Þjóðviljinn - 28.08.1966, Blaðsíða 10

jg SlÐA — ÞJÖÐVILJINN — Sunnudagur 28. ágúst 1966.
VERÐLÆKKUTM
hjólb. slöri
EIIMKAUMBOÐ

hjá
Heimi
JMARS TRADIINiG OO
I SIMI 17373
Gúmmívinnustofan h.f.
Skipholti 35 - Sfmar 31055 og 30688
— Taktu nú eftir; þegar hún kemur að símanum lætur hún
hringja fimm sinnum t)g svarar svo!
Leðurjakkar
á stúlkur og drengi.
Peysur og peysuskyrtur.
Góðar vörur — Gott verð.
%
Verzlunin Ó. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).
I H U S I
MÓÐUR MINNAR
Eftir JULIAN GLOAG
í- Ég átti ekki við það, Díana,
ég ætlaði ekki ....
Díana brosti. Mér finnst það,
sagði hún áður en Elsd var bú-
in að Ijúka máli sínu. M<jr finnst
að við ættum öll að leggja
okkur og hvíla okkur.
Elsa sagði ekkert- Hvert af
öðru gengu bömin frá borðinu
og fóru á eftir Díönu útúr eld-
húsinu. Loks var Húbert einn
eftir hjá Elsu. Þau litu ekki
hvort á annað- Húbert fann dá-
lítinn fitublett hjá hendinni á
6ér og fór að nudda hann með
fingurgómnum. Það var svo
hljótt að þau heyrðu suðið í
rafma'gnsklukkunni. Hann var
enn með brágð af laxmauki í
munninum. Honum varð dálítið
óglatt af því.
Elsa gekk að vaskinum og
kom aftur rrteð vntan klút- Hún
lyfti hendi Húberts upp fná
borðinu og þurrkaði fitublettinn
vandlegai. Þau störðu bæði tvö á
hreinan, votan blettinn eftir klút-
inn.
— Hvaða skyssu gerði ég, Hú-
bert?
Hann hristi höfuðið og kom
við vota blettinn á borðinu. Þú
hefðir átt að segja mér — Þú
hefðir átt að segja mér hvað við
áttum að gera.
— Þér finnst ekki — þér finnst,
þetta ekki vera rangt hjá mér,
er það, Húbert?
■ Hann leit ekki á hana. Ég veit
það ekki. Það er ekki um að
gera hvort það er rétt eða ra<ngt-
sÞað er bara ....
— Já?
— Ég veit það ekki. Hann
langaði ekki til að segja meira.
— Jæja. Elsa veifaði þurrk-
unni í hendi sér. Ég hef aldrei
séð Díönu svona.
— Díana er tjúlluð, sagði Hú-
bert hvössum rómi-.Voti blettur-
inn á borðinu var orðinn þurr-
Hann stóð upp. Það er búið sem
búið er. Við erum öll tjúlluð, ef
út í það er farið.
— Húbert?
Hann leit snöggt á hana og
síðan undan.
— Húbert?
Ha<nn hristi höfuðið einbeitn-
islega- Ég ætla að leggja rriig.
Hann smeygði sér framhjá henni
og gekk til dyra. Þar sneri harnn
sér við og leit á hana. Hún stóð
með klút í hendinni og horfði á
hanh. Hún var svo lítil og það
gerði hann reiðan. Er ég eins og
dvergur í sirkus, eða hvað? Hún
átti ekki með að horfa svona á
fiann — eins og hún væri lítið
bam- Hann vissi að hún ætlaði
að fara að gráta og ef hann yrði
kyrr, myndi hann líka fara að
gráta. Fjandinn!
Fjandinn. Hann lét hana
standa þama og skellti á eftir
sér. Fjandinn! sagði hann upp-
hátt. Hann hljóp yfir ganginn og
inn í stofuna, sem var næstum
aldrei notuð. Um leið fann hann
lykt af bóni og hinu eilífa ryki úr
stóra, bólstraða sófanum.
Þama .var heitt inni, gluggarn-
ir lokaðir, og sólin skein inn
megnið af deginum. Það var
hvítt og bja<rt út við gluggann,
en inni var dimmt, veggfóðrið
brúnt og húsgögnin dökk og
gólfið dökkt, og teppið dökkt-
Það var eins og rökkur í ki’rkju
— en allt fallegt Pg vel hirt.
Þegar hann var með mislingana
og það varð að vera dimmt uppi
í herberginu hans, vegna þess
að þau héldu að ljósið væri
slæmt fyrir augun, þá hafði það
verið næstum eins og héma- Þá
gat hann ekkert gert af því sem
hann átti að gera. Það va<r ró-
legt. Hann þurfti ekki að hugsa.
Hann stóð á miðju gólfi. Hann
var þreyttur og veikburða — rétt
eins og hann væri aftur kom-
inn með mislingana. Svo dró ský
fyrir sóíina og skínandi hvita
blæjan fyrir gluggunum varð
aftur að venjulegum netglugga-
tjöldum-
Húbert andvarpaði.
Hann átti ekki að vera reiður
út í Elsu. Þetta var ekki henni
að kenna. En ef þau hefðu bara
hringt í einhvepi — þótt ekki
væri nema Halbert gamli. Það
var alveg ómögulegt að grafa
lík í garðinum.
Lík — það var mamma.
Húbert féll á kné- Ó, guð,
sagði hann. Láttu mig ekki
gleyma mömmu — gerðu það!
4832 — Björgunarhringur getur. auðveldlega týnzt, það er eng-
in ástæða til að óttast strax hið versta. Þeir halda áfram leitinni.
Flugvélin sem flaug svo lágt yfir þá áðan fór í suðurátt. Þeir sjá
sífellt ný og ný skip á radarnum, en reynast alltaf vera einhver
önnur en Ethel II. — Nú sér Þórður á radarnum punkt á hraðri
hreyfingu .... Þettai hlýtur að vera flugvél. Og þama, beint und-
ir er annar punktur, mjög daufur Flugvelin fer greinilega í hring
fyrir ofan hann .... Þeir stefna þegar beint þangað.
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR"
IINOARGATA 9 REYKJAVlK SlMI 21240 SlMNEFNf t SURETY
Auglýsíngasími Þjóðviljans er 17500
....... / -. -......................
9-
Það var ékkert tunglsljós.
Jarðvegurinn við húsvegginn,
þar sem liljukonvallamir uxu,
var grýttur og harður. Ka<nnski
gat ekkert þrifizt þar nema
liljukonvallar.
Uðinn síðdegis hafði vætt efsta
moldarlagið og það hafði verið
auðvelt að grafa fyrst í stað. En
nú var sama hvemig hann ýtti á
skófluna, hún gekk ekki niður
nema um eina eða tvær tomm-
ur- Það var eýis og hörð jám-
stöng þrýsti á herðarnar á Hú-
bert meðan hann var að grafa.
Hann stóð í grunnri dældinni og
þrýsti skóflunni niður- Hann
sparkaði á hana til að koma
henni neðar og lyfti vesælli
moldarhrúgu og fleygði henni til
hliðar. Niður, spa<rka, upp aftur-
Niður, sparka, upp aftur. Hann
hirti ekki um að telja lengur.
Beinir svartir staurar — fótlegg-
ir systkinanna — stóðu kringum
hann meðan hann gróf, en hann
tók ekki eftir þeim heldur.
Fyrir löngu hafði hann dreymt
að hann stæði á háum hamri og
ekkert var fyrir neðan hann
nema myrkur — ekki syfjulegt
myrkur eins og þegar ljósið var
slökkt 'upp á lofti, heldur ískalt
myrkur sem maður datt f gegn-
um- Hann hafði verið hræddur.
Þegar hann hafði vaknað hafði
hann haft undarlega æsta, harða
kennd milli fótanna- Og nú,
meðan harnn rak skófluna niður
og lyfti henni upp, fékk hann
aftur þessa tilfinningu. — Niður,
sparka, upp aftur — smám sam-
an urðu hann og skóflan eins og
ein heild, heild sem sótti kraft
í þennan harða ' slátt í honum
miðjum.
— Uss! sagði einhver þegar
skóflan slóst við stein.
Hann hélt áfram að grafa. Það
var sagt, að ef grafið væri riógu
djúpt, kæmi maður upp í Ástr-
alíu. Niður, sparka, upp aftur
— Ástralía- Hárið límdist við
ennið og hann fann sína eigin
6vitalykt- Hann ætlaði að kom-
ast þangað — til Astralíu. Þegar
ein hliðin hrundi, tók hann ekki
bátt i almennum andvörpum,
heldur réðst á nýja moldarhaug-
inn. Titringurinn í handleggjun-
um og stirðleikinn í úlnliðunum
var ekkert á móts við Ástralíu
sem barðist um innan í honum-
— Hvað erum við búin rflfeð
mikið? Við skulum gá.
Húbert var að lyfta mold upp,
og geislinn frá vasaljósi Jimin-
ees hitti hann beint í augun.
Hann deplaði þeim ofsalega og
geislinn færðist neðar. Húbert
starði á grunna gröfina, ójafna
að utanverðu og illa grafna.
— Þetta hljóta að vera ein tvö
fet, sagði vongóð rödd.
Húbert hristi höfuðið með
sjálfum sér. • Moldin var full af
sléttum, brúnum götum eftir
steinana sem losnað höfðu. Eins
og bstur með götum, hugsaði
hann. Þau hlutu að hafa verið
að klukkrustundum saman og
voru ekki búin með meira! Slátt-
urinn innaní honum minnkaði
smám saman.
— Ég á að taka við, Húbert,
sagði Elsa.
Hann rétti henni skófluna og
klifraði uppúr holunni. Hann
verkjaði svo í fætuma, að hann
gat naumast beygt þá- Hann
rétti úr sér og stóð spölkorn frá
hinum- Jiminee slökkti á vasa-
Ijósinu. Það var farið að rigna.
Húbert lyfti andlitinu, svo að
regnið félli framanf hann. Það
kældi svitann við hársrætumar
eins og smá hönd væri lögð á
enni hans. Það var alveg logn
og regnið var svb smágert, að
það féll hljóðlaust. Hið eina sem
heyrðist var andardráttur Elsu
og urgið í skóflunni og hljóðið
þegar nýja moldin féll í hrúguna
hjá gröfinni- Hann kreppti hnef-
ann og fann að það var að kóma
sigg í lófa hans undir óhreinind-
unum. \
Garðurinn var fullur a<f svört-
um, þungum verum sem tútnuðu
út og rýmuðu meðan hann
horfði á þær. Laufkrónur trjánna
voru svo þéttar, að þær huldu
grænleitt neon-ljósið hinum meg-
in við girðinguna og það féll
aðeins daufur bjarmi á efstu
blöðin í krónunum. Hann fann
þef af votum berki og reyndi að
muna hvernig þarna var á dag-
inn. Halbertshjónin vom háttuð
fyrir löngu, og gluggarnir neðar í
götunni voru dimmir. Allir voru
sofandi nema þau. Garðurinn var
eins og risastór, dimm hola.
Myrkrið huldi þau, en það
veitti þeim enga huggun-
Hann hejTði hvíslið í Elsu að
neðan. Þið fjögur getið fari inn.
Ég kem inn þegar ég er búin og
þá getur sá næsti farið út.
Hann gekk frá gröfinni og elti
þau hin með semingi. Þegar
Dunstan kveikti ljósið í eldhús-
inu, deplaði hann aftur augun-
um. Ekkert þeirra ha<fði neitt
að segja. Þau stóðu þama bara
og hendurnar héngu niður með
SKQTTA
670x15 kr. 1.070,— kr. 148,—
820x15 kr. 1.500,— kr. 150,—
500x16 kr. 625,— kr. 115,—
650x20 kr. 1.900,— kr. 241,—
750x20 kr. 3.047,— kr. 266,—
Hárgreíðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 ITI hæð r(lyftaT
SÍMI 24-6-16.
P E R M A
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
DÖMUR
Hárgreiðsla við allra hæfi
tjarnarstofan
Tjaraargötu 10. Vonarstrætis-
megln — Síml 14-6-62.
engin
ferd
án
fyrir-
hyggju
þórður
sfóari