Þjóðviljinn - 02.07.1966, Síða 8

g SÍÐA — MÖBVILJINN — Laugardagur 2. JÚK 1966
. ■ 0
WILLIAM MULVSHILL
IFLUGVÉL I
HVERFUR|
aði hann. — Ég vildi óska að
ég fyndi meira hungang. >að
myndi trúlega halda lífi í okkur
léngur en eðlumar.
— Ég sknl koma með þér,
sagði Grimmelmann. — Við get-
um tekið með okkur eitthvað af
vaxkökum og athugað hvort við
getum fundið kúpuna. >egar sól-
in er í réttri hæð, getum við
séð þær fljúga og fylgt þeim
eftir.
— >að er ágætt, sagði O'Brien.
— Kemurðu með, Grace?
Hún leit á hann. — Nei ' það
er of langt að ganga og klifra.
Ég held ég verði heima í þetta
sinn.
Grimmelmann sló út hand-
leggnum. — >að er langt. >að er
líka of langt fyrir mig. en ég
vil endilega fara. Ég hef vel
vit á býflugum. Ég hef mitt hug-
boð í sambandi við þær.
— Ef það místekst, neyðist ég
til Bð reyna að fara útí eyði-
mörkina, sagði O'Brien. — Okkur
vantar meira gemsukjöt. Ef ein
þeirra gæti glæpzt hingað .....
— Kannski kemur Bain hing-
að með flugvél, sagði Grace.
O'Brien kinkaði kolli. — Ég
vona það. Ég hef slæma sam-
vizku gagnvart honum, og Smith
reyndar h'ka. >egar maður er
kominn þangað út, finnst manni
einhvem veginn eins og girðing
eða vegur sé handan við næstu
hæð. >að er eins og undarlegur
sjúkdómur nái tökum á manni.
Grimmelmann reis á fætur. —
tfið skulum finna býflugutnár.
>eir fóru af stað.
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu oer Dóðó
Laugavegi 18 III hæð flyfta)
SÍMI 24-6-16.
, P E R M A
Hárgreiðslu- o® snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
DÖMUR
Hárgreiðsla vig allra hæfi-
TJARNARSTOFAN
Tjamargötu 10. Vonarstrætis-
megín — Sími 14-6-62.
Hárgreiðslustofa
Austurbæjar
Maria Guðmundsdóttir
Laugavegi 13 — Sími 14-6-58
Nuddstofan er á sama stað.
Grace lagaði til eftir matinn,
þvoði þurt fitubletti og stráði á
þá hreinum sandi til að halda
flugunum í fjarlægð. Hún lagði
viðarbút á eldinn, bar burt bað
sem af gekk nf melónunum og
gróf þær niður.
Hún var heit og sveitt. Hún
fór • inn í hellinn og sótti. lítinn
poka með hreinum fötum, greiðu
og bursta. sem hún þafði haft
með sér úr flugvélinni.
Hún gekk að tjöminni og hátt-
aði sig. Hún tók box, fyllti það
Bf svölu vatni • og hellti yfir sig
þangað til hún var orðin vo.t um
allan kroppinn. öll sáþa var bú-
48
in fyrir löngu, svo að hún tók
dálítinn sand og neri bronslitað
hörundið með honum. Hún gekk
aftur að tjöminni (og skolaði af
sér sandinn. Henni leið dásam-
lega veL hún var hrein og end-
urnærð.
Hún settist á vota steinhellu
og greiddi hárið og lét sólina
baka sig á meðan. Greiðan fann
flóka í þykku, ljósu hárinu, en
eftir nokkra stund tókst henni
að greiða niðurúr því. Hún fann
skærin og klippti hárið- rétt ofan
við brúnar axlimar.
Sólin var búin að þurrka hana.
Hún fann hrein föt í pokanum,’
undirföt sem voru kryppluð og
gatslitin og krypplaða blússu og
pils sem var orðið henni all.tof
stórt. Hún var berfætt; þunnir
skómir hennar voru löngu gengn-
ir upp til agna.
Hún ..óskaði ' þess að O'Brien
væri hér hjá þenni. Hún óskaði
þess að hann gæti séð hana,
ferska og hreina og fallega.
Hún var svöng, hún drakk
eins mikið vatn og hún gat, tók
pokann með sér og gekk aftur
heim í helinn. Hún borðaði dá-
lítið hunang og bita af melónu
og lagðist til svefns í svalan
sandinn þangað til karlmennimir
komu til baka.
0‘Brien og Grimmelmann
voru tvær stundir að komast á
staðinn, sem O'Brien hafði lýst;
þeir urðu að fara yfir í hinn
endann á gilinu, klifra upp fjall-
ið og halda áfram þangað til
þeir fundu leið niður. >eir
hvíldu sig góða stund í skuggan-
um og gengu i rangstæða átt
niður þriðja gilið. þar til þeir
fundu stað, þar sem þeir gátu
klifrað upp á næsta hrygg. Loks
komu þeir að gilinu sém var
lengst burtu og þau kölTuðu
Eðlugilið. >að var helmingi
mjórra en aðalgilið og þaií höfðu
lítið kanpað það. >eir hvi'ldu sig
enn í skugganum, rétt hjá staðn-
um þar sem þeir höfðu klifrað
niður.
— >að var heimskulegt af
mér að fara með, sagði Grimmel-
mann. — Gamall maður ætti að
vita betur. Hann kældi sig með
hendinni.
O'Brien svaraði ekki. Hann sat
uppréttur og reyndi að rýna í
eitthvað á fjallhryggnum á móti.
>að ggt verið gemsa. Bavían.
Grimmemann gerði sér ljóst að
þrekni maðurinn hafði ekki
heyrt orð af því sem hann hafði
sagt. Hann reis á fætur-.
— Jæja, hvar eru allar þessar
býfúgur þínar?
O'Brien spratt á fætur og þaut
af stað. — >essa leið, það eru
bara nokkur hundruð fet.
Grimmelmann gekk rólega á eft-
ir.. >að' var engin ástæða til að
flýta sér og hann vissi að O'-
Brien gramdist það hvað hann
gekk hægt. Nú var hann sjálf-
ur gramur veiðimanninum fyrir
það að hann hafði ekki hlustað
á hann.
0‘Brien stanzaði og beið.
Grimmelmann náði honum. Rétt
við fjallsvegginn í hreinun?
sandinum lá botninn úr einni
ferðatöskunni sem þau höfðu
haft með sér úr flugvélinni, vel
varinn fyrir sólinni. Á honum
voru allmörg egg, sem skorðuð
voru með mjc ,m leðurræmum
og snúrum. Tvær leðurólar áttu
að ganga yfir axlirnar. Sams
konar útbúnað hafði O’Brien
gert handa Smith og Bain og
sjálfum sér.
— >etta er handa þér, sagði
0‘Brien.
Gamli maðurinn horfði lengi
á útbúnaðinn.
— Ég grunaði þig um græsku,
sagði hann. — Neyddirðu Bain
til að fara og Smith? Ég hef
verið að velta þessu fyrir mér.
Við höfum aðeins heyrt lýsingar
þínar á því sem gerðist. En eitt
skal ég segja þér. Ég fer ekki.
— Ég neyddi þá -til að fara og
ég geri það sama við þig, sagði
0‘Brien. — >ú átt að fara í allt
aðra átt; þú ert sá fjórði og þér
tekst þetta. Ég hef kort hérna
og gftir því geturðu fundið þrjár
eggjaskumir sem ég hef grafið
niður þarna út frá í veiðiferð-
um. Eftir það geturðu byrjað á
þessúm.
— Hvers vegna neyddirða þá
til að fara? spurði Grimmel-
mann. — Af hverju eru það
alltaf menn eins og þú sem
neyða aðra til að láta að vilja
sínum?
— Við getum ekki verið hér
öll. sagði 0‘Brien. — >að veizt
þú betur en nokkur annar.
— Deyjum þá bara, sagði gamli
maðurinn. — >á borðum við síð-
ustu melónuna, síðasta hunangið,
síðustu eðluna og deyjum. >að
er ekki nauðsynlegt að senda
hvert annað útí opinn dauðann
í eyðimörkinni. Sturdevant var
auli og fór af frjálsum vilja, en
hinir ..... þú hefur drepið þá.
>ú hefur dauða þeirra á sam-
vizkunni.
— >eir urðu að fara, sagði
O'Brien.
— >ú hefur engan rétt til að
ákveða hverjir eiga að fara.
— >ið eigið allir að fara. sagði
O'Brien.
— Ekki ég, sagði Grimmelmann.
— Ég fer aftur heim í hellinn.
Ef ég dey þar, hef ég gert mitt
bezta. Ég kasta ekki lífi mínu á
glæ fyrir mann méð byssu. Ég
er orðinn þreyttur á mönnum
eins og þér. >ið eruð búnir að
eyðileggja líf mitt.....
— Farðu, sagði O'Brien. —
Farðu, annars drep ég þig.
— Ég neita þvi, sagði gamli
maðurinn.
— Ég skýt þig, sagði O'Brien.
Hann kom nær.
— Aftaka? spurði Grimmel-
mann.
— Kallaðu það það sem þú
vilt, sagði veiðimaðurinn. — >að
kemur út á eitt. Dauðinn hvort
tveggja.
Gamli maðurinn brosti dauf-
lega. . Ógnanir, alltaf ógnanir.
Alltaf einhver með byssu sem
skipaði honum að gera það sem
hann vildi ekki gera. Og alltaf
áður hafði hann skolfið dálítið
innra með sér og hlýtt, sagt við
sjálfan sig að hann léti ekki
kúga sig. logið að sjálfum sér
æ ofaní æ. AUt þetta blóð á
höndum hans ............ Herero-
fólkið, rússamir og gömlu SA-
mennimir.......
— Ég læt ekki undan bardaga-
laust, sagði hann. Hann flutti
fæturna til', dró hattinn vel nið-
ur fyrir augun. Hann stakk
hægri hendinni í vasann á gamla
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 - Símar 31055 og 30688
þórður
sjóari
4789 — >egar þeir eru komnir fram hjá Henryhöfða, setur Fred
upp öll segl til að reyna að komast framúr. En ....... Stanley
gerir slíkt hið sama um leið og þeir eru jafnir áfram. — Fred
dáist að hinum fögvu línum skútunnar frá Antwerpen og hve
óaðfinnanlega hún virðist smíðuð á allan hátt. Honum er Ijóst
að „Hafmeyjan“ hans keppir nú við jafningja sem hefur ekki
minpi sigurmöguleika en hún. — Þegar kvöldar eru ljós Jvveikt
um borð og skipin renna áfram eins og lýsandi borðar.
S KOTTA
Það bezta við þennan bíl er að enginn vill fá hann að láni.
FERÐIST MEÐ LANDSYN.
Landsýn býður upp á alla hugsanlega ferða-
þjónustu innan lands og utan, með flugvélum,
skipum, járnbrautum og bifreiðum smáum sem
stórum, — sér um útvegun hótela og leigubif—
reiða hvort heldur er með eða án bílstjóra, —•
útvegar leiðsögumenn fil lengri eða skemmri
ferða-, útvegar vegabréfsáritun og sækir um
gjaldeyri svo nokkuð sé nefnt.
$
Landsýn býður upp á lægra verðlag méð hverju
ári og hagkvæm kjör, svo sem lánakjör Loftleiða
— „Flogið strax — fargjald greitt síðar“.
Takið ekki ákvörðun um ferðina án þess að leita
upplýsinga fyrst hjá Landsýn.
LAN DS9 N
FERÐASKRIFSTOFA
LAUGAVEG 54 - SÍMAR 22890 & 22875 -BOX 465
’JASON
LEÐURJAKKAR
RÚSKINNSJAKKAR
fyrir herra
fyrir drengi
Verð frá kr. 1690,00
VIÐCERÐIR
LEÐURVERKSTÆÐI
ÚLFARS ATLAS0NAR
Bröttugötu 3 B
Sími 24678,