Þjóðviljinn - 08.08.1964, Page 10

10 SÍÐA
ÞIÓÐVILIINN
Laugardagur 8. ágúst 1964
og beit í brauðið. Hún hefði
getað rúið þig innað skyrtunni.
— Ætlar þú að heimta- pen-
inga þegar við skiljum? sagði
Jack brosandi.
— Þinn síðasta eyri, sagði
Carlotta.
— Þá er betra að við höngum
saman, finnst mér, sagði Jack.
— Já, það finnst mér líka.
sagði Carlotta. Hún kom til hans
og kyssti hann á hvirfilinn og
rótaði með fingrunum í hári
hans.
— Mér finnst að i Califomíu
6éu indaelir Califomíu-morgnar
á morgnana. sagði Jack. Finnst
þér það ekki líka? ,
— Jú. það finnst mér líka,
sagði hún. Hún kyssti hann einu
sinni til og settist svo aftur í
sæti sitt til að Ijúka við að
að borða.
— Hvernig var það með hana
f kvikmyndinni? Varstu ekki
giftur henni?
— Jú.
— Var hún þér að skapi?
— Já. Hún var mér mjög að
skapi.
— Þetta hefði aldrei komið
fyrir ef ég hefði sofið í mínu
eigin rúmi, sagði einhenti lyftu-
pilturinn með cockneyrödd sinni.
en Penelópa fraenka kom í
heimsókn og mamma taldi hana
á að gista, þess vegna fór ég til
Alfreðs vinar míns í næstu götu
og fékk að sofa þar. Og svo
þegar loftárásimar byrjuðu þá
þairt ég fram úr rúminu til að
opna gluggann og ég heyrði
þetta bölvað ýlfur og sprengj-
an kom niður þrem húsum neð-
ar f götunni og allt gólfið gekk
í bylgjum eins og köttur sem
skýtur upp kryppu og það hékk
risastór spegill á veggnum og
ég sá hann koma hægt í áttina
til mín eins og á hægfara kvik-
mynd og svo snerist hann í loft-
inu og ég horfði á hvemig hann
skar af mér handlegginn upp
við olnboga . . .
Þeir voru enn að spiia póker
á hóteiinu og það voru komnir
nýir peningar með nýjum flug-
liðsforingia sem var nýkominn
frá Bandarikjunum, ungur og
ákafur og lifandi m'eð tvær auð-
veldar flugferðir að baki. og
honum fannst hann vera maður
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STETNU og DÓDÖ
Laugavegi 18. III. h. flyfta) —
SÍMI 23 616.
P E R M A Garðsenda 21. —
SlMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D ö M U R 1
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTOFAN. — Tiarr.ar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SÍMI: 14 6 62.
HÁRGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (Maria
Guðmundsdóttirl Laugavegi 13
— SÍMT- 14 6 56. — Nuddstofa á
*ama stað.
með mönnum og eyddi öllum
málanum sínum í spilum. Ég
skal segja ykkur, sagði lauti-
nantinn. að ég hef aldrei upplif-
að annað eins leyfi! Ég held
varla að ég hafi komizt einu
sinni í buxumar í heila þrjá
daga, Ég var í Viktorville við
eyðimörkina og áður en ég fór
af stað til Los Angeles gaf vin-
ur minn mér símanúmer og
sagði að ég yrði endilega að
hringja þangað og kvenmaður-
inn væri tií í tuskið strax og á
stundinni og alveg upp á gamla
móðinn. Og svo hringdi ég til
hennar og hún sagði: Hvað heit-
ið þér? og ég sagði: Dineen
lautinant, frú, og hún sagði:
Dineen, lautinant. mættu hér á
slaginu sex, og ég mætti og hún
var dálítið gömul, kannski þrí-
tug, en bráðhugguleg og kvik og
hún gaf mér naumast tíma til að
drekka úr glasinu og við litum
ekki upp frá verkinu eða feng-
um ökkur matarhlé fjrrr en kl.
hálftvö. Hún sagðist- vera milli
tveggja kvikmynda og hafa nög-
an tíma og við sprönguðum okk-
ur í stóra hvíta húsinu við end-
an á_jmjóa. bugðótta stígnum,
allsnakin, nemá hvað hun var
með giftirigarhringinn og stóri
lögguhundurinn elti okkur um j
allt. og hann fékk að sjá sitt
af hverju. Ég sagði við hana:
Frú; ef þetta er stríð, þá komið
með óvininn. Og ég fékk þakk-
læti heillar herdeilqlar, B-17,
þegar ég lét simanúmerið af
hendi áður en ég fór yfir Atl-
anzhafið.
— Þrír kóngar. sagði Jack ró-
legur. Ég á pottinn. Hann rótaði
vinningnum til sín.
Sjötíu og tvö pund. Hún er
meira en þrítug, lautinant, sagði
hann. Hún er þrjátíu og tveggja.
Skömmu seinna fór hann inn
í næsta herbergi og talaði í sím-
ann og seinna um kvöldið svaf
hann hjá annarri stúlku i fyrsta
skipti síðan hann giftist Carl-
ottu. 1 bréfunum heim nrinnt-
ist hann ekki á unga lautinant-
inn eða herdeildina B-17, og
þegar hann skrifaði Carlottu að
hann elskaði hana, var honum ■
full alvara og hann gat sagt það'
af öllu hjarta. Hann hafði liðiðof f
mikið vegna afbrýðissemi Júh’u í
til þess að vilja brenna sig aft- s
ur á einhverju svipuðu og hann
sagði við sjálfan sig að þetta
væri stríðinu að kenna bg næst-
um allt sem stæði í sambandi
við stríð hlyti að verða ljótt og
ömurlegt og flókið og hjónabönd
þar með talin.
En síðustu höftin á sesku-
dyggðum hans voru leyst og
hann svaf hjá öllum þeim áfjáðu
stuikum sem fylltu Lundúna-
borg þennan æðislega hluta
stríðsins. Hann svaf hjá fallegu
stúlkunum með gleði fagurker-
ans og hinum ófríðu með vissri
samúð; en hjá þeim öllum var
hann með ánægju og innlifun og
hann varð mjög eftirsóttur þeg-
ar það fréttist að hann hefði
skipt um afstöðu. þótt hann
neitaði afdráttarlaust að segja
við nokkra stúlku að hann elsk-
aði hana, hversu faileg eða
elskuleg eða ánægjuleg sem hún
var. Slíkar yfirlýsingar ætlaði
hann að geyma og aðeins þær.
Og þegar innrásin var gerð og
hann neyddist til að fylgja Sign-
al Corps Camera Unft, sem hann
var í vegna þess að harm hafði
starfað við kvikmyndtr fyrir
stríðið, þá yfirgaf hann London
með trega, vegna þess að enn
voru þar eftir þrjú eða fjögur
hundruð stúlkur sem hann hafði
ekki komizt yfir að sofa hjá.
Síðan frétti Jack að flugvél
unga lautinantsins heEði sprung-
ið í fimmtu ferð sinni yfir Ruhr.
Engar fallhlífar sáust.
Spilað út í hönd. Aðeins hægt
að leggja undir það sem Iiggur
á borðinu.
Það var hljótt á sjúkrastof-
unni. náttlampinn logaði með
daufu skini yfir dyrunum við
vegginn lengst burtu, vinrauðu
baðsloppamir héngu snyrtilega
á snögum bakvið rúmin, maður
hraut lágt, annar bylti sér í
rúminu og umlaði eitthvað sem
lét í eyrum eins og Savannah.
Jack var vakandi. Kvalimar
voru nú látlausar og alls staðar.
Stórar trumbur virtust lemja
hljóðfall sitt inni í höfðinu á
honum, hálsinum. kviðnum, í
loftinu umhverfis hann. Þegar
hann hreyfði sig á koddanum
fannst honum eins og höfuðið
á honum væri gert úr þunnu,
glæru plasti og það væri hægt
og hægt verið að fylla það með
brennandi gasi. Hann langaði til
þess að æpa en gerði það ekki.
Það sváfu fimmtán menn aðrir
í sjúkrastofunni og hann viidi
ekki vekja þá. Hann beið. Ef
þetta lagast ekki á fimm mínút-
um, hugsaði hann. þá hringi ég
aftur. Eftir tvær mínútur þrýsti
hann á hnappinn.
Honum fannst líða margir
klukkutímar áður en hjúkrun-
arkonan kom. Hann þekkti hana
ekki. Hún var ný, ung og lagleg
og áköf eftir að gera allt rétt.
— Þér eruð búinn að fá pill-
una yðar fyrir löngu, lautinant.
hvíslaði hún. Af hverju emð
þér ekki þægur drengur og far-
ið áð sófá? Hún siéttaði kbdd-
arm hans með samúðarsvip.
— Ég er að deyja, sagði hann.
— Nei, heyrið mig nú. sagði
hjúkrunarkopan. Þér megið ekki
missa móðinn. Hún strauk aftur
yfir koddann hans. Hún hlaut að
hafa fengið þá hugmynd ein-
hvem tíma að það væri mjög
hjúkrunarkonulegt að strjúka
kodda.
— Ég held að það sé bezt að
þér náið í lækninn, sagði Jack,
og segið honum- að ég sé að
deyja.
— Læknirinn kom til yðar
klukkan átta. lautinant, sagði
hjúkrunarkonan og reyndi að
vera þolinmóð í rómnum en
varð í staðinn gremjuieg. Hann
sagði að þetta væri örlítil bólga
og hann myndi líta á yður aftur
í fyrramálið.
Nú áttaði Jack sig á því að
hann þekkti hjúkrunarkonuna.
Hún var þegar búin að koma
þrisvar inn til hans um kvöldið
og svara hringingum hans og
hann mundi að hún hafði sagt
nákvæmlega hið sama í öll þrjú
skiptin. Það var laugardags-
kvöld og helmingurinn af starfs-
fólkinu áttí fri um helgar og
hún var of ung til að vilja taka
á sig þá ábyrgð að óhlýðnast
lækninum. Ef læknirinn hafði
sagt klukkan átta, að þetta væri
aðeins lítils háttar bólga og
hann skyldi athuga hann betur
í fyrramálið, þá leit hjúkrunar-
konan á það sem fjrrirskipun.
Auk þess voru mennimir á þess-
ari sjúkrastofu allir saman í
afturbata. Enginn bjóst við því
að þeir væru deyjandi, allra
sízt um miðja nótt og á hennar
vakt.
Þess vegna strauk hún kodd-
ann rétt einu sinni og fór út
aftur. 1
Jack lá kyrr andartak í við-
bót. svo þokaði hann sér fram
á rúmstokkinn með hjálp heilu
handarinnar. En þegar hann
reyndi að standa upp, sviku
fætumir hann og hann datt eða
lyppaðist öllu heldur’ niður á
gólfið. Hann lá þar og reyndi
að hugsa gegnum rauðu þokuna.
Eftir andartak lyfti hann heilu
hendinni og togaði f rúmfötin á
næsta rúmi. Wilson, hvíslaði
hann, Wilson!
Hvar í fjandanum erta mað-
ur? sagði Wilsoru Svo birtist höf-
uðið á Wilson yfir rúmstokkinn
og andartaki síðar brölti Wilson
með varúð, því að þeir voru
ekki búnir að tína málmflísar
úr fætinum á honum. niður á
gólfið til hans.
— Heyrðu Wilson, sagði Jack.
Ef ég kemst ekki til læknis, þá
dey ég.
Wilson var ekki eins og hjúkr-
unarkonan. I fyrsta lagi hafði
hann verið lengur á sjúkrahús-
um en hún og hann vissi hvað
komið gat fyrir. Hann kinkaði
kolli og gekk hægt út í hinn
endann á sjúkrastofunni, þar
sem tveir hjólastólar stóðu og
kom aftur til Jacks með annan
þeirra. Það tók tíu mínútur, og
báðir voru orðnir rennsveittir
áður en Jack komst upp á stól-
inn. Svo ýtti Wilson, berfættur
og stynjandi af áreynslunni við
að ganga. stólnum á undan sér
útúr sjúkrastofunni og fram í
langan, auðan ganginn.
Enginn sást hvorki í gangin-
um né í neinni af varðstofun-
um. Allir voru annaðhvort í fríi
yfir helgina eða sváfu eða voru
að drekka kaffi eða sinna alvar-
legum tilfellum í öðrum álmum
hússins.
— Veiztu hvert þú vilt fara?
spurði Wilson og dró andann
þungt þar sem hann laut fram
á stólbakið. Hann var frá Tex-
as og talaði hægt og drafandi.
Fjölskylda hans átti búgarð í
nánd við Amarillo og það var
auðséð þegar hann lá í rúminu
og starði á eyðilagða fætur sína,
að hann var að velta fyrir
sér hvernig það yrði að reyna
að sitja hest. Jeppinn hans hafði
ekið á jarðsprengju í Italíu og
allir sögðu að hann hefði verið
mjög heppinn að halda lífi.
— Nei, sagði Jack og reyndi
að átta sig á dauflýstum, löng-
um og mjóum ganginum. Finndu
bara næsta lækni.
Það lágu gangar í allar áttir
út frá ganginum sem þeir voru
í. leyndardómsfullir og eins og
í völundarhúsi. Sjúkrahúsið var
nýbyggt og skipulagt af miklu
hugviti, en það þurfti að þekkja
lausnarorðið. Eftir nokkra stund
fannst þeim báðum sem þeir
gætu haldið áfram til eilífðar
að renna stólnum eftir dökku
gólfinu; rúlla áfram endalaust
meðan Wilson dró bera fætuma
með erfiðismunum, framhjá ó-
tölulegum grúa lokaðra dyra eða
villandi ljósum frá tómum her-
bergjum, þvottaherbergjum og
yfirgefnum eldhúsum. * rúlla á-
fram í eilífri villu óséðir af öll-
um í þögulli sjúkrahússnóttinni.
Loksins sáust dyr með mattri
glerrúðu og ljósi fyrir innan.
Jack sýndist ljósið mjög lítjð,
fjarlægt og jaðrað rauðu. Með
örþrifaátaki ýtti Wilson stólnum
á dymar sem opnuðust. Bakvið
skrifborð sat maður með of-
urstastjömu á öxlum frá-
hnepptrar skyrtunnar og sneri
að dyrunum. Hann var lítill og
grár og laut yfir skjöl á skrif-
borði sínu og las gegnum gler-
augu i stálumgjörðum.
Wilson settist örmagna í stól
við skrifborðið. Ofursti, hvíslaði
hann. Ofursti . . .
Ofurstinn sagði ekkert. Hann
leit sem snöggvast á Wilson, svo
gekk hann til Jacks og fór að
taka umbúðimar af höfði hans
með fimum fingmm. Hann at-
hugaði sárið meðfram kjálkan-
um fáein andartök og kom var-
lega við Jack. Svo blístraði hann
lágt milli tannanna og gekk að
símanum á skrifborðinu. valdi
númer og sagði: Það er Murphy
ofursti. Gerið klárt fyrir upp-
skurð í stofu tvö. Við skerum
eftir tuttugu mínútur.
Plastpokinn var nú orðinn
þaninn af brennandi gasinu, en
Jack brosti til ofurstans, vegna
þess að ofurstinn hafði trúað
honum. Ofurstinn trúði því líka
að hann hefði verið að deyja.
Og nú var hann í höndum of-
urstans og myndi' ekki deyja. Og
það hafði eiginlega verið til-
gangur Jacks með stríðinu — að
deyja ekki.
— Hún er meira en þrítug,
Iautinant. Hún er þrjátíu og
tveggja.
— Það hefði aldrei komið fyr-
ir, ef ég hefffi sofið í mínu eigin
rúmi . . .
— Ég skil ekká af hverju þeir
SKOTTA
,,Þó við náum ekki í bíó á réttum tíma er þeim alveg sama, eina
sem ÞEIR þurfa til þess að vera hamingjusamir er smávegis
VÉLARBILUN“.
FERÐIZT
MEÐ
LANDSÝN
• Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staídingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFST OFAN
L/\N O SVN n-
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
ÆFR - Félagsfundur
ÆFR efnir til félagsfundar næstkomandi sunnu-
dagskvöld kl. 20,30 í Tjamargötu 20. Dagskrárlið-
ir eru sem hér segir:
1. Inntaka nýrra félaga
2. Goldwater, mannréttindalögin og afstaða
íslands.
Félagsmál, undirbúningur þingsins o.fl.
Veitingar-
Umræður um Goldwater og félagsmálin.
ÆFR hvetur félaga sína til að koma og ræða þessi
mikilvægu mál. — Nánar auglýst síðar.
3.
4.
5.
Flagsýn HJ. sími 18S23
FLUGSKÓLI
Kennsla fyrir einkaflugpróf — atvinnuflugpróf.
Kennsla i NÆTURFLUGl
IFIRLANDSFLUGI
BLINDFLUGI.
Bókleg kennsla fyrir atvinnuflugpróf byrjar i nðvember
og er dagskóli. — Bókleg námskeið fyrir einkaflugpróf,
vor og haust.
FLUGSVN h.f. sírni 18823.
L