Þjóðviljinn - 27.08.1964, Page 10

10 SlÐA
ÞJÓÐVILJINN
Fimmtudagur 27. ágúst 1934
meS. Þú skilur mig, er það ekki
Jack?
— Jú.
— Það er ekki auðvelt starf,
sem ég er að bjóða þér, sagði
Holt. — Þú verður að þræla
fyrir þessum aurum. Ríkið borg-
ar þér tólf þúsund og fimm
hundruð dollara á ári. Ég ætla
að borga þér þrjátíu og fimm
þúsund á ári í þrjú ár og fimm'
prósent af hagnaðinum.
— Og þegar þessi þrjú ár eru
liðin?
Holt brosti. Hann kom við koil-
in á Stetsonhattinum sem hékk
á ofnventlinum. — Við sjáum
til, Jack, við sjáum til. Ég er
bissnessmaður, ekki framfærslu-
fulltrúi.
Það heyrðist glamur í hælum
og Tucino kom gangandi til
Jacks og Holts við gluggann.
— Heyrðu mig, Jack, sagði Tue-
ino og það glampaði á gleraugu
hans í daufri birtunni í spítala-
ganginum. — Ég held það væri
ráð að fara nú að hátta. Þér
eigið erfiðan dag fyrir höndum.
Nú verðum við að flýta okkur
og ljúka talinu af sem fyrst.
Ég get sagt yður að Delaney er
kominn langt fram yfir kostnað-
áráætlunina — við erum þrem
vikum á eftir áætlun. Ég ér.'bú-
inn að hlusta á það sem þér
hafið talað inn. Mér finnst það
ágætt, en það gengur alltof
hægt. Ég veit að það er ekki
yður að kenna .. ..
Hann baðaði út höndunum til
að undirstrika hve það væri
fjarri honum áð áfellast Jáck.
— Ég veit hvað meistarinn
vinnur hægt. En nú tek ég per-
sónulega við stjórninni á morg-
un. Og þegar hann er fjarver-
andi, þá gerið þér það fyrir mig
að flýta yður, Jack, og vera
samvinnuþýður. Við verðum að j
reyna að koma allri myndinni
saman áður en Delaney útskrif-
ast af spítalamim, er það ekki?
— Það veit ég ekki, herra
Tucino, sagði Jack. — Ef ég
hespa þetta af og\ Delaney líkar
það ekki þegar hann kemur af
sjúkrahúsinu, getur meira en
verið að hann heimti. að þetta
verði allt tekið upp aftur.
— -Hver veit hvenær hann
kemur af spítalanum? sagði
Tucino æstur. — Hver veit
hvort hann kemur þaðan lifandi
eða dauður? Hvað viljið þér. að
HÁRGREIÐSLAN'
Hárgreiðslu og
snyrtistofu STEINU og DÓDÓ
Laugavegi 18. III. h. (lyfta) —
SIMI 23 616.
P E R M A Garðsenda 21. —
SlMI: 33 9 68 Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D O M U R i
Hárgreiðsla við allra hæfi —
TJARNARSTCFAN - Tjamar
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SIMI: 14 6 62
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — fMaria
Guðmundsdóttiri Laugaveg 13
— SlMl I4R56 - Nuddc'ii't. -
sama stað
ég geri? Bíði? Borgi hundrað og
tuttugu manns fyrir að hanga og
gera ekki neitt, bara vegna þess
að leikstjórinn minn vildi endi-
lega fara í reiðskóla? Þegar Del-
aneý getur farið að segja já
eða nei eða kannski, verður
kannski farið að sýna kvik-
myndina á tíu þúsund kvik-
myndahúsum.
— Herra Tucino, sagði Holt
hljóðlega, hann drafaði enn
hægar en vanalega. — Æsið
yður ekki upp.
— Herra Holt, sagði Tucino
og þreif í handleggi Holt. — Ég
dáist að yður. Þér eruð hefðar-
maður. Þér eigið olíulindir. Þér
hafið efni á að bíða. Ég á engar
olíulindir, herra Holt. Mér ligg-
ur mikið á.
Dyrnar að herbergi Delaneys
opnuðust og læknirinn kom út.
Hann var kuldalegur og fjar-
rænn á svip. — Herra .... hm
.... Andrus, hvíslaði hann.
— Já, sagði Jack.
— Hann vill endilega tala við
yður, sagði læknirinn. — Ég
segi tvær mínútur. Ekki lengur.
Gerið svo vel að koma honum
ekki í geðshræringu.
Jack leit spyrjandi á hina.
— Á ég að skila nokkru? spurði
hann; ■ - - -
Það var þögn. Svo sagði Holt:
— Segðu honum að hafa ekki
áhyggjur af neinu.
Jack fór inn í stofuna og lok-
aði á eftir sér.
Það logaði á litlum, daufum
lampa öðrum megin við rúmið
og í skugganum úti í einu horn-
inu sat hjúkrunarkona. Það var
ekki nógu bjart til þess að Jack
gæti séð svipinn á andliti Del-
aneys eða litarhátt hans. Undir
ábreiðunum sýndist líkami Del-
aneys barnalegur og grannur í
sjúkrarúminu og- andardráttur
hans var hás og óreglulegur.
Hann var náfölur. Hann hafði
allur rýrnað við sjúkdóm þessa
eina dags. Gúmmislanga var
bundin við kinnina á honum og
úr henni lágu greinar inn í nas-
irnar. Þegar Jack kom inn og
gekk fast að rúminu, hreyfði
Delaney fingurna af veikum
mætti í kveðjuskyni. Jack lang-
aði mest til þess allt í einu að
taka Delaney í fang sér, vagga
honum og hugga hann, biðja
fyrirgefningar.
— Sam Holt er frammi í
gangi, sagði Jack. — Hann segir
að þú skulir ekki hafa áhyggj-
ur af neinu.
Delaney gaf frá sér hljóð sem
Jack skildi að átti að vera hlát-
ur.
— Jack, hvíslaði Delaney og
rödd hans var líka mjó og
barnaleg. — Það er tvennt. I
fyrsta lagi — láttu Tucino ekki
eiga við kvikmyndina.
— Hafðu engar áhyggjur af
kvikmyndinni, sagði Jack.
— Hann brennur í skinninu
í að fikta við hana, hvíslaði
Delaney. — Það vantar ennþá
lokaatriðið. I bamum á jám-
brautarstöðinni. Það er þýðing-
armesta atriðið í kvikmyndinni.
Hann gerir það að Aidu. Þú
verður að hjálpa mér, Jack. Þú
mátt ekki láta hann gera það.
— Ég skal gera það sem ég
get til að stöðva hann, sagði
Jack og hann var hjálparlaus
og gagntekinn samúð með Del-
aney, vegna þess að hann skyldi
fyrst og fremst hugsa um verk
sitt, þótt hann lifði á aðkomu-
súrefni og gæti naumast talað.
Og svo var það svona verk!
Jack kannaðist vel við atriðið í
barnum á brautarstöðinni. Það
var rétt hjá Delaney að það var
þýðingarmesta atriðið í kvik-
myndinni — en kvikmyndin var
ekki neitt, einskis virði. Það var
ömurlegt — fráleitt að maður
sem var að dauða kominn,
skyldi ekki hugsa um annað en
tíu mínútna ræmu af celluloidi.
— Drottinn minn, ég er að
koma. En fyrst verð ég að fá
vissa leikara til að gera það
sem þeir eiga að gera.
— Ef ég hrekk upp af, sagði
Delaney, — þá vil ég ekki að
ítalskur deli eyðileggi það síð-
asta sem ég geri.
— Þú hrekkur ekki upp af,
sagði Jack.
Delaney sneri höfðinu til á
koddanum svo að hann gæti
horft beint á Jack. — Þetta er
það furðulegasta sem ég hef
upplifað, Jack, hvíslaði hann.
— Ég er ekki hræddur. Ég veit
ekki hvort það er af því að ég
er hugrakkur eða vegna þess að
ég er bölvaður asni eða vegna
þess að ég er viss um að mér
batni. Ég skal segja þér eitt,
Jack — alveg til klukkan ellefu
í morgun hef ég alltaf verið
skíthræddur við að deyja. Og
nú stendur mér alveg á sama.
Það heyrðist skrjáf úr horn-
inu, þar sem hjúkrunarkonan
sat í skugganum.
— Scusi, systir, sagði Delan-
ey. — Það er óþverra munnur
á mér.
— Signore, sagði hjúkrunar-
konan kuldalega við Jack. —
Þér þreytið sjúklinginn.
— Eina mínútu enn, systir,
hvíslaði Delaney. — Aðeins eina
mínútu enn. Hann er bezti vin-
ur minn. Frá því að við vorum
ungir.
— Eina mínútu og svo ekki
meira, sagði kalda og ákveðna
röddin í myrkrinu.
— Hlustaðu þá á, Jack, hlust-
aðu vel á, sagði Delaney hrað-
mæltur til ,að nota tímann. —
Þú verður að gera þetta fyrii
mig. Þú verður að taka við
stjórninni. Ljúktu við myndina
fyrir mig, Jack, eru að hlusta?
— Já, ég er að hlusta, sagði
Jack.
— Og fjandinn hafi það, þú
getur það vel, hélt Delaney á-
fram með ákafa. — Þetta er
ekkert nýtt eða dularfullt fyrir
þig. Þú hefur tekið þátt í þessu
nógu lengi. Ef þú reynir, yrð-
irðu betri leikstjóri en megnið
af þessum drullusokkum með
frægu nöfnin nútildags. Og hvað
svo sem þú gerir, þá verður það
alla vega betra en hjá Tucina.
Taktu myndina frá öllum sjón-
arhornum. Taktu þér allan þann
tíma sem þú þarft. Leyfðu þeirc
bara að æpa. Fáðu aHt með.
Farðu þér hægt við klippinguna
og talið. Ég vil ekki að Tucina
geri heilt eintak fyrr en ég
kemst út af þessum bölvuðum
spítala. Scusi, systir. Ef Tucina
er með óhljóð, þá fáðu Holt til
að þagga niður í honum. Holt
er mín megin. Og hann er
hörkutól. Hann getur brotið
Tucino í mask ef hann vill. Og
Tucino veit það. Eftir sex vikui
kemst ég héðan út, Jack, lækn-
irinn er viss um það, og þá get
ég sett þetta allt saman sjálf-
ur ....
— Sex vikur, sagði Jaek
næstum vélrænt.
— Hvað segirðu. Jack?
— Ekki neitt.
— Reyndu að ná í unga
manninn .... piltinn frá í dag
... hvað hét hann nú áftur ...
úti á reiðskólanum?
— Bresach.
— Fáðu hann til að hjálpa
þér. Kallaðu hann aðstoðar-
mann eða meðleikstjóra eða það
sem þér sýnist. Ég las handrit-
ið hans —
Delaney brosti dauflega á
koddanum. — Ég vildi fyrst
heyra hvernig hann talaði. Hand-
ritið er alltof fjandi gott af
pilti á hans aldrL Ég vildi ekki
byrja á því að hrósa honum
alltof mikð. Maður þarf alltaf
að vera útundir sig, Jack ....
Ég hef hugboð um þann ná-
unga. Hann er góður. Hann er I
með kvikmyndir í blóðinu.
Hann kemur með fjöldann allan
af góðum hugmyndum. Notaðu
hann ....
Notaðu hann, hugsaði Jack.
Skipun.
— Hlustaðu á hann. Notaðu
heilann í honum, hélt Delaney
áfram og tók andann á lofti.
— Kannski er það einmitt það
sem kivikmyndirnar okkar vant-
ar. Ungan og ferskan skratta-
koll eins og hann. Ég hef það á
tilfinningunni að hann hafi eitt-
hvað sérstakt í sér. Svona var
ég sjálfur á hans aldri. Kannski
tekst mér að byrja upp á nýtt
með þessari mynd. Jack, þú lof-
ar ....
Sex vikur, hugsaði Jack. Hvað
á ég að segja við Helenu? Og
hvað við Jóa Morrison? Hvað
verður um líf mitt?
— Jack, sagði Delaney. — Þú
lofar því, er það ekki? Ég
þarfnast þín, Jack ....
— Auðvitað, sagði Jack. Með-
an hann stóð þarna hjá sjúkra-
rúminu, vissi hann að frá þeirri
stundu þegar Delaney hafði
komið æðandi inn-í búningsher-
bergið í Philadelphiu árið 1937,
hafði þetta andartak, þetta lof-
orð, þessi fórn, þessi vináttu-
vottur verið óhjákvæmilegur.
— Þú svíkur mig ekki, Jack,
sárbændi Delaney.
— Nei, ég svík þig ekki, sagði
Jack. — Og nú held ég að þú
ættir að reyna að sofna.
— Jack, sagði Delaney hratt
og með urghljóði. — Farðu til
Clöru fyrir mig. Hún á að koma,
segðu henni að hún eigi að
l^oma. Bara andartak. Hún á
bara að Mta inn andartak og
kyssa mig á ennið. Guð minn
góður, það ætti hún þó að geta,
ha? .... Það er ekki til mikils
mælzt eftir öll þessi ár?
— Signor Delaney. Hjúkrun-
arkonan kom að rúminu og
bandaði með höfðinu til Jacks
til merkis um að hann ætti að
fara. — Nú verðið þér að hætta
að tala.
Deianey greip þéttar um úln-
liðinn á Jack. — Og þú verður
að fara til Barzelli fyrir mig,
hvíslaði hann. Segðu, að hún
megi ekki koma hingað. Ef hún
kemur fæst Clara pkki til að
koma nálægt mér ... Segðu
henni það. Þú ætlar að segja
henni það, er það ekki, Jack?
— Signore, sagði hjúkrunar-
konan hátt. — Ég kalla á lækn-
inn, ef þér farið ekki út héðan
undir eins.
— Já, ég skal segja henni
það, sagði Jack. — Góða nótt.
Hann losaði sig úr taki Delan-
eys.
— Hún verður að skilja það,
hvíslaði Delaney. — Clara ....
Hann sneri höfðinu til á koddan-
um. Jack fór útúr stofunni.
— Jæja, spurði Tucino. Hann
stóð rétt fyrir utan dyrnar og
Jack fannst sem hann hefði
reynt að hlera samtal hans og
Delaneys gegnum þunga, slétta
hurðina. — Hvernig líður hon-
um?
— Ágætlega, sagði Jack. —
Mjög vongóður. Sjálfur var
hann alveg ringlaður. Hann
verkjaði í augun og það var eins
og hann sæi ekki alveg skýrt.
— Ég er viss um að hann
spjarar sig, sagði Holt. Hann
stóð með hattinn í hendinni,
ferðbúinn.
— Hvað sagði hann? spurði
Tucina. — Sagði hann nokkuð
um kvikmyndina?
Jack hikaði ögn, svo ákvað
hann að segja ekkert. Ekki í
bili. Hann var of þreyttur og
hann þurfti að ljúka ýmsu af
fyrst. Tucino varð að bíða til
næsta morguns. — Hann talaði
ekki í samhengi, sagði Jack og
hugsaði: Jæja, þetta er nú ekki
eintóm lygi. Hann tók upp
frakka sinn sem lá á stólbaki.
— Ég held við ættum allir að
reyna að sofa dálítið, sagði
hann.
Honum tókst að gefa Holt
merki um að bíða, og ítalirnir
tveir fóru niður í lyftunni og
Holt og Jack urðu einir eftir.
Jack útskýrði í skyndi hvað
Delaney hafði beðið hann um.
— Hafðu engar áhyggjur af
Tucino, sagði Holt. — Ég skal
sjá um hann. Hann tók í hönd-
ina á Jack og bauð honum góða
nótt.
Á neðri hæðinni rakst Jack
á Fogel, sem var nú loks farinn
að reykja einn af vindlunum
sínum.
SKOTT
,,Magga er Ieynilega trúlofuð.” „Hvernig veiztu það?” ,‘Hún sagði
það.”
FERÐIZT
MEÐ
LANDSfN
Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar Loftleiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
L A N □ SVN 1r
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYKJAVÍK.
UMBOÐ LOFTLEIÐA.
Tii útsvarsgreiðenda
í Selt/arnarneshreppi
Hreppsnefnd Seltjarnarneshrepps samþykkti á
fundi sínum 24. ágúst s.l. að verða við tilmælum
ríkisstjórnarinnar um fjölgun gjalddaga á eftir-
stöðvum útsvara álögðum 1964, úr fjórum í sex
hjá þeim launþegum, sem þess óska, enda greiði
þeir útsvör sín reglulega af kaupi.
Þeir sem óska að notfæra sér þessa fjölgun gjald-
daga sendi skriflega umsókn þess efnis til undir-
ritaðs fyrir 1. september n.k.
Sveitarstjóri Seltjarnarneshrepps.
VERKFRÆÐINGUR
Hreppsnefnd Seltjarnarneshrepps hefur ákveðið
að ráða verkfræðing til að annast verkfræðistörf
fyrir hreppinn.
Umsóknir sendist fyrir 15. september, til undir-
ritaðs, sem veitir allar nánari upplýsingar.
Sveitarstjóri Seltjarnarneshrepps.
4
4