Þjóðviljinn - 03.02.1966, Page 6

g SlÐA — ÞJÓÐVILJINN — Pimmtitdagttr 3. feforöar 1966.
• Frá afmælishófi Dagsbrúnar
• Ein myndanna sem Þjóðviljinn lét gera frá afmælishófi Dagsbr únar 26. janúar sl. varð útundan á myndasíðunni þá og birtist nú
hér í staðinn. Má greina á henni frá vinistri Snorra Jónsson. Jörund Brynjólfsson og frú. Hermann Guðmundsson frá Hlíf og frú.
Jónu Guöjónsdóttur frá Verkakvennafélaginu Framsókn og Þórunni Valdimarsdóttur.
• Vísubotnarnir
• Síðunni hafa borizt margir
botnar við fyrripartinn
Hltaveitan hentar bezt
i hlákn og sunnanvindí
og birtast nokkrir þeirra hér:
En labbar um með lungnapest
ef lseðist frost um strindi.
E.S.
Þegar í frosti fennir mest
fer hún burt i skyndi.
N.N.
Ætli þeim hafi yfirsézt
einhver raunvísindi.
B.A.
Frseg er hún að fremdarpest
fólks á ærutindi.
Ben. frá Hofteigi
Þegar ?*ð völdum vetur sezt
víkur hún burt í skyndi.
K.Ó.
Við Satan gamla um suðurest
semja ber í skyndi.
Svipað og með sínkan prest.
Satan hjá er yndi.
á.
íhaldið er allra verst
uppi á valdatindi.
S.Ó.
En hafi snjó á fjöllum fest
flestir held ég kyndi.
Kuldabólgið krakkahró
kvefi ei varizt getur.
Mikill hiksti hefur Jó-
hannes þjáð í vetur.
Bráðum valdið oltið á
einum krossi getur.
Mundu að hafa í huga þá
hitann frá í vetur.
Torfi Ólafsson.
• Sá sömu mynd
350 sinnum
• Kvikmyndin „The Sound of
Music“ hefur eitthvað við sig,
a.m.k. í augum frú Myru
Franklin frá Cardiff í Wales,
því hún hefur nú séð hana
meira en 350 sinnum. Ti'l að
ná þessu marki hefur hún séð
hana tvisvar á dag virka daga
og einu sinni á sunnudögum.
Hún kann leikinn nú utanað.
Þegar hún hafði séð myndina
57 sinnum fékk hún frímiða.
• Glettan
• „Mig hefur alltaf dreymt um
að brjótast inn í banka.“
• Til athugunar
fyrir S.A.M,?
• Jyllands-Posten er óháð
pólitískum flokkum. Samt tek-
ur blaðið þátt í pólitík. En
það getur gagnrýnt hvaða
pólitík sem er. án þess að
hugsa um, hvað það skrifar.
(,,Jyllands-posten“ — útdrátt-
ur úr stíl eftir gagnfræða-
skólanemanda, sem hafði feng-
ið að skoða hús blaðsins).
• Ádeilu-
skáldsögur
• Hálfdán svarti og Sigurður
sýr eru mættir í kvöld og
sömuleiðis söngsnillingurinn
Gérard Souzay. En sjálfsagt
munu menn fyrst og fremst
leggja við hlustirnar vegna
bókaspjallsins, því nú er rætt
um skáldsögur þeirra Jóhann-
esar Helga og Ingimars Erlend-
ar. Báðar eru þessar skáldsög-
ur ádeilusögur. eins og kunn-
ugt er, og þeir sem Njörður
P. Njarðvík spyr álits eru
báðir áhugamenn um þjóðfé-
lagsádeilu í bókmenntum. Því
má búast við bollaleggingum
irm það, hvemig ádeila eigi að
vera til að missa ekki marks.
Það verður ekki hvað sízt
fróðlegt að heyra í Sigurði A.
Magnússyni, því bæði er að
hann hefur ekki skrifað um
bækur í langan tíma, og svo
að vettvangur hans, Morgun-
blaðið, er rithöfundunum báð-
um bersýnilega ofarlega í huga
er þeir brýna sverð sín til at-
lögu.
13.00 Eydís Eyþórsdóttir stjóm-
ar óskalagaþætti fyrir sjó-
menn.
14.40 Margrét Bjarnason flytur
erindi um eiginleika kon-
unnar eftir Ethel M. Albert.
15.00 Miðdegisútvarp. María
Markan syngur. Solomon og
Philharmonia leika Píanó-
konsert nr. 15 eftir Mozart;
Ackermann stj. Kim Borg
syngur rússnesk óperulög.
Sinfóníuhljómsveit brezka
útvaipsin® leikur Féte polo-
naise eftir Chabrier; Sargent
stjómar.
16.00 Síðdegisútvarp. Um tann-
réttingar: Þórður Eydal
Magnússon tannlæknir flytur
fræðsluþátt Tannlæknafé-
lags Islands. Hljómsveit G.
Kinch Hollyridge hljómsveit-
in Paraguayos tríóið hljóm-
sveitin Legrand Gitte og Rex
Gilde hljómsveit A. Previn
Ames bræður G. Gibbons o.fl.
H. Talmar og P. Alexander
o.fl. van Damm kvintettinn
H. Belafonte og R. Stolz og
hljómsveit hans syngja og
leika.
18.00 Bergþóra Gústafsdóttir og
Sigríður Gunnlaugsdóttir stj.
þætti fyrir yngstu hlustend-
uma. í tímanum le9 Stefán
Sigurðsson framhaldssöguna
Litli bróðir og Stúfur.
20.00 Daglegt mál.
20.05 Geoffrey Gil'bert frá
Englandi leikur á flautu og
Guðrún Kristinsdóttir á pí-
anó: a) Perpetuum mobile
eftir J. Francaix. b) Sónata
í g-moll eftir Handel. c)
Scéne des Ohamps Elysées
eftir Gluck. d) Sónata eftir
F. Poulenc.
20.30 Hjá Hálfdáni svarta og
Sigurði sýr. Árni G. Eylands
flytur erindi.
Ingimar Erl. Sigurðsson,
21.05 G. Souzay syngur frönsk
21.20 Bókaspjall. Njörður Þ.
lög; D. Baldwin við píanóið.
Njarðvík cand. mag. fær tvo
menn, Bjarna Benediktsson
og Sigurð A. Magnússon, til
að ræða við sig um skáld-
sögurncir Borgarlíf eftir Ingi-
mar Erlend Sigurðsson og
Svarta messu eftir Jóhannes
Helga.
21.50 Sinfónía í e-moll eftir
Joh. H. Roman. Hátíðar-
hljómsveitin í Luzem leikur;
Baumgartner stj.
22.15 Átta ár í hvíta husinu.
22.35 Djassþáttur: Ólafur Step-
hensen kynnir.
23.35 Bridgeþáttur: Hallur
Símonarson flytur.
23.30 Dagskrárlok.
• Hjúskapur
• Laugardaginn 15. janúar
voru gefin saman í hjónaband
af séra Þorsteini Björnssyni í
Fríkirkjunni ungfrú Guðrún
Bjömsdóttir Skaftahlíð 18 og
Jón Gunnar Zoega stud. jur.
(Ljósm. Stúdió Guðmundar,
Garðastræti 8).
Eftir STUART og ROMA GELDER 10
Þá mundi ég allt í einu
hvaða stúlku hún var lík. Það
var þessi dásamlega yngismey
með hjálpræðishershatt sem
seldi okkur Herópið 1 strætis-
vagni í Black Country fyrir
þrjátíu árum, og spurði um
leið hvort við værum frelsuð.
Þarna var sami eldlegi áhug-
inn á velferð okkar lifandi
kominn.
Læknirinn varaði okkur við
að reyna nokkuð á okkur
næstu daga, á meðan við vær-
um að venjast þessu þunna
lofti svona hátt ofar sjávar-
máli. En stuttu eftir að hún
skildi við okkur kom maður
og sagði okkur að á morgun
ætti að halda hátíðlegt 55 ára
afmæli Drepung, stærsta
klausturs í heimi, og mundum
við verða fyrst af öllum út-
lendingum að sjá slíkt og taka
af því myndir, ef við treystum
okkur til að fara.
Hátiðahöld í Drepung
Ekki var fyrr farið að birta
en vegimir frá borginni og
nálægum þorpum fylltust af
þúsundum pílagríma í marglit-
um hátíðabúningi og lögðu all-
ir leið sína í sömu átt til
munkaborgarinnar undir fjall-
inu 8 km frá Lhasa. Sólin blik-
aði á litlu silfurlömpunum
fægðu, sem hver hafði í hendi
sér, og kveikja skyldi á frammi
fyrir ölturunum.
Áður en kínversku kommún-
istarnir komu, ellefu árum áð-
ur, var ekkert farartæki til á
hjólum neinstaðar 1 landinu-
nema tveir bílar, sem fluttir
höfðu verið á jakuxum frá
Indlandi í pörtum, hinum
þrettánda Dalai Lama til
skemmtunar, þegar hann
dvaldist í Norbulingka (Gim-
steinagarði), sumarhöll sinni.
Engin hjól voru þá til í land-
inu nema bænahjól. Nú kom
fólkið svo hundruðum skipti
eða þúsundum í kerrum sínum
með gúmmíbörðum á hjólun-
um, og voru þær dregnar af
Jitlum hestum, ösnum eða múl-
ösnum.
Konur og meyjar sátu aftast.
Þær höfðu kolsvart gljáandi
hár, nýþvegnar með nýþvegið
hárið og fléttað í langar
fléttur og borin í það olía til
hátíðabrigða, en silkibönd
fléttuð í til skrauts. Tíbezkar
konur klæðast 1 ermalausa
kjóla skósíða, og er upphlutur-
inn krosslagður á brjósti, en
fellingar á baki, þannig að
fellingarnar ná niður úr, og fer
þetta vel. Þeim er haldið sam-
an um mittið með breiðum
linda, en innanundir er treyja
ýmislega lit, rauð, gul blá
rauðgul, ljósrauð, fjólublá eða
hvít. Ermarnar ná langt fram
af höndunum, en vilji þær
taka þeim til einhvers, svipta
þær ermunum uppað olnboga
með' snöggri hreyfingu, að því
er virðist fyrirhafnarlaust. Yzt
fata er handofin svunta, þver-
röndótt, marglit, hinar rík-
mannlegustu eru með vösum
með bryddingum úr gulli.
Karlmenn, eldri og yngri
sátu fremst, og stýrðu hestun-
um, þessum litlu mjóu og fjör-
ugu hestum, sem allir voru
borðalagðir. Ekki voru klæði
þeirra jafn skrautleg sem
kvennanna, þó voru sumir að
monta sig með dýrlega hatta
skreytta gulli og rauðum kór-
ónum útsaumuðum, og loð-
skinnsbrydduðum toppi yfir
hægra eða vinstra eyra. Nálega
allir höfðu túrkíshring í öðru
eyranu.
Þessi atlíðandi grasflöt fyrir
framan klaustrið var eins og
mynd eftir Breughel væri far-
in að iða og kvika. Fólkið sem
var að kaupa og selja á mark-
aðstorginu, skipti þúsundum,
og tekaupmenn græddu á tá
og fingri, og ekki var minna
selt af þurrkuðum ávöxtum,
sætindum handa börnunum og
lindum til að flétta í hárið.
Hver maður keypti sér þykk
knippi af reykelsi og ilmurinn
lagðist megn og þungur í þetta
kyrrstæða loft, en allir kveiktu
á þessu áður en þeir lögðu af
stað upp allar þessar mörgu
tröppur upp í klaustrið.
Svo komu líka krúnurakaðir
munkiar, sem þefjuðu af ein-
hverju þráu, en brúnu kufl-
arnir glönsuðu allir í blettum
af bráðnu smjöri, sem hafði
helzt ofan á þá úr lömpunum.
Þeir prúttuðu og prúttuðu við
bændurna, sem höfðu komið á
markaðinn með nvtínda ávexti
og grænmeti til að selja. Sjálf-
ir voru þeir af bændum komn-
ir, kunnu á þessu lagið. Víða
sátu menn með fjölskyldum
sínum undir klettum, átu þar
nesti sitt og drukku smjörte
úr löngum hitabrúsum „made
in China“. Karlmennimir voru
að spenna hestana frá og
tjóðra þá við tré eða veggi.
þeir gáfu þeim allir áður en
þeir snæddu sjálfir.
Stórvaxinn lama, sem hafði
séð þessi undarlegu andlit í
mannþrönginni, bauðst til að
fylgja okkur um mjóar, villu-
gjarnar smágötur upp að söng-
húsinu, sem var 60 metrum
ofar, og voru þar nú sungnar
hátíðamessur. Fólkið, bæði
börn og fullorðnir, þyrptist að
okkur og elti okkur, og var að
tala um það sín á milli hvað
við værum einkennileg. Þegar
við vorum orðin móð og þurft-
um að hvíla okkur, stilltu þau
sér upp fyrir framan okkur og
þrástörðu beint í augun í okk-
ur. En svo kom að því að þau
fengu grun um að þetta væri
ekki neitt kurteislegt gagnvart
okkur, og brostu þá fánalega
af feimni, snertu okkur laus-
lega með fingurgómum eins og
til að láta okkur vita að þau
meintu ekkert illt með þessu,
viku svo til hliðar svo við
kæmumst áfbam. Leiðin var
svo brött að lítil börn gátu
ekki gengið, og voru bau sum
látin ríða ösnum eða múlösn-
um, sem klöngruðust upp eftir
brattanum, en göturnar svo
mjóar að nærri lá að síðurnar
strykjust við húsin báðu meg-
in. Börnin báru litla hunda í
svuntum sínum eða fellingum
fatanna, og flestir af stærri
hundum höfðu fylgt húsbænd-
um sínum til klaustursins.
Þessir fallegu, vel fóðruðu og
mjóu hundar líkjast peking-
hundum, en hafa lengra trýni
og lengri og beinni lappir. En
svo vox*u aðrir, sem voru eins
og smækkuð mynd af enskum
fjárhundum.
Stærsta söghúsið er á þaki
Drepung og sá þar yfir dalinn,
auðan og bjartan. í 80 km
fjarska bar við loft eggskarp-
ar brúnir og tinda háfjalla sem
sýndust svo nærri í altæru
loftinu sem væru þeir í 60 km
fjarlægð. Sá sem ekki hefði
vitað að til eru önnur lönd,
hefði mátt halda, að hér væru
takmörk hins sýnilega heims.
En svo mikil var fegurð hús-
anna og svo tigið yfirbragð
þeirra, að það hafði tignarstór-
leik landslagsins. Hið mikla
hús, þar sem öll hlutföll voru
í fyllsta samræmi, var mjall-
hvítt og skreytt gullslitum
táknum að framan, en rauðar
lágmyndir höggnar í steininn
undir uppsunum að endilöngu.
Að aðaldyrunum, sem skreytt-
ar voru lökkuðum stoðum og
hengdur yfir ísaumaður há-
sætisdúkur, var komið um lág-
ar breiðar tröppur, en píla-
grímarnir sýndust líða um þær
hljóðlega eins og svipir og inn
í rökkrið fyrir innan.
Engin ljósmynd getur að fullu
skilað þeirri litadýrð, sem
þarna er að sjá. Ekki heldur
neitt málverk, því hvergi í
no'kkru landi öðru éru hlutirn-
ir svo fullkomlega óhu'ldir sjón-
um manns, sem hér. Ljósmynd-
ari, sem framkallar myndir
sínar hérna, þykir sem dregið
hafi yfir plötuna ský,