon)
Heim ins Reich