Þjóðviljinn - 22.06.1966, Side 8

H SÍÐÁ — ÞJÓÐVILJINN — MiðvikudaglB- 22. Júih' 1366.
WILLIAM MULVIHILL
IFLUGVÉL I
HVERFUR|
setti hann í framsætið við hlið-
ina á Bauer sem settist við
stýrið. Patterson og svertinginn
settust aftur í. Kveikt var á
ljósunum, vélin ræst og bíllinn
ók af stað yfir harðan sandinn
með brimið á aðra hönd og öm-
urlegar sandöldurnar á hina. Eft-
ir nokkra stund féllu ljósin á
skilti:
DEMANTABANNSVÆÐI
UMFERÐ STRANGLEGA
BÖNNUÐ
Mðr.gum stundum síðar komu
þeir að þyrpingu af dökkum
fcyggingum. Tveir rosknir menn
komu út og störðu á Sturdevant,
þegar hann var leiddur að lítilli
útbyggingu úr steini með litlum
rifum í glugga stað og þungri
eikarhurð með ryðguðum jám-
hjörum.
Patterson lýsti með vasaljós-
inu um lítinn klefann. Inni var
mjór beddi og næturgagn. Ann-
ars ekkert.
Sturdevant stirðnaði. Bauer
ýtti honum inn og ætlaði að loka
dyrunum, loka úti nóttina og
ferska loftið.
— Nei .. gerið það fyrir
mig • • Hann reyndi að halö
dyrunum opnum, en fann rak-
ann leggjast að sér. Dyrnar lok-
uðust, hann heyrði glamra í
málmi, þegar þeir læstu. Það
var næstum koldimmt. Hann
sneri sér við og þreifaði sig á-
fram að beddanum.
Og allt ‘ í einu þyrmdi yfir
hann af þreytu, áhyggjum og
örvæntingu. Hann fór að gráta.
Hann vaknaði. Hundur gelti.
Það var rétt fyrir sólarupprás.
Hárqrelðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu ow Déáó
Laugavegi ld. III. hæð Oyfta)
SÍMI 24-6-16.
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21 SlMI 33-968.
D Ö M U R
Hárgreiðsla við allra hæfi
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10. Vonarstrætis-
megin — Sími 14-6-62.
Hárgreiðslustofa
Austurbæiar
Maria Guðmundsdóttir
Laugavegi 13 SímJ 14-6-58.
Nuddstofan er á sama stað.
Hann lá lengi án þess að hreyfa
sig. Hann var lifandi Og það
virtist ótrúlegt; hann var lifandi
og óhultur fyrir sólinni, honum
var ekki of heitt og hann gat
etið og hvílt sig. Hann lokaði
augunum, velti sér varlega í
rúminu og geispaði. Hann gæti
verið hér*í mánuð án þess að
það gerði honum til, sex mánuði.
Hann gæti Sofið, drukkið, etið
og jafnað sig eftir hina hræði-
legu ferð yfir eyðimörkina. Þeir
höfðu sagt að hann yrði að vera
hér í mánuð. Vika á svarta
fjallinu rar heil eilífð. Kannski
voru þau þegar orðin veik,
deyjandi. Hann varð að 'komast
héðan og ná í hjálp. 'Þau biðu
40
eftir honum í gilinu: Mike Bein,
Smith, Grimmelmann gamli,
Grace og O'Brien. Þau gætu
ekki lifað af heilan mánuð í
viðbót.
Hann settist upp og horfði á
•duggann með járnrimlunum. A-
’allið frá kvöldinu áður var far-
ið . að fjarlægjast; efinn var
horfinn. Hann var ekki lengur
lamaður af þeirri staðreynd, að
þeir trúðu honum ekki. Hann
yrði að taka upp barátturía aftur,
neyða þá til að trúa sér.
Hann stóð upp og gekk að
glugganum. Hundurinn var hætt-
ur að gelta. Hann hrópaði og
geltið upphófst aftur, reiðilegt
í þetta sinn. Hurð var skellt.
Hann greip í járnrimlana, dró
djúpt andann og hrópaði eins
hátt og hann gat.
Sleppið. mér út.
Allt komst á hreyfingu. Hróp,
skipanir kváðu við, hundurinn
gelti, hurðum var skellt, böl-
bænir og blót. Sturdevant brosti.
Nú myndi mikið ganga á, en
hann sá engin önnur ráð.
— Sleppið mér út.
Fótatak nálgaðist, reiðileg
blótsyrði og formælingar; geislar
frá vasaljósum skáru gegnum
myrkrið.
Þrjóturinn vill fara í hart.
— Hann er kannski brjálaður.
Einhver fálmaði í dymar, það
marraði í slagbrandinum og
ryðguðum hjörunum. Ljósið
skein framaní hann, blindaði
hann. Þarna voru Patterson,
Bauer og önnur reiðileg andlit,
svefndrukkin. Þeir stóðu andar-
tak þöglir og horfðu á hann.
— Það hefur orðið flugslys,
sagði hann, eins og hann hefði
nú orð á því í fyrsta skipti. Þið
verðið að koma mér héðan. Við
verðum að leita að þeim sem
eftir lifa.
Hann sá Bauer snúa sér við,
sá fcreppta hnefann nálgast, en
reyndi ekki að víkja undan.
Höggið hitti hann í kviðinn;
hann valt um koll og lá kyrr og
tók andann á lofti. Hendur þrifu
um hann og drógu hann á fætur.
— Hefurðu hugsað þér að
halda þessu áfram?
— Ég heiti Sturdevant. Gerið
svo vel að ganga úr skugga um
þetta. Ég hef flugstjóraskírteini.
— Ætlarðu að hætta?
— Or lofti lítur staðurinn út
eins og stór, svört hönd og allt
í kring er sandur ....
Bauer sló aftur. Hann sár-
verkjaði í kjálkann. Hann rangl-
aði afturábak, þar til hann skall
í harðann steinvegginn.
— Kannski er hann að segja
satt, sag^i ný rödd.
— Hálsbrjótið hann, það er
það eina sem dugar.
Studevant rétti úr sér,- Ég fór
yfir eyðimörkina með tvo vatns-
brúsa. Einu sinni drap ég stóra
skjaldböku. Og eðlur. Ég var
líka með riffil ....
— Dragið hann héðan út.
Þeir-drógu hann útum þröngar
dymar, svo að skyrtan hans
rifnaði. Nýtt högg sendi hann
beint £ fangið á Patterson.
— Nú ættirðu að taka söns-
um. Notaðu skynsemina.
Hann stóð aftur einn; him-
inninn var daufblár, stöku stjöm-
ur skinu enn. Undarlegur tími
á mörkum dags og nætur. Nú
stóðu margir menn umhverfis
hann og fleiri bættuet við; hann
sá ljósin frá vasaljósunum þeirra
á stöðugri hreyfingu. Hlekkjaðir
hundar urruðu og geltu á hann.
— Þessi drullusokkur vakti
hvert mannsbam.
— Þeir náðu honum, meðan
hann var að bíða eftir flugvél.
Niður frá hjá fjórða skúr.
— Þið hafið sendistöð, sagði
hann. Spyrjizt fyrir hjá flugfé-
lögunum sem þekkja mig. Ég get
gefið upp nöfn. Ég ber ábyrgð-
ina ....
— Klæddur eins Og starfsmað-
ur félagsins.
— Taktu hann í karphúsið,
Gert.
Þeir drógu hann á fætur,
héldu um handleggina á hon-
um og sneru til höfðinu á hon-
um.
— Ætlarðu að taka sönsum.
— Ég er að segja sannleik-
ánn, bölváðir hálfvitamir ykkar.
Hann reyndi að forðast högg-
ið. Hann náði ekki andanum og
sat í hnipri á hörðum sandinum,
meðan hann tók andköf; hann
náði andanum aftur þegar þeir
spörkuðu f hann. Hann kastaði
upp og fór að gráta. Einhver
myndi trúa honum að lokum,
einn þeirra. Hann ætlaði að
sannfæra þá með þvi að rísa
upp, berjast, þrauka.
Ertu búinn að fá nóg? Þeir
hristu hann.
— Flugslys .. hjálpið þeim ..
sendistöð ..
Þeir drógu- hann yfir harðan
bakkann ýttu honum inn um
bröngu dyrnar að litla fangels-
inu og læstu. Þeir gengu aftur
að lágu húsunum, meðan þeir
töluðu saman og reyktu sígar-
ettur.
Býflugurnar flýðu frá berg-
veggnum. yfirgáfu kúpuna og
flugu í hóp að afskekktri kletta-
sprungu í svarta fjallinu. Þriðja
morguninn uppgötvaði Bain og
þau hin að þær voru allar farn-
ar nema nokkrar ringlaðar
vinnuflugur sem þustu fram og
aftur fyrir framan litla opið.
Höggin frá stóra steininum
höfðu rekið þær burt eins og
Bain hafði sagt fyrir. Nú gátu
þau einbeitt sér að því að gera
op í steinhelluna og ná í dýr-
mætt hunangið.
Þau höfðu kveikt bál í litla
gatinu sem Bain hafði fundið
ofaná flata steininum, sem virt-
ist mynda þakið á kúpunni.
,0‘Brien hafði byrjað með grasi,
kvistum og berki og hélt þvi
lifandi með viði. Eldurinn logaði,
og varð að glóð og steinninn í
kring varð æ heitari. Bain fór
frá þvx sem hann var að gera
og klifraði upp hx-örlegan stig-
ann sem 0‘Brien hafði búið til;
hann hafði meðfei'ðis ferðapel-
ann fullan af vatni og hellti því
yfir eldinn og heitan steininn í
kring. Eldurinn slokknaði og það
rauk upp af honum; vatnið rann
yfir brúnina og lak niður á sand
og möl lengra niðri.
Bain faiin sér önigga fótfestu
og dró fram skrúflykilinn. Hann
sló í krignum holuna sem var
full af votri ösku og sumt lét
undan; steinninn lét undan stál-
inu eftir hina hörkulegu með-
ferð. Kalda vatnið hafði kælt
steininn á stöku stað og hann
hafði sprungið. Bain tók upp
lausan stein á stærð við upp-
haflega holuna og henti honum
niður til hinna til að sýna þeim.
Hann gróf út þlautt gumsið og
byrjaði aftur að slá bergið. 1
Þau kveiktu ekki nýtt bál í
stóra gatinu. Bain ákvað að þau
skyldu fyrst flæma burt allar
býflugumar. Grace og Grimmel-
JMON
LEDURJAKKAR
RÚSK/NNSJAKKAR
fyrir herra
fyrir drengi
Vérð frá kr. 1690,00
VIÐGERÐ/R
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATLAS0NAR
Bröttugötu 3 B
*Sími 24678,
þórður
sfóari
4781 — Stanley vi i fá Þórð með sér, e.n honu.m er það ómögu-
legt hversu gjarna sem hann vildi. Erindin sem hann þarf að
sinna fyrir Copole taka meiri tíma en hann hafði búizt við.
— Þáð er útilokað að hann geti lokið þeim af á t.veim dögum,
hann verður að vera hér a.m.k. tvær vikur. — Ég myndi tapa
of miklum tíma, ef ég færi með þér í ferðina. Það sem ég verð
að sjá um er m.a. fyrirkomuiag rándýrra siglingatækja sem eiga
að fara í báta sem smíðaðir verða í Antwerpen. Tímafrek ná- !
kvæmnisvinna. .
SKOTTA
© King Feature* Syndicate, Inc., 1964. World rights reaerved. [
Auðvitað er ég skotin í þér, en ég get ekki leyft öllum þeim
sem ég er skotin í að kyssa mig.
LJÓSIÐ GÓÐA
eftir dansha skáldib Katl Bjamhof.
í bókinni lýsir hvb
blinda skáld umheimi sínum
og mebborgurum
af miklum
mrnleik og snilli
Almenna bókafélagiðí
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 — Sfmar 31055 og 30688
Leðurjakkar — Sjóliðajakkar
á stúlkur og drengi — Terylenebuxur, stretch-
buxur, gallabuxur og peysur.
GÓÐAR VÖRUR — GOTT VERÐ
Verzlunin Ö. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).