Þjóðviljinn - 01.10.1967, Blaðsíða 10

]Q SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Suimiudagur 1. októíber 1963.
W1NSTON
GRAHAM:
MARNIE
12
tók ég næstu tvær vikumar á
eftir- Hún átti sem sé að byrja
að vinna aftur þann tuttugasta
Og sjötta. Ég fór að vinna með
hliðsjón af þessu-
Á þriðjudaginn sat ég ein á
skrifstofunni, þegar Mark Rut-
land kom inn. Hann gekk að
peningaskápnum og setti fáeinar
bækur á sinn stað og um leið
ng hann gekk framhjá mér á
leiðinni út, lagði hann miða á
sikrifborðið mitt. Ég starði á hann.
— Hann er handa yður — ef
þér -hafið áhuga, sagði hann.
Það var aðgöngumiði á stóm
rósasýninguna. Ég leit undrandi
upp til hans. Og það var enginn
leikaraskapur; ég var reyndar
forviða.
— O, kærar þakkir. Þér hefðuð
ekki átt að hafa fyrir þessu mín
vegna Herra Rutland.
— Það var engin fyrirhöfn.
— Jæja, þá þakka ég kær-
lega fyrir-
Þegar hann kom fram að dyr-
onum, sagði hann; — Fyrsti dag-
urinn er beztur. En þér getið
sjálfsagt ekki komizt þangað á
föstudag — og rósimar em fal-
legar enn á laugardaginn.
Hann hafði ekki talað mörg
orð við mig síðan ég var ráðin
og þá aðeins í sambandi við
starf raitt. Og reyndar var ekki
hægt að hugsa sér neitt sak-
lausara en að fá gefinn aðgöngu-
miða á blómasýningu.
Þegar hann var farinn, tók
ég fram púðurdósina mína og
púðraði á mér nefið. Ég horfði
í augun á sjálfri mér í spegl-
rnum. Var ég ekki að ímynda
mér einhverja vitleysu?
Eina rösin sem ég hafði nokk-
om tíma haft innan seilingar,
var rykuga búkettrósin sem
blómstraði á hverju ári í litla
bakgarðinum í Plymouth; en hún
kafnaði alltaf af blaðlús og visn-
aði fyrir tímann. Þegar ég sá
rós gat ég aldrei skilið, hvers
vegna skrifuð vom Ijóð eins og
„Rósimar í Picardy" bg því síð-
ur hvers vegna menn urðu loð-
mæltir og fengu tárvot augu við
trmhugsunina um blóm sem var
eins ómerkilegt og það sem ég
hafði þekkt.
Það var ekki þar fyrir —
„Rósimar í Picardy" höfðu reynd-
ar alveg sérstaka þýðingu fyrir
Hárgreiðslan
Hárgrelðsiu- og snyrtistolí-
Steinu og Dódó
Laugav 18. £11. hæð Ilyíta >
Sími 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistola
Garflsenda 21 SlMI 33-968
mig. Einn daginn þegar ég var
að horfa á menn hreinsa til í
rústunum í Union stræti, fundu
þeir allt í einu gamlan ferða-
grammófón, sem lá grafinn und-
ir múrsteinunum. Þeir réttu mér
hann yfir grindverkið og einn
þerra hló og sagði: — Héma,
sponsið mitt, þetta skal ég gefa
þér. Ég flýtti mér heim með
hann. Það var vel hægt að spila
á hann, en eina platan af þeim
sem lágu í hólfinu sem var ó-
brotin, var einmitt „Rósimar í
Picardy" sungnar af einhverjum
írskum tenórsöngvara með háls-
kirtla eða eitthvað þess háttar.
1 þrjú ár hafði és ekki efni
á að kaupa aðrar plötur, svo að
ég spilaði hana og spilaði þangað
til hún var slitin upp til. agna.
Ég kom oft hem úr skólanum
um hálffimmleytið. Þá voru
mamma og Lucy ekki enn komn-
ar heim úr vinnunni, og mamma
hafði oftdst skrifað á miða hvað
þyrfti að kaupa og svo fór ég
í búðir. Síðan útbjó ég teið og
við fengum oftast sneiðar af
svínakjöti Og steiktar kartöflur
eða síld og svo brauð og smjör
og allt þetta hafði ég tilbúið
þegar þær komu heim klukkan
hálfsjö. Meðan ég bjó til teið,
spilaði ég „Rósimar í Picardy"
hvað eftir annað, því að þetta
var eina platan sem ég átti, eins
og ég var búin að segja.
Sunnudagamir voru ömurlegir,
bví að það voru eintómar kirkju-
ferðir frá morgni til kvölds; en
á laugardögum, þegar mamma
ot Lucy voru í vinnu, var ég
minn eigin hema megnið af deg-
inum. Ég átti auðvitað að taka
til í húsinu, en ég sleit mér
ekki út við það, og ég var til-
búin að fara út með hinum
krökkunum um tíuleytið. Við
flæktumst um borgina, um alla
Plymouth endanna á milli. Við
stóðum og jhorfðum á vélskófl-
urnar og svo horfðum við á múr-
arana vinna, og þegar þeir vóm
farnir, skriðum við undir girð-
ingamar og snuðmðum um lóð-
irnar í leit að einhverju sem við
gætum notað. Stundum fjarlægð-
um við múrsteina sem vom ekki
alveg fastir, vegna þess að stein-
límið var ekki þornað, og við
grófum lfka niður múrskeiðamar
þeirra og settum srjót í sem-
entsblönduna. Á eftir flæktumst
við í búðum eða hittum ein-
hverja stráka sem við vomm að
flissa með á götuhornum, ellegar
við klifmðum upp í brekkuna
fyrir ofan járnbrautina og fleygð-
um steinum í lestimar-
Einn laugardag í febrúar, þegar
ég var orðin fjórtán ára, hafði
ég verið að dandalast allan dag-
inn með stelpu sem hét June
Tredawl og var mjög bólugraf-
in og mamma hennar hafði ver-
ið dæmd í þriggja mánaða fang-
elsi.
Ég man að það var kalt úti
og frost í lofti, og þegar við
gengum út á hafnargarðinn, var
vatnið ísgrátt eins og skauta-
braut. Við röltum fram og aftur
góða stund og slógum saman ó-
dýra skónum til að halda hita
á tánum og svo töluðum við um
allt sem við ætluðum að gera,
ef við ættum peninga. Þegar við
fómm framhjá stóra bílastæði,
horfðum við yfir lágan steinvegg-
inn á alla bílana. Það var marg-
breytilegt samsafn, allt frá litl-
um Austin bílum, sem búnir
vom til áður en við fæddumst,
og upp í glæsilega MG bíla og
Rileyvagna.
— Ég þod að veðja að þ6*
þcadr ek3d inn fyriar að hteypa,
úr dekki, sagði June.
— Farðu sjá'lí rnn og hleypfcu
úr þvi.
— Ég skal gefa þér shiMrng,
ef þú gerir það-
— Haltu kjafti.
— Þú skalt líka fá þessa sokka,
ef þú gerir það. En þú þorir
það ekki. Þú ert hrædd.
— Sjálf geturðu verið hrædd,
sagði .ég. — Af hverju ætti ég
að gera það? Við græðum ekki
nokkum skapaðan hlut á því,
eða hyað?
Við hvæstum dálítið hvor að
annarri og svo héldum við áfram.
Þegar við komum fyrir homið
var enginn sýnilegur, svo að við
klifraðum upp á vegginn og
horfðum niður á bílana.
— Sérðu axlatöskuna, sem ligg-
ur þama í bílnum? sagði June.
— Ég skal gefa þér eitthvað
gott ef þú nappar hana — og
henni getum við báðar haft gagn
af. \
Það var axlataska úr leðri og
hún lá í baksætinu í bflnum.
— Þú ert ekki með réttu ráði,
sagði ég. — Bílskrattinn er auð-
vitað læstur, og ekki fer ég að
brjótast inn í læstan bíl bara af
því að þú skipar mér það, pæjan
þín.
Við gengum heimleiðis og vor-
um að smápexa alla leiðina-
Þegar við skildum, var klukkan
ekki nema fimm og það var al-
bjart enn; en ég reiknaði út að
það yrði orðið hálfdimmt þegar
ég kæmi að bílastæðinu ef ég
færi þangað beina .leið. Mér
grammdist að June skyldi segja
að ég þyrði ekki að nappa tösk-
unni, og ég hugsaði með mér að
ef ég. næði í hana, þá skyldí ég
sýna henni hana næsta dag.
Ég gekfc iSl foafca bg- röíö xneð-
firalm yeggreum' og bíffiam s&3ð'
þama enn. Ég fór tvisvsar fram-
hjá honum, því að ég vi'ldi sjá
nákvæmlega hvar stæðísvörðúr-
inn var- Hann var alveg hinum
megin á stæðinu og önnum kaf-
inn. 1 þriðja sinn klifraðd ég
yfir vegginn. Meðan ég var að
pexa við June, hafði ég fcekið
eftir því að önnur þríhymda
smárúðan var ekki alveg lokuð,
og mikið rétt, þegar ég laum-
aðist að bílnum og kom við rúð-
una með fingrinum, var hægt
að ýta henni inn. Þegar maður
er með litla mágra hönd, þá er
ofur auðvelt að koma ' fin.gmn-
um inn fyrir og opna lásinn.
Svo skimar maðúr í skyndi yfir
bílastæðið, þar sem allir þögtu
bílamir standa. Og svo opnar
maður dymar, beygir sig inn
í aftursætið bg þrífur töskuna.
Ég faldi hana undir kápunni
minni, klifraði aftur yfir vegg-
inn og svo hljóp ég eins og fæt-
ur toguðu.
Þetta var það fyrsta sem ég
hafði stolið síðan fyrir fjómm
ámm, þegar mamma lúsknaði
mér til óbóta, og í fyrstu var
ég alveg frávita af hræðslu. Ég
var komin langleiðina heim áður
en ég jafnaði mig nokkum veg-
inn. Og svo gerði ég það sem
vár reglulega. skynsamlegt. Ég
mundi það að ég hafði verið
gripin fyrir fjómm árum, vegna
þess að stelpan sem hafði verið
með mér um verknaðinn, hafði
orðið hrædd og kjaftað frá- Ef
ég sýndi June þessa tösku, yrði
ég aldrei framar ömgg. Ég fór
inn í dimmt húsasund og grams-
aði í töskunni. Þar voru tvö
pund Pg ellefu shillingar og sjö
pens og frímerkjahefti, ávísana-
hefti, vasaklútur og púðurdós.
BLADBURÐUR
Þjóðviljann vantar fólk til biaðburðar í
Kópavogi. — Sími 40753.
ÞJÓÐVIL JINN.
1,5 miljön
Radionette-útvarps og sjónvarpstæki eru seld í Noregi —-
og tugir þúsunda hér á landi.
Radionette-tækin eru seld í yfir 60 löndum.
Þetta eru hin beztu meðmæli með gæðum þeirra.
BETRI HLJÓMUR - TÆRARI MYNDIR
Kvintctt Hi-Fi
Stcrco Gulvmodell
Sjp |i i
1 ■ 1 T

: | JL m
Kvmtett Hi-Fi Stereo Seksjon
Duett Seksjon
GÆÐI OG FEGÚRÐ -
ROBINSON'S ORANGE SQIJASH
máblanda 7 sinnum með valni
SKOTTA
— Þad eru ágætis strákar í bekknum okkar, en það er alveg
fáránlegt að stelpur megi ekki sitja hjá strákum!
» mk ..vfc-'-aAL J
BÍLLINN
BHaþjónusta
Höfðatúni 8. — Sími 17184.
ið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — BÍLALEIGA.
BlL AÞJÖNUST AN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Síim 40145.
Látið stilla bílrnn
Önnumst hjóla-. ljósa og mótorstillingu. Skiptur
um kerti, platínur, ljósasamlokur Örugg þjónusta.
BÍLASKOÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. sími 13100
Hem/aviðgerðir
Rennum bremsuskálar.
Slípum bremsudælur.
Límum á bremsuborða.
Hemlastilling hf.
Súðarvogi 14 — Simi 30135.
Smurstöðia Sætúni 4
Smyrjum bilinn fljótt og vel. — Höfum
fjórar bílalyftur. — Seljum allar tegundir
smurolíu. — Sími 16227.
Drengja- og telpnmipur
og gallabuxur i öllum stærðum — Póstsendum.
— Athuqið okkar láqa verð.
áT
O. L. Laugavegi 71
/