Þjóðviljinn - 24.03.1966, Blaðsíða 10

Ifl SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 24. marz 1966
MORÐ MEÐ
EFTIRMÁLA
Eftir
Patrick
Winn
— Jú, Bavíð sagði mér frá
því fyrr um daginn. Hún brosti
hæðnislega til hans. Já. já, ég
vissi að þessir peningar voru í
húsinu. ef þér eigið við það.
— Ég skil. Haldið áfram.
— Jæja, við töluðum lengi
saman. Það er skýringin á þess-
um blessuðum sígarettustubbum
yðar. Davíð fór frá mér um sjö-
leytið næsta morgun.
Lyon kinkaði kolli hinn róleg-
asti.
— Þakka yður fyrir, ungfrú
MacDonald. Nú sitöndum við
mun betur að vígi.
Hún var næstum búin að jafna
sig eftir reiðina og brosti til
hans um leið og hún sagði þurr-
lega:
— Já. En á kostnað mannorðs
míns.
— Svona, svona! Við erum öll
skynsamt og fullorðið fólk, og ég
vona að jafnvel fomgripur eins
og ég geti fylgzt með tímanum,
sagði hann. Það verður að líta á
þetta með skynsemi. Sjáið þér
til, vegna hreinskilni yðar. vitum
við að mjnnsta kost; með vissu
hvar tvær manneskjur voru
þessa nótt.
Hún brostj alúðlega tii hans,
en ég er viss um að það var
íhugunarblik í augum hennar.
Eflaust hefúr hún verið að hugsa
eins og ég, að hún hefði ekki
lagt fram neina fjarvistarsönnun
fyrir þessar tvær manneskjur
tfmann frá þvi að ég fór og
til klukkan rúmlega ellefu. Það
gat ekki verið að jafnvel Lyon
væri svo mikill auli að honum
sæist yfir þetta En það var von-
laust að reyna svo mkið sem
gizka á hugsanir hans þegar
hann brosti syfjulega.
— Jæja, bá er það ekki meira
að sinni. Kærar bakkir.
Um leið og hún stóð á fætur,
tók Davíð viðbragð f áttina til
HámreiíSsíðin
Hárereiðslu- os snvrtistofa
Sim'nn «« Dinrió
Laugavegi 18 HI næð flyftal
SÍMT 24-6-16
P E R ivr a
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Sarðsenda 21 SÍMT 33-968
D ö M II W
Hárj;reiðsla við allra hæfl
r.lARNARSTOFAN
Tjarnargötu 10 Vonarstræt-
ismegin — Sími '4-6-62
HámreiiíSnlnslofa
Hfnefiinrlíaaíflf
Maria Guðmundsdéttir.
Laugavegi 1S Simi 14-6-58
Nuddstofan er 4 sama stað
hennar. Hann stanzaði þegar
Lyon gaf honum bendingu. Vi'lj-
ið þér koma hjngað, herra Mass-
ey?
Hann leit áhyggjufullum
spumaraugum á Jennifer. Ég er
viss að hann hefur vitað mæta-
vel að samtalið hafði ekki snú-
izt um líkfundinn allan þennan
timia. En Lyndon horfði á þau,
svo að Jennifer gat aðeins strok-
ið handlegg hans uppörvandi og
brosað innilega til hans um leið
17
og hún gekk framhjá honum.
Davfð settist með ýktu kæruleysi
1 fasi.
— Ég held ég sé búinn að
segja yður allt sem ég veit um
þessa veslings stúlku. lögreglu-
fulltrúi. Haldið þér það ekki,
Carstairs?
Ég samsinnti því og Lyon
sagði:
— Satt að segja verðum við að
láta það eiga sig eins og stend-
ur. Við höfum nóg á okkar
könnu eins og er. Jæja, herra
Massey, í sambandi við laugar-
dagskvöldið. Hvað gerðuð þér
eftir að herra Carstairs var far-
inn og kvenfólkið gengið til
náða?
— Ég er búinn að segja yður
það. Ég fór inn í stofuna, fékk
mér lokadrykk og fór síðan í
rúmið.
— Klukkan fjórðung yfir tíu
eða hálfellefu sögðuð þér víst.
— Það er rétt.
— Og eftir það?
— Nú, þetta er allt og sumt,
hreytti hann gremjulega útúr
sér.
— Ekki alveg. herra Massey.
Ekki samkvæmt ungfrú MacDon-
ald.
Davíð sýndi ekki nærri því
eins mikla sjálfstjóm og Jejani-
fer hafði gert. Hann hnykkti til
höfðinu og leit á hana. Hún
mætti augnaráði hans, lyfti
höndunum eins og í uppgjöf og
sneri sér undan. Það var eins
og hún hefði sagt: Vertu ekki að
lá mér — ég er búin að fá
minn skammt. Nú er röðin kom-
in að þér. Hann var ögn fölari
i andliti þegar hann leit aftur
á Lyon.
— Hvað — hvað sagði hún yð-
ur?
— Hún sagði mér sína útgáfu
af því sem gerðist frá klukkan
tíu og framúr. Nú vil ég heyra
hvað þér segið um það.
— En ég — það er ekkert
fleira að segja — Hann þagnaði
skyndilega. Hann var í ljótri
klípu. og ég varð feginn því að
Lyon skyldi hjálpa honum af
stað.
— Sjáið þér til, herra Massey,
sagði hann alúðlega. Ég skil vel
að það getur staðið þannig á að
okkur þyki flestum óþægilegt
að þurfa að skýra frá athöfn-
um okkar og staðsetningu á til-
teknum tíma. Ég skal leggja
málið fyrir yður á sama hátt og
ég gerði við ungfrú MacDonald.
Maður hefur verið myrtur. Að
því er við bezt vitum, voru
fjórar manneskjur í húsinu
þegar það gerðist. Hver einstök
getur fallið undir grun ef hún
gefur villandi upplýsingar eða
ófullnægjandi, hver svo sem á-
stæðan er. Ég endurtek — hver
svo sem ástæðan er. Jæja. Þér
eruð enginn unglingur lengur,
og því síður er ég það. Svo að
ég noti dálítið slitið orðatiltæki,
þá erum við lífsreyndir menn.
Við skulum hegða okkur í sam-
ræmi við það.
Davíð var ekki beinlínis heims-
mannslegur þessa stundina.
Hann var rétt eins og vandræða-
legur unglingur. Mér fannst
Lyon vera fullhjálpsamur við
hann, hann gaf fullkomlega í
skyn hvemig svar hann vildi
fá. Ef til vill fannst mér þetta
aðeins vegna þess að ég hafði
heyrt frásögn Jennifer.
En Davíð virtist taka við sér.
Svipur hans skýrðist. Mér virtist
helzt sem honum létti mjög, eins
og honum hefði verið bent á út-
gönguleið, sem hann hafði ekki
fyrr taiið mögulegt. Hann studdi
olnboganum á borðið og teygði
út lófana.
— Jæja þá, lögreglufulltrúi.
Það tjóar víst ekki annað en
leysa frá skjóðunni. Ég fór upp
í herbergið mitt eins og ég sagði
en ég var þar ekki lengi. Ég
beið til klukkan um ellefu og
fór síðan til Jennifer.
— Var hún vakandi?
Hann þagði andartak við þessu;
sagði síðan með hægð:
— Hún var ekki inni hjá sér..
— Hve lengi biðuð þér eftir
henni?
— Ég beið ekki. Ég fór að
leita að henni. Hann hélt áfram
og staðfesti frásögn Jennifer,
nema hvað hann minntist ekk-
ert á að Anna hefði ekki verið
í herbergi sínu. Hann myndi
ekki vita það nema Jennifer
hefði sagt honum það.
Lyon sýndi engin svipbrigði.
— Jæja, þetta nær til ykkar
beggja hluta af tímanum.
— Hluta af tímanum? Hvorugt
okkar fór út úr herberginu, fyrr
en ég gerði það um sjöleytið
næsta morgun.
— En samt er þama eyða, er
það ekki? Frá klukkan liðlega
tíu og til klukkan ellefu.
Davíð yggldi sig.
— Ég er búinn að segja yður
hvar ég var. Meira get ég ekki.
— Nei, en þér getið ekki sann-
að það. eða hvað. Og þér getið
ekki sannað heldur hvað ungfrú
MacDonald aðhafðist frá því að
hún fór upp í herbergi sitt og
þangað til þér hittuð hana á
stigapallinum. En þetta verður
samt að duga í bili.
Hann virtist ekki nærri eins
ánægður og hann hafði sýnzt í
lok frásagnar Jennifer. Ég skildi
ekki hvemig á því stóð. Frá-
sagnimar tvær vom samhljóða,
að því undanskildu að hann hafði
ekki minnzt á önnu. Ef til vill
var það það sem honum líkaði
ekki. Ef fólkið sagði sannleik-
ann, var eins og allt loft færi
úr honum.
Anna var næst í röðinni. Hún
kom og settist, róleg og stillt,
dökk augun kyrrlát undir sterk-
legum hrúnunum. Svart hárið
var afturkembt og hún minnti
á konu á gömlu, ítölsku mál-
verki....
Spumingar Lyons voru al-
&
BYGGINGA
VÖRUR
★ Asbest-plötur
★ Hör-plötur
★ Harðtex
★ Trétex
★ Gips þilplötur
★ Wellit-einangrunarplötur
★ Alu-kraft aluminpappír
til húsa-einangrunar
★ Þakpappi # tjöru og asfait
★ lcopai pakpappi
★ Rúdugler
MARS TRADING C0. H.F.
KLAPPARSTÍG 20 SÍMI 17373
SKOTTA
© King Fcatures Syndicate, Inc,, Í964. World rigKts reserved.
— Pabbi vill ekki að ég bjóði tíu vinsælustu dægurlagasöngvur-
unum heim!
Sparisjóður alþýðu
Reykjavík
óskar eftir húsnæði til starfsemi sinnar. — Tilboð
er greini stað, stærð og leiguskilmála sendist
stjóm Sparisjóðs alþýðu, pósthólf 1416, Reykjavík
fyrir 5. apríl n.k.
Stjórn Sparisjóðs alþýðu, Reykjavík,
GOÐAR
FILMUR
EVAERT
Blaðadreifíng
Blaðburðarfólk óskast strax til að bera
blaðið til kaupenda við
þórður
sjóari
4714 — Þeir ieggja möstrin að klettaveggnum og klifra eftii
þeim á land. Mennirnir eru sterkir og liðugir og komast þetta
allir auðveldlega. Þórður hikar við að skilja við Hafid skipstjóra,
þann eina sem er mikið særður, en það er ekki um annað að
ræða. Það er útilokað að taka liann með, hann myndi ekki þola
það. Vonandi tekst allt vel þama uppi, svo að hægt verði að
sækja hann síðar.
Laufásveg — Blönduhlíð — og Digranes-
veg í Kópavogi.
ÞJÓÐVILJINN — SÍMI 17-500.
Ifaglingur óskast
til innheimtustarfa hálfan daginn. — Þarf
að hafa hjól
ÞJÓÐVILJINN