Þjóðviljinn - 04.12.1966, Blaðsíða 10

10 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — SHJMJMdaflW 4. dfifiemfac* J9ÖA
LEONARD GRIBBLE
20
RtfcUdið milíi Morrows og fé-
laga hans útaf Pat. Tiu þústmd
pnnditn sem þeir voni tryggðir
fyrisr hvor um sig. Tilra’unir
Phfls til að feoma í veg fyrir
að Doyce væri tékÍTm í Trjótx-
liðið. Andstæðurnair milli þess-
aia tveggja manna sem höfðu
orðíð skýrari á undanförman
vifeöm. Orð........ásafcanir.
Hún sá nú, hvemig slyngur
leynálögreghimað'ur gæti tengt
þetta altt saman og gert úr því
sterfcan vef< sem byggðist að því
er virtSst á sönmmum og sterk-
um Ekwm- Hún fór að hugsa
om ýmáslegt sem hún hafði séð
og heyrt am merm sem voru
dasmdir safciansir.
Fhfl var safclaius!
Hagsuimn ofti henai nístandi
sársatifca- Hann var safclaus _—
hann Maxrt að vera safelaus-
Það var óhugsandi að hann
hefði getað myrt Doyce. jafnvel
þótt hann hataðí' harm. Hvar
hefði hann átt að fá eitrið?
Svarið kom samsbundis upp í
huga hernnan Setcbley hefði get-
að útvegað það.
Hún reis aftur á fætur og
hagsaði efekert ttm társtokkið og
gráfbólgið andEtið: Ó, guð, það
gefcur efcki verið satt. Nei —
það er ekki satt!,
Hún tók áfevörðim srna- Hún
gæti efcki svikið hamn nú, þegar
haesn þurfti á öflum hugsanleg-
80
URA OG
5KARTGRIPAVERZL.
KORNELÍUS
JONSSON
SKOLAVORÐUSTÍG B SÍMI: 1BS88
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugavegi 18 III ha»ð (lyftaf
SÍMI 24-8-18
P E R M A
Hárgreiðslu- og 6nyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
ttm stuðrúngi að halda — þegar
hann hafði þörf fyrir tryggð og
vináttu í srvo ríkum maeli.
Hún fann alift í einu að hún
varð að tala við harm- Hún ætl-
aði að bjóða honurn aðstoð sína
og gefa honum ráð. Hfún varð
að vemda hann — hún. ein gat
vemdað hann nú-
Ást hennar var ósvikin- Trauet
hennar trl hans vár öruggtc
Henni var ,ögn léttara í skapL
þegar hún fór rnn f sefcustoftma
og tók símairm. Hún hringdi í
heimasímann hans og hélt tðl-
inu upp að eyranu. Hún heyrði
hringinguna-....
En hún heyrði ekki rödd
Morrows.
Loks lagði hún tólið affcur á
og gekk með hægð fram í eld-
húsið aftur- Hún skrúfaði frá
heitavatruskránanum og byrjaði
að þvo upp.
Hermi fannst hún skelfing
hjálparvana og ósköp einmana-
9
AiUan sunnudaginn éftir hina
örlagarfku keppni mifií Trjóu og
Arsenals, voru hvitklæddir
menn að vinna af kappi með
tihraunaglös og efnagreimngar í
rannsóknarstofu Scotland Yards-
öll hjálpartæki réfctvísinnar voru
notuð. Gerðar voru náfcvasmar
rannsóknir á innri líffærum
hins látna.
Staðfest var að um lútareitr-
un hefði verið að ræða. Dm
það var ekki að vitfast- Doýce
hafði verið myrtur.
Meðan gerðar voru sérstakar
prófanir til að eimangna eitur-
efnið, var blöðunum send frétt-
in. Á mánudagsmorgun vissu
allir landsmenn, að Scotland
Yard var að leita að morðingja.
— Nú vona ég bara að Slade
fínni hann í grænum hvelli,
6agði Peter Goring meðan hann
hamraði á hnefaleikabeignum í
æfingasal Arsenals-
Reg Lewis sat kyrr í róðfar-
vélinni. Hann var í svitabaði. —
Þama kemur Chulley, sagði
hann. — Kannski veit hann eitt-
hvað-
Hann reis á fæfcur og þurrk-
aði sér um ennið á treyjuerm-
inni. Fyrirliði Trjóu var að
segja eitthvað við Jaek Crays-
ton og svipur hans var þungbú-
inn.
ebuöey yppíö öadum. — Ég
veít það vasria- Strákamir kæra
stg ekki nm að tala um þetfca-
Þið vi'tsð hvömig það er......
— Eftir morgunblöðurmm að
daema er engmn vafi á því að
tun morð hefur verið að ræða.
Reg Lewis leit á hann þungur
á svip. — Það er dálítið erfitt
að venjast þeirri tilhugsun.
— En hver — byrjaði Jimmi
Logan og þagnaði alít í einu....
— Verfcu ekki að reyna að
hlífa tilfimningum v mínum,
Jimmi, sagðd Chulley. — Ég veit
vel hvað þið eruð allir að hugsa-
Einhver af ofefcur er hinn seki.
Hann kreppti hnefana- — Mér
þætti gaman að vita hver það
er. tautaði hann- — Þetta verður
ékki skemmtilegt fyrir gamla
manninn. Hann hefur lerrt í
ýmsu meðan hann barðist' fyrir
þv? að gera þetta að skifckan-
legu Iiði. Og n.ú ....
Það varð ónotaleg þögn, en
svo smeri Goring sér að Creys-
tom og sagði:
— Þú lékst með Saxon Rov-
-ers, Jack. Lékstu nokkurn tíma
með Doyce eða þessum rauð-
hærða, Setchley útherja?
Crayston hristi höfuðið- —
Þeir komu í Kðíð eftir að ég
fór. En heyrðu mig, þú laukst
ekki við —
Hann þagnaði þegar knötfcur
lemti í fæti hans-
— Hæ. hrópaði Swindin úr
hinum endamum af æfingasaln-
um. Crayston sparkaði knettin-
um aftur til markmannsins-
Goring hamraiði á belginn. svo
að undir tók- Hann smeri sér að
eraysfcom.
— Ég fer niður. sagði hann.
— Vilfcu losa mig, Jack. Crayston
losaði smúrumar í boxhönskum-
um hams-
— Komið þið með, Reg og
Chulley?
Leikmensnirnir þrír hurfu út-
um dyrnar. Crayston horfði á
eftir þeim en sagði ekkert. Hamn
vissi að Arsenail-leifcmenndmir
og félagar þeirra úr Trjóu voru
dálítið taugaspemmtir. Það var
alveg ný tilfinning fyrir þessa
leikmenn sem annans voru svo
glaðværir og hressdr í bragði,
að æfa undir eftirliti lögregl-
unnar. rétt eims og þei-r vaeru
glæpamenn.
Slade og Ciinton voru komnir
fyrir nofekru og voru þessa
stundina staddir í skrifstofu
Whittafeers, Leifemenmimir gerðu
hinar vanalegu æfingar og
reyndu að láta sem ékkert hefðd
í skorizt. En stöku sinnum náöi
forvitnm yfirhöndinni hjá ein-
efcaka manni- Hann vfldi gjaim-
an vita hveraig hinum var iim-
anbrjósts.
Crayston gekk yfir í himn
endamn á æfingasahnum ■
— Já, fínt, Peter. Á boífcamn
— svona, já! Hann var að hvetja
lítinn bullsveittan pflt úr
drengjaflofcki Enfields.
Hópur þeirra var að æfa sig
í að skalla. Swindin var í marbi
fyrir þá og sló bolfcann trpp í
vemdarnetin yfir gluggurrum og
loftljósunum. Yngri leifememn-
imir létu þetta minna á sig fá
en hinir eldri-
Úti á æfingavellínum bak
við suðursvalimar voru Laurie
Scott Og Walley Bames að leika
tenpis. Þeir hætfcu stundarkom,
móðir og hlæjandi, ,og þurrkuðu
af sér svitann-
— Hvemig lízt þér á þetta,
Laurie? spurði Bames-
Það var óþarfi að útskýra
nánar hvað hann átti við-
Gleðisv%)urimn hvarf af bak-
verðinum og harm ledt hugsi á
félaga sinn,
— Ég er ekki leynilögreglu-
maður, Walley. En þetta er ó-
skemmtilegt fyrir Trjóumennina.
Scott leit yfir að hinum emda
vallairins. þar sem hópur gesta
var að æfa sig með knött. —
Ég spjallaði dálítið við Raille -í
morgun, þegar harm kom. Hann
kærði sig ekki mikið um að
tala um þetta, og það er ekkert
við því að segja.
— Nei, ætli það — Kindilett
stjómaði Saxon Rovers héma
áður. sagði Bames.
— Hvað kemur það málinu
við? spurði Joe Mercer. sem
var kominn til þeirra-
— Doyce hafði' ekki verið í
liðinu nema svo sem vikutíma.
Þetta hlýtur að vera einhver
eldri fjandskapur!
— Það veit ég svei mér ekki,
andmælti Scott. — Það hefur
svo sem margt misjafnt verið
skrafað um okkur, ef út í það
er farið. Ekki sízt þegar okkur
hefur gen.gið illa. En það hefur
enga þýðingu. Allt þetta kjaft-
æði um sundrung og óvináttu
innan einhvers klúbbs er venju-
lega alveg út í bláinn, það
veiztu Walley.
— Ég átti ekki heldur við
það, sagði Bames. — Ég átti
við óvináttu utan félagsins, í
einkamálum.
— Nú skil ég ekki, sagði
Mercer undrandi-
— Doyce átti starfsfélaga,
sem er í liðinu, saigði Bames
ti'l skýringar- — Það hefði getað
verið eitthvað þeirra í milli,
einkamál á ég við?
Þetta var athygtisverð kenn-
ing.
— Ef það hefur rrú verið kven-
maður í spilinu, tautaði Scott.
— Æ, hættið þið þessu, sagði
Mercer. — Við skulum koma
inn til hinna strákainna — hæ!
Þama kemur Chulley og allur
hópurinn.......
Fyrirlíði Arsenals skauzt til
þeirra, liðlegur eins og köttur.
Hin.ir komu á eftir-
— Er Raille héma úti? hróp-
aði Chulley.
— Nei,' hann er uppi með
séffanum, svaraði Mercer. —
Hæ — tafetu við!
Hann sendi harðan bolta þvert
yfir tfl fyrirliða Trjóu, sem tók
liðlega við honum og sendi hann.
áfram til Baúnes. Walesbúirm
tók við honum með hælnum og
spyrnti yfir til Scotts og hægri
bakvörðurinn beitti höfðdnu og
reyndí að koma Mercer á óvart.
A meðan stóð þjálfari Trjóu
andspænis Slade i skrifstofu
Whittakers. Whittaker og Ciin-
ton sátu hinum megin við
skrifborðið- Kindilett sat frammi
við dyr.
— Mér hefur skilizt að þér
hafið heimsótt Döyce í íbúð
hans á föstudagskvöld, sagði
Slade- — Voru nokkrir gestir
hjá honum, Raille?
— Ekki mér vitanlega-
Það var eins og Raille lang-
aði til að spyrja einhvers, en
kæmi sér ekki að því.
— Viar þetta í fyrsta sirm sem
þér komuð þangað?
— Nei, ég hafði komið þang-
að einu sinni áður — það var
víst á þriðjudaginn. Ég ætlaði
bara að ganga úr skugga um að
Doyce væri f góðu formi fyrrr
laugardagskeppnina.
— Var hann það?
— Það held ég. Hann virtigt í
ágætu skapi.
Jólasaga barnanna
Eftir Walt Disney
1. Jólasveinninn er nú að missa alla
von um að dúkkumar fái augun
sin.
2- — Ég vona ad það fari að koma 3. Slæmar fréttir eru á leiðinni til
fr^ttir frá Moogoo Go-Go námunni! hans. En hvernig á apirm að komast
til Norðurpólsins,
sveiiminn býf?
þar sem jóla-
SKOTTA
— Þeir eru alveg mátuiega ljótir til þess að vera vinsælir.
Cgntinental
SNJÓHJÓLBARÐAR
MEÐ NÖGLUM
sem settir eru í, meS okkar íull-
komnu sjálívirku neglingarvél.
veita íyllsta öryggi í snjó ög
hálku.
Nú er allra veðra von. — Bíðið
ekki eftir óhöppum, en setjið
CONTINENTAL hjólbarðá, með
eða án nágla, undir bílinh nú
þegar.
Vinnustofa vor er opin alla daga
frá kl. 7,30 til kl. 22.
Kappkostum að veita góða þjón-
ustu með fullkomnustu vélum
sem völ er á.
GÚMMÍVINNUSTOFAN h.f.
Skipholti 35 •— Sími 3-10-55.
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
LINÐAKGATA 9 REYKJAVlK SlMI 21260 SlMNEFNt > SURETY
Blaðburðarfólk vantar okkur
strax í KÓPAVOG — Hripgið
í síma 40753 - ÞJÓÐVILJINN