Þjóðviljinn - 03.02.1966, Blaðsíða 8

3 Sl£>Á — ÞJÖÐVILJINN — Fimmtudagur 3. fid&Áaar 13SS,
STORM JAMESON:
Ó,
BLINDA
HJARTA
kringumstæðum neitað mér um
nokkra ánægju, Við eigum að-
eins þetta eina líf og það er
einstakt tækifæri.
— Skipulögðuð þér líf yðar
þannig?
— Frá vissum aldri. já.
— Æjá; sagði Michal. Við !hin-
ir skipuleggjum ekki líf okkar.
við gerum áætlanir. Og það er
tvennt ólíkt. Hjá okkur er það
þannig, að hvert skref okkar
leiðir til hins næsta. unz við
lendum þar sem við höfðum
alls ekki ætlað okkur. Þér haf-
ið verið lánsamur.
Leighton horfði enn á hann
með hlífðarlausri forvitni og
sagði: Ég býst við að konan yð-
ar sé mjög niðurdregin.
— Hún ber vissa ábyrgð á
þessu. Hún hefði átt að segja
mér að hann sóaði peningum á
alla vegu.
— Eruð þér vissir um að þér
vitið allt núna?
— Við hvað eigið þér?
Leighton rak stóra nefið nið-
ur að glasinu. Mér hefur alltaf
fundizt eins erfitt að hafa allan
sannleikann útúr kvenmanni og
plokka humarkló. Sálarlíf þeirra
er svo krókótt.
Reiðin sem gagntók Aristide
Michal beindist ekki að neinu
sérstöku; hún var aðeins tákn
vanmáttar hans og öryggisleys-
is. ,
— Við erum rétt að byrja,
sagði hann milli samanbitinna
tenna. Á morgun eigum við að
fara til Grasse til að láta spyrja
okkur "'spjörunum úr eða gefa
^kýrslu eða hvem fjandann sem
það er kallað. Ég hélt, þegar ég
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinunn 017 Dódó
Laugavegi 18 III hæð flyfta)
SlMI 24-6-16
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SÍMI 33-968
DÖMUR
Hárgreiðsla við allra hæfi
XJARNARSTÖFAN
Tjamargötu 10 Vonarstræt-
ismegin — Sími 14-6-62
Hár^reiðslustoía
Austurbæjar
María Guðmundsdóttir.
Laugavegi 13 Sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað
talaði við Goude. að við værum
laus við allt slikt.
Leighton talaði hvössum rómi.
Þér getið krafizt þess að lög-
fræðingur yðar sé viðstaddur.
Það ættuð þér að gera. Treystið
ekki lögreglunni — allra sízt
þegar hún þykist vera vingjam-
leg. Vinátta Gaudes ....! Fáið
yður- lögfræðing.
— Jouaissa;nt? Þennan Jesú-
íta? Nei. þökk fyrir.
— Þetta er óviturlegt af yð-
ur.
— Það má vera.
— Lögreglan — einkum lög-
reglan hér á landi — notar öll
meðul til að veiða yður eða
konuna yðar í gildru og auð-
mýkja ykkur.
Það fóru hæðnisviprur um
munninn á Michal. Hann sagði
léttum rómi:
— Getið þér hugsað yður að
það sé hægt að auðmýkja mig
meira en orðið er- .... Ég skal
segja yður hvað ég hef komizt
að raun um — Fjölskyldan er
einskis virði.
Hann stóð upp til að gangafrá
reikningi eina viðskiptavinarins
sem eftir var. Þegar hann kom
aftur að borðinu sá hann aftur
í augnaráði Leightons þennan
undariega illkvittnisglampa, sem
hann hafði tekið eftir fyrr um
kvöldið. Það hefur eitthvað kom-
ið fyrir hann, hugsaði hann á-
hugalaust. Hver fjandinn getur
komið fyrir mann sem hefur
aldrei á ævinni opnað sig?
Hann fyllti glösin á ný og
spurði:
— Hvað erum við að halda
hátíðlegt?
— Aha. sagði Leighton. Næst-
um bamalegur illkvittnisevipur
færðist yfir skorpið andlit hans:
Lokasetninguna í bókinni minni.
— Er hún fullgerð? Gott.
— Hefur yður aldrei leikið
forvitni á að vita um hvað ég
væri að skrifa?
— Þar sem þér eruð ekki rit-
höfundur að atvinnu hef ég allt-
af gert ráð fyrir að þér væruð
að skrifa um sjálfan yður.
— Það var að nökkru leyti
rétt. Að hálfu leyti. Hann þagn-
aði. Roðinn hvarf úr vöngum
hans en augun voru enn fuli af
annarlegum gáska. Mér þætti
gaman að segja yður þráðinn.
— Við eigum meira en hálfa
flöskuna eftir, sagði Michal og
kom við hana.
— Ágætt. ágætt. Það ætti að
duga .... Hvað haldið þér að
ég sé gamall?
— Sjötugur? sagði Michal.
Hann hafði dregið frá tíu ár.
— Sjötíu og sex. Árið 1920
þegar ég losnaði úr hernum var
ég fertugur. Fyrsta daginn minn
í Lundúnum án einkennisbún-
tngs ge&fe ég teamhjá !b&> 1 ~
jæjaj það síkiptir engu máli hver
gatan var — og ég mundi að
xrrig vantaði vasaldúta. Það er
undarlegt hvemig smámunir
geta haft áhrif á Mí manns.
Þetta var stór búð. alls ekki
þess konar búð sem ég hefði
farið inn í undir venjulegum
kringumstæðum. Ég fór inn um
dyr og þurfti að ganga gegnum
þann hluta verzlunarinnar, þar
sem verið var að selja kven-
sokka og þess háttar. — þar var
eitthvað óvanalegt á seyði —
leynilögregluþjónn fyrirtækis-
ins hafði verið að grípa stúlku
með fulla vasana af vörum sem
hún hafði stolið, og hann var að
leiða hana burt. Ég hef aldrei
á ævi minni séð eins stórkost-
lega fallegá kvenveru. ekki að-
eins fríða — heldur tælandi,
lokkandi. ómótstæðilega — Ég
var .. hvað á ég að segja? ..
snortinn, áhyggjufullur.
27
Andartak vottaði næstum fyr-
ir blíðu í hrokafullri rödd hans.
— Já. áhyggjufullur, vinur
minn .... Ég lagði talsvert á
mig til að fylgjast með málinu,
ég var viðstaddur þegar hún var
dæmd til mánaðardvalar í
kvennafangelsinu — þetta var
annað brot hennar — og þegar
hún var látin laus. tók ég á móti
henni fyrir utan fangelsið ....
Ég skal ekki þreyta yður með
of nákvæmri lýsingu á þessari
geðveiki minni — sex vikum
seinna gekk ég að eiga hana.
Hún var tvítug, helmingi yngri
en ég, ekki ósnortin, en á ein-
hvem dularfullan hátt var hún
hreinni en nokkur jómfrú. Það
er ekki hægt að lýsa þessu.
Hún hafði ekki verið á strætun-
um. en eftir ár eða svo .... Hún
var tilfinningarík og full af
þokka og hafði ekki verið vak-
in — já. Og mér kom það á ó-
vart um unga konu úr hennar
stétt — en ég komst að raun um
að hún var greind og skarp-
skyggn og vissi að henni yrði
það ekki auðvelt að stíga beint
útúr niðurlægingunni og inn í
þann heim, sem ég hræðist í í
þá daga, og hún sárbændi mig
að kenna sér. Það var til að
þóknast henni — þegar við vor-
um ákveðin í að gifta okkur —
að ég skáldaði upp óljósa for-
tíð hennar sem lausaleiksbams
og réði til mín roskna konu sem
átti að hafa tekið við henni af
hinum tigna föður hennar og
H®ð hana upp Qarri Cfh* og öfl-
um. Hann hló hæðnislega. Þér
skiljið hvers vegna lélegar ástar-
sögur eru svona vinsaelar — þær
fylgja eðlilegum hneigðum obk-
ar .... Þessi kvenmaður var
enn á lífi fyrir fimmtán árum,
og gat undirritað yfirlýsingu
sem ég fékk lögfræðinga mána
til að semja fyrir hana.
Hann hló enn.
— Ég vona að þér trúið mér.
þegar ég segi að ég er á engan
hátt óeðlilegurj það er ekkert
athugavert við mig kynferðis-
lega. engin þeirra kvenna sem
ég hafði búið með áður hafði
haft neina ástæðu til að kvarta.
Af einhverri ástæðu, sem ég
botna ekkert í núna, kom ég
ekki nálægt henni fyrir gifting-
una. Og þá brást ég henni —
gersamlega. Fyrstu nóttina. Hún
tók því mjög vingjamlega hún
var full af alúð og háttvísi —
og hún neitaðj að láta mig koma
nálægt sér eftir það. Við skul-
um vera fullkomnir vinir, sagði
hún alvarlega — brosandi en í
fyllstu alvöru. Og það urðum
við. Við fórum í ferðalög, hún
eignaðist vini, marga vini, kon-
ur jafnt sem karla, og allir hrif-
ust af orðheppni hennar og
heilluðust af fegurð hennar. 1
fjögur ár í röð héngu myndir
af henni á listasafninu. Hún
varð vemdari ballettsins. Lífið
sem við lifðum var af því tagi,
að því verður naumast lifað nú
í dag — allsnægtimar voru svo
miklar, líkamlega og andlega ..
Hið furðulega er, skiljið þér,
að þegar ég hirti hana af götu
minni var hún ekki aðeins óupp-
lýst, heldur var hún vitasmekk-
laus. Hún klæddi sig næstum
ruddalega, hún hafði aldrei opn-
að' bók né heldur heyrt nema
ómerkilegustu tónlist. Mér var
sönn nautn af því að kenna
henni — í fyrstu að tala rétt og
klæða sig smekklega, síðan að
horfa á málverk, hlusta á tón-
list, meta leiklist, búa stofur
húsgögnum og hvað eina.
Þögn.
— Hún var mjög greind —
allt sem ég gat veitt henni féll
í góðan jarðveg — það var eins
og ég væri að kenna námfúsum
pilti .... Leiðist yður þetta?
— Nei sagði Michal. En hvers
vegna í fjandanum ertu að
segja mér þetta? hugsaði hann.
Hann hafði hugboð um það og
bældi niður hlýjukennd í garð
þessa kaldhæðna, gamla skröggs.
— Við áttum saman fimmtán
ánægjuleg ár .... Árið 1935 —
þá var hún þrjátiu og fimm ára
og naumast eins falleg og hún
varð nokkrum mánuðum seinna
— bað hún mig að gefa sér eftir
þórður
sjóari
4672 — 1 dögun kemur kastalinn i ijós, skuggalegt óaðlaðandi
virki, hátt uppi á klettunum. Þegar fangamir eru komnir bak
við þessa múra, er þeim víst óhætt að gefa upp alla von um
björgun. Haderi er þess nú fullviss, að það er Akmed, sem á að
flytja þangað, og það tekur hann sárt að geta ekkert gert til
að hindra það. Hann getur ekki haldið kyrru fyrir og gengur
fram og aftur um ströndina. Skyndilega sér hann snekkju nálg-
ast hratt af hafi, stórt fallegt skip, sem hann hefur áður séð
myndir af. Þetta hlýtur að vera Al-Makas> sem Hassan prira
átti að sækja. Hjartað berst hratt í brjósti hans. Skyldi prins-
inn vera um borð ....?
SKOTTA
— Það er strákur að spyrja eftir þér. Þú veizt, það er þessi sem
er betri en enginn!
Auglýsið i Þjóðviljanum
REYNSLAN
HEFUR
SANNAÐ
GÆÐIN
HIOLBARÐAR
FRÁ , ,
SOYETRIKJUNUM
* BILLINN
Rent an Icecar
Sími 1 8 8 3 3