Þjóðviljinn - 01.09.1964, Blaðsíða 10

10 SlÐA
ÞJ6ÐVILÍINN
Þriðjudagur I. sepember 1964
— Mjög míkla, sagði Jack.
Guido hugsaði sig um andar-
tak. — Ég myndi fara með kon-
una mína og börnin til Toulon
í viku, sagði hann, — og heim-
saekja vinyrkjubúið og konuna
sem ég vann hiá á stníðsárunum.
Tvö htmdruð eða tvö hundruð
og fimmtíu dollarar, reiknaði
Jack út. Varla meira. Há fjár-
upphæð i augum Guidos. Jú, ég
ætia að gefa honum hetta, ákvað
Jack. Þegar ég fæ útborgað.
Framlag mitt til Italíu.
Hann andvarpaði. Hann var
þreyttur og hann þurfti að taka
á til að hafa sdg útúr bílnum.
— Góða nótt, Guido. sagði
hann. Við sjáumst í fyrramálið.
Gjöfin átti að koma á óvart.
— Góða nótt, monsieur, sagði
Guido. Sofið vel.
Hann ók burt.
Dyravörðurinn hafði þrenn
skilaboð handa honum. í þeim
öllum stóð hið sama. Persónulegt
samtal frá París. Símastúlkan
hafði skrifað það Parigi. Fyrsta
hringingin hafði komið um há-
degi, hin síðasta fyrir hálftíma.
Jack leit á úrið sitt. Klukkan
var ekki nema tíu mínútur yfir
eitt. Það hafði gerzt svo margt
þennan dag, að það virtist ótrú-
legt, að klukkan væri ekki meira.
Hann fann allt í einu að hann
var sársvangur, og'hann bað um
ölflösku, brauð og ost upp á her-
bergið * eitt. Meðan hann beið
eftir lyftunni og vöðlaði bréf-
miðana þrjá saman í hendinni.
mundi hann eftir morgni þessa
sama dags, þegar Bresach beið
eftir honum í anddyrinu og sím-
skeyti Veronicu: Hafðu engar á-
hyggjur, elskan . . . Síðan voru
fimmtán klukkutímar. Það var á
allt ððru tím'askeiði. þegar fólk
gat skrifað: Hafðu engar áhyggj-
ur, elskan. Zúrich, mundi hann.
Hvemig var ástatt um hjörtun
í Zúrich? Hvar stóðu Svisslend-
ingar f málinu: Tryggð Delaneys
við eiginkonuna: Hvert var álit
þeirra í því hlutlausa landi á
Barzelli og fylliröftunum henn-
ar þremur?
Síminn hringdi um leið og
hann opnaði dymar að íbúð
sinni. Jack kveikti ljósið og
gekk að borðinu og sagði: Halló.
halló . . .
— Þú þarft ekki að rífa mig í
þig, sagði kvenrödd og hló lítið
eitt.
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og
enyrtistofu STEINXJ og DÖDÖ
Laugavegi 18. III. h. (lyfta) —
SIMI 23 616.
P E R M A Garðsenda 21. —
SlMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
i D 0 M U R !
Hárgreiðsla við allra hæfl —
TJARNARSTOFAN, — Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SlMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA
AUSTURBÆJAR — (Marfa
Guðmundsdóttir!) Laugavegi 13.
— SÍMT: 14 6 56. — Nuddstofa á
sama stað.
— Hver er það? spurði Jack.
þótt hann vissi það vel.
— Þú veizt hver það er, Jack.
— Garlotta, sagði Jack. Hann
hafði ekki talað við hana síðan
þennan morgun í Galforníu og
hafði aðeins haft samband við
hana gegnum lögfræðing og það
voru næstum tíu ár síðan, en
hann vissi það. Mér sýndist ég
sjá þig þegar ég fór af spítalan-
um.
— Þú virðist ekki sérlega
hrifinn af því að heyra rödd
mína. sagði hún.
— Garlotta, sagði hann. Þetta
hefur verið erfiður dagur fyrir
mig og ég er þreyttur og það
bíða mín mörg samtöl. . .
— Ég er niðri á þriðju hæð,
sagði hún, með Stiles og kampa-
vínsflösku. Af hverju kemurðu
ekki niður til ökkar?
— Segðu Stiles að það sé hezt
fyrir hann að koma sér heim í
háttinn, sagði Jack. Hann á að
mæta klukkan níu í fyrramálið.
Og fyrst þú talar við hann á
annað borð. þá segðu honúm að
gefa kampavínið upp á bátinn.
— Ég skal segja horrum þetta
allt saman, sagði Garlotta. Ég
skal segja honum að við viljum
heldur vera ein. Ég er viss um
að hann skilur það.
— Ég kem ekki niður, sagði
Jack.
— Það er ekki sérlega vinsarn-
legt að þér, Jack. sagði hún.
— Ég er ekki sérlega vinsam-
legur þessa stundina.
— Eftir öil þessi ár. Nú þótt-
ist hún vera særð. Ég er búin
að gleyma allri þeirri óvild sem
hugsanlegt væri að ég bæri til
þín.
— Óvild . . . greip Jack fram
í. Svo þagnaði hann. Hann vildi
ekki rífast við Garlottu. Ekki í
nótt. Hvern fjandan ert þú ann-
ars að gera í Róm?
— Ég var í London að borða
hádegisverð, sagði Garlotta. Og
þá heyrði ég það í útvarpinu.
— Hvað? spurði Jack ringlað-
ur.
— Um Maurice. Ég fór með
fyrstu flugvél sem ég náði í.
Þegar allt kemur til alls er hann
einn af minum elztu vinum. Og
þetta lét svo óhugnanlega í eyr-
um í útvarpinu .... einsog
hann .... Hún þagnaði andar-
tak. Þeir vildu ekki leyfa mér
að líta til hans á spítalanum og
það eina sem þeir sögðu, var að
honum liði eftir atvikum vel ..
Jack .. Hún lækkaði róminn. Er
hann að deyja?
— Það er ekki víst.
— Hefurðu séð hann?
— Já, í eina mínútu.
— Hvemig leið honum?
Jack hikaði. Hvemig leið hon-
um? Honum leið einsog Maurice
Deianey. það var lóðið. Hann
hafði rétt einu sinni áhyggjur
af ómerkilegri kvikmjmd og vit-
lausri kvenpersónu, rétt einsog
hann var vanur, nema í þetta
sinn gerði hann það endilangur
á bakinu í sjúkrarúmi og fékk
súrefnisgjöf á meðan. Hann var
í góðu skapi, sagði Jack. Það lét
að minnsta kosti nærri. Hann
sagðist ekki vera hræddur við
að deyja.
— 0, vesalings Maurice. Held-
urðu að þeir leyfi þér að líta til
hans á morgun?
— Já, ég býst við því.
— Viltu segja honum að ég
sé héma, Jack?
— Já.
— Og viltu segja honum að ég
verði héma þangað til honum
líður betur og mig langi til að
heimsækja hann?
— Já.
— Þú virðist ósköp þolinmóð-
ur, Jack, sagði Garlotta ásak-
andi.
— Ég er að reyna að hringja
til Parísar.
— Já, en á eftir, viltu þá ekki
koma hingað niður? Bara and-
artak .... ég er svo .... forvit-
in. Hún hló.
— Mér þykir það leitt, Gar-
lotta. Ekki í kvöld.
— Jack, viltu svara einni
spumingu?
— Hver er hún? '
— Hatarðu mig?
Jaek andvarpaði. Eftir Clöru
og Barzelli var hægðarleikur að
hata allt kvenkjms. Nei, sagði
hann rólega. Ég hata þig ekki,
Carlotta. Góða nótt.
— Góða nótt, sagði hún.
Hann lagði tólið á og sat á-
lútur í frakkanum og starði á
59
símann. Carlotta. Auk ails ann-
ars. Carlotta ofaná ailt hitt.
Svo hringdi síminn aftur.
Hann lét hann hringja þrisvar
meðan hann hélt um hann; svo
svaraði hann. Það var París og
spurt var eftir herra John And-
rus, og svo heyrði hann rödd
konu sinnar og bakvið hana tón-
list og raddaklið.
— Jack, Jack, heyrirðu til
mín? sagði Hélena. Röddin var
fjarlæg og óskýr, trufluð af
einhverju hljóði sem minnti á
gítarslátt. Hvemig líður þér,
Jack? Ég las það í blaðinu í
morgun — er það ekki hræði-
legt — og ég hef verið að reyna
að ná í þig í allan dag. Heyr-
irðu til mfn, Jack?
— Það er á takmörkunum,
sagði Jack. Honum fannst eitt-
hvað einkennilegt í því sem hún
sagði, en hann var of þreyttur til
að brjóta heilann nánar um það.
— Hvaða hávaði er þetta
kringum þig?
— Ég er hjá Bert og Vivian,
sagði Hélena. Það er boð hjá
þeim. Hér er rússnesk sígauna-
kerling. Hún spilar á balalæka
og syngur. Heyrirðu til mín?
— Sæmilega, sagði Jack. Ein-
hverra hluta vegna * gramdist
honum við hana. vegna þess að
hún hringdi til hans frá stað
þar sem rödd hennar dmkknaði
næstum í hávaðanum frá bala-
læka og sígaunakerlingu.
— Ég hef haft svo miklar á-
byggjur af þér í dag. chéri,
sagði Hélena. Ég veit þetta hlýt-
ur að vera hræðilegt fyrir þig.
Þú getur varia haft mjög
miklar áhyggjur, langaði Jack
mest til að segja. fyrst þú ert
úti klukkan hálftvö að nóttu
innan um allt þetta drukkna
fólk. Svo skammaðist hann sin
fyrir að hugsa svona og sagði
það ekki. Þegar allt kom til alls,
þá gat hann varia ætlazt til þess
að Helena gerði eitt eða neitt.
Hún hafði aldrei hitt Delaney
og það var varia við því að bú-
ast að hún sæti í sorg við sím-
ann þótt hann hefði veikzt í
þúsund mílna fjariægð. Nú
hækkaði veizluglaumui’inn og
Jack gat ekki heyrt hvað konan
hans sagði. Hann heyrði aðeins
óminn af rödd hennar, dálítið
æstan, innilegan og ögn hærri
en venjulega af áfenginu. Hann
hlustaði, ringlaður af þreytu og
dálítið feginn þessari hlýju rödd
og þeirri tilfinningu að loksins
eftir þennan langa dag væri þó
einhver sem hefði áhuga á að
hjálpa honum í stað þess að
biðja hann um eitthvað. Það var
barið að dymm hjá honum og
hann hrópaði: Kom inn, og
þjónninn kom inn með ölið hans
og ostinn,
— Hvað er það? sagði Helena.
Þetta andartak var línan alveg
skír og söngurinn bakvið hana
og hinar raddimar höfðu hljóðn-
að töluvert og hann gat heyrt
til hennar eins og hún væri í
næsta herbergi.
— Það er þjónninn að koma
með brauð og ost, sagði Jack.
Ég hef ekkert borðað í allan
dag. Hann gaf þjóninum merki
um að setja bakkann á borðið
hjá símanum.
— Ó, Jack. það var einmitt
þetta sem ég var svo hrædd um,
sagði Helena. Þú ferð svo illa
með þig. Viltu ekki að ég taki
mér flugfar á morgun og komi
til þín?
Jack hikaði meðan hann
horfði á þjóninn opna ölflösk-
una. Hann rótaði í vasa sínum
og fleygði tvö hundruð límm á
bakkann til þjónsins sem
hneigði sig settlega í þakklætis-
skyni.
— Jack. sagði Helena. Heyr-
irðu til mín?
— Já, ég heyri til þín, sagðx
Jack.
— Væri gott að ég kæmi?
Tilhugsunin um að hafa Hel-
enu hjá sér næstu dagana, með-
an hann þurfti að halda Carl-
ottu í hæfilegri fjariægð, vera
höggtieyfir fyrir Bresach og
Clöm. ræða þau vandamál sem
fylgdu tilboði Holts, var allt í
einu dásamlega freistandi.
Það heyrðust hlátrasköll í sím-
anum frá gestum Berts og Vivi-
ans, og hávaðinn í balalækanu
og sx'gaunakeriingunni varð ær-
andi í símann. Nú er nóg komið,
hugsaði Jack, og lét undan
taugaspennu sxnni. Fyrst henni
bráðliggur svona á að tala við
mig. gæti hún að minnsta kosti
leitað uppi rölegri stað. Fullur
af gremju mundi hann eftir
kvörtunum hennar á flugvellin-
um yfir þvi að hann hefði ekki
sofið hjá henni í hálfan mánuð
og ásakanir hennar um að hann
vildi gjaman komast að heiman.
Kröfur kvenfólksins, og launsát-
ur og rell og snönxr. Tónlistin
í sxmanum gerði hann ofsareið-
an. Hann fann að hann titraði.
Hann vissi að hann kærði sig
ekki um að hafa konuna sx'na í
hótelherberginu hjá sér. Hann
var kaldur og ósnortinn af henni
og feginn fjariægðinni milli
þeirra. Allur sá kærieikur sem
hann megnaði að finna til þessa
stundina, beindist að Delaney.
Honum fannst í svipinn sem
hann gæti hæglega sagt við
Helenu ef hún gengi á hann, að
hann kærði sig aldrei um að sjá
hana framar.
— Hvað sagðirðu, chéri? sagi
Helena. Ó, þessi bannsettur
hávaði.
— Ekki neitt, sagði hann. t
— Hvenær heldurðu að þú
komir?
— Nú kemur það, hugsaði
hann. Sprengingin. Hér er allt
í ringulreið, sagði hann. Kannski
kem ég ekki fyrr en eftir hálfan
annan mánuð.
— Hálfan annan mánuð? Hún
virtist furðu lostinn.
— Ég skal skrifa þér um það
allt í bréfi, sagði hann.
— Já, en hvað um Jóa Morri-
son? Hvað um starfið?
— Ég skal skrifa honum bréf.
— Hann samþykkir þetta áldr-
ei —
— Hann kemst ekki hjá því,
sagði Jack. Heyrðu, þetta sam-
tal verður rándýrt . .
— Ég skil ekki eitt einasta
orð. Hvað hefur komið fyrir þig?
Nei, þú mátt ekki slíta .. sagði
hún í skyndi. Og svo fjær sx'm-
anum: Hafið ekki svona hátt,
strákar mínir, ég er að tala til
Róm. Svo sagði hún aftur við
hann: Jack, er nokkuð að þér?
Ég skil ekki um hvað þú ert að
tala. Ertu drukkinn? Þú getur
ekki verið að heiman í hálfan
annan mánuð ....
Þá rann upp fyrir honum
hvað honum hafði þótt undar-
legt í upphafi samtals þeirra.
Helena, greip hann fram í fyrir
henni. Hvað segistu hafa lesið
í blaðinu í morgun? Delaney
fékk kastið klukkan ellefu ....
— Delaney? sagði Helena.
Hver var að tala um Delaney?
Ó. þetta vandræða samband ..
— Helena, sagði Jack. Talaðu
hægt og skýrt. Hvað var það
sem þú last í blaðinu í morg-
un?
— Jean-Batiste, sagði hún.
Hann var drepinn í gær. I Al-
gier. Úr launsátri. Vissirðu það
ekki? Ertu ekki biíinn að lesa
blöðin í dag?
— Nei, sagði Jack. Hkœtaðu
nú á. Ég legg á, svo hringi ég
til þín á xnorgun.
— Jack, sagði Helena örvíln-
Skrá yfír umboSsmenn
Þjóðviljans úti á landi
AKRANES: Ammundur Gíslason Háholti 12. Sími 1467
AKUREYRI: Pálmi Ólafsson Glerárgötu 7 — 2714
BAKKAFJÖRÐUR: Hilmar Einarsson.
BORGARNES: Oleeir Friðfinnsson
DALVlK: Trvggvi Jónsson Karls rauða torgi 24.
EYRARBAKKI: Pétur Gíslason
GRTNDAVtK: Kiartan Kristófersson Tröð
HAFNARETÖRÐUR: Sófus Bertelsen
Hringbraut 70 Sími 51369.
HNÍFSDATJTR’ HeVi Biömsson
HÓLMAVÍK: Ami E Jónsson. Klukkufelli.
HT'JSAVtK' Amór Kristiánsson.
HVERAGERÐT: Verzlunin Reykjafoss h/f.
HÖFN. HORNAETRÐT’ Þorsteinn Þorsteinsson.
TSAE.TÖRDUR’ Bókhlaðan h/f.
KEELAVtK- Magnea Aðalgeirsdóttir Vatnsnesvegi 34.
KÓPAVOGUR: Helga Jóhannsd. Ásbraut 19. Sími 40319
NESKAUPSTAÐUR: Skúli Þórðarson.
YTRT-N.TARDVfK’ .Tóhann Guðmundsson.
ÓLAFSEJÖRÐUR- Sæmundur Ólafsson.
ÓLAFSVÍK: Gréta Jóhannsdóttir
RAUFARHÖEN’ Guðmundur Lúðvíksson.
REYDAREJÖRÐUR: Biörn Jónsson, Reyðarfirði.
SANDGERÐI: Sveinn Pálsson, Suðurgötu 16.
SAUÐÁRKRÓKUR: Hulda Sigurbiömsdóttir,
Skagfirðingabraut 37. Sími 189.
SELFOSS: Magnús Aðalbiamarson. Kirk^uvegi 26.
SEYÐTSFJÖRÐUR: Sigurður Gíslason.
SIGLUFJÖRDUR: Kolbeinn Friðbjamarson,
Suðurgötu 10. Sími 194.
SILFURTÚN, Garðahr:. Sigurlaug Gisladóttir, Hof-
túni við Vífilsstaðaveg.
SKAGASTRÖND: Guðm. Kr. Guðnason. Ægissíðu.
STOKKSEYRI: Frímann Sigurðsson, Jaðri.
STYKKISHÓLMUR: Erl. Viggósson.
VESTMANNAEYJAR- Jón Gunnarsson, Helga-
fellsbraut 25. Sími 1567.
VOPNAFJÖRÐUR: Sigurður Jónsson.
ÞORLÁKSHÖFN: Baldvin Albertsson.
ÞÓRSHÖFN: Hólmgeir Halldórsson.
Nýir áskrifendur og aðrir kaupendur geta snúið sér
beint til þessara umboðsmanna blaðsins.
FERÐIZT
MED
LANDSÝN
• Seljum farseðla með flugvélum og
skiþum
Greiðsluskilmálar LofHeiða:
• FLOGIÐ STRAX - FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNiÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
JL f\ IM O S V N úr
TÝSGÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYXJAVÍK.
UMBOD LOFTLEIÐA.