Þjóðviljinn - 25.07.1964, Side 8

3 SÍÐA
\
(
sem ég laug fyrir hann að öllu
þessu kvenfólki. Alveg eins og
hún Hilda hans lýgur nú að
mér. En maður skyldi þó ætla
að einhvem tíma hlyti hann að
hætta — væri nokkuð fráleitt að
hann breyttist einhvem tíma
til batnaðar. Hann er þó orðinn
fimmtíu og sex ára? Hvemig er
með þig? Hún leit illilega á Jack.
— Þú gerir ekki konuna þína
brjálaða, er það?
— Ég veit ekki, sagði Jack
varlega. — Við höfum okkar
vandamál eins og annað fólk.
— Það hefur enginn við sömu
vandamál að stríða og ég. sagði
Clara blátt áfram. — Líttu nú á
hana þama. Hún kipraði munn-
inn af viðbjóði og benti Barzelli
6em stóð þétt hjá Delaney og
axlir þeirra snertust — Þessi
feita, ítalska dræsa. Mér þætti
gaman að vita hvernig hún lítur
út þegar hún er komin á minn
aldur. Þau eru alveg blygðunar-
laus. Þeim stendur á sama þótt
aHir viti það. Allir í þessari
bölvaðri borg. Honum er skít-
sama hvað sagt er um hann.
Það var nú einn af hans aðal-
kostum, hugsaði Jack, honum
var alltaf skítsama um hvað
aðrir sögðu um hann. En það
gat hann ekki sagt við Clöru.
— Og það er ekki af því að
hann þurfi að sækja út fyrir
heimilið til að fá það sem hann
vill. hélt Clara á'fram. — Hann
er alveg vitlaus í mig. Spyrðu
hann og þá segir hann það.
Guð veit að ég er ekki nein
fegurðardis og hef aldrei verið
það, en ég er ennþá með kropp
eins og ung stúlka.... Hún
þagnaði og starði á Jack, eins
og hún ætti von á að hann and-
mælti henni og segði að hún
væri ekki með kropp eins og
ung stúlka. Jack kveikti sér í
sígarettu. — Við erum ástríðu-
full, sagði Clara hárri röddu. —
Rétt eins og við værum ungir
elskendur í blóma æskunnar.
Hann fær ekki nóg af mér. Hún
hikaði. — Stundum. bætti hún
við. — Nokkra mánuði.
Rómaborg, hugsaði Jack leiður.
AUir létta á hjarta sínu við ein-
hvem i Róm. Við mig. Það hlýt-
ur að vera sérlega skilningsrík-
ur svipur á andlitinu á mér um
þessar mundir.
HÁRGREID^l AN
HárgreíðsTu og
enyrtistofa STEINTJ og DÓDÖ
Laugavegi 18. III h. flyftaí
SIMI 24616
P E R M A GarSsenda 21
SÍMI: 33968. Hárgreiðslu- og
snyrtistofa
DömurT Hárgreiðsla við
allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10 — Vonarstræt-
ismegin — SlMI' t4662
HARGRETÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR
(Maria Guðmundsdóttir)
Laugavegi 13. — SÍML 1465«
— Nuddstofa á sama stað
— Og það er ekki nóg með
það, hélt Clara áfram þúsund-
asta kaflanum í hinni óendan-
legu bók, sem heitir. ást. sjálfs-
meðaumkun, sjálfsréttlæting, af-
brýði. þrá, eigingimi; og hún
hafði byrjað á daginn sem hún
kom ung og ekki sérlega falleg,
inn í kvikmyndaver í Holly-
wood og sagði: — Herra Delan-
ey, ég kem frá hraðritunarfyrir-
tækinu. Hún lækkaði röddina
eins og hún hefði einhverjar
leynilegar upplýsingar, ætlaðar
eyrum Jacks einum. og hann
varð að færa sig nær hemri til
að geta heyrt það sem hún sagði
gegnum raddakliðinn umhverfis
þau. — Það er vinnan. Hver
heldurðu að hjálpi honum með
handritin? Hver heldurðu að
hafi hjálpað honum að um-
skrifa þessa kvikmynd?
Uha, hugsaði Jack, alls staðar
eru glæpamennimir sem fremja
hin leynilegu, skriflegu afbrot.
— Við hugsum einj og ein sál,
hvíslaði Clara. — Þegar við
vinnum saman erum við enn ná-
tengdari hvort öðru en þegar við
sofum saman. Og svo byrja upp-
tökumar, og þá kemur ein af
þessum feitu dragmellum og
vaggar sér í lendurrum og þá.
gæti ég rétt eins verið dauð.
Hann gleymir dögunum og nótt-
unum við vinnu okkar, hann
gleymir.... Hún saug reiðilega
upp í nefið. Svo rétti hún úr
sér með þrjózkusvip. — En ég
kvarta ekki, sagði hún. — Ég
hef aldrei kvartað og ég hef
ekki hugsað mér að byrja núna.
Og í þetta sinn verður það ó-
maksins virði. Þú hefur lesið
handritið. er ekki svo? Og þú
hefur séð kvikmyndina?
— Já, sagði Jack.
— Hún er falleg, sagði Clara
biðjandi. — Er hún ekki falleg?
— Jú, sagði Jack. — Mjög
falleg.
— Hún á eftir að breyta öllu.
sagði Clara næstum eins og í
trúnaði. — Hann verður aftur
ofaná. Heldurðu ekki?
— Það er enginn efi á því,
sagði Jack. Ekkert f sambandi
hans og Delaneys skuldbatt hann
til þess að vera hreinskiHrm við
konu Delaneys. — Þú veizt
kannski, að þeir vilja að hann
undirskrifi samning um þrjár
kvikmyndir héma í Róm, sagði
Clara hreykin.
— Herra Holt minntist eitt-
hvað á það. já, sagði Jack.
— Ég er að leita að íbúð,
sagði Clara. — Til árs. Og dug-
legri eldabusku. Þá hefur hann
til einhvers að hverfa á kvöldin.
Þá yrði hann ef til vill rólegri.
Síðustu árin hefur hann verið
svo. — Hún þagnaði og horfði
hugsi þvert yfir salinn á Delan-
ey og Barzelli. — Veiztu hvað
ég hef hugsað mér að gera,
Jack? Ég hef hugsað mér að
stinga af. Honum mislíkar hræði-
lega þegar hann finnur að ég
lít á hann sem eign mína. Ég
hverf í kyrrþey. Maður verður
að vita hvemig á að haga sér
við mann af hans tagi. Jack,
maður verður að vita. hvenær
hæet er að setja honum stólinn
fvrir dymar og hvenær ekki
Segðu engum að ég sé að fara.
Hún mjakaði sér út á hhð í
þrönginni áleiðis til dyra. svo
hvarf hún án þess að nokkur
ÞJÖÐVILJINN
yrðí þess var. Eftir tvo tíma
færi Delaney kannski að svipast
eftir henni og velta fyrir sér
hvar hún væri; síðan myndi
hann yppta öxlum og halda leið-
ar sinnar með Barzelli, guðsfeg-
inn því að sleppa við að koma
með afsakanir af því að hann
sendi hana eina heim.
Jack andvarpaði. Og einu sinni
hélt ég að fólk færi 1 veizlur
til þess að skemmta sér.
Hann fann að komið var létt
við handlegg hans. Það var frú
Holt, í fylgd með manni sínum
eins og ævinlega. — Þú varst
hugulsamur að koma. sagði hún
með hrjúfri, afsakandi röddu. —
Þú hlýtur að hafa svo mikið að
gera í Róm, þurfa að hitta svo
marga....
— Alls ekki, sagði Jack og tók
í höndina á Holt. Holt var í
silkismoking. sýnilega saumuð-
um í Róm, og frú Holt var eina
konan í salnum í kvöldkjól.
Hann var ljósblár og unglings-
legur og um herðarnar hafði
hún híalínssjal. Hún var alltgf
að fikta við sjalið. — Ég þekki
næstum engan, sagði Jack. —
Meðan ég man, Sam. varðandi
það sem við vorum að tala um
í gærkvöld.......
— Já, sagði Holt og gaut aug-
unum sem snöggvast til konu
sinnar. — Ef það er of mikil....
— Ég' talaði við mann í sendi-
ráðinu, sagði Jack. — Mann að
nafni Kem. Þú gætir farið og
talað við hann. Kannski £etur
hann liðsinnt þér.
Holt ljómaði af gleði. — Mik-
ið ér þetta fallega gert af þér.
Jack, sagði hann. — Að bregð-
ast svona fljótt við.
28
— Hann þarf að fá nokkrar
upplýsingar, sagði Jack, sem
vildi ekki aðvara Holt nánar. —
Mér datt í hug að það væri bezt
að þú talaðir við hann sjálfur.
— Já. auðvitað, auðvitað, sagði
Holt. — Það er í sambandi við
ættleiðingarskjölin, sagði hann
við frú Holt.
— Þau hafa svo raunamædd
augu, sagði frú Holt og tárin
stóðu í augum hennar. — Þau
eru svo kurteis að maður fær
fyrir hjartað. Ég gat ekki sofið
nóttina eftir síðustu heimsókn
okkar — litlar, raunamæddar
mannverur í þessum skelfilegu
svörtu fötum. Mig langaði til
að þrýsta þeim öllum að brjósti
mér.
— Jack. sagði Holt. — Mig
langar til að spyrja þig að einu.
Ertu bundinn því opinbera það
sem þú átt eftir ólifað?
— Tja, sagði Jack dálítið ringl-
aður. — Ég hef víst aldrei hugs-
að um það. Ég er víst ekki bein-
línis bundinn, ef þú átt við
það....
— Já, því að mér dettur í
hug. sagði Holt, — ef eitthvað
hagstætt skyti upp feollinum,
eitthvað sérlega hagstætt, mynd-
irðu þá vera til viðtals um
það?
— Já, það tel ég alveg víst.
sagði Jack og velti fyör sér
hvort Holt væri í þann vegirm
að bjóða honum stöðu vegna
klukkusttmdar kynna þeirra í
næturklúbbnum og gönguferð-
arinnar meðfram Tiber kvöldið
áður. — Ég er áreiöanlega til
viðtals engu síður en aðrir. Ég
hef aldrei hugsað wm það. Hann
brosti. — Það hefur ekkert sér-
lega hagstætt skotið upp kollin-
um síðast liðin tíu ár.
— Agætt, sagði HoTt föstum
rómi, eins og Jack hefði verið
að gera við hann góð vittekipti.
— Það gleður mig að heyra.
— Mig, langar til að segja þér
eitt. Jack, sagði frú Holt. —
Þegar við komum heim í gær-
kvöldi, sagði Sam við mig: Mér
feltur vel við þennam unga
mann. Hann er heiðarlegur.
Harm er ekkert likur flestum
öðram Bandaríkjamönnum sem
búrið hafa erlendis í mörg ár —
og eru léttúðugir. kaldhæðnir og
útsmognir. Hún horfði hrifin á
Jack, edns og hún væri að sæma
hann orðu með hrósi eigin-
manns.
— Þetta var gott að heyra.
sagði Jack alvarlegur. — Eink-
um þetta um unga manninn.
— Ég veit ekki hversu gamall
þú ert. Jack, sagði frú HcJt. —
En þú virðist vera býsna ungur.
— Kærar þakkir, Berta, sagði
Jack og hugsaði: Ég ætti kannski
að fá hana til að tala máli
mínu við Bresach.
— Gerðu svo vel að líta inn
til okkar þegar þér sýnist, Jack,
ságði Holt. — Nú veiztu hvar
við eigum heima. Þú ert alltaf
velkominn. — Og — hann litað-
ist hreykinn um í samsafni gest-
anna sem gæddu sér á víninu
hans — það er aldrei að vita
hvaða fólk þú hittir hér hjá
okkur.
— Þetta er andleg nautn. sagði
frú Holt. — Eftir að ég kom
til Rómar, finnst rhér sem heil-
inn í mér hafi stækkað. Já, bók-
staflega stækkað. Hefurðu trúað
því, að ég hef ekki fvrr en í
kvöld hitt raunverulegt tónskáld
sem semur nútíma tónlist!
Þau héldu hrifin áfram
göngu sinni til að heilsa skáld-
sagnahöfundi frá Sikiley. sem
var nýbúinn að senda frá sér
bók um stríðið, en þrjóturinn í
sögunni var kapteinn í banda-
ríska hernum.
— Jack .... Það var Despiére
sem tók í handlegginn á honum.
— Ég var að vona að þú kæmir
í kvöld.
— Ég hafði ekki tækifæri til
að heilsa þér, sagði Jack og
tók í höndina á honum. — Ég
var svo önnum kafinn við að
reikna út. hvort ég væri með
hnöttóttan hnakka eða flathöfða
Henry Ford.
Despiére hló. — Mér fellur vel
við hann, ítalann. Að minnsta
kosti kenningarnar hans. Það
kæmi þér á óvart, ef þú vissir
hve ég hitti marga nú til dags,
sem þverneita því að hafa nokkr-
ar kenningar.
— Já, meðal annarra orða,
sagði Jack og reyndi að vera
kæruleysislegur. — Ég hitti ný-
lega ungan mann sem segist
vera vinur þinn. Náunga sem
heitir Bresach.
— Bresach? Despiére hnyklaði
brýnnar og strauk hárlokkinn
frá enninu. — Vinur minn?
— Já, svo sagði hann.
— Jæja. Ég hef hitt hann
nokkrum sinnum með Veronicu.
Hann leit glettnislega og dálítjð
illgimislega á Jack. — Laglegur
strákur. Veronica er vitlaus í
honum.
— Já, svo sagði hann, sagði
Jack áhugalaust.
— Hvað vildi hann?
— Ekki neitt, laug Jack. —
Ég hitti hann af tilviljun.
— Farðu varlega að honum,
sagði Despiére. — Hann reyndi
einu sinni að fremja sjálfsmorð
í baðherberginu hjá einhverj-
um. Hann er mjög dramatískur.
Ég hef séð hann lemja Veron-
icu í andlitið, vegna þess að hún
brosti til gamals vinar i veit-
ingahúsi.
— Hvað gerði hún? spurði
Jack, sem gat ekki trúað því
Klapparstíg 26
Sími 19800
O
BÍLALEI9AN BÍLLINN
RENT-AN-ICECAR
SÍM1 18833
(^onóuf Cfodina
ercury Cfömet
áóóa-jeppar
Zephyr 6
£
BILALEIGAN BILLINN
HÖFÐATÚN 4
SÍM1 18833
Laugardagur 25. júli 1964
Skrá yfir umhoBsmenn
Þjóð viljans úti á iandi
AKRANES: Arnmundur Gíslason Háholti 12. Sími 1467
AKUREYRI: Pálmi Ólafsson Glerárgötu 7 —• 2714
BAKKAFJÖRÐUR: Hilmar Einarsson.
BORGARNES: Olgeir Friðfinnsson
DALVÍK: Tryggvi Jónsson Karls rauða torgi 24.
EYRARBAKKI: Pétur Gíslason
GRINDAVÍK: Kiartan Kristófersson Tröð
HAFNARF.TÖRÐUR: Sófus Bertelsen
Hringbraut 70. Sími 51369.
HNÍFSDALUR: Helffi Bjömsson
HÓLMAVÍK: Ámi E. Jónsson, Klukkufelli.
HÚSAVÍK: Arnór Kristjánsson.
HVERAGERÐI: Verzlunin Reykjafoss h/f.
HÖFN, HORNAFIRÐI: Þorsteinn Þorsteinsson.
ÍSAFJÖRÐUR: Bókhlaðan h/f.
KEFLAVÍK: Magnea Aðalgeirsdóttir Vatnsnesvegi 34.
KÓPAVOGUR: Helga Jóhannsd. Ásbraut 19. Sími 40319
NESKAUPSTAÐUR: Skúli Þórðarson.
YTRI-NJARÐVÍK: .Tóhann Guðmundsson.
ÓLAFSF.TÖRÐUR: Sæmúndur Ólafsson.
ÓLAFSVÍK: Gréta Jóhannsdóttir
RAUFARHÖFN: Guðmundur Lúðvíksson.
. BÚÐAREYRI. REYÐARFTRÐI: Hhm Relian.
SANDGERÐI: Sveinn Pálsson, Suðurgötu 16.
SAUÐÁRKRÓTTTJR• Hulda Sícmrhiömodóttir,
Skagfirðingabraut 37. Sími 189,
SELFOSS: Magnús Aðalbiamarson. Kirk'juvegi 2.
SEYÐISFJÖRÐUR: Sigurður Gíslason.
SlGLUFJÖRÐUR: Kolheinn Friðbiarnarson,
Suðurgötu 10. Sími 194.
SILFURTÚN, Garðahr:. Sigurlaug Gísladóttir, Hof-
túni við VífilsStaðaveg.
SKAGASTRÖND: Guðm. Kr. Guðnason. Ægissíðu
STOKKSEYRI: Frímann Sigurðsson, Jaðri.
STYKKISHÓLMUR: Erl. Viggósson.
VESTMANNAEYJAR' Jón Gurmarsson, Helga-
fellsbraut 25. Sími 1567.
VOPNAFJÖRÐUR: Sigurður Jónsson.
ÞORLÁKSHÖFN: Baldvin Albertsson.
ÞÓRSHÖFN: Hólmgeir Halldórsson.
Nýir áskrifendur og aðrir kaupendur geta snúið sér
beint til þessara umboðsmanna blaðsins.
Sími 17-500.
FEiÐIZT
MEÐ
LANDSÝN
• Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPT1N
FERÐASKRIFSTOFÁN
LAN D SVN ú-
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — BEYKJAVfiC.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
Auglýsið / Þjóðviijanum