Þjóðviljinn - 05.10.1967, Blaðsíða 4

4 SlÐA — KTÖÐVmiNN — Rmmtudagur 5. ofctóber 1967.
Utgefandi: Sameiningarflokfcur alþýðai — Sósíalistaflokk-
urinn.
Ritstjórar: Ivar H. Jónsson, (áb.), Magnús Kjartansson,
Sigurður Guðmundsson.
Fréttaritstjóri: Sigurður V. Friðþjófsson.
Auglýsingastj.: Sigurður T. Sigurðsson.
Framkvstj.: Eiður Bergmann.
Ritstjóm, afgreiðsla, auglýsingar. prentsmiðja Skólavörðustig 19.
Sími 17500 (5 linur) — Askriftarverð kr- 105.00 á mánuði. —
Lausasöluverð krónur 7.00.
OrðheUni
Björgvin Sigurðsson:
J-Jemámsstjórinn á, Keflavíkurflugvelli virðist
bera ámóta mikla virðingu fyrir orðum sínum
og fyrirheitum og þeir ráðamenn bandkrískir sem
hétu því á styrjaldarárunuim að f jarlægja heri sína
frá íslandi þegar í styrjaldarlok en hafa hér samt
enn hernámslið, 22 árum síðar. Hernámsstjórinn
tilkynnti ríkisstjóm íslands í formlegu bréfi í
haus't að sendingar dátasjónvarpsins yrðu tak-
markaðar við Keflavíkurflugvöll og næsta ná-
grenni hans um miðjan septembermánuð. í við-
tali við íslenzka sjónvarpið fyrir svo sem mánuði
staðfesti hemámsstjórinn þessi ummæli sín, og
hann lýsti jafnframt yfir því að svo tryggilega
yrði frá takmörkuninni gengið að þess yrði eng-
inn kostur að sjá dátasendingarnar í Reykjavík,
ekki heldur þótt menn reistu risagálga á þökum
húsa sinna og keyptu sér hina öflugustu magnara.
Samt hefur svo til tekizt að takmörkunin hefur
reynzt marklítil; sendingar hernámssjónvarpsins
sjást enn í höfuðborginni, sumstaðar sæmilega að
sögn, og í síðustu viku var styrkur stöðvarinnar
aukinn á nýjan leik.
JJvað veldur þvi að hernámsstjórinn á Keflavík-
urflugvelli stendur uppi sem ómerkingur? Ekki
getur ás'tæðan verið sú að hið mikla forusturíki á
sviði tækni og vísinda kunni ekki ráðin sem duga
til að takmarka sendingar einnar ómerkilegrar
sjónvarpsstöðvar. Ekki getur ástæðan heldur ver-
ið sú að hernámsliðið hafi verið óviðbúið að leysa
þessa þraut, því nú er liðið meira en ár síðan
upphaflega var tilkynnt um takmörkun sendinga.
Ástæðan hlýtur að vera hin, að hernámsstjórinn
beri þann hug til íslenzkra stjórnarvalda og ís-
lenzku þjóðarinnar að hann telji ekki ómaksins
vert að standa við orð sín í saimskiptum við því-
líka aðila.
J>egar íslenzkir ráðamenn eru spurðir hverju
þessar vanefndir sæti, vísa þeir allir frá sér;
þetta sé mál hernámsliðsins eins og komi ekki ís-
lanzkum stjómarvöldum við. Þau viðbrögð eru í
samræmi við alla forsögu málsins. Ríkisstjórn ís-
lands og Alþingi íslendinga reyndust á sínum
tíma ófáanleg til þess að mæla fyrir um lokun
dátasjónvarpsins; í staðinn gekk menntamála-
ráðherra íslands eins og hver annar nauðlertar-
maður á fund bandaríska sendiherrans og banda-
ríska hemámsstjórans og bað þá að itakmarka
sendingarnar og láta líta svo út sem fruimkvæð-
ið kæmi frá stórveldinu. Trúlega mótast fram-
hald málsins af svipaðri reisn. Þegar leiðsögu-
maður Brasilíufaranna kemur aftur til Islands
getur hann á nýjan leik upphafið bænarmál sín
í sendiráðinu viZ Laufásveg, og til þess að losna
við jafn hvlmiclft Svahb kann jafnvel svo að fara
að hemámss'tyfríhn vilji það til vinna að standa
við orð sín. — m.
Vanhugsað fljótfærnisverk
Fá mál, sem á dagskrá þjóð-
arinnar eru í dag, eru slík
alvörumál, sem breytingin í
hægri handar akstur á íslandi.
Og í engu máli mun viljí þjóð-
arinnar jafn eindreginn, þar
sem hiklaust er óhætt að full-
yrða. - að 90% þjóðarinnar eru
breytingunni andvíg, og í þeim
hópi eru flestir þeir, sem
vegna reynslu og þekkingar á
málinu ættu gleggst um það
að geta borið, svo sem flestir
reyndustu bifreiðastjórar lands-
ins. En að sjálfsögðu er þetta
mál allrar þjóðarinnar og
snertir hvern þjóðfélagsþegn.
Meðferð máls þessa hefur
verið með fádæmum frá upp-
hafi vega. Látið hefur verið að
því liggja í blaðaummælum,
að Alþingi hafi hreinlega ver-
ið blekkt til fylgis við málið.
Frumkvöðlar og • forsvarsmenn
hægri handar aksturs vinna
eftir markvissum leiðum, þar
sem ákveðnar viljayfirlýsingar
frá fjöldasamtökum í landinu,
svo sem bifreiðastjórafélögum.
slysavarnadeildum, verkalýðs-
félögum, bændafundum og fl.
samtaka, eru að engu hafðar.
Hinsvegar er af áróðursmönn-
um hægri handar aksturs leit-
að til nokkurra toppmanna í
slysavarnamálum og bifreiða-
eftirliti og þeirra persónulega
álit túlkað sem vilji samtak-
anna, þó bifreiðastjórafélögin
og slysavarnadeildir víðsvegar
um landið mótmæli kröftug-
lega hópum saman. Má um
þessa afstöðu forsvarsmanna í
slysavarnamálum og bifreiða-
eftirliti vissulega segja, að þar
höggva þeir, sem hlífa ikyldu.
Aðgangur að dagblöðum, út-
varpi og sjónvarpi virðist 'mjög
takmarkaður fyrir þá, sem
vara vilja við breytingunni og
hættunum sem henni eru sam-
fara, en hinsvegar greiður fyr-
ir skefjalausum áróðri fyrir
breytingunni, sem þjóðin á svo
að borga og þola afleiðingarn-
ar af.
Af forsvarsmönnum hægri
handar aksturs er pijög vitnað
til Svíþjóðar. Þar er þó gjör-
ólíkum aðstæðum til að jafna.
Ætti áð bera aðstæðurnar í
Svíþjóð til samanburðar við
ísland, væri helzt til að jafna,
að hægri handar akstur væri
í gildi um helming lands okk- ,
ar og vinstri handar akstur í
giliji um hinn helminginn og
stöðugur bílastraumur þar á
milli. Við slíkar aðstæður
myndi engum blandast hugur
um nauðsynina á samræmdum
umferðarreglum.
Á íslandi er hinsvegar engu
slíku til að dreifa. Við búum
hér á eylandi, langt úti í reg-
inhafi. Enginn bílastraumur
frá hægri handar aksturs lönd-
um yfir okkar landamaéri. Við
getum því um alla framtíð
búið við okkar vinstri handar
akstur og sparað með því fjár-
muni og verndað mannslíf.
Og við skulum aðeins líta á
röksemdirnar, sem fyrir breyt-
ingunni eru færðar. Fram-
kvæmdastjóri hægri umferðar-
nefndar, Benedikt Gunnarsson,
sagði í viðtali við ríkisútvarpið
fyrir nokkru, að ein meginá-
stæðan fyrir breytingunni væri
sívaxandi fjöldi útlendinga,
sem hingað kæmi til að aka
um land okkar.
íjn er þessi ástæða svo þung
á metunum, sem röksemd fyr-
ir breytingunni, að óhjákvæmi-
legt sé að fara út íi breyting-
una hennar vegna? Áreiðanlega
verður það alltaf mjög tak-
markaður hópur manna, sem
hingað leggup leið sína frá
hægri handar aksturs löndum
með bíla sína, og eðlilegra
væri og réttlátara að þeir legðu
á sig að laga sig eftir íslenzk-
um umferðarreglum, en að
þjóðin breytti þeim þeirra
vegna. Og hvað um Englend-
inga. sem hingað koma? Víst
er, að ekki eru fáir Englend-
ingar i hópi útlendinganna,
sem hingað koma, en England
verður áfram með vinstri
handar akstur, svo ekki verður
breytingin þeim til hægðar-
' auka við akstur hér á landi.
Þá er fært ffam sem rök-
semd fyrir breytingunni að
kostnaður við breytingar á bif-
reiðum sé mikill, því að flest-
ar bifreiðir séu keyptar frá
hægri handar aksturs löndum.
Einnig þessi röksemd verður
haldlítill. Fyrst og fremst mun
hægt að afla sér bifreiða utr
anlands frá, sem gerðar eru
fyrir vinstri handar akstur, og
í öðru lagi væri ekki áhorfs-
mál að leggja í kostnað við
breytingu á bifreiðum, eftir
því sem með þyrfti, fremur en
hætta því, sem hægri handar
umferð hefur í för með sér. Sá
ko.stnaður væri ekki svo stór-
vægilegur fyrir þjóðfélagið.
Þá er það staðreynd, sem
bifreiðastjórar, er á langleiðum
aka, þekkja vel, að í blind-
hríðum íslenzkra . vetra hefur
það oft verið eini möguleikinn
til að halda áfram ferð sinni,
að horfa út um hliðarglugga
á bifreið með stýri vinstra
megin og fylgja vinstrj vegar-
brún. Sá möguleiki væri úti-
lokaður með breytingunni.
. Allt ber þvi að sama brunni
um það, að breytingin í hægri
handar umferð á fslandi, er
vanhugsað fljótfærnisverk, sem
enginn fær séð fyrir afleið-
ingarnar af. Eftirhermuháttur
og snobb fyrir „fínum“ útlend-
ingum virðist þar nokkru hafa
ráðið um, en á altari tildur-
mennsku og hégómaskapar hef-
ur þjóðin sannarlega ekki efni
á að fórna, hvorki fjármunum
né mannslífum.
Krafan um þjóðaratkvæða-
greiðslu, samfara alþingiskosn-
ingunum á sl. vori, um þetta
stóra mál, var borin fram í
nafni fjöldasamtaka svo tugum
þúsunda skipti. Valdhafar þjóð-
arinnar höfðu þá lýðræðislegu
kröfu íólksins í landinu að
engu. Kostnaður eða fyrirhöfn
við þá atkvæðagreiðslu hefði
þó orðið sáralítill. Hversvegna
mátti þjóðin ekki segja sitt
álit í þjóðaratkvæðagreiðslu?
Það var þó leyft í Svíþjóð.
Fullkomnlega er sýnt, að
fundahöld, undirskriftasafnan-
ir og annað slíkt frá hendi
þess stóra meirihluta, sem
koma viU í veg fyrir breyting-
una, er og verður að engu haft.
Allt slíkt er því unnið fyrir gýg.
Og þá spyr maður mann: „Hvað
skal nú til vamar verða?“ Jú,
ein leið er enn til innan ramma
þess lýðræðisfyrirkómulags, er
við þó enn búum við:
Fullkomin ástæða er til að
ætla, að meirihluti núverandi
alþingismanna sé á móti breyt-
ingunni og sjái hvað í húfi
er, eftir að málin hafa skýrzt
og allt liggur ljósara fyrir en
þegar lögin voru sett. Því
ber þeim samtökum, sem koma
vilja í veg fyrir breytinguna,
svo sem félagi vegfarenda, að
vinna að því að Alþingi það,
er saman kemur 10. október
afnemi þessa hættulegu breyt-
ingu á umferðarlögunum.
Hreint aukaatriði fyrir þjóð-
ina er að taka á sig þann
kostnað sem kominn er, sem
lokagreiðslu, móti þeim kostn-
aði og þeim hættum, sem
þjóðin yrði á sig að taka nái
breytingin fram að ganga.
Slíkum úrslitum málsins
myndi þjóðin svo til einhuga
fagna.
Björgvin Sigurðsson.
«>-
HELDUR
HEITU
OG
KÖLDU
ÚTI
OG
INNI
Feröizt
á lágu fargiöldunum
Þann 15. september gengu í gildi sérfargjöld til
eftirtalinna staða:
Amsterdam, Bergen, Berlin, Brussel, Dub-
lin, Frankfurt am Main, Kaupmannahafn-
AR, Glasgow, Gautaborgar, Hamborgar,
Helsinki, London, Luxemborgar, Oslo,
Paris, Stavanger og Stokkhólms.
Gilda þau í 30 daga frá brottfarardegi. Síðasti
gildandi brottfarardagur er 31. okt. — Fargjalda-
lækkun þessi nemur 25%. Fargjöld þessi eru fram
°g_ til baka fargjöld. Hægt er að skipuleggja
hringferðir á grundvelli þeirra. (Routings).
Vetrarfargjold til Luxemborgar ganga í gildi 1.
nóv. og gilda til 31. marz 1968. Gilda þau út allt
þetta tímabil og eru ekki miðuð við 30 daga gild-
istíma, en eru þau sömu að verðgildi. Rétt er að
benda á hagkvæmar ferðir strax eftir lendingu
Loftleiðaflugvéla til ýmissa stórborga á meginland-
inu svo sem Parísar og Frankfurt am Main með
Iangferðabifreiðum. — Sérstaklega ódýr fargjöld
og daglegar ferðir.
Erm fremur viljum við vekja athygli á IT-fargjöld-
um okkar sem gilda til 31. okt. Unglingafargjöld-
in sem gilda á öllum Evrópuleiðum fyrir unglinga
á aldrinum 12—22 ára.- Námsmannafargjöldunum
sem gilda í 2 ár. Við bjóðum upp á lánakjör
Loftleiða: helmingur fargjalds á leiðum þeim sem
flogið er með flugvélum þeirra, gegn 8% vöxtum
allt up-p í eitt árÁÍ,
Við veitum þeim sem skipta við okkur alla fyrir-
greiðslu varðandi ferðalagið og kappkostum að
skapa viðskiptavinum okkar ódýra, góða og örugga
þjónustu. — Leitið viðskipta við okkur. Það
sparar yður fyrirböfn og oft á tíðum peninga.
Höfum úrvalshótel um víða veröld.
nauE^iaa
-> r o f a
Laugavegi 54 — Símar 22875 og 22890.
4